De kennis ligt al jaren op straat, SWNM heeft alles aangereikt, Dolf Boddeke schreef ettelijke essays in Visserijnieuws met een schat aan gegevens. Maar dan moet je er natuurlijk wel iets mee DOEN!!!
Net werd ik gebeld door een Wieringer visser, nadat ze een voorlichtingsdag kregen van het Ministerie van Bureaucratie, Windmolensubsidies en Bedrijfsvernietiging (Economische Zaken) over de Brusselse aanlandplicht voor bijvangst, bekend als Discardban. Vissers moeten dan ondermaatse bijvangst van gequoteerde soorten aan wal dumpen, wat ecologische en economische kapitaalvernietiging is.
Die maatregel staat los van ecologie en wetenschap, want de belangrijkste bijvangst van de Nederlandse kottervisserij- ondermaatse schol- kent na vangst een hoge overleving. Jochen Depestele kwam in zijn recente proefschrift op tenminste 48 procent. Volgens het ministerie zouden er geen studies bestaan die meer dan 30 procent overleving geven. Dat is dus onzin. En het ministerie van Economische Zaken verkoopt samen met Imares wel vaker beweringen discutabel zijn.
Depestele’s werk is nog maar 1 voorbeeld, waar ik ook nog maar 5 keer over blogde. Dus dat hadden die vissers ECHT NIET kunnen weten, neehhhh. Goed dat de Vissersbond er dus wat bij zat en er naar keek. Wat een kundige visserij-vertegenwoordiging, echt, daar win je de oorlog mee, met mensen die nooit dachten.
Daarnaast, het populatie-onderzoek naar de schol op de Noordzee door Joop de Veen onthulde 5 afzonderlijke scholpopulaties. Dat werd gedaan met mark and recapture. Dus je vangt met een vistuig van een doorsnee-boomkor eerst een partij schol, prikt een merkje door de schol en zet de schol weer LEVEND terug.
Later kun je die gemerkte LEVENDE vissen dan weer terugvangen, en zo leer je bijvoorbeeld waar ze naartoe migreren. Je kunt er ook populatieschattingen mee doen, het is standaard in visserij-onderzoek.
Die methode gebruikte Imares ook nog bij populatie-onderzoek naar migratie van schol in windparken, gewoon met een boomkor, de Tridens en wekkerkettingen. Als schol de vangst nauwelijks zou overleven, hoeveel zin heeft Mark & Recapture dan? De vraag stellen is hem beantwoorden.
Depestele’s onderzoek, ook nog maar ettelijke keren over geblogd, gewoon kennis die op straat ligt. Maar DOE er dan iets mee….
Releases: hoge overleving terugzetten, lage overleving aan wal
Dit voorbeeld kun je nog vinden in de Discardguide die ik 6 februari 2013 voor de SWNM schreef met hulp van Dolf Boddeke en Paul Hagel. Dat is al twee en een half jaar geleden. Daarin stelden we ook al vast dat de Canadezen de term ‘discards’ inruilden voor ‘releases’. Vis met hoge overlevingskans zetten zij gewoon terug, bijvangst met lage overleving trekken ze van quota af. Daarmee dwongen ze ook selectiever vissen af, zonder enig symboolbeleid als discardban.
Het is dus ecologisch EN economisch destructief om vis die anders overleeft na terugzetten- of die in het ecosysteem van de zee weer een rol vervult. Het percentage dat steeds opduikt van lage overleving- 10 procent- komt van 1 studie van Van Beek in 1990 en betreft discards in visserij tussen 1972 en 1982. Gemiddeld kwam overleving op 10 procent, maar in een aantal proeven werd -afhankelijk van omstandigheden- ook 50 procent overleving gemeld. Vooral de trektijd speelt een rol bij overleving, de kneuzing door wekkerkettingen, watertemperatuur, tijd van dekbehandeling enz: allemaal variabelen waarop je kunt sturen.
Nu zijn we 25 jaar verder. Het discardvolume is al gehalveerd sindsdien dankzij vlootkrimp…
Dan wil ik dus vragen: als de SWNM die kennis al bundelde en gewoon vrij op internet zette- dus iedere malloot kon er al jarenlang kennis van nemen. Als ik al honderden blogs schreef, waaronder over de discardban, zoals dit onderzoek van de Universiteit van Strathclyde.
Waarom zitten vissers dan als luchthappende wijting (lage overleving) in de zaal, terwijl het onderzoek gewoon op straat ligt om het ministerie te weerspreken? En gaan vissers dan ook nog zeiken over de SWNM, alsof ze als kleine kindjes bij de hand genomen moeten worden….
Als je niks met de door SWNM aangedragen kennis doet, met het wandelende visserij-archief Dolf Boddeke en oud-onderzoeksdirecteur Paul Hagel van het RIVO- en wat loopt te luchthappen: wat kan SWNM – een stichting die kennis ontsluit en aandraagt- dan nog doen?
Als ik na een paar e-mailtjes WEL een fatsoenlijke visserij-excursie met meer dan 20 journalisten en fatsoenlijke wetenschappers kan regelen, in plaats van het Imares-wrakhout. Waarom kunnen die kneuzen van de Vissersbond dat dan niet? Ik ben geen vis-lobbyist, ik kan hooguit niet tegen gelieg en gezwatel, en ben niet op mijn achterhoofd gevallen. Ik wil enkel zin van onzin scheiden en zie wat voor zootje hersendode kneuzen die visserij op het pluche houdt.
Visserij dankt discardban aan zichzelf
En dat is het ergste: waarom blijft ieder biologisch tegengas uit vanuit de club die vissers zou moeten representeren: de Vissersbond? Waarom hebben ze geen eigen fatsoenlijke visie op ecologie en duurzaamheid geformuleerd, niets nul nada? Iets simpels als een visserij-natuurfonds, waarbij je- als tegenprestatie voor oogst van vers zeevoedsel- ook wat voor de zeenatuur terug kan doen. Positieve acties in plaats van ’t zal mijn tijd wel duren klaag klaaag klaaaaag’. Dan kun je die NGO’s op het eigen terrein zelfs verslaan.
Natuurlijk, de totalitaire bureaucratie van Den Haag en Brussel, het is een alles vermorzelend machtsblok. Maar Goliath is te verslaan….En Goliath moet worden verslagen, want de Ton IJlstra’s van deze wereld maken Nederland kapot.
Het zijn de vissers zelf die Nooitgedagt in het zadel houden, die deze tandeloze koers handhaaft met als onvermijdelijk eindpunt: een uitgeklede visserij aan allerlei duurzaam-subsidie-infuusjes, waarbij Ursa Major vast van de partij zal zijn, de Grote subsidie-Beer van JN en Berends. Dan doen de Engelsen en Schotten het stukken beter, gewoon wat goede visserijbiologen in dienst nemen die gefundeerd weerwoord hebben. En die bij iedere onzin er bovenop springen.
Zoals dit laatste nieuws, waaruit zou blijken dat Nederland in de top 3 overbevissing zou staan. Ik heb de studie al, en duik er zo in. Dat had een visserijbioloog moeten doen bij de Vissersbond, en de volgende dag PATS op het web en ze er bij de haren bij trekken, en de zaak balanceren.
Maar goed, wanneer je dat advies een stuk of 100 keer hebt herhaald, en vissers zitten nog steeds lucht te happen als het ministerie weer iets geks verzint….
Vissers zouden een goede bestuursrecht advocaat moet inhuren die de pleidooien tegen de discardban voor ze gaat houden. De argumenten tegen discardban vanuit de praktijk en wetenschap zijn afdoende.
Ik kan mij herinneren dat de Vissersbond actie tegen de discardban/ aanlandplicht ging voeren. Er verschenen op diverse havens en schepen spandoeken met protestboodschappen half 2013.
Helaas was dat van zeer korte duur want Sharon Dijksma kwam met een zak “door de belastingbetaler gesponsorde nette-omkoop-euro’s’ om deze uit te delen aan innovaties die mogelijk de discards verminderen. Bij deze bijeenkomst waren zowel Visned, Vissersbond en Imares aanwezig. Weg protest, nooit meer een vervolg qua protest.
Nu de discardban dreigt in te gaan per 1 januari schreeuwt men moord en brand. Ik kan de visserman daar geen ongelijk in geven, hun voortbestaan wordt waarschijnlijk economisch onrendabel door deze maatregel.
De visserlui mogen hun bestuurders bij zowel Visned als Vissersbond wel eens stevig aan hun jasje trekken waarom er geen jarenlange campagne is gevoerd om zowel de publieke als politieke opinie te beïnvloeden qua discardban.
Ik heb goede hoop dat zowel Visned (en/ i.s.m.) Vissersbond een goede strafrecht advocaat laten uitzoeken welke maatregelen genomen kunnen worden tegen controleurs die de discardban controleren, want in de praktijk is al gebleken dat deze controleurs (visserijnieuws 4 december 2015/ GO 23: opdracht gegeven vanaf Barend Biesheuvel, wie gaf de opdracht?) strafrechtelijke overtredingen maken (o.a. dwang ). En vooral uitzoeken hoe je de controleurs, en hun opdrachtgevers (bijvoorbeeld directeur(en) NVWA), persoonlijk aansprakelijk kunt stellen voor strafbare feiten die zij begaan (o.a. dwang).
De discardban heeft niets met ecologie of wetenschap te maken. Het is een politieke keuze de boomkorvisserij, vooral de Nederlandse, op de Noordzee onmogelijk te maken. Zonder krachtig verzet hiertegen vanuit de visserij gaat dat dan ook gewoon gebeuren.