Evolutie is van alle tijden, ook die van de wetenschap

Evolutie is van alle tijden, ook die van de wetenschap. Maar dit lijkt steeds meer moeite te kosten nu diverse lieden menen de maatschappelijke en technische ontwikkelingen tegen te moeten houden. Verbod op kolen, bijstook van biomassa, kernenergie en schaliegas. Wat denken ze hiermee te bereiken?

Natuurlijk zijn de verantwoordelijken niet bang voor een catastrofale opwarming, want dit is onzin. Ze gebruiken dit angstscenario – of anders Plan B: het opraken van de fossiele brandstoffen – voor een verborgen Urgenda, pardon agenda. Dit zou best eens kunnen. Maurice Strong pleitte voor een wereldregering waarin o.a. de vrije markt strikte regels moest worden opgelegd zoals terugdringen van het gebruik van fossiele brandstoffen, omdat anders… De rest is niet moeilijk aan te vullen. Kernenergie kwam er overigens niet in voor. Lijkt geen toeval, want dit vergt immers geen omgooien van de wereldeconomie, zoals door deze lieden is beoogd.

Interessant hier is overigens dit citaat:

Also speaking at the Rio conference, Deputy Assistant of State Richard Benedick, who then headed the policy divisions of the U.S. State Department, agreed that the Kyoto Protocol should be approved whether it had anything to do with climate change or not: “A global warming treaty must be implemented even if there is no scientific evidence to back the [enhanced] greenhouse effect.”

In dit beeld passen de uitspraken van Naomi Klein en Christiane Figueres dan ook naadloos. Beiden stellen onomwonden dat het kapitalisme de nek moet worden omgedraaid.

Dus we hebben een wereldregering (IPCC) die via de ‘Summary for policymakers’, een beleid dicteert dat onze maatschappij te gronde zal richten door de achilleshiel van elke maatschappij, namelijk energie, fataal te treffen. Dit laatste is alleen mogelijk onder dwang, want geen weldenkend mens wil vrijwillig terug naar het welvaartsniveau van 250 jaar geleden.

Natuurlijk zal de techniek van kernenergie, schaliegaswinning en betere verbranding van kolen onverstoorbaar evolueren, mits niet gehinderd door dwangmaatregelen. We regiems die een dergelijke evolutie wilden tegenhouden, zij het met buitensporig geweld, door gedwongen terugkeer naar een primitieve maatschappij van eeuwen terug. Het hield niet lang stand. Ik vermoed dat de huidige sjoemeldemocratie van het Nationale Energieakkoord ook niet lang stand zal houden. Er komt een moment dat de burger/belastingbetaler genoeg krijgt van de kletsverhaaltjes en het steeds merkbaarder wordende koopkrachtverlies via de energierekening.

Het is een goed teken dat de techniek van o.a. thoriumreactoren – zelfs in Petten -, kernfusie en schalieolie en –gas elders in de wereld blijven evolueren. Het Nationaal Energieakkoord kan dan ook het best omschreven worden als een anti-kapitalistisch geïnspireerde terugkeer naar de feodale middeleeuwen. Zoals we eerder lazen doet hierbij de wetenschap niet ter zake. Dit kan ook niet anders, want de wetenschap vertelt een heel ander verhaal. Men bluft noodgedwongen slechts: ’the science is settled’. Er is gegronde reden om hier vraagtekens bij te zetten, gegeven deze ontluisterende vertoning van die zelfverzekerdheid:

Twee stamelende alarmisten op invloedrijke plaatsen die hun zaakjes niet in orde hebben, geen dossierkennis hebben en geen benul blijken te hebben van wat er gaande is wat betreft voortschrijdend wetenschappelijk onderzoek. Zij leven in hun utopisch wereldje zonder oog voor de moderne technische ontwikkelingen, maar presenteren dit wereldje wel als de enige onweerlegbare waarheid.

Een recent voorbeeld van iets soortgelijks geeft Matt Ridley in zijn boek, ‘The evolution of everything’, over de controverse tussen aanhangers van de hypothese dat kinderen als onbeschreven blad beginnen en uitsluitend het product zijn van hun ouders en de maatschappij. Dit tegenover genetische dispositie. Zo stelde men dat schizofrenie een maatschappelijke oorzaak had, geen genetische/medische.

Deze gedachte van het onbeschreven blad deed opgang in de jaren 60 en 70. De achtergrond van de gedachte was vooral geïnspireerd door de idee dat de maatschappij, lees – ja hoor, geen verrassing -: het kapitalisme, verantwoordelijk was voor misdadige inborst, schizofrenie, kindermisbruik en noem maar aan lelijks op. De daders konden om deze reden niet verantwoordelijk gehouden worden voor hun daden, want zij waren slachtoffer van hun opvoeding. Van de commode gevallen of het verkeerde speelgoed gekregen of te vroeg zelfstandig geacht, zoiets. Het was de tijd van de Gestalt-therapie om af te rekenen met de vermeende verwoestende invloed van goedbedoelende ouders die zich van geen kwaad bewust waren. Arme ouders, vervloekt en verketterd werden zij! Maar ja, ’the science was settled’, bluften velen. Hoe bekend klinkt ons dit in de oren.

Ook toen heerste er in die jaren een heftige controverse tussen wetenschappers die alles weg heeft van de huidige controverse over de CAGW-hypothese (‘Anthropogenic Global Warming’; door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming). Het waren vooral de aanhangers van de nurture-theorie die het meest van zich deed horen. Genetica werd toen een taboe. Wee degene die zich toch op dit terrein van nature begaf. De meerderheid van de wetenschap was het erover eens dat nurture de enige factor was; de maakbare maatschappij. Wie er anders over dacht, werd zwaar verketterd.

Tja, die maakbare maatschappij toch, de liefdesbaby van de aloude CPN, de communistische partij, thans GroenLinks geheten, die niets van haar ideologie heeft verloren. Alle ophef en beschuldigingen bleken uiteindelijk te berusten op aanvechtbare wetenschap omdat er slechts 1 onderzoekje onder een paar chimpansees aan die hypothese ten grondslag lag. Latere onderzoeken weerlegden dan ook die hypothese van de tabula rasa. (Bron: ‘The evolution of everything’).

Nu hebben ze de klimaatonzin gevonden als reddingboei om maatschappelijk en politiek te overleven. Dat men een andere economische orde wil, is een politieke aangelegenheid. Het is laakbaar om hiervoor, onvolgroeide, zelfs, pseudowetenschap in het leven te roepen en dit te bestempelen als gevestigde wetenschap. Ja ja, het is vijf voor twaalf. Dit is bedrog en getuigt van selectiviteit. Een goed voorbeeld van deze selectiviteit biedt ons de bovengemiddelde stranding van walvisachtigen in de Noordzee. De oorzaak is nog niet bekend, maar er is reden om de onderzeese hoogspanningskabels van windmolenparken aan te merken als boosdoeners vanwege de verstoring van het op aardmagnetisme berustende navigatiesysteem van die dieren. Er zijn Kamervragen over gesteld.

Kamervragen over aanspoelen walvissen op Texel

Bron hier.