Fazant, een exoot die door jagers kunstmatig in hoge populaties werd gehouden
Jagers moeten de Faunabescherming koesteren, het vroegere Krieties Faunabeheer. Deze ecologische variant op de krakers-beweging trakteert Nederland door haar aanhoudend geprocedeer op een uniek ecologisch experiment: wat gebeurt er met de platbeheerde natuur van ‘vroeger’ wanneer predatie vrij spel heeft. Nu klimmen ze in de pen om Marc van den Tweel van Natuurmonumenten de les te lezen. In De Jager- het blad van de Jagersvereniging – werd hij geinterviewd. Er lijkt zowaar enige toenadering mogelijk tussen het jachtbedrijf en de club.
In die brief staan best steekhoudende argumenten. Neem deze:
Jagers en vissers jagen of vissen niet om te beheren, zij jagen of vissen om te oogsten en voor hun plezier.
Het Platteland….
Dat is helemaal waar. Al dat geleuter over beheer, het zijn secundaire argumenten. Beheer pleeg je om de natuur te krijgen die je als mens wilt. Het laatste dat een jager wil is een lage wildstand (vanuit het oogpunt van overlast het wenselijke standpunt), dan valt er nauwelijks meer wat te jagen. Dat PR-gezwam van ‘nou als ik de natuur in ga en ik schiet niks, dan geniet ik net zo goed’, dat is ongeloofwaardige flauwekul. Een beetje jager wil een fatsoenlijk tableau. Punt.
Een goede visser beheert ook zo, dat er volgend jaar weer voldoende te beheren valt. Die natuurvisie past in een meer boerse traditie van rentmeesterschap. Je vindt die visie vooral bij CDA-stemmers.
De PVV zit meer in de hoek van Faunabescherming als het over De Dieren gaat. De VVD steunt de jagerij, naar niet vanuit een degelijke natuurvisie. Zij steunen iedere exploitatie van de omgeving, en met hun asfalt-fundamentalisme en bouw-alles- vol -behalve -mijn -achtertuin-mentaliteit zijn ze netto slecht voor de jagerij.
Het gebroken geweertje, de Mient Jan Fabers van de ecologie
…versus de Stad
Faunabescherming heeft 1 doelstelling. Mensen mogen alleen ‘met de handen op de rug de natuur in’ aldus hun procedurekampioen Harm Niesen. Ze willen een einde aan alle sportvisserij en jagerij, en ontnemen ook de Friezen hun traditie van eierzoeken. Dit jaar is het einde eier-rapen: de vos moet alles op kunnen eten, en dus moeten die paar bejaarde aai-sikers gekneveld.
Met een handjevol bijzonder gemotiveerde mensen bereikt FB veel: er hoeft maar een eier-raper op te staan of een jager die vossen wil schieten met gebruik van lichtbak en daar spannen ze alweer een procedure aan.
Plezier in de natuur- anders dan volgens de strenge definities van Faunaschutz- is Verboten!
Vanuit dit meer urbane ecologistisch perspectief- handen thuis- populair bij linkse partijen, is ieder menselijk gerommel in wat jij verstaat onder ‘De Natuur’ onwenselijk. Ook al is die natuur in Nederland volledig menselijk. Het draait (ook) bij Faunabescherming dan ook niet om argumenten maar emotie. Natuur is emotie, de rest is secundair, je zoekt daar argumenten bij die op zichzelf best kunnen kloppen.
De vos kan prima zonder Faunabescherming…wanneer Faunabescherming haar doelen op zichzelf toepast: afblijven van die natuur!
De vos is dodelijk voor mensen
Je ziet die emotie ook aan de wijze waarop Faunabescherming leden werft: vrouwen, linkse metromannen en kinderen als doelgroep. Via een plaatje met ‘ach wat zielug jonge vosjus’. Heeft het een vachtje of zachte veren, dan krijgen mensen er iets speciaals mee. Terwijl ze op leren schoenen lopen.
Dat gedweep met jonguh vosjus oogt voor mij wat infantiel. Steeds meer vossen in Nederland zijn besmet met de voor mensen dodelijke parasiet Echinococcus multicolaris. Ik schreef daar 7 jaar terug over in Bionieuws. De parasiet neemt langzaam bezit van je lichaam, ongeveer zoals in de Science Fictionfilm Alien. Ik ben daar buitengewoon panisch over, met een terrier die de neiging heeft om drollen te kauwen in de natuur, als je even omdraait. Veel honden kauwen op van alles dat ze tegenkomen met luchtje als je even omdraait.
Je kunt dus ook via de hond besmet raken. Of via het eten van bramen waar een vos aan heeft gezeten etc. En vossen zitten overal.
..gisteren genomen met de ei-foon. Ook hier zitten al vossen…
Uniek ecologisch experiment, dankzij procedurekampioenen FB
Gisteren aan de zeedijk bij Koehoal lag al een vossenkeutel met vogelresten er in. De vos heeft zich als rode vloedgolf over Nederland verspreid tot aan de Waddenzee. Op hun weg vreten ze alles op dat voor de bek komt. In het blad van de Vogelwacht Franeker zie je hoe dieren zich daar weer bij aanpassen: visdieven gingen op het kiezeldak broeden van een verzorgingstehuis, een scholekster zocht zijn heil in een kiezelbak midden op een autoweg.
Daar komen geen vossen. In Amsterdam bij de Arena heb/had je een drassig hoekje in de oksel van snelwegen waar een stern- en meeuwenkolonie huisde. Daar konden geen vossen komen. In de met miljoenensubsidies op de been gehouden gruttoweides kwam afgelopen jaar geen ei meer uit, dankzij de stofzuiger die vos heet.
Dankzij het fanatieke anti-jagersprotest voltrekt zich kortom een prachtig ecologisch experiment. We zien hoezeer predatie- de topdown-invloed- juist een enorme invloed heeft op de aantallen en samenstelling van de fauna.
Terwijl Neder-ecologen decennialang beweerden dat predatie geen numerieke invloed kon hebben op populaties. Omdat ze als referentie een Nedernatuur hadden die door menselijke jagersbelangen was gedomineerd. Alle predatoren werden hierin kort gehouden. De vos was in de duinen uitgeroeid voor jagersbelangen. Met steeds meer inperking van jagersbelangen sinds de jaren ’70 vorige eeuw krijg je een andere natuur, dan ‘vroeger’, je referentie.
Waar zijn de korhoenders gebleven? Alleen maar naar ‘de intensivering van de landbouw’ wijzen is weinig steekhoudend. In de 18de eeuw waren korhoenders minder algemeen dan in de vroege 20ste eeuw. Toen profiteerden korhoenders juist van meer intensieve landbouw. Alles waar ’te’ voor staat, ook in de natuur betekent dit weer op een gegeven moment een verschraling.
Wij krijgen de natuur die bij ons past
De Waddeneilanden en Griend, het zijn vogelbroedparadijsjes dankzij de afwezigheid van de vos en andere grondpredatoren. De lepelaar doet het juist daar nog goed, waar de vos ze uit de Hollandse duinen verdreef, net als de kokmeeuwen. De ramp voor vogels die zich voltrekt, wanneer op de Waddeneilanden vossen komen.
Ganzenplagen, damhert-explosies, de natuur toont hoe zij reageert op afwezigheid van effectieve predatie waarop zij van nature juist zo is ingesteld. Zonder Faunabescherming en geestverwanten hadden we dat nooit voor onze ogen zien voltrekken.
Wij krijgen de natuur die bij ons past….
IMBY is beter
PS: Vanuit mijn IMBY-filosofie is Faunabescherming haar strategie contra-productief. Als jij het gelijk van je natuurvisie wilt bewijzen, misbruik het geweldsmonopolie van de overheid en het recht daar niet voor. Maar gebruik je geld om in je eigen achtertuin je visie uit te leven. Als ecologisme zo fantastisch is Harm Niesen, koop een stukje grond met donateursgeld en blijf daar dan met je tengels af. En zie welke ecologische wonderen zich dan voltrekken.
Maar verplicht niet de rest van Nederland zoals jouw te zijn. Er zijn ook mensen die anders met de natuur willen omgaan op hun eigen terrein. Wie ben jij om hen te verplichten het zelfde te doen en denken?
Reactiebeleid onder mijn blogs
- reageer onder eigen naam of reageer niet
- reageer op onderwerp en inhoud
Het draait ook bij Faunabescherming zeker niet om argumenten, maar ook emoties zijn slechts van ondergeschikt belang. Waar het deze organisaties in werkelijkheid om gaat is het verwerven van geld en macht. Contraproductieve resultaten spelen daarbij geen enkele rol.
Twee woorden voor H.H. Niesen: repressieve zendingsdrang!
Dit betoog lijkt op dat van ouderwetsche blanken die paternalistisch voormalige slaven te woord stonden met “jullie moeten blij zijn dat jullie niet meer in dat arme Afrika wonen, daar was het toch niks”.
Meneer vult het even voor iedereen in, zonder enige ruggespraak of controle.
Ik ben na 38 jaar vogelaar en actief natuurliefhebber gaan jagen en wat hier beweert wordt is ten stelligst onwaar.
Ik heb afgelopen jaar veel jagers ontmoet. De een heeft nu een ‘vol’ veld waar veel geoogst kan worden. De andere een redelijk veld en begint al vast te minderen, hoewel hij nog best wat in theorie wat meer zou kunnen schieten.
Zelf ben ik met een aantal anderen actief in een veld waar weinig wild is.
Het plan dat we hebben is gericht op algehele natuur, niet alleen dat wat we zouden kunnen schieten.
Een dag in het veld is een mooie dag. En zelfs op een dag waar ik gemakkelijk wel iets zou kunnen schieten, maar me liever op wat onderhoud of één bepaalde schadebestrijding richt, hoeft dat andere niet.
Ik merk (nog steeds als algemeen natuurliefhebber in hart en nieren) dat de anti-lobby sektarische trekken kent. Net als veel van hun voetstuk afgevallen wetenschappers, wier ego het won van hun neutraliteit, geldt dit bij het merendeel van anti-jagers.
Nergens zag ik tot nu toe zoveel ongeschreven regels en overtuiging als binnen de jagerswereld, om het welzijn, het voorkomen en beperken van lijden, een gezonde biotoop en biodiversiteit, flora en fauna te realiseren als in de jagerswereld.
En nee, dat overdrijf ik niet.
Er zijn rotte appels, zoals in iedere omgeving van diverse mensen.
Maar overwegend geldt dat het hart op de juiste plek zit met een zeer goed verstand en stelsel van regels.
De bureaucratie van moedertje overheid daargelaten.
Correctie, ik doelde niet op het bovengenoemde betoog, maar de stellingname van Niesen/Faunabeheer.
Hein, het zijn juist de rotte appels die het beeld vertroebelen.
Dan kun je nog zo je best doen in je eigen stukje jachtgebied, maar de rotte appels komen in beeld. Niet jij.
Doe wat tegen die hufterige uitwassen en het jagersleven zal een stuk eenvoudiger worden.
Wat een mooi betoog van Rypke en van Hein hierboven. Wat betreft het verhaal van Hein: mij is ongeveer hetzelfde gebeurd. Niet groot geworden in de jagerswereld kwam ik op latere leeftijd in contact met jagers. En wat ben ik daar – tot op de dag van vandaag – blij mee.
Tot die tijd werd ik namelijk opgevoed met het idee dat natuur iets was om bang van te zijn. Op z’n minst als iets om je zorgen over te maken. In het links georienteerde milieu en de tijd waarin ik groot werd, werd ik overstelpt met post en reclame van natuurbeschermingsorganisaties, die de meest zorgwekkende berichten met ons deelden over uitstervende plantjes en zure regen. Natuur was altijd gecombineerd met angst en schuldgevoel (later las ik dat deze negatieve emoties een mens beinvloeden om te doneren, dus…)
Door me te verdiepen in de wereld van de jager leerde ik juist de mooie en nuttige kanten van natuur zien. Jagers hebben op het gebied van liefde voor de natuur, en dus ook het beschermen van de natuur als dat nodig is, veel meer voor me betekend dan welke voorlichtingsboodschap van welke organisatie dan ook.
40 jaar woon ik alweer hier op het “Hoge Land” in Groningen. Er werd nog met melkbussen gewerkt, en in het voorjaar was het gejubel en geschrei van Grutto, Kievit, en Tureluur niet van de lucht. We stonden vaak s’avonds buiten te luisterennaar die onuitsprekelijke tedere en verwachtingsvolle kreten. Langzaam maar zekere is dit prachtigs helemaal verdwenen, op een klein plekje gesubsidieerde weides na, waar de boer daar nu ook meeopgehuoden is, het stukje wordt weer meegenomen in het geweld van erg vroege voorjaarsmaaibeurten, de kraaien en meeuwen zitten uitzinnig te wachten op al het heerlijks, vossen zijn hier niet, dit is echt het gevolg van de intensivering van de landbouw. Ik wou wel dat het anders was. Het is vreemd stil in het voorjaar….
@ Lena, Ja jammer heh, decennia beleid van de Staat heeft boeren geselecteerd op drang tot efficiency, de mensen met liefde voor het land zijn er uit gegaan
Hoe meer regels voor mest, milieu, dierwelzijn hoe meer boeren moeten intensiveren en grootschaliger moeten, haasten
Wat boeren vroeger voor de lol om niet deden- nestbescherming- moet nu met subsidie.
De overheid in handen van de milieubureaucratie is de vijand van alle vrije mensen, die zich aan die molen willen onttrekken
Alles met interesse gelezen, maar ik schrik van de compleet mensgerichte visie die ik hier proef. Tuurlijk is de natuur in Nederland gecultiveerd gebied en is het gecompliceerd evenwicht te zoeken, maar dat ‘oogsten’ uit die natuur door de Mensch en die zogenaamde opperwijsheid van mensen die menen dat zij daartoe gemachtigd zijn, staan mij heftig tegen. Ook wij (mensen) zijn onderdeel van die gecultiveerde natuur en niet alleen verantwoordelijk voor het verdwijnen van de ‘echte’ natuur, maar ook voor de teloorgang van wat er nu nog van over is. De grootste evenwichtverstoorder is immers de mens. De industrialisering van de landbouw, de onevenwichtige voorkeur van mensen voor wat wel mag leven en wat niet…. En nergens, nergens, lees ik compassie voor het leven zelf. Er wordt geschreven over dieren alsof het takken van bomen zijn die gesnoeid moeten worden. Maar dieren, zelfs die zogenaamde ‘schadelijke’ (in de ogen van ‘de -jagende- Mensch’), willen gewoon ook leven. Net als -nog veel schadelijker- mensen. Veel van wat hierboven staat, is vergelijkbaar met wat gezegd werd tijdens de discussies over opheffing van de slavernij en de emancipatie van vrouwen, wat heel veel mensen niet goed uitkwam. Maar ook dieren moeten worden bevrijd van het juk van de onderdrukking: je solt niet met levens de je in de weg zitten, je doodt geen wezens omdat ze jouw plannen dwarszitten. Het is een kwestie van beschaving: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.