Als er 1 diergroep is die volledig zonder subsidie kan, dan is dat de familie van kraai-achtigen. Het zijn vliegende apen, die profiteren van de opkomst van de mens. In echt natuurlandschap zijn ze zeldzaam. Maar geef ze wat cultuurland of een vuilstort, en de kraaien-explosie laat niet lang op zich wachten.
Misschien dat natuurbeschermers ze daarom met de nek aankijken. Met name jagersvolk heeft de pest aan kraaien, ‘zwartrokken’ noemen ze die, en die zwarte mormels moeten dood. Op het platteland worden ze intensief vervolgd.
Maar in de steden zijn ze veilig, en dagelijkse garantie voor amusement. Als je daar oog voor hebt.
Vijf jaar lang had ik ook geen aandacht voor de torenkraaien in mijn dorpje Dogville. Ten onrechte. Ze zijn brutaal, gezellig, slim en ware luchtacrobaten die met meer dan 100 kilometer per uur op de wind mee kunnen zeilen.
Konrad Lorenz heeft ze uitgebreid beschreven, hij bestudeerde hun sociale leven met paarbanden voor het leven. En de rangorde binnen groepen, met de meest lichtgrijze nek-man als opper-kauw. Als vliegende honden. Net kreeg ik ‘in the Company of Crows and Ravens’ van stadsecoloog Jim Marzluff en wie je ook zeker moet lezen is Bernd Heinrich: ‘The Mind of the Raven’. Kraaien zijn de heldere geesten van het vogelrijk, qua mentale vermogens aan apen gelijk. Ze kunnen zich van een ander voorstellen wat deze over hen denkt en daarop anticiperen.
Ze hebben een zogenaamde theory of mind. Het zijn ook de enige vogels waarbij je zeker weet dat ze jouw net zo goed bestuderen als jij hen.
Kortom, er valt veel meer met kraaiachtigen te beleven dan met zeldzame vogels, procedurekampioentjes en andere kneuzen op een Rode Lijst voor werkverschaffende diersoorten. De enige pre, waar een zeldzaamheid zich op kan voorstaan is dat je ‘m bijna nooit ziet. Wanneer een dier nu zeldzaam is, betekent dit dat het niet slim genoeg is om met mensen mee te evolueren.
Misschien zijn zeldzame vogels wel voor mensen die in het alledaagse het bijzondere niet kunnen zien, en die dus iets ongebruikelijks nodig hebben.
Dus applaus voor de meest menselijke vogels van het dierenrijk. Misschien roepen ze bij mensen tegelijk bewondering en afkeer op, omdat ze een vliegend spiegelbeeld van mensen zijn…Zowel de lichte als donkere kant van de menselijke natuur komt ook in kraaien naar boven.
Alle foto’s copyright Rypke Zeilmaker 2016
Prachtdieren.
Vooral hoe ze vliegen is werkelijk fantastisch
Ik zag ze bezig in de bergen echte acrobaten,
Het lijkt net alsof ze zich hadden aangepast aan de omgeving de vleugels leken wel langer te zijn.
Volledig aangepast ook aan de toeristen ze bleven op 1,5 meter zitten.
Op youtube staan allerlei aardige filmpjes van kraaien (puzzels oplossen, documentaires, etc) waarmee de intelligentie van deze beesten wordt gedemonstreerd.
Ook mooi zijn de verschillen in stemgeluid en alarmroepen. Voor de havik, een doodsvijand hebben ze een aparte kreet ‘krrrrrr’, terwijl ze bij de buizerd gewoon gaan schelden en ‘m najagen
Wanneer je in Amerika bent zie je de zelfde kraaien, maar toch anders: de Amerikaanse kraai heeft een langgerekter stemgeluid, zeurderiger
Beste Rypke,
de kraaiachtigen zijn op afstand mijn favoriete dier groep. Met fabuleuze intelligentie, slimheid en eeuwig durende ( partner) trouw. Mijn herinneringen laten mijn kauwtje (Tjam was zijn naam, of liever, zo noemde ik hem) zien, die zo verknoopt was met mijn persoontje, dat hij bij mij in de 2e klas lagere school, voor het raam van mijn klas op mij zat te wachten. Tot grote hilariteit van mijn klasgenoten en ongenoegen van de leerkracht. Daarna moest ik er voor zorgen dat Tjam tijdens schooluren opgesloten zat. Na Tjam kwam Tjip, mijn ekster. Gevonden als net uit het ei zijnde ekster, op de grond, met een gebroken pootje en een gebroken vleugel. Met veel zorg door mij en mijn moeder opgevoed, hapjes opfokkorrel 1 met een lucifertje in dat kleine bekkie gepropt. En verdomd, Tjip redde het. Maar lopen, hippen, vliegen zou nooit zijn ding worden. Vanuit zijn kooi keek Tjip elke dag naar mijn terugkeer vanuit school uit, ik floot aan het begin van de straat en Tjip kwetterde zodra hij mij hoorde aankomen. Uiteindelijk is Tjip 15 jaar oud geworden, waarschijnlijk vele jaren ouder dan zijn nest genoten. Het zijn verschrikkelijk slimme dieren, die heel snel door hebben aan wie ze zich veilig kunnen hechten. Een eigenschap die vele mensen niet hebben.
Prachtig dat synchroonvliegen van een zwerm kauwen. Als je goed kijkt zie je dat er veelal groepjes van twee zijn die elkaar wat intensiever volgen. Soms treden ze even buiten de vliegende zwerm. Een vormend paartje volgens mij.
@allen, ik heb nog wat extra foto’s uit het archief gehaald, waaronder van een havik die een kraai keelt
@Jaap Meer, je kunt inderdaad tweetalletjes steeds onderscheiden. Man en vrouw blijven nooit ver van elkaar.
Iets anders: ik zie hier in mijn dorpje tegenwoordig een kluit van wel 10 eksters in een groep rondhangen. Dat is gedrag dat ik niet eerder zag.
Zou wel een goede strategie voor eksters zijn, dan zijn ze weerbaarder…Iemand ook waarnemingen of suggesties?
Niet fijn: ze bikken gaten onder het dak van de bijgebouwen zo groot als een volwassen meloen om daar te nesten.
Verkozen tot “Britains smartest animals” : drie kraaien gezeten op de ring rond een meterdiepe vuilniszak bij een wegrestaurant. Met hun poten trokken ze eendrachtig het plastic op totdat de inhoud van de zak over de straat donderde. Ik kwam niet meer bij van de lach.
Als ik de commentaren als indicatie mag gebruiken dan zijn kraaien best geliefd en DUS zal klimaatverandering een negatieve invloed hebben op hun voortbestaan. De West Nile Virus (WNV) – die door muggen wordt overgebracht en waar kraaien gevoelig voor zijn – zal zich verder verspreiden, want de verspreider is de mug en de mug neemt toe door klimaatopwarming:
https://corvidresearch.wordpress.com/2015/04/11/why-climate-change-may-be-deadly-for-crows/
Quote: “One study showed that some regional crow populations across the US declined 45% since WNV was first introduced in 1994. As warmer temperatures march north, scientists predict we’ll see WNV not only increasing in areas where it exists now, but spreading to northern latitudes where it may have a particularly acute effect.”
Weet je misschien de titel van het boek van prof. Lorenz. Ik zoek het al een tijd.
door omstandigheden verbleef ik 3 weken op een lege 10 hoogflat in Heerlen, met niets anders dan een tuinstoel. mijn enigste vertier was naar buiten kijken. Het was Juli 2018. Opvallend waren de kraaien in grote getale. In de schemering ging EEN kraai een keel opzetten, niet normaal meer. Keihard :Kras, Kras!! . Toen kwam de reactie: van alle kanten kwamen WOLKEN kraaien aan, met honderden, -ik overdrijf niet- tegelijk. Het gekras van die ene bleek een oproep te zijn om zich te verzamelen , om gezamenlijk de nacht door te brengen in de vele mooi grote volwassen bomen hier rond de 6 flats. De orde , waarmee dit gepaard ging verbaasde me, en ik kreeg respect voor deze dieren. het ging als volgt: eerst allemaal op de elektriciteitsmast draden ( he, ga eens op zij, ik zat hier eerst, gekrakeel!!), als iedereen zat, dan werd er gedistribueerd naar de bovenkant van de flats, en vandaar naar de bomen afgezeild…. Grappig was ook, na een half uur, dat er, net zoals in de mensenmaatschappij, er laatkomers waren, die hijgend dezelfde procedure afwerkten , en niet voordrongen in de bomen!!!
En dit gebeurt in de seizoenen , op dezelfde tijd van de dag, afhankelijk van de zonsondergang. Wat een geordende maatschappij van kraaien, strikt regiem, en totale gehoorzaamheid! ik had nog nooit dit natuurfenomeen gezien en beleefd. NU, ik er permanent woon, zijn dit momenten waarnaar ik uitkijk, en voel me verbonden met deze intelligente beestjes.
Ook hun geruzie is een bron van vermaak voor me. Net mensen……