Buiten de redactiecomputer van Ben van Raaij (Volkskrant) zoemen nog volop bijen

Zodra milieuredactivist Ben van Raaij (Volkskrant) een groen onderwerp bij de kop pakt, hangt de planeet weer aan een zijden draadje. Tenzij we voortaan als Ot en Sien gaan leven. Afgelopen week dreigden alle bijen en vlinders weer eens uit te sterven in de PvdA-salonbode.

Niet iedereen moet terug naar Vroeger toen alles Beter was. Ben van Raaij mag zijn snoepreisjes voor het Wereld Natuur Fonds naar exotische oorden behouden. En Airmiles sparen. Want dat is voor De Goede Zaak. Topjournalistiek, waarbij hij een veer in zijn reet krijgt van WNF-zetbaas Johan van de G via Twitter. Bij Trouw hebben ze ook zo’n WNF-schandknaap in dienst, Hans Marijnissen. Die geeft Johan van de G een paar pagina’s, vlak voor een Tweede Kamer-bespreking over natuurbeleid.

Voetje tussen de Kamerdeur.

Fijn dat het WNF haar PR zo goed op orde heeft.

 

Wie zonder zonde is….
Vroeger ben ik ook betaald door milieuclubs als WNF op snoepreis geweest. En zo ontdek je wat voor valse entiteiten het zijn. Ze gebruiken natuur voor een kosmopolitische levensstijl, subsidie en fondsenwerving. Het leken mij toen alvast geen partijen die dus op andermans terrein anderen de maat mogen nemen over wat wel en niet ecologisch door de beugel kan.

Als WWF iets voor de natuur wil doen, laat ze met hun half miljard euro inkomsten per jaar zelf grond opkopen. Greenpeace idem. Het zijn politieke entiteiten, die met alles behalve natuur bezig zijn.

De schoorsteen moest CO2 blijven roken, zoals bij iedereen in dit aardse tranendal.

Ik hoereer nu met vissers, jagers, boeren en buitenlui-burgers op het platteland. Af en toe maken fans van mijn stukjes wat leeftocht over. Zo van, ‘ga zo door’. Met 1 verschil: ik maak daar geen geheim van.

Buitenlui in diverse varianten zijn mensen die in een op lokaliteit gebaseerde natuurvisie passen die meer perspectief biedt: IMBY. In My Backyard. Neem onze partner in Natuurmonumenten-bashing Hans Keuper, hondenfokker en jager. Je komt bij ‘m thuis, en je kunt er vergif op innemen. IMBY-geestverwanten hebben altijd een ruime bloemrijke tuin vol biodiversiteit, houden de garagedeur open voor de boerenzwaluwtjes.

Het is bij hen geen politiek geOH, het is gebonden aan een echt bestaande plaats met eigen investering. In gelul kan de natuur niet wonen.

Ik pretendeer dus geen valse objectiviteit. Je bent goed geïnformeerd, of slecht geïnformeerd. Dat doet er toe. Zodra je meer weet, verandert ook je insteek en schrijf je niet ieder propagandabericht van een milieuclub meer over. Ga je zelf nadenken, dan hou je ook op geschikt te zijn als journalist voor Polikor BV. De meeste mainstream-media, die willen dat je overschrijft wat anderen voorschrijven waarmee ze politiek sympathiseren.

Dat heet dan ‘neutraal’. Hahahaha.

Paradise Lost/Paradise Regained
IMBY dus. Je hecht waarde aan natuurwaarde. Niet voor dat veeleisende secreet Moeder Aarde die de ziekte genaamd mensheid van zich moet afschudden. Maar om liefde voor het leven te stimuleren in een gecorrumpeerde wereld. Iedere melancholicus kan hulpstukken gebruiken. Een vorm van sedatie om zich door het leven te slaan van wieg tot sofinummer naar inkomstenbron van uitvaartverzekeraars, tot hij Beneath Broken Earth als wormenvoer verteert.

Boeddha en Christus snapten het. Leven is lijden. Ik zou daarom ook in Leiden gaan wonen, maar een fatsoenlijke woning is er te duur. We zijn in zonde geboren en gebruiken Verlossing. Het werd Friesland. Amen.

De rest is daar een voetnoot bij.
httpv://www.youtube.com/watch?v=55XlIPzY5q0
Ieder middel dat verlossing biedt van een leven van loonslavernij met al die kansen en uitdagingen is welkom. Dat heeft niets te maken met meritocratisch succesgelul. De plas van Steve Jobs was ook gewoon geel. Op ieder maatschappelijk niveau neem je de zelfde last mee. Lees Marcus Aurelius er maar op na: die ontsnapte ook het liefste aan de Senaat en ging lekker in de natuur zwerven. Wanneer je het in Rome tot Keizer schopt, kun je niet zeggen dat het aan succes ontbrak.

Ik sprak net iemand uit mijn Amsterdamse bandjes-bestaan, iedereen is daar al gescheiden, terug bij af, met of zonder kinderen van de rekening. Mijn huwelijk met de natuur is levenslang.

Of lees Wolf Solent van John Cowper Poys als tegendeel van Aurelius. In onze meritocratie zou die excentriekeling een loessssser heten. Maar hij slaat de spijker wel op zijn kop. De natuur als plaats voor verbeelding. Een plaats met sensuele ervaring waar geen menselijk oordeel aan hangt. Wat is ruimte voor natuur de moeite waard om voor te vechten in een steeds vollere wereld.

• Kortom: Natuurlijk verkoop ik als libertair anarchist met liefde voor zware metalen ook een wereldvisie. Zo dus ongeveer.

Het Bij-geloof van Ben
Dus hoe kwam onze WNF-schandknaap nu bij de bijen om zijn wereldvisie- Moeder Aarde redden met autoritair-technocratische wereldregering- er in te rammen? De biodiversiteit-variant van het IPCC- het IPBES- is nu in een exotisch oord bezig om zichzelf met de bij op de kaart te zetten.

Ze verzinnen wat astronomische schades die door het uitsterven van de bontgebefte bladskwirter zouden kunnen optreden. Verkrachten de wetenschap in Jip en Janneke-taal zodat ze linkse journalisten en politici op hun hand krijgen. Dat heet dan de Summary for Policymakers.

Wie het IPCC kent, dit gaat eender maar dan nog politieker. En vervolgens vliegen ze van Panama naar Bonn, dan weer Nairobi, zitten ze eerder in Uruguay en nu dus Maleisië. Voor de b.i.o.d.i.v.e.r.s.i.t.e.i.t. Ben is dan niet de beroerdste om zijn Airmiles sparende kosmoliet-parasieten daar in Kuala Lumpur via Skype even een kontje te geven. Het IPBES heeft een geheel eigen persdienst in Canada, De IISD die door Mr Agenda 21 Maurice Strong ooit is mede-opgericht om RIO 1992 er mondiaal in te rammen.

Strong zijn persdienst staat garant voor sterke verhalen over de planeet, en er zijn genoeg gullible mediaslaven die dat overpennen. Zijn ze lekker vroeg thuis om de kids van school te halen.

• Die kosmopoliet-parasiet-benadering is niet mijn ding, zo begrijpt de lezer. De natuur is namelijk interessanter, leuker, boeiender dan het politiek gemotiveerde geschreeuw van WNF-schandknapen die iedereen buiten de PvdA-salon wegzetten als holocaust-ontkenners.  Koekje van eigen deeg Ben!  Of van die Agenda 21-Verenigde Nazi’s die de natuur misbruiken voor hun autoritaire fantasieën. Ook de rol die mensen in die natuur spelen is aanmerkelijk complexer, zowel negatief als positief.

Het allerleukste is dat iedereen met bijen in eigen omgeving direct aan de slag kan: weg met die tegels, plant bloemen. Dat kan je ook doen op eigen initiatief. Dus zonder het instellen van een dictatoriale wereldregering, die ons per persoon een CO2-budget oplegt omdat Moeder Aarde dat beveelt. Terwijl een kleine elite in exotische oorden als Kuala Lumpur het er eens stevig van neemt op publieke kosten: de Ben van Raaij/WNF-‘oplossing’.

Het kan ook zonder subsidie, want het betaalt zich in plezier weer terug.

Je rijdt naar het tuincentrum, de tuinman blij en jij een kleurige boel in het voorjaar. Win win, een typische IMBY-benadering van ecologie die ik voorsta. Afgelopen 5 jaar Friesland zag het Tuincentrum Rohel me met steeds bredere grijns aankomen. Ik kreeg nog net geen koffie van de zaak, en vooruit: laat die autoritaire wereldregering geleid door groene fanatici dan nog maar even zitten.

Al 6 jaar nu niet meer een vliegtuig genomen.

Bijgeloof bestrijden met kennis
Wat de bijenpaniek betreft, er is niets nieuws onder de zon in het Volkskrant-artikel. Noch in dat Ipbes-rapport dat niet al eerder en veel beter is omschreven door iemand die er verstand van heeft, zonder al te politiek te worden. In 2010 schreef de Wageningse bijenbioloog Tjeerd Blacquiere in De Levende Natuur al over de vele oorzaken van ups en downs van bijenvolken.

Het amateurisme van veel imkers bij de bestrijding van bijenplaag de varroamijt (een exotische mijt afkomstig van Indiase bijenvolken) speelt een belangrijke rol bij verhoogde wintersterfte.

En natuurlijk de steeds lagere bloemenrijkdom in het agrarisch land. En dankzij de barbaren die hun tuinen betegelen. Dat insecticiden slecht zijn voor bijen, is nogal logisch. Het zijn middelen die zijn gemaakt om insecten te doden. Maar bewijs dat systemische middelen (zoals neo-nicotinen, die werken via opname door de plant via een zaadcoating) de bij de das om doen is op zijn best dubieus.

Ton van der Ham van Zembla moet nog steeds op zijn knieen zijn excuses aanbieden aan Tjeerd, die hij belasterde met de voor de Vara kenmerkende chemofobische complotjournalistiek. Dat zal hij nooit doen. Als je maar een groot genoeg linksdraaiend bord voor je hoofd hebt, win je via de NVJ vanzelf een keer de Tegel. En de toekenning ‘kwaliteitsjournalist’ is vooral die van sociale bevestiging.

Ik wil als Schlechtmensch mijn lezers liever verrassen met de realiteit die altijd interessanter is, dan het politiek gemotiveerde gelul van Betermensch-journalisten en hun Airmiles-salonmaffia. Dat heeft niets met ‘positief denken’ te maken. Ik knuffel niet met postmoderne magiërs uit de management-literatuur met zo’n Mark Rutte-glimlach. Meer: laten we het niet erger maken dan het is…Er is al genoeg ellende.

Neem de paniekverhalen over mysterieuze ‘Colony Colapse Disorder’ die met ‘het gif’ in verband gebracht werden door chemofobe Ben van Raaij-journalisten. Zie dit artikel in de Washington Post, sinds 2006 groeide het aantal bijenkolonies weer. Imkers letten bijvoorbeeld weer beter op de bestrijding van varroamijt, mensen laten vaker een bloempje staan.

Onder bepaalde voorwaarden kan zelfs de overheid iets goeds doen. Met actieplannen, waarbij je meer ecologische bermen krijgt die niet iedere week gemaaid worden.

 

Schop de Friezen tot ze een ecologisch geweten hebben
Alle alarm over bijen heeft zo ook iets goeds gebracht. Je brengt er mensen mee in beweging die zich niet in natuur interesseren, maar het zo als middel gaan zien om sociaal goede sier te maken. Uiteindelijk is ijdelheid der ijdelheden toch wat de meeste mensen in het dagelijks leven drijft. Interesse in het Ding an Sich is voor de minderheid, het Ding fur Mich daar komen de horden voor in opstand.

Steeds meer mensen hebben aandacht voor de bij en zijn bloemrijke behoeften. Bloemrijke wegbermen zijn al een vooruitgang, in het strakgetrokken agro-businessland. Weg met die tegeltuinen voor de onderhouds-arme hersenpan: we willen bloempjes en kleur zien! Dat is vrolijker dan zo’n betonnen binnenplaats van een kerncentrale voor uw en onze veiligheid.

Zelfs hier in mijn gemeente De Friese Meren zaaiden ze in wegbermen op het industrieterrein van Joure al zo’n akkermengsel met bloemen. Een vrolijke kleurige boel voor bijen en vlinders, waarover ze vast van het klootjesvolk ter plaatse boze telefoontjes kregen.

Dat het zo maar ‘in rommeltsje’ is.

En of de gemeente het niet gauw weer strak kan betegelen en aanharken.

Alarmisme is misschien netto wel beter dan mijn geschrijf
In Friesland ontsnapt vooralsnog geen takje buiten bestemmingsplan aan de kus van de kettingzaag. Geen spontane bloem steekt de kop op, of er komt een verdelgingsleger in oranje hesjes om de zaak aan te harken, strak te trekken. Iedere boom met een verdacht plekje wordt preventief geruimd. Niet in de laatste plaats omdat zaaghout de curatele-gemeente geld oplevert. En omdat er bezuinigd moet worden rag je alle bloemperken er even uit.

In mijn dorp werd zelfs opgeroepen om de wegbermen gezamenlijk van braamstruiken te ontdoen. Die staken de kop op, nadat de lokale FNP-haardhoutvereniging hier alle houtwallen omzaagt.  Het was hoog tijd dat de natuur weer ‘netjes’ zou worden. Terwijl die braamstruiken juist dankzij het wegvallen van schaduw de kop op staken, dankzij die zaagboertjes hier. Op last van het waterschap mag geen waterplant in de sloot blijven staan, die graaien ze hier met boerengrijpers van de kant. Daarbij alle leven mee-eliminerend.

Dat er in dit ecofobische verdelgingsregime een lichte ontspanning komt- mede door chemofobische mediahysterie over bijen- dat valt dan weer te prijzen. Uit ieder kwaad kan ook weer iets goeds voortkomen.

Zo heeft politieke campagne-journalistiek zoals van Ben van Raaij toch ook weer zijn goede kanten. Terwijl ik met mijn tegengas misschien enkel de VVD-lomperds aansprak. Mensen die het toch al geen reet interesseerde wat er met de natuur gebeurde. Zodat ik ze met mijn gegraaf in de kale feiten een excuus in de hand gaf: Ut valt wul meu, stem Veuveudeu. Liever Banuh dan Bomuh. Oeh Oeh Oeh.

A-politiek zijn als de natuur is dan toch de oplossing. De laatste aanwinst is een insectenhotel achter huis. Laat al het ongedierte nu maar komen!