Breekpunt 1968: plots ging de NATO groen doen als ethische vermomming

Na mijn blog over de betrokkenheid van de Nato bij het pluggen van ‘klimaat’ vandaag een verdere uitdieping. Hoe de Nato plots ‘groen’ werd als reactie op de studentenrellen van mei 1968. De leider van de Franse studentenopstand Daniel Cohn-Bendit– zoon van Joodse advocaat- is nu Europa’s ‘groenste parlementariër’ en federaal- fundamentalistisch. ‘Geweld is geluk’ zo kraaide Cohn-Bendit volgens Pentagon-adviseur onder diverse presidenten, Zbigniew Brzezinski.

Weinig gebeurtenissen gooiden het waardenpatroon van het Westen zo op de schop. Door exponentiele welvaartsgroei vetgemeste studenten keerden zich toen tegen alles dat leek op autoriteit, zelfbeheersing en redelijkheid. Als verwende Rebels Without a Cause…  Of als schok door een definitieve overgang van traditionele landbouw-maatschappij naar bureaucratische en urbane technocratie. Zoals Brzezinski stelt in Between two Ages: America in the Technetronic Age verdedigen zij een politiek van extase en emotie:

In Nederland ontstond zo ook een waaier van aksie-groepen (in die spelling), waarvan het Instituut voor Sociale Geschiedenis een lijstje bijhoudt.

De iconoclasten met hun golf van domestisch geweld veroorzaakten een enorme schok bij het oude establishment. Hoe krijgen we de jeugd weer terug in het hok? Zo ontstond op advies van President Nixon bij de Nato de Committee on the Challenges for Modern Societies (CCMS). Die stortte zich in mei 1969 op: het Milieu!  Als imago-operatie, zoals de Nato het zelf omschreef:

To improve the Nato’s Image, especially with young people by demonstrating it’s concern to influence for the good the nature of the society it is designed to protect.

Etalage poetsen
In 1969 lanceerde ex-Pentagon-chef Robert Mc Namara als baas van de Wereldbank ook het internationale doel voor ontwikkelingshulp: 0,7 procent van het BNP in haar rapport van de Pearson Commission, in het hoofdstuk Partners in Development. Het rapport heette officieel een evaluatie van 20 jaar beleid van de Wereldbank. Econoom Lester Pearson was de voormalige premier van Canada, thuisbasis van de Club van Rome onder zijn opvolger Trudeau. En van de conferentie in 1988 waar klimaat plots als veiligheidsprobleem werd gelanceerd.

Mc Namara werd in 1960 de eerste baas van Ford Motor Company die van buiten de Ford-familie kwam. Als Minister van Defensie vanaf 1961-1968 liet hij het conflict in Vietnam escaleren.

De Amerikanen moesten in 1969 hun escalatie van het Vietnam-conflict afleiden en andere zaken waar studenten tegen protesteerden. Zich van hun ‘ethische’ kant tonen. Tegelijk kun je onder de vlag van Ontwikkelingshulp een strategische voet aan de grond houden bij gedekoloniseerde landen.

Een beproefde strategie die industrielen als Rockefeller met hun filantropische fondsen ook al toepasten: etalage poetsen terwijl je ondertussen op de oude voet verder gaat. Of zoals Bernhard deed: met het WNF je claim houden op de voormalige Afrikaanse koloniën en Safariparken.

Nato levert Europese Rio-gezant in 1992
Nato/CCMS ging zich vanaf 1969 bezighouden met…..klimaatmodellering en luchtvervuiling (zwaveldioxide, SO2, waaraan later de ‘zure regen’ werd toegeschreven, voorloper van Global Warming). Haar Panel on Modelling startte projecten in drie steden, Ankara, Frankfurt en St Louis. Voor dat project moesten ze inzage krijgen in het fossiele brandstofverbruik in die steden, weersinvloeden en lange termijn klimaatinvloed bij de verspreiding van SO2.

Turkse Nato-afgezant Incecik die uit deze onderzoekslijn voortkwam, die zou ook lead-author worden voor het IPCC (zie boven). In een rapport waaraan onze RIVM-klimaatplugger van het eerste uur, Bert Metz (Club van Rome/Balaton Group)ook meewerkte. Bedenk dat veel van het IPCC-personeel oorspronkelijk afkomstig was uit Ozon-onderzoek, zoals Susan Solomon. Carlos Borrego, de voorzitter van technische ontmoetingen van Nato/CCMS was als voormalig Portugese milieuminister ook de president van de EU-delegatie die Agenda 21 beklonk in Rio de Janeiro.

Wetenschap en politiek lopen hier naadloos in elkaar over. Omdat de politiek van de toekomst als wetenschappelijke aangelegenheid werd gezien. Daar wil je vanuit de Nato met de glazen bol van computermodellen zicht en greep op krijgen. Dus is het niet gek dat Global Warming de Koude Oorlog ontdooit halverwege de jaren ’80 bij Jan Publiek en politiek. Met de FBI-directeur in de Brundtland-commissie.

Terwijl anti-kernenergieclub Greenpeace CO2-gedoe toen nog zag als een goedkope truc van de pro-Kernenergielobby.

Grenzen aan de groei van het plebs….
De OECD had in 1961 onder haar eerste secretaris-generaal Thorkil Kristensen het ’50 procent groei in 1970′-doel gesteld voor haar leden. En zij zou daar in 1970 ruimschoots overheen gaan. Terwijl het Westen nog nooit zo welvarend was geweest, bleek juist die welvaart een oorzaak voor een dreigende domestische chaos. Die schok werkte door tot de hoogste niveaus, zo kun je ook lezen in deze studie uit 1969 van Pentagon-veiligheidsadviseur Zbigniew Brzezinski: Between Two Ages, America’s Role in the Technetronic Age’, docent aan Columbia University.

Brzezinski schreef dit met medewerking van Samuel Huntington. Die schreef later ‘Botsende Beschavingen’ met de gevleugelde woorden ‘De grenzen van de Islam zijn met bloed gekleurd’. The Clash of Civilizations geldt als belangrijke buitenlandse doctrine/rechtvaardiging voor Amerika’s ‘breng de democratie met bommen’-beleid van Irak tot Afghanistan.

Brzezinski riep ook iets over ‘moraal’ als rechtvaardiging om Ghadaffi weg te bombarderen uit Libie. Dus iemand die moslimterroristen wapens geeft om Russen dood te knallen, die roept iets over moraal. Als iets op dat niveau geen enkele rol speelt lijken mij dat moraal of mensenlevens. Het Doel heiligt op dit niveau de middelen.

…en de wil van elite daar greep op te krijgen
Brzezinski groeide op in Canada. Hij was afstammeling van Poolse aristocraten. En hij werd lid van ongeveer iedere club waar buiten-de-doos-denkers hun pijlen op richten (mensen die niet in het officiële complot geloven dat massamedia opspelden). Hij was met David Rockefeller (komen we zo op terug) oprichter van de Trilateral Commission in 1973 (en directeur), Council of Foreign Relations. En lid van de Bilderberg Group van Prins Bernhard en zijn netwerk.

Dat zijn clubs waar de grote lijnen worden uitgezet voor het wereldgebeuren. Waar de baantjes worden verdeeld. En waar je alleen als genodigde binnenkomt na initiatie. Net als bij corporale verenigingen. De verdeling van baantjes in Nederland verloopt ook langs de lijnen van corporale jaarclubs. En zo’n corps kom je ook pas in na ontgroening.

• Dat is geen complottheorie- zoals angstige mensen al snel roepen die negatieve associatie vrezen. Dit is complotpraktijk. Dat de mate van bestuurbaarheid van de wereld met haar eigendynamiek beperkt is, dat doet daar niets aan af.
• Op microniveau lijken mensen een vrije wil te hebben, maar op macroniveau zijn bewegingen toch voorspelbaar. Dat is ook de hele redenatie achter klimaatvoorspellingen (weer is chaotisch, klimaat voorspelbaar), EN achter professionele propaganda/massa-beinvloeding. Zo kan een individu ook helder en logisch denken, ontsnappen aan ‘de natuur’, althans: een man kan dat. Maar in groepen verdampt de rationaliteit, en nemen sociale natuurwetten het over.
• Wie wel klakkeloos aanneemt dat 1 persoon, Adolf Hitler de hele wereld in oorlog stortte door manipulatie van het best geschoolde en hoogst ontwikkelde volk van Europa: wil die dan niet geloven dat een clubje mensen ons intentioneel in de klimaatwaanzin kan storten ?

Grenzen aan traditionele invloed
Lees Brzezinski’s studie, en je ziet waar mensen op zijn niveau zich mee bezighouden. Niet met het merk koffie dat de koffiejuffrouw bij de Nato-vergadering schenkt voor de ondermannetjes, of in welke lease-auto ze mogen rijden. Maar de grote strategische lijnen. Zij plaatsen het hekwerk waarbinnen ondermannetjes het idee krijgen zelf invloed uit te oefenen. Van die wetenschappers die CO2-onderzoek doen, omdat daar plots geld voor is.  Zij grijpen op dat niveau ook in (of pogen dat te doen), wanneer door eerdere strategische keuzes een ongewenste eigendynamiek ontstaat, als een soort Frankenstein-baby.

Zij deelden een zekere obsessie voor futurisme, zoals ik al blogde: greep op de toekomst willen krijgen in een steeds chaotischer heden. Dat is bij de Bilderberg-ontmoetingen nog steeds zo, zoals bezoeker Martin Sommer beschreef. Ze zijn meer bezig met het mondiale weer in 2033 dan de zorgen van nu bestaande mensen.

Zoals we al zagen ontwikkelde de RAND Coorporation (militaire denktank VS met 300 miljoen dollar budget per jaar) voor dat futurisme de Systeemanalyse, waaruit ook de klimaatmodellering voortkwam. Dit zijn de mensen die de latere presidents-kandidaten op hun posten zetten (Carter), die Mujahedeen even wat wapens geven om de Russen in Afghanistan pijn te doen.

Dus wil ik de mogelijkheid opperen: dit zijn ook de mensen die kunnen besluiten om sloten belastinggeld te sluizen naar ‘Duizenden Wetenschappers die zeggen dat Global Warming het grootste risico voor de mensheid is, tenzij we nu…’

Als middel Het Doel heiligt. Zo beschrijft Brzezinski ook het strategische belang van ontwikkelingshulp aan de Derde Wereld. Om zo een voet aan de grond te krijgen in de Koude Oorlog tegen de USSR.

Altijd weer die Rockefeller…
Zo komen we ook bij David Rockefeller, waarmee Brzezinski samenwerkte op het topniveau. Hij  stamt uit een protestantse familie van welgestelde zakenlieden, de ‘patriciers’ van New York. Mensen die tot in de vijfde generatie hun afstamming bij konden houden als WASP (white anglo saxon protestant). Hoewel ze als Roggenfelder in Duitsland ook deels van Joodse origine waren. In het werk van Jonathan Spiro over Madison Grant duiken de Rockefellers ook geregeld op als sponsoren (de Peace Parks).

In 2002 schreef David Rockefeller zijn ‘memoires’, als laatste van de 5 overgebleven Rockefeller-brothers (hun in 1940 opgerichte Rockefeller Brothers fund sponsorde Greenpeace met meer dan een miljoen dollar).

De New York Times schreef een mooie recensie van zijn biografie: Born to be Mild. De Rockefellers waren net als Madison Grant- inspirator van Adolf Hitler- deel van de Amerikaanse aristocratische klasse in New York. Zij deelden die zelfde obsessie voor populatiegroei van gedegenereerde rassen.

Net als Aurelio Peccei van de Club van Rome reizen deze mensen ook tijdens de ‘Koude Oorlog’ vrolijk heen en weer tussen Moskou, China en New York. Om dan weer met de familie Thyssen te dineren in hun buitenverblijf in het Italiaanse Lugano.

De Thyssen Group ondersteunde in de jaren ’30 Hitler’s Nazi-partij financieel via haar UBC-afdeling in New York en de Nederlandse Handels en Scheepvaart-bank. Net als de Ford Motor Company trouwens van de Ariër Henry Ford. En dan besluit familie Rockefeller weer met hun partners van de Rothschildt-group tot financiering van een partij, die ze van pas komt. Dan even op bezoek bij Deng Xiao Ping. Volle agenda!

De Jetset
Deze mensen denken ‘Jenseits von Gut und Bose’, voorbij goed en kwaad-platitudes. Dat goedkope moralisme is voor het plebs. Het Hogere Doel houden zij in het oog. Dat daar af en toe wat menselijk porcelein bij sneuvelt. Het zij zo. Zij heten de Jetset, omdat zij het zich permitteerden om zich via ‘jet’ tussen continenten te bewegen. Nu kan het plebs dat ook dankzij budgetvluchten: en dus moeten zij gauw CO2-compensatie betalen om vliegen weer elitair te maken.

In de jaren ’60 was inter-continentaal vliegen enkel voor de elite weggelegd, de jetset.

Deze patriciërs waren voor 1968 gewend de dingen op hun manier te doen. Plots volgt dan de Opstand der Horden in 1968. Deze aristocraten gingen zich toen her-orienteren op hun waarden en de wijze waarop ze hun invloed konden uitoefenen, zoals de New York Times beschrijft. Zo gingen zij ook hun voorportaal groen verven via de Rockefeller Foundation. Of het nu Wereld Natuur Fonds is, Greenpeace, iedere vorm van klimaatpaniek kent de naam Rockefeller als mede-financier.

Zoals zij eerder alles financierden dat met populatie-controle en eugenetica van doen had, zoals de American Eugenics Society, voorloper van de Population Council. De groene verf diende en dient als charme-offensief voor financiële en politieke belangen. Zo kon de president van Shell John Loudon van 1977 tot 1981 ook de baas van Wereld Natuur Fonds zijn zonder dat iemand met de ogen knipperde. Een rekruut uit het netwerk van globalistisch georiënteerde patriciërs die haar zakenbelangen consolideert.

De film van Wilfried Huisman ‘Der Pakt mit dem Panda’ is een prachtige demonstratie van de rol die Wereld Natuur Fonds hier nog steeds in speelt: dat Bilderberg/Bernhard-netwerk kindje met Zwitserse rekening.

Tsja, waarom zit al dat groene spul – inclusief de Club van Rome (Winterthur) toch in Zwitserland?

Bellagio-message: exponentiële groei kan niet eeuwig doorgaan
Zonder Rockefeller had ook de Club van Rome het licht niet gezien. Ik beschreef al hoe Olivetti-baas Aurelio Peccei in Argentinië in 1965 een lezing hield voor een zaken-initiatief van David Rockefeller, Ardela. Zo werd hij opgepikt door de internationale (zaken)elite waartoe Rockefeller onmiskenbaar behoorde. En zo ontstond de connectie met de OECD. Zoals Matthias Schmelzer vaststelt, was de Club van Rome niet ontstaan zonder het OECD. Vier van haar leden stamden uit de wetenschappelijke afdeling. Peccei had overigens in de jaren ’30 in Moskou al een studiereis gemaakt en geschreven over ‘Lenin’s new economic policies’.

Het rapport Limits to Growth moest ook als brug dienen tussen Moskou en de VS. Peccei vloog vrij tussen Moskou, Peking en de continenten.

King, de OECD directeur-generaal van de wetenschappelijke staf werd met Aurelio Peccei geestelijk vader van de beweging tegen exponentiele groei in een gesloten systeem: de Club van Rome, waarvan het IPCC de voortzetting is met andere modellen. De OECD experimenteerde driftig met die modellen.

In 1967 publiceerde Club van Rome-lid en OECD-consultant Erich Jantsch ‘Technological Forecasting in Perspective‘. Een technologische verfijning van wat de Auguren bij de Romeinen deden via lezen van de vlucht van vogels: het voorspellen van de toekomst met computermodellen. Modellen die van resultaten in het verleden de toekomst moeten afleiden. Precies wat het IPCC nu nog steeds pretendeert te kunnen doen. En wat dankzij moderne computer-technologie geloofwaardiger moet lijken dan het kijken in de ingewanden van een os.

Rommel er in, rommel er uit.

Het was de Rockefeller Foundation die in het Italiaanse Belagio alle systeemanalisten als Jantsch en (klimaat)modelleurs samenbracht op een congres in oktober 1968.

De Nato jatte de imago-strategie van de OECD/Club van Rome
Hieruit selecteerden de Club van Rome-mensen het personeel dat Limits to Growth zou schrijven. De wetenschappelijke afdeling van de OECD speelde een hoofdrol bij de creatie van de Club van Rome, met steun van de secretaris-generaal Thorkil Kristensen. Ook Kristensen zijn Nederlandse opvolger in 1969, de Nederlandse jonkheer Emiel van Lennep steunde Alexander King. Vooral toen dankzij de studentenprotesten het groei-dogma ter discussie kwam. Blijkbaar had economische groei ook ontwrichtende gevolgen. Ik citeer Schmelzer op bladzijde 242:

Rapidly rising  gross national products had turned from promise to challenge. Western Europeans realized that while one could have growth without welfare, it was impossible to finance welfare states whose services tended to expand exponentially without ever increasing growth rates.  Which however had become strains on old institutions such as the family, education systems and parliamentary democracy itself.

Het was vervolgens de Nato die in 1969 de ideen van King ‘jatte’. De bovenaan beschreven slagzin, kwam zelfs letterlijk uit Alexander King zijn OECD-lezing ‘Science, Growth and Society’. De Nato stal dat als motto voor het eigen beleid van de nieuw op te richten CCMS: het groene verfje over de Nato. Tot ongenoegen van de OECD, want zoals van Lennep stelde:

De Nato loopt weg met King zijn ideeën.

Psyops: u gelooft dat CO2 schadelijk is
De anti-groei-beweging kreeg de wind mee met de oliecrisis van 1972. Om vervolgens helemaal van de agenda te verdwijnen na 1972. Maar je kunt je afvragen of anti-groei an sich  bij de industrielen van de Club van Rome ooit het werkelijke doel was. Immers, ze waren allen deel van bedrijven van Fiat en Olivetti tot Nestle met maar 1 ding voor ogen: groei van de eigen invloed en belangen. Die groeibeperking, die moest het plebs worden opgelegd.

Limits to Growth komt herverpakt als Planetary Boundaries en Climate Change gewoon weer terug, en de OECD speelt ook klimaatkampioen samen met de Wereldbank.

Zo begon de operatie Mindfuck die nu onze politici in zijn greep h0udt en onze mediasukkels: de strijd tegen uitgeademde lucht, CO2. Een War on Climate Terror zonder einde, en zonder enig raakvlak met de realiteit. Die vervolgens een eigendynamiek krijgt, met goedbedoelende sukkels die daar hun levensvervulling in menen te vinden. Zie de Accra-declaration van de Protestantse Kerken in 2004. Ze bedoelen het zo goed. En ze schoppen zo dankbaar tegen de Neo Liberale Stropop, vermengd met zinvolle observaties over de concentratie van macht en geld in Wereldbank en andere instituties. Zo, die kerken zijn ook onschadelijk gemaakt als tegenkracht.

Of zie wat Socialist International stelt, de club waar Brundtland uit voortkwam en Javier Solana van zowel de Nato als de European Climate Foundation:

Following discussions on climate change and the COP21 Summit at the Council meeting of the Socialist International in Luanda, delegates recognised the growing acknowledgement of climate change as the single greatest threat to the future of humanity,

De Complotpraktijk
Dus terwijl in Afrika mensen bij miljoenen sterven door Malaria, zijn de socialisten geobsedeerd door CO2. En heet COP21 de laatste kans deze catastrofe af te wenden. Terwijl wetenschappers in Nature Climate Change worstelen in ‘Making Sense of the Global Warming Slowdown‘ met het feit dat opwarming veel langzamer verloopt dan die computermodellen van ze voorspelden. Die computerspeeltjes die de aarde als gesloten systeem modelleren.

Glazen bollen die werken volgens de denktrant waarin ze ontstonden: die van de jaren ’60/’70, toen futurisme populair was bij technocraten die hun greep verloren op het wereldgebeuren.

Gisteren berichtte de Nasa– dankzij een studie in Nature Climate Change- wat wij al jaren vaststellen dankzij de biologische realiteit van het CO2-fertilisatie-effect: dat de toevoeging van CO2 aan de atmosfeer de aarde spectaculair helpt vergroenen, gemeten aan Leaf Area Index. Zie hoe enkele berggebieden minder groen worden (erosie?) maar hoe het gros van de wereld spectaculair meer groenoppervlak krijgt.

Dankzij jarenlange Psychological Operations gelooft Jan Publiek echter dat CO2 is als de Weapons of Mass Destruction.

Die werden ook nooit gevonden, maar werden wel gebruik om Irak  tot chaos te bombarderen. Dankzij de architect daarachter Wolfowitz, die daarna baas werd van de Wereldbank. Die filantropische instelling die nu voor klimaatgeldsluis speelt, te beginnen met 29 miljard publieke dollars per jaar. En dat is allemaal om in 2100 een veilig en koud klimaat te krijgen: aldus, de officiële complottheorie die ons via massamedia ingepeperd wordt. Climate Justice zoals internationale socialisten dat noemen.

…is zichtbaar voor iedereen die de Matrix op afstand bekijkt
En deze officieel gesanctioneerde samenzweringstheorie met een zak zout neemt, die vergelijk je met holocaustontkenner. Zonder noemenswaardige financiering bloedt oppositie vanzelf dood tegenover een machtig Bureaucratisch Academisch Complex met belangen in het CO2-verhaal. Dus complottheorie? Nee, dit is de complotpraktijk! Dat de ondermannetjes ter academie gewoon braaf en onwetend hun rol vervullen in het spel, omdat ze zo onderzoeksgeld krijgen…Dat ook de koffiejuffrouw er niets van weet. Dat doet niets af aan het idee, dat zonder stimulans van bovenaf de klimapocalypse nooit tot risico aller risico’s op de agenda had kunnen komen.

En zoals ik liet zien: 40 jaar lang liet ik me ook al voor de gek houden, dankzij een eenzijdige blik op geschiedenis die me was meegegeven. Het is standaardkost, die menings-manipulatie der massa’s. Mensen via ‘informatie’ en media het tegendeel laten geloven van wat ze ondervinden met angst en emotie als stok. Niet alleen bij klimaat, maar bij alle terreinen waar het ergens over gaat. Zoals ik al blogde: Professionele propaganda met psychologische manipulatie jubileert dit jaar een eeuw, en kan een pacifistische bevolking een Wereldoorlog in jagen.

De bewijslast ligt daarom bij de mensen die beweren dat er geen boze opzet in het spel is met geopolitieke motivatie. Het klimaat kan het alvast niet zijn.