Hoe serieus moeten we Ed Nijpels nemen?

 

Na het lezen van dit vraaggesprek bleef bij mij de indruk achter van een bevlogen mens, behept met een grote dosis demagogie en gebrek aan kritisch verstand, die hem ongeschikt maken voor zijn rol binnen de uitvoering van het Nationale Energieakkoord.

Energietransitie is volgens Nijpels onontkoombaar, want er is sprake van een klimaatprobleem. Dit is een boude bewering die hij niet onderbouwt. Bovendien koppelt hij het onbewezen klimaatprobleem aan een al even onbewezen noodzaak tot energietransitie.

Ik voel mij niet geroepen om uit te leggen dat het anders zit, want het is aan Nijpels om zijn beweringen waar te maken. Anders heeft hij weinig recht van spreken immers. Hij heeft te maken met het bewijs van de CAGW-hypothese (Anthropogenic Global Warming; door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming) en dus tot de simpelste vorm teruggebracht: de algebraïsche formulering van deze functie die het catastrofale van deze relatie laat zien. Vervolgens heeft Nijpels te maken met het probleem van de alternatieve causaliteit: Als je stelt dat de waargenomen opwarming inderdaad antropogeen is, dan leg je de bewijslast bij jezelf neer. Immers, je moet alle andere oorzaken voor temperatuurstijging kunnen uitsluiten om te kunnen stellen dat slechts de antropogene factor de oorzaak is. In concreto moet je dus natuurlijke schommelingen kunnen uitsluiten en aantonen dat deze niet van invloed zijn geweest op te temperatuurstijging. En tot slot zal Nijpels moeten uitleggen wat energietransitie met klimaat te maken heeft en waarom fossiele en kernbrandstoffen moeten worden uitgebannen ten gunste van weers- en klimaatafhankelijke hernieuwbare energiebronnen teneinde onafhankelijk te worden van bijvoorbeeld Russisch gas.

Tot op heden is er geen berekening gemaakt hoe dit inclusief een kosten-batenanalyse tot stand gebracht kan worden met behoud van ons welvaartsniveau in de verre toekomst. Zo lang deze antwoorden niet komen, en men niet verder komt dan een op het strand roepende Van Tongeren dat we door windmolens onafhankelijk worden van Russisch gas, is er gegronde reden voor twijfel aan deze lieden. Gas dient o.a. voor verwarming. Molens die 70% van de tijd stilstaan zullen geen straalkachels kunnen laten draaien in de winter. Kortom, Nijpels en Van Tongeren kletsen maar wat uit de huidmondjes in hun nek. De tovenaarschool van Harry Potter. Maar ze zijn van harte uitgenodigd het rekensommetje te maken om te vertellen dat het echt kan die onafhankelijkheid van het Russische gas.

De dalende kosten waar Nijpels het over heeft, behelzen de overheveling van aansluitingskosten en kosten van ringleidingen naar TenneT die deze kosten via de energierekening aan de burger doorberekent. Niks daling kosten, maar ordinair window dressing. Demagogie en misleiding dus zoals we gewend zijn van de Groene Kerk. Er is niet in de verste verte sprake van efficiëntieverbetering. Iets wat ook niet kan bij een uitontwikkelde techniek als windenergie. Nijpels spreekt over schade voor de volgende generatie. Een demagogische dooddoener. De enige die verantwoordelijk is voor die schade is hijzelf door het propageren van inferieure techniek met bijbehorende verspilling aan energie, innovatie, denkkracht en economie. Het begint zo ondertussen knap irritant te worden dat demagogische geblaat over klimaatproblemen en het Urgendiaans strooien met rampen alsof er in het verleden zich nog nooit klimaatveranderingen hebben voorgedaan en er nog nooit rampen hebben plaatsgevonden. Wordt het niet eens tijd om met deze flauwekul op te houden? De uitzendingen over de illusionist Derek Olgilvie begonnen uiteindelijk ook te vervelen.

Nijpels vertelt ook over subsidie aan windmolens:

En dat doe je door in eerste instantie initiatieven als de exploitatie van windmolens te subsidiëren en het daarna weer aan de markt over te laten.

Het is eigenaardig nadat Nijpels stelt dat wind eigenlijk gratis is. In eerste instantie …. Welja, duurt nu al ruim 25 jaar die subsidie. Kennelijk heeft Nijpels nog nooit gehoord van de Wet van Betz, want dan had hij gesnapt dat het met windturbines natuurlijk en natuurkundig nooit iets kan worden zonder subsidie. Kennelijk is ook de SDE+-regeling, die voortdurend hogere offers van de belastingbetaler eist, hetzelfde als gratis windenergie volgens Nijpels. Wie het nog kan volgen…?

En dan hebben we zijn uitspraak over subsidies:

De windmolens, die miljarden aan subsidies zouden verslinden. Dat is gewoon niet waar. De overheid stópt geen geld in molens, maar dicht slechts het gat tussen marktprijs en de werkelijke kosten van windenergie. De kosten worden omgeslagen over de stroomrekening van burgers en bedrijven.

Wat denk Nijpels eigenlijk wel? Dat de burger/belastingbetaler het IQ van een chimpansee heeft? De burger draait dus op voor de subsidies. Kijk meneer Nijpels, de overheid dicht ook het gat tussen de marktprijs van de gezondheidszorg en de kosten ervan. Dit geld, thans ca € 90 miljard, komt uit de zakken van de belastingbetaler. Deze maatschappij heeft hier voor gekozen gebaseerd op eeuwenoude Christelijke tradities. Maar heel anders zit het met die transitieplannen, omdat het bewijs van noodzaak en onontkoombaarheid ten ene male ontbreekt zoals hierboven aangevoerd.

Groene praatjes, desinformatie en bangmakerij kunnen niets veranderen aan de te kort schietende morele verantwoordelijkheid van de Groene Kerk. Ik acht Nijpels’ morele verantwoordelijkheid en het wetenschappelijk gehalte hierachter beneden de maat.

Hoe belachelijk immers kan men zich maken? Een kind kan snappen dat hernieuwbaar nooit iets kan worden vanwege de belabberde vermogensdichtheid van hernieuwbaar.

Met dit akkoord is over tien jaar de helft van de Nederlandse stroom duurzaam. De transitie is begonnen.

Nee meneer Nijpels, grote woorden, dit is niet het geval, want er zijn 2 dingen die u niet heeft opgelost, namelijk de vereiste minimale 90% leveringszekerheid en de kosten. Ook al plaatst u 100 GW op zee of met zonnepanelen op land, dan nog is de opbrengst 0 als het niet waait of de zon is ondergegaan. Hoe dacht u dit op te lossen? Verantwoordelijk denkende politici bekommeren zich om dit vraagstuk. U daarentegen zegt daar niets over. Wel lezen we over triomfen in het verleden:

‘Maandenlang zat ik met de wasmiddelenmaffiosi aan tafel,’ zegt Nijpels.

‘De fosfaten uit hun producten halen? Dat kon niet, zeiden ze, het was veel te kostbaar, de werkgelegenheid kwam in gevaar, drama’s. Terwijl het wél kon.’

Nu is er sprake van een omgekeerde wereld: eco-maffiosi aan tafel die zeggen dat transitie naar hernieuwbaar onontkoombaar is en afscheid van fossiel makkelijk mogelijk is. Laten we bij deze vaststellen dat iemand die onbewezen zaken gelooft ongeschikt is om dit land aan te sturen bij een dergelijk ingrijpend project als het Nationaal Energieakkoord, ongeacht wat men hiervan moge vinden. Het getuigt immers van onzorgvuldig denken. (Zie hier)

Wat doen we als er een dagenlang Europa-breed hogedrukgebied ligt zonder een zuchtje wind? Fact checking Nijpels, maar hier heb ik hem niet over gehoord, waar dit toch cruciaal is. Dit gebrek aan feiten controleren, onwetenschappelijk denken en slordig redeneren, schept geen vertrouwen in de heer Nijpels. Kennelijk heeft hij over de problematiek niet nagedacht of gaat dit zijn verstandelijke vermogens te boven. Dit intellectuele, hetzij morele, manco onderscheidt een op zichzelf gerichte politicus van een op het landsbelang gerichte staatsman. Ik denk hierbij aan een visionair als Churchill, een man met ruggengraat die breder dacht en ook als geen ander het belang van de echte wetenschap besefte, iets wat dan ook tot de eindoverwinning leidde. Het contrast met Nijpels’ pseudowetenschappelijke postmoderne Groene Kerk-retoriek kan niet ontluisterender zijn.

En dan is er deze uitspraak:

Ik kan daar in mijn functie niets over zeggen, behalve dat ik het idee omarm dat we een toekomst tegemoet gaan die steenkolenvrij is. Verder is het zo dat de milieubeweging, ook Natuur en Milieu, hun handtekening hebben gezet onder het voorstel om 4 miljard uit te trekken voor de bijstook van biomassa.

Steenkolen is een energiebron van geplette biomassa met een 2500 maal hogere vermogensdichtheid dan hout. Wat wil Nijpels nu? Terugkeer naar 250 jaar geleden? Toen was men 100% hernieuwbaar bezig, namelijk alles op en met hout. Over de uitspraak in de Urgenda-zaak zegt Nijpels:

De uitspraak in deze klimaatzaak is staatsrechtelijk heel bijzonder: via de rechter wordt de overheid gemaand zijn beleid bij te stellen. Het is absoluut noodzakelijk om dat beter uit te zoeken. Dus in dat opzicht is het zeker verstandig om in beroep te gaan. Over de inhoudelijke afweging wil ik kort zijn: alles wat ertoe bijdraagt dat we de doelen van het Energieakkoord halen, of meer dan dat, is welkom.

Nee meneer Nijpels, die klimaatdoelen zijn gebaseerd op de frauduleuze hockeystickgrafiek waaraan wij het Kyoto-protocol te danken hebben. Die klimaatdoelen zijn alleen al hierom je reinste farce en het wordt hoog tijd om te stoppen met deze miljardenverslindende onzin die de ontwikkelingslanden en de volgende generaties ernstig schaden.

Meneer Nijpels, ruimte geven aan echt wetenschappelijk nadenken en R&D, is waar die subsidies, het gat dichten, aan besteed dienen te worden. Niet aan het maar lukraak neerplempen van inferieure symbolische zwaaipalen om de door Greenpeace en WNF misleide kiezer ter wille te zijn. Deze eigentijdse tovenaarschool van Harry Potter dient nooit of te nimmer serieus genomen te worden. Uw eigen Sharon Dijksma stelt het volgende:

Die extra inspanning door de rechtbank in de Urgenda-zaak opgelegd levert niets anders op dan een schamele 0,000045 graad C. Bovendien was de rechter hier helemaal niet toe bevoegd.

Citaat:

In feite is het hele probleem in Nederland ondervangen met het prachtige leerstuk van de marginale toetsing. In de bestuursrechtspraak komt dit er op neer dat een bestuursrechter allen mag kijken of de overheid zich aan de geldende regels heeft gehouden en of de resultaten van het overheidsbesluit wel voldoende gemotiveerd is. Inhoudelijk mag een rechter niets toetsen. Dat heeft te maken met de machtenscheiding. Inhoudelijk gaat het bestuursrecht immers over hetgeen de uitvoerende macht doet en daar hoort de rechter zich niet mee in te laten.

Nu gaat het hier -juridisch gezien- om een civiele zaak, want de onrechtmatige daad is te vinden in het Burgerlijk Wetboek. Strikt gezien geldt hier een ander regime dan in de bestuursrechtspraak, maar desalniettemin zou ook hier de rechter marginaal moeten toetsen.
De rechter had zich dus ook via deze civiele weg terughoudend moeten opstellen. Daar faalt hij jammerlijk in. Het oprekken van jarenlang beleid, gestoeld op een democratisch mandaat, kun je moeilijk als een enkele daad zien. En zou je dit wel doen, dan kun je inderdaad allerlei beleidszaken aan de rechter voorleggen, hetgeen inhoudt dat je de rechter tot finale beslisser maakt en de uitvoerende macht bij hem neerlegt.
Het vonnis is behoorlijk uitgebreid en de rechter gaat ook diep op de materie in. Ik heb -heel eerlijk gezegd- het gevoel dat dit een activistisch vonnis is. De rechter velt geen oordeel op de wettelijke criteria, maar lijkt het persoonlijk en inhoudelijk met Urgenda eens te zijn. Op mij komt het over dat hij een idealistisch punt heeft willen maken.

Wat ik wel zorgelijk vind, is dat juist op het hoogste niveau zowel bestuurders als de magistratuur zich slecht bewust lijken te zijn van de beginselen van onze rechtsstaat.

En dan stelt Nijpels een ogenschijnlijk waar woord:

Ik zou het willen, ik zou het hopen, ik zou het wensen, maar ik denk dat het alleen maar in een soort marxistische, centraal geleide economie mogelijk is om zo snel die doelstellingen te halen. Dan komt er zoveel dwang bij om de hoek kijken, dat ik denk dat dat maatschappelijk niet te realiseren is. Hoe goed bedoeld de doelstellingen van Marjan Minnesma en haar mensen ook zijn.

Nee meneer Nijpels, die doelstellingen zijn niet goed bedoeld. Die doelstellingen zijn gebaseerd op niets anders dan alarmisme en verslaving aan media-aandacht. Met het belang van de burger belastingbetaler heeft het niets uitstaande. De heer Nijpels lijkt zich niet te bekommeren om zorgvuldig denken en wat voor effect zijn ideeën in werkelijkheid hebben. Laten we eens kijken hoe de correcte manier van denken werkt:

De redenering van Gore is vrij eenvoudig ook tegen hem te gebruiken. Stel dat op enig moment, bijvoorbeeld 500 jaar geleden, 95% van de wetenschappers ervan overtuigd was dat de aarde plat was. Gore zou dan triomfantelijk uitroepen: ‘the science is settled, the earth is flat’. Hij legt immers zelf het kwantiteitscriterium aan ten aanzien van wetenschap: 95% van de wetenschappers is het erover eens, dus de aarde is plat. 500 jaar later kan met zekerheid vastgesteld worden dat de aarde rond is. Uitgaande van de theorie van Gore zijn er dan twee mogelijkheden:
1 — de aarde was vroeger plat en is in 500 jaar tijd bol geworden (het was immers een feit dat de aarde plat was);
2 — het kwantitatieve criterium dat Gore heeft aangelegd is geen criterium.
De uitkomst lijkt me redelijk evident.

Ik denk dat men toch aan een belangrijk kenmerk van een goede wetenschappelijke these voorbij gaat, namelijk de mate waarin de these voorspellingen kan doen. Vooralsnog hebben Gore en het IPCC een veelheid aan voorspellingen gedaan die niet zijn uitgekomen. Dat brengt de AGW-these dus al in de problemen en zou deze op zijn minst terugwijzen naar de tekentafel. Dit geldt des te meer voor de klimaatmodellen van het IPCC.

We kunnen dus vaststellen dat de uitlatingen van Nijpels c.s., de milieubeweging et cetera niet serieus genomen kunnen worden zo lang de voornoemde bewijsvoering niet is geleverd. Belangrijk is bovendien wat men in de praktijk opschiet met al die praatjes? Het tegendeel blijkt:

Mijn conclusie is dan ook dat naarmate de bewijslast problematischer wordt het demagogische geblaat in volume en absurditeit toeneemt. Het lijkt mij verstandig om het eigen gezond verstand te gebruiken en niet achter allerlei dubieuze lieden en instituties als de milieubeweging aan te lopen.