Thorium: een belangrijke energieoptie

Er is in het nabije verleden al het e.e.a. over thorium geschreven, ook in de media. Zie hier, hier en hier.

Het kernprobleem is hierbij, naast nog heel wat technische hobbels, natuurlijk de kernenergiefobie die diep in de perceptie van de burger is ingebed. Drie incidenten (2 beperkt [geen stralingsdoden] en alleen Tsjernobyl ernstig door het bekende centraal gedicteerde planeconomische wanbeleid) in de afgelopen 37 jaar bleken voeding voor een onafgebroken demonisering van kernenergie door de milieubeweging die ver buiten de grenzen van de realiteit staan. Grote andere industriële incidenten waarvan Bhopal de bekendste is, met tienduizenden slachtoffers lijken uit het collectieve geheugen van de milieubeweging verdwenen.

Opmerkelijk is overigens het verschil wat misvormingen betreft, tussen chemische besmetting (aanzienlijk) en ioniserende straling (geen). Zie hier, hier en hier.

Bij mijn weten heeft de milieubeweging zich nooit ingespannen om de chemische industrie uit te bannen vanwege dit en andere niet nucleair gerelateerde industriële incidenten. Niet geheel toevallig was er weer wel veel verontwaardiging over de Exxon Valdez, BP in de Golf van Mexico en olie-exploratie in de Arctische Oceaan, omdat … u raadt het al, het oliewinning betrof. Het raakt de milieubeweging kennelijk ook niet dat bij Herfa Neurode in Duitsland honderdduizenden tonnen van het gevaarlijkste chemisch afval in een kalimijn op 600 meter diepte wordt opgeslagen en aldoor wordt aangevuld. Dit afval is voldoende om de hele wereldbevolking uit te roeien, kent geen halfwaardetijd en is dus over een miljoen jaar nog even gevaarlijk. Kernafval kent wel halfwaardetijd.

Opmerkelijk dat wij geen milieuactivisten zien die zich vastketenen aan de chemotreinen naar deze kalimijn, maar dan weer wel zich uitzinnig druk maken over een paar onschuldige chemische verbindingen als het schaliegaswinning betreft. Het is moeilijk vol te houden dat hier geen sprake is van selectiviteit.

Hoe zou dit toch komen? Het antwoord op deze vraag is simpel: de milieubeweging heeft geen baat bij betaalbare met hernieuwbare energie concurrerende oplossing van het energievraagstuk en, indien men meent dat er een klimaatprobleem is, oplossing van dit laatste vraagstuk. De milieubeweging heeft wel baat bij planeconomische macht, een wezenlijk element van het opdringen van waardeloze hernieuwbare energie.

Wanneer de selectieve kernenergiefobie en de al even selectieve chemo- en oliefobie zijn weggenomen, is de milieubeweging, alsmede enkele politieke partijen, op dit punt veroordeeld tot de status van Johannes de totaal Overbodige. Fysisch gezien is dit al het geval, maar het is nog niet zichtbaar. Geen aanlokkelijk vooruitzicht. Men kan dus ook voor thorium de obligate selectieve bezwaren verwachten die met de bekende PR-hetze over ons zullen worden gestort. Nomaals, een dergelijke hetze is pure hypocrisie en dient geen enkel maatschappelijk belang, sterker: is contraproductief. De milieubeweging zal zich hierdoor vroeg of laat buiten spel plaatsen.

Goed dan, kernenergie beoordeeld met gebruik van gezond verstand, zonder de huidige niet maatgevende problemen bij Areva NP en EDF (Hinkley Point en Finland) maar vrij van emotie.

Ook thorium verdient de nodige aandacht. De Stichting Thorium MSR (opgericht afgelopen januari) onder voorzitterschap van filosoof Gijs Zwartsenberg zet zich in voor kennisverbreding van thorium als medeoplossing van het energievraagstuk en de CO2–vrije elektriciteitopwekking door thorium. De Stichting wil een kennisplatform zijn en de bewustwording bevorderen van de mogelijkheden van de huidige kerncentrales. Kortom, Sustainable Energy without the hot air.

De wereldwijde vraag naar stroom zal tot 2050 verdubbelen. Veel ervan komt uit de verbranding van steenkolen, maar in de as ervan zit na 1 jaar genoeg thorium en uranium om in een gesmoltenzoutreactor 20 jaar dezelfde hoeveelheid energie te leveren.

Opmerkelijk is ook dat 0,7% van het natuurlijke uranium bruikbaar is. Voor thorium geldt 100%, aldus de voorzitter en Jan Leen Kloosterman (hieronder). Vergeleken met steenkool is 1 ton thorium equivalent aan 3,5 miljoen ton steenkool. Als we kijken naar de vermogensdichtheid van zonnepanelen, windturbines en biomassa, dan hebben we het over een factor 700 miljoen tot 14 miljard betere prestatie voor thorium.

Men mag zich afvragen waar politici in dit land mee bezig zijn. Hoe bewust zijn politici zich nog van hun verantwoordelijkheid verblind door de waan van de klimaatdoelen die geen enkele wetenschappelijke grond hebben, zelfs op een frauduleuze grafiek berusten? Ik krijg geregeld de vraag of die politici nu zo dom zijn, verblind of bang zijn kiezers te verliezen. Ik denk alle drie en dat zij daarom onvermijdelijk vallen in het zwaard van hun kritiekloze , ideologisch passende, vertrouwen in de milieubeweging. Bovendien speelt gezichtsverlies een enorme rol. De feiten zullen deze politici opbreken, tenzij zij zich zullen bedienen van datgene wat zij Erdogan thans verwijten. Nijpels is onze energiesultan.

Al met al, voor thorium zijn nog heel wat hobbels te nemen. Niet de minste is de hernieuwde positionering van deze tak van kernenergie in de maatschappij, in dit geval de beschikbaarheid van hoogst noodzakelijke onderzoeksgelden. Dit vergt een mentale omslag bij de verantwoordelijke politici die zich nu blindstaren op een inferieure techniek en een ongegrond klimaatdoel.

Zwartsenberg formuleert het als volgt: ‘voeg daar de doelbewuste onzin aan toe die veel antinucleaire groeperingen verspreiden en je hebt een aardige hobbel te nemen.’ Ook Jan Leen Kloosterman, hoogleraar reactorfysica, bevestigt de voordelen van thoriumreactoren en alle technische hobbels die nog wachten.

Intussen is het aannemelijk dat China zeker, India in mindere mate, ons voorbij zullen streven niet gehinderd door de Europese kernfobie onder het juk van de milieubeweging. Zoals bekend is bovendien de Chinese inzet op hernieuwbaar een voor het Westen propagandistische wassen neus om het naïeve Westen in slaap te sussen. Het zwaartepunt van de elektriciteitsproductie daar verschuift echter met voorrang van kolen naar kern.

Al met al, is thorium een veel belangijker optie dan welke vorm van energielevering dan ook. Het is dus zaak hier voorrang aan te verlenen, zeker door de politiek.

Bron  hier.