Lies, Damn Lies and Journalism

In het officieel gesanctioneerde complot waarin we leven – de democratie- baseer je politieke beslissingen over miljarden euro’s van burgers gestolen geld op massahysterie en groepsdenken. Die massahysterie ontstaat doordat van elkaar overschrijvende pretpakketjes met havo- werk en denkniveau, journalisten, een gemeenschapsgevoel laten ontstaan. Massapsychologen noemen dat ‘het plaatje in ieders hoofd’, zoals journalist Walter Lippman dat al in 1921 omschreef.

De journalistiek levert ons hun venster op hun selectie van de werkelijkheid. Dat collectieve plaatje is gebaseerd op een selectieve en gedramatiseerde versie van de werkelijkheid. De gehypte verwerking van wat via het computerscherm tot de journalist komt.

Iedereen heeft zo’n computerscherm, het zelfde venster op de wereld als journalisten op zo’n redactie. Ik kreeg net elektropost van een vriend die ik sinds het VWO al ken. Hij keek uit over de Chiltern Hills en zag 4 buizerds cirkelen, waarschijnlijk 2 paar verwikkeld in territoriumstrijd. Vond ie mooi, moest hij aan mij denken als roofvogelmens, en dus deelt hij dat mee.

Een journalist moet een krant vullen. Die zou die zelfde informatie dan opkloppen tot:

ROOFVOGELS VERSCHEUREN ELKAAR OM TERRITORIUMWINSTBEJAG, OVERHEID DOET NIET GENOEG!!

Een kwaliteitsjournalist, bijvoorbeeld van NRC Damesblad zou schrijven ‘ROOFVOGELS VERSCHEUREN ELKAAR ENIGSZINS DOOR OPWARMING AARDE’

Gewoon, om de aandacht te trekken van de lezer. De objectieve kwaliteitsjournalist duwt je hooguit een kwaliteitsmening door het spijsverteringskanaal.

Het is verder 1 pot nat. Het medium maakt de boodschap. Bij dikke chocoletters hoort een zware aanzet. En omgekeerd geldt dus ook dat ‘niets aan de hand’ in chocoletters zo lullig oogt. De meeste nieuwsprogramma’s beginnen ook met samenzweerderige muziek. Ze berichten niet over de 140 duizend doden die in Nederland jaarlijks vallen…omdat het leven dodelijk is. Maar blazen doden op die door opvallender oorzaken vielen.

En daar moet de overheid dan wat aan doen: de God van de Technocratie. Want die doet niet genoeg! Daarom zijn campagneslogans van milieuclubs met hun catastrofes ook net krantenkoppen: omdat ze daarvoor zijn gemaakt door marketeers die beter zijn opgeleid dan journalisten. En de overheid…die doet niet genoeg!

Uneducated Guess
Die selectie van opgeklopte verkrachtingen der realiteit, die wordt dagelijks geserveerd door een beperkt aantal persbureaus in handen van een nog beperkter aantal eigenaren. Die persbureaus schrijven ook over wat anderen ze aanleveren. Meestal zonder dat ze zelf bij de gebeurtenissen aanwezig waren waarover ze schrijven. Laat staan dat ze een flauw idee hebben van de geschiedenis en context, waarbinnen die gebeurtenis plaatsvindt die de journalisten met chocoladeletters uit hun context rukken.

Die selectie op basis van kuddegeest, haast en beneden-gemiddelde intelligentie, een Uneducated Guess. noemen we dan: Het Nieuws. Die persbureaus braken en papegaaien een dagelijkse stroom persberichten, oftewel reclameboodschappen van belangenclubs als overheden en bedrijven: een mengsel van realiteit en fictie. Om de fictie door elementen van waarheid ook werkelijkheid te doen worden, zodat het financiële belang weer gediend is.

Liegen dat het gedrukt staat, dat heet ‘de krant’. Dagelijks met de werkelijkheid aan de haal, dat heet het NOS Journaal. De beroepsgroep met veruit de grootste zelfoverschatting qua maatschappelijk belang. Collectief gesanctioneerd narcisme, dat vooral ontstaat omdat deze slagers enkel hun eigen vlees keuren. Anders schreeuwen ze moord en brand over ‘de persvrijheid’ die zo onmisbaar is voor ‘de democratie’. Zeggen mensen de krant op, dan verzinnen ze daar een woord met excuus voor: de ontlezing. Halen mensen meer informatie van het web zonder het filter van onbenul van die pretpakket-ambtenaren. Nemen mensen waar wat ze zien..

Dan roepen die kwaliteitsmediasukkels: ‘populisme’. Je moet de wereld zien zoals zij, net zo vervormd en uit haar verband gerukt.

Blaffende honden
Niet voor niets spotte Ome Schoop, Schopenhauer al met journalisten. Dagloners. Honden die blaffen bij alles dat beweegt.

De bewakers van het sociale status quo, de hoeders der gevestigde belangen. Journalist, je kunt het worden bij gebrek aan echte vaardigheden, door van alles bijna niets te kunnen. Maar dan van datgene toch net genoeg. Dat journalisten misbaar zijn, dat bevestigt de term ‘onderzoeksjournalist’ Je hebt zelfs een vereniging ‘onderzoeksjournalisten’, NVOJ. Dat bevestigt dus een schokkende realiteit. Dat de meeste journalisten GEEN onderzoek doen.

Zoals een bioloog een neushoorn een neushoorn noemt, verwijzend naar de hoorn op zijn neus. Omdat er ook andere dieren zijn. Was er in de hele wereld maar 1 diersoort, de neushoorn, dan zou hij die naam ook niet nodig hebben. Dier of ‘niet-mens’ had voldoende geweest, zonder naar andere eigenschappen te verwijzen.

Het pretentieuze geschrijf en gekwetter van journaille kun je dus ongelezen terzijde schuiven, zonder iets te missen.Tenzij je echt niets beters hebt te doen. Ook dat komt bij de besten wel eens voor.

De schrijfsels van pretpakket-ambtenaren in die krant zijn gebaseerd op abstracties die we ‘informatie’ noemen. De vader van het persbericht Ivy Lee doopte die mediamaaksels tot ‘publiciteit’. Afgekort Pulp. Alles dat u als vrije burger moet afleiden van de werkelijkheid die voor uw neus plaatsvindt. En waar u zicht op krijgt door beter te kijken.

Alsof een goede vriend bij je op bezoek komt, je confereert gezellig bij een hapje en drankje. En midden in je gesprek, komt dan zo’n Avro Bode bij je binnenvallen. Ongevraagd breekt die het gesprek open en schreeuwt:

100000 DODEN IN BANGLADESH, OPWARMING AARDE IS DE OORZAAK!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

En dan rent ie weer weg.

Die service kunnen ze je nu ook continue leveren wanneer je zo’n mobieltje niet alleen bij je hebt, maar ook aan hebt staan. De kunst is nu om in 140 tekens helemaal niets meer te zeggen. Gekwetter heet dat. Twitter. Je kunt dan ook weer kwetteren over wat deze en diegene gekwetterd zou hebben. Voor iedereen die angstig is voor het gapende gat van de eigen lege geest, dat ravijn dat zich zou openen bij die stilte. En waar het werkelijke nieuws, die toegang tot meer werkelijkheid voor het oprapen zou kunnen liggen.

Maar waar je vooral van moet worden afgeleid. Soms lijkt het wel een samenzwering: dat mensen zoveel mogelijk moeten worden afgeleid van werkelijk mens zijn.

Postduiven in turbo
Persbureau Reuters– het mondiale papegaaicircuit waaruit alle kranten hun nieuwsagenda samenstellen- ontstond 1851 vanuit financiele belangen. Handelaren in aandelen en obligaties hadden baat bij een informatie-overwicht. De snelheid van het nieuws werd voordien bepaald door een heldhaftig dier, dat toch een dikke 80 kilometer per uur kruissnelheid haalt; de postduif. De vliegende ratten van de stad. Zie bovenstaande informatieve docu over de familie – de Rothschild-bankiersfamilie, eigenaren van Reuters.

Deze bankiers zouden dankzij een informatie-voorsprong na de slag bij Waterloo, 201 jaar geleden op slimme wijze hun slag hebben geslagen. De Rotschilds hadden bij het slagveld een waarnemer met postduiven. Zodra de Duke of Wellington gewonnen leek te hebben, was Rothschild de eerste die dankzij de postduif voorkennis had. Na op de beurs de indruk te wekken dat Napoleon had gewonnen, ontstond een verkoop-manie van staatsobligaties. Allemaal mensen die op basis van sociale hysterie en groepspaniek besluiten gingen nemen. En wanneer je handelt in iets dat feitelijk niets waard is- waarde op afspraak op een stuk papier- bepaalt de groupthink de waarde. Dat heet De Beurs.

Met een langer durende oorlog zou de Britse schuldenlast verder stijgen. Want ja, aan niets geven mensen nu eenmaal zoveel geld uit als negativiteit en het vernielen van mensenlevens. Niets zo duur als oorlog. Dus terwijl iedereen als een speer van zijn Britse staatsobligaties afwilde kelderde de prijs. Rothschild kon ze tegen een prikje opkopen. Toen het nieuws algemeen werd, dat niet Napoleon maar de Duke of Wellington de beslissende slag had uitgedeeld was hij spekkoper.

De Rothschild-familie is nu eigenaar van AP-persbureau, Reuters, de Economist en vele andere nieuwsmedia. De verwevenheid van de financiele industrie en de pers is namelijk historisch ontstaan. ‘het Nieuws’ was er om met voorkennis je slag te kunnen slaan op de beurs. Om besluiten te kunnen nemen over iets waar je geen zicht op hebt.

Risico’s uit verband rukken= Journalistiek
Dankzij de journalistiek ontstond ook catastrofale global warming. Dankzij een beetje opwarming sinds de koude Kleine IJstijd die ruim binnen de natuurlijke variatie past van het klimaat. En door die waarneming  te koppelen aan een theoretische berekening van opwarming door stijgende CO2-concentraties (4 Watt/m2 bij CO2-verdubbeling, en waterdamptrampoline die klimaateffect met factor 3 in modellen versterkt). Terwijl onze landbouw- en bosbouw spectaculaire voordelen van CO2-fertilisatie ondervinden. Maar voordelen van verandering, daar hoor je niets over. De journalistiek bestaat namelijk bij het benadrukken en uit haar verband rukken van risico’s van iedere verandering ten opzichte van gisteren.
https://www.youtube.com/watch?v=yTTaXqVEGkU

Vanaf dag 1, dus 1988 papegaaiden journalisten de catastrofisten. Zonder enige kennis van de geologische geschiedenis, natuurwetten of politieke context. Na zich 5 minuten in te lezen en dan op basis van politiek gevoel (meestal policor) en de autoriteit van de bron te besluiten wat de dikste letters krijgt.  Die tweedehands-autoverkopers – de catastrofisten- vertelden precies het verhaal dat de meest geromantiseerde beroepsgroep van het Westen- de journalistiek- zo graag hoort en overschrijft.

GEVAAARRRRRR, HET IS ERGER DAN WE DACHTEN!!!!!!!

En zo ontstond de oplossing voor die catastrofe, windturbines. Omdat meer dan 90 procent van de journalisten niet de intellectuele vermogens hebben om door de persberichtjes van de overheid en windustrie heen te prikken. Omdat ze het verschil niet kennen tussen vermogen en energie, en verder het geinstalleerde vermogen van de fabrikant overschrijven. En waarheid bij journalisten wordt bepaald door autoriteit. Meerderheid is ook autoriteit in een demago-cratie..

Het is waar en goed, zolang iedereen het maar doet. Net als bij de beurshandelaren na Waterloo. Waarna Rothschild kon cashen omdat hij slimmer was dan de rest.
https://www.youtube.com/watch?v=n-r0IjB44KY

Al heb je natuurlijk zo je helden. Neem Don Mc Cullin, grace under pressure, Britse onderkoeling en kloten als klepels. Hij was oorlogsfotograaf en fotografeert nu het Britse landschap. Maar dat is dan ook vooral hoe hij als man op je overkomt, kerel in het kwadraat met vorming. Als mentor, en mogelijkheid hoe je kunt leven, niet te sterven voor je dood. Of te zijn als Arie Boomsma.

Van mentoren kun je nooit genoeg hebben. Die leveren je het echte nieuws: aspecten van het echte leven, een andere kijk op jezelf als mens en hoe je beter in dat leven kunt staan.

Ik wens u vandaag veel nieuws toe! Wat me hiertoe brengt: blaffende honden schijten niet. Hebt u ooit een blaffende hond gezien die tegelijk een drol legde?