Media-onderzoek bevestigt: journalisten kopiëren milieuclubs blindelings

Hoort u het ook eens van een ander….

Wat we al jaren wisten, wordt nu door een media-onderzoeker van de UvA bevestigd. Jelle Boumans promoveerde op een vergelijking tussen duizenden pers- en krantenberichten. Kranten zijn 2 maal ontvankelijker voor de berichten van Niet Gekozen Organisaties (NGO’s) dan van bedrijven die niet met subsidies of loterijgeld op de been worden gehouden. Bij ANP-berichten komt 1/5de zelfs direct van een NGO-persbericht.

Het is natuurlijk een journalistieke ramp van Gifschip-proporties. De wetenschapsjournalist van de Gifschiop-Volkskrant die in tegenstelling tot het gros van mediavolk WEL over hersens beschikt, Maarten Keulemans brengt het nieuws:

Niet alleen haalt nieuws dat is ingestoken door de non-gouvernementele organisaties (zoals Greenpeace, WNF, Vluchtelingenwerk en Artsen zonder Grenzen) vaker de krant; de journalistiek gaat ook inhoudelijk meer mee met de standpunten van de ngo’s, overigens meestal wel zonder die één op één over te nemen.

Zodra het WNF weer komt met haar Earth Overshoot, de Ecologische voetafdruk, van Telegraaf tot Volkskrant staan ze weer in de rij. De politieke kleur van de krant maakt hier niets uit. Incompetentie en dommigheid werkt linksom of rechtsom het zelfde. En als het over kernenergie gaat:

Kranten hebben steeds meer de neiging om belangenorganisaties zoals Greenpeace of Unicef te raadplegen als waren het onafhankelijke experts, signaleert Boumans bovendien.

Moet je nagaan, een fondsenwervende multinational met jaaromzet van 300 miljoen euro die door filantropische stichtingen op de been wordt gehouden van het Amerikaans militair industrieel complex. Die onafhankelijk noemen. In plaats van vragen te stellen: Dat getrap tegen kernenergie, wie profiteren daarvan? En zijn dat niet ook de financiers van Greenpeace? Stel jezelf die vraag eens en ga daar in de comments dan op in…

Komende Elsevier

Klimaattoren van Babel
Nee, lees dan liever de Elsevier. In de komende aflevering ontmasker ik de door alle kranten gekopieerde leugens van handelaar in CO2-schulden Jan Paul van Soest met zijn Twijfelbrigade. Het zijn juist oliemultinationals en hun bankiers die de klimaatagenda hebben opgezet en gefinancierd. Die olie verkopen ze toch wel, en in de tussentijd kunnen ze mooi steeds verdere globalisering afdwingen en verwatering van nationale soevereiniteit.

En ze willen cashen op CO2-schulden, het gaat om bedragen met 12 nullen, biljoenen (vertaling van Engelse trillion, want).

Want dat-hyperglobalisering- is het onderliggende doel van 2030 Agenda, voorheen Agenda 21. Zoals we dat in de Europese Unie als geen ander zien. Nu ook met de Energie Unie die Henk Kamp nu start op orders van hogerhand: het gezamenlijk bouwen aan de klimaattoren van Babel. En ‘het milieu’ is niet links maar juist een VVD-ding, al sinds de vroege jaren ’80. Die sneue Wollenkousenkerk-types zijn maar stropopjes om het keiharde zakelijke en politieke spel te maskeren van (financiële) multinationals die zich als sprinkhanen over het wereldtoneel bewegen.

Het is de Nijpelitaanse maffia, de VVD die dit doet.  Links, Rechts, het zijn ook  maar stropopjes om de discussie nergens over te laten gaan, beetje keuvelen over de lengte van een hoofddoekje terwijl de wereld in brand is geschoten door Nato-psychopaten.

Een nieuwe gast op de Abdij: Nietschze de Corvide

Homini lupus
Dankzij de SWNM (enkele vissers die met mijn strijd tegen de groene lobby sympathiseren) en enkele vaste donateurs kan ik dieper graven en beter onderzoek doen. Het heeft gewoon geen zin om een verhaal te publiceren op basis van sociale volgzaamheid. De hoogste kernwaarde bij mainstream-media, is overschrijven wat iemand voorschrijft die zij als sociale autoriteit identificeren. Wanneer je zelf gaat nadenken en gaat afwijken van wat ‘men’ voorschrijft maak je jezelf in de journalistiek verdacht. Dan heet je zelfs ‘niet objectief’ omdat je niet net als iedereen de zelfde onzin als uitgangspunt neemt van je verhaal.

Niets is mensen te gek, behalve non-conformisme. Met de verwijving van media is die conventionaliteit nog verder doorgeschoten.

Met  fatsoenlijk denkwerk en studie kun je voorbij de façade kijken, of je dat nu ‘journalistiek’ noemt of ‘onderzoek’ of wat ook. Onderzoekjournalistiek is een tautologie. Wie een persbericht als insteek neemt plaatst een advertentie. Lijfstijlbijlagen, het is het equivalent van de waterput waar huisvrouwen vroeger keuvelden over het dorpsgebeuren, maar nu met een corporate belang er achter.

De blogs die ik hier schrijf zijn ook niet meer dan denkstapjes. Wanneer je 10 blogs condenseert heb je misschien 1 publicabel verhaal waar je iets mee opschiet.

Ik heb nooit journalist willen worden, en heb een tyfushekel aan schrijven. Het liefste was ik boswachter geworden. Net als de zanger-bassist van gothic metal-band Type O Negative die tegen ieder optreden opzag en het liefste parkwachter was gebleven. RIP.

Maar je wilt weten hoe de wereld werkt. Punt. En je wilt door façades heenprikken, omdat het leven te waardevol is om in leugen te leven. Al dat gekonkel, gedraai, die pretenties, hou toch op. Waarom daar in mee gaan, hoereren en concessies moeten doen, jezelf corrumperen. Voor dat stomme rotgeld…

Wie ook een bijdrage wil leveren, schroom niet want van een aai over de bol kan ik niet leven, en deze maand kan ik nog wel wat extra’s gebruiken. Ik moet nog wat groene vrienden in Zwitserland aan de tand voelen, en mijn boek afronden. Is dat af, dan wil ik het liefste alsnog boswachter worden of jachtopzichter, een beroep waarbij je zo min mogelijk met Homini lupus hoeft om te gaan.

Of wil je dat ik corporate jaarverslagen moet gaan schrijven, zoals de meeste van mijn collegae doen om rond te komen. Of van die door de overheid gesubsidieerde ‘kijk ons eens goed doen in Bangladesh’-mediapromo-producties maken. Van die One World reportages waarbij je de ambtenarij van Buitenlandse Zaken een veer in hun subsidiereet steekt, de existentiele noodzaak etaleren van zinloze bureaucratenlevens.

En dan heel bij zijn dat je ‘zo internationaal’ bent, omdat je op Schiphol in zo’n kerosinebus stapt, die je als in een tijdmachine ergens anders op een vliegveld uitspuugt. En daar dan nat achter de oren een reportage maken over een land waar je nog nooit geweest bent en dat je 100 maal slechter kent dan je eigen land, met mensen die een taal spreken die je niet kent. En je eigen land, dat ken je eigenlijk al nauwelijks. Ach ja, de ‘journalistiek’.

Ondertussen vliegt Nietschze hier al de kamer door, hij heeft goede energie. Alleen gaat het ‘kau’ zeggen nog wat schor. Hij doet nu een dikke flats op het boek ‘Hoe word ik Groen’, 101 tips om de aarde te redden.’ Goed zo, hij leert het al.