Plantropoceen, tijdperk van overvloed door symbiose plant en mens

 

Greenpeace en co omarmen met hun aan het Nazisme verwante zuiverheidsleer een paradigma van keiharde planetaire grenzen.  Met als logische consequentie maar 1 echte Oplossing: afknijpen en onderdrukken, wat wij hier ‘het Ecofacisme’ noemen. Kooldioxide wordt zo dagelijks door onze massamedia in de wereldmarkt gezet als een soort Zyklon B voor de planeet. Want je ‘mag’ niet meer in de atmosfeer loslaten dan 350 deeltjes CO2 per miljoen.

Het heet daarom ‘groen’ wanneer je zogenaamde ‘CO2-uitstoot’ vermijdt.  Want de aarde ‘mag niet meer opwarmen dan anderhalve graad’. Uitstoot klinkt gevoelsmatig als kots, een woord met negatieve lading. Zeg je kortom CO2, dan ontvouwt zich bij de massa een mentaal plaatje: dat van een wereldbeeld waarbij ieder mens er eigenlijk 1 te veel is.

In plaats van een geliefd kind van God, een lief mensje dat je vlak na geboorte met tranen van ontroering in handen houdt.

Miljardair en ‘groen’ entrepreneur Richard Branson looft met de Virgin Earth Challenge al een prijs uit aan mensen, die een machine bedenken om CO2 uit de lucht te wassen. Die werd uitgedeeld aan Climeworks. Een bewijs dat niets mensen te gek is, behalve non-conformisme.

Vruchtbaarheidsgas
Die Virgin Earth Challenge is namelijk al eonen geleden door de natuur gewonnen; het heet bladgroen, chlorofyl. Voor het eerst lijkt dat te zijn ontstaan bij kleine microben, cyanobacterien. Het werd later standaardgereedschap voor groene planten, om CO2 uit de lucht te halen. Richard Branson zou de prijs dus moeten uitloven aan de uitvinder van ‘de boom’, de Schepper van hemel en aarde. Die zal bij Branson lachen: ‘Opschepper’. Met licht en kooldioxide maken groene planten op land, en plankton in de oceaan met CO2 en water zo suikers.

En als chemisch afvalproduct dumpen ze zuurstof in de lucht. Dat proces heet ‘fotosynthese’, letterlijk ‘fabricage met licht’. De bladgroenkorrels in bladeren en stengels werken als ontelbare mini-reactors.

Hoe meer CO2 in de atmosfeer komt, hoe beter planten groeien. Dat heet het ‘fertilisatie-effect’, vruchtbaarheids-effect. Tuinders die paprika’s telen in het Westland weten dat zij veel hogere productie halen in hun groeikassen. Wanneer ze meer CO2 in hun kassen pompen dan de magere 400 deeltjes per miljoen deeltjes die nu in de lucht zit. Zij nemen daarom van Shell in Pernis zuivere CO2 af, en dat blazen ze de kassen in. En niet alleen in het Westland, overal waar tuinbouwers hogere productie willen halen, daar pompen ze extra CO2 naar binnen. CO2 is voor planten- de basis van alle ecosystemen- geen vervuiling maar voedsel.

 

Vele duizenden experimenten in afgelopen decennia- de zogenaamde Free Air Carbon Enrichment (FACE)- bewijzen hoe de groei van landbouwgewassen en bomen met tientallen procenten verbetert. Wanneer je de CO2-concentratie verdubbelt ten opzichte van die van 150 jaar geleden van 280 naar 560 deeltjes per miljoen. Dus niet alleen in laboratoria, maar ook in openlucht-kamers die wetenschappers maakten om te testen hoe planten reageren op meer CO2. Onbetwijfelbaar en onweerlegbaar blijkt dat de fotosynthese van planten gewoon lekkerder loopt- efficiënter- wanneer meer CO2 in de lucht zit. Je zou CO2 dus het beste een groeikasgas noemen. Wanneer je die belangrijkste eigenschap van CO2 voor de planeet wilt vieren.

Die vergroenende eigenschap is het meest harde wetenschappelijke feit dat rond de toename van CO2 in de atmosfeer beschikbaar is. Kooldioxide is het groenste gas op aarde. De aarde wordt steeds groener, dankzij de mens die de atmosfeer verrijkt met meer CO2. Dat is geen bewering. Of theorie die ik met computermodellen en beroep op autoriteit moet opdringen. Maar een onweerlegbare constatering, gebaseerd op basale biologie, experimenten in de natuur, het eggie buiten de computer, de echte wereld in het hier en nu.

Dat tonen ook studies die met satellieten het bladgroen-oppervlak meten op aarde, de Leaf Area Index. Door de bemesting met extra CO2 kwam er in het groeiseizoen een groenoppervlak ter grootte van Amerika bij sinds 1980. Ook de woestijn in Australië vergroent, zo tonen vergelijkbare metingen.Er zijn geen experimentele studies in de natuur, die bewijzen dat planten slechter groeien bij extra CO2.

Afhankelijk van omstandigheden, plantensoort, aanwezige voedingsstoffen en klimaatzones zijn er natuurlijk vele nuances toe te voegen. Dan nog gaat de discussie niet over de vraag OF er een voordeel is, maar HOE GROOT het is. De gemakkelijke biologische waarheid en het goede nieuws blijft altijd als een gewapend betonnen Duitse bunker staan: CO2 is het groenste gas op aarde. Ook als je mij hier niet gelooft, dan is dat nog steeds onbetwijfelbaar waar. En dat is het leuke van de natuur. De natuur verandert niet door jouw mening of die van mij. Of door sociale pretenties van academici. Al spendeer je nog meer miljarden euro’s aan propaganda, dan verandert dat de natuur nog steeds niet.

Herboceen

Het fertilisatie-effect speelt bij vergroening van woestijnen een rol, zelfs wanneer niet direct meer regen zou vallen. Planten groeien namelijk niet alleen beter door extra CO2. Zit meer kooldioxide in de lucht dan hebben ze minder zogenaamde huidmondjes nodig in hun bladeren. Planten hoeven minder hard ‘in te ademen’, dan in de periode voor 1850. Toen hadden ze slechts 280 deeltjes per miljoen beschikbaar. Nu – bij 400 deeltjes- hebben ze minder mondjes nodig. En dus verdampt er ook minder water uit de plant. Ze worden droogtebestendiger.

Op die manier- via het tellen van huidmondjes- is dat fertilisatie-effect trouwens ook ontdekt. Biologen ontdekten dat planten in het hooggebergte meer huidmondjes hadden per oppervlakte-eenheid blad dan in lager gelegen gebieden. Hoger in de atmosfeer is de CO2-concentratie lager dan in bergdalen. Zoals je bij bergklimmen harder moet ademhalen om in die ijlere lucht zuurstof binnen te krijgen, zo moeten planten dan harder hun best doen om de CO2 op te zuigen. Met meer huidmondjes op grote hoogte gaat ze dat wat makkelijker af.

Maar toen kwam de mens om planten te helpen. Die mens werd zo ingenieus, dat hij de fossiele plantenresten wist aan te boren die door eonen onder druk waren versteend (steenkool). Of langzaam waren weggerot tot een olie-achtige substantie (aardolie). Bij dat zelfde proces werden de rottingsgassen opgeslagen in kalksteen, die ontstaan door zuurstofloze vertering met bacteriën (aardgas). Fossiele brandstof, het is biobrandstof. Maar dan van de voorbije biosfeer.

Een biosfeer van fossiele moerassen en gestorven planten die je dus vrij kunt plunderen, omdat hij toch niet meer bestaat. Je maakt het leven niet meer stuk, wanneer het toch al dood is.

De planten gebruikten de steenkool hakkende, olie- en gasborende mens om hun oer-voorouders weer vrij te krijgen. Die daar diep in de aarde lagen begraven, onbereikbaar diep onder hun plantenwortels. Al die CO2 die plantaardige versteende voorouders uit de circulatie hadden gehaald, die moest weer terug de atmosfeer in. Zo kon met hulp van de mens voor de planten het Herboceen weer opbloeien: het tijdperk van de planten.

De groenere planeet nadat miljoenen jaren lang de CO2-concentratie veel lager was dan planten gewend waren. Toen de dino’s op aarde leefden tot 66 miljoen jaar terug, toen was er wel 5 maal meer CO2 voor planten beschikbaar dan nu. Het was warmer en groener op de planeet. Ook periodes met wel 10 of zelfs 20 maal meer CO2 waren niet ongebruikelijk, ver voor de eerste SUV van de productielijn rolde.
Die dino’s verdwenen toen het geologische tijdperk genaamd Krijt afliep.

Toen kwam het Tertiair, daarna het Kwartair en de rampperiode voor het plantaardige productie op aarde: het Pleistoceen met haar IJstijden toen ook de ijsbeer evolueerde. Tijdens het Pleistoceen was het leven op aarde voor planten een hel. Droog en ijskoud. De meeste CO2 bleef in oceanen opgelost omdat koud water meer CO2 kan bevatten, zodat in koude periodes maar 180 deeltjes CO2 per miljoen voor planten beschikbaar waren. We leven nu ongeveer 12.000 jaar in het Holoceen. Dat is een iets warmere onderbreking van die plantaardige hel op aarde van de ijstijd. De meeste warme onderbrekingen van die ijstijden duren veel korter, 6000 jaar.

+ Antropoceen
Milieu-activistische wetenschappers als Paul Crutzen stellen nu voor dat geologen een nieuw geologisch tijdvak instellen: het Antropoceen. Een tijdperk dat het Holoceen opvolgt. Antropos is Grieks voor mens. Het tijdvak van de mensen dus. Omdat de invloed van mensen nu overal op aarde meetbaar is. Dankzij de technische vooruitgang, blijft geen plekje onbemenst.

Maar zoals ook vegetatief filosoof Th C Oudemans al stelt in ‘Plantaardig’ is dat allemaal veel te zeer vanuit menselijk perspectief bekeken. Antropocentrisch heet dat, met de mens als maat van alle aardse zaken.

= Plantropoceen
Vanuit plantaardig perspectief is de mensheid een zegen geworden. De mens en het plantenrijk werken anno 2016 harmonischer dan ooit samen. Symbiose heet dat in de biologie. Zo verhogen ze de biologische productie op aarde.

We zijn dus in een nieuwe tijd beland die je het Plantropoceen kunt noemen. Het tijdperk waarin mensen en de plantenwereld de draagkracht van de planeet helpen verhogen. Een tijdperk van overvloed. CO2 is een feestgas en levensadem.CO2 bubbelt omhoog wanneer je de champagne ontkurkt op feestjes. Het is het gas dat bier kostelijk laat schuimen, wanneer je gezellig borrelt. Het komt bij vergisting vrij. Zodat het brood gaat rijzen voor je het nog warm met krakend knapperige korst consumeert.

Slechts 1 lettertje kan een wereld van verschil maken.
De klimaatactivist en wetenschapper James Hansen van de Nasa bedacht de kreet ‘greenhouse-effect’. Het broeikas-effect, broeien in plaats van groeien.Als een kind broeit, ga je naar de dokter, dan heeft ie koorts. Als het groeit is het kind gezond. Geeft ‘Gay’ – een vroeger neutraal Engels woord voor ‘vrolijk’- een geluks- luchtje aan homo’s ter emancipatie, en schittert de Darkroom zo als baken van De Verlichting. Zo maakt ‘broeikasgas’ als scheldwoord voor CO2 PR-matig korte metten met alle voor beschreven plantaardige voordelen van kooldioxide, ons groeikasgas.

Qua PR hebben we hier nog een wereld te winnen, zo geloof ik. Eens kijken wat Goebbels daar allemaal over publiceerde…Of bij Greenpeace de kunst af kijken. Daar zijn ze erg goed in.