Terwijl in Nederland afgelopen jaar de oogst van (bestoven) peren een record haalde volgens CBS op een 30 procent kleiner areaal dan in 1980, roept de Volkskrant nu in zo’n typische quasi-genuanceerde pseudo-kwaliteitsfilm dat we- vanwege de voedselvoorziening- terug moeten naar kleinschalige biolandbouw zonder ‘giftige bestrijdingsmiddelen’… vanwege de bij, die gered zou moeten worden via valse berichtgeving door de Volkskrant.
Het IPCC voor biodiversiteit, het IPBES zoekt gelegenheidsargumenten om zichzelf te verkopen met hun marketeer Koos Biesmeijer van Naturalis als roeptoeter.
Die bijen zouden anders niet voldoende bestuiven, en dan zou de voedselvoorziening in gevaar komen. Maar als je weet dat juist kleinschalige biolandbouw de opbrengst met 50 procent kan verlagen, hoe logisch is het dan om te roepen dat je via Ot en Sien-landbouw de voedselproductie verhoogt, omdat dan de bijtjes de bloempjes beter zouden vinden. Dat ik ook biologische yoghurt eet doet daar verder niets aan af.
En wat is dat voor chemofobisch geklets van een entiteit die zich kwaliteitskrant noemt: ‘giftige bestrijdingsmiddelen’, als giftigheid in de dosis zit. Het allerergste gif zit in de natuur zelf, de wolfsmelk in mijn tuin is hartstikke dodelijk met alkaloiden die al in kleine dosis dodelijk zijn.
Zoals ik al blogde: er zijn GEEN data die tonen dat er nu minder bestuiving is in Nederland, of een lagere opbrengst van bijvoorbeeld fruit (bestoven gewassen). En Nederland is met Engeland het land met de ‘beste’ data over bijen, waar tegelijk alle veronderstelde nadelen voor bijen samen komen. Het aantal specialistische soortjes nam af in populatie, maar dat is iets anders dan de garantie dat er nu minder bestuiving is.
Wat Naturalis wil verkopen is het belang van zogenaamde ‘biodiversiteit’, dat wil zeggen: 360 bijensoortjes, die noemen ze in het filmpje ZZP’ers. Dat zijn er al 22 meer dan in 1999. Dus het aantal soorten nam TOE in Nederland, zoals ik al blogde.
Dat ‘biodiversiteit’ zo belangrijk en nuttig zou zijn, het is leuk gevonden. Maar die soortjes spelen geen enkele noemenswaardige rol bij bestuiving van commercieel interessante gewassen. Dus het hoofdargument dat je die soortjes voor de landbouw nodig hebt is gewoon vals. OF je het nu goed bedoelt of niet, valse argumenten zijn nooit goed.
Verzekering van effectbejag
Vervolgens verkopen ze het zogenaamde verzekerings-effect. De bewering dat al die soortjes nodig zijn, wanneer 1 belangrijke soort wegvalt. Het verdwijnen van de Texelse zandbij heeft nul, nada impact. Er zijn ook meer dan 3000 soorten muskieten. Met 2999 soorten muskieten zijn ze met elkaar nog even irritant, met 2000 of 1000 ook. Kortom: ecologen zijn meestal meer activist dan wetenschapper. En zoals ecoloog Stephen Hubbell al schreef is de wetenschap van biodiversiteit nog op het niveau van de medische wetenschap in de Middeleeuwen.
Bij een wetenschap op dergelijk niveau passen geen boude uitspraken maar bescheidenheid en terughoudendheid. Hoe graag ecoloog-activisten ook al die knuffelsoortjes willen verdedigen. Zeldzame plantjes en aaibare insectjes dan, want voor de huisstofmijt en de vossenlintworm zal je ze niet horen opkomen. Biodiversiteit is kortom volslagen arbitrair activistengelul, een hobby, en die soortjes kun je prima zonder. Niet alleen mensen, ook ‘de natuur’ (wat dat ook mag betekenen) kan prima zonder al die soortjes.
Het ‘verzekerings-effect’ is bij ecologen voorlopig dus vooral effectbejag om subsidies te verzekeren voor hun soft science en politieke ideologie. Onderstaande fotoserie van de bestuivingsorgie in de tuin nam ik afgelopen 10 minuten om dit punt te onderstrepen.
…nou het zal wel weer stil blijven vanuit de hoek van kwaliteitsmensen. Oh nee het is ‘de toon’, oh ja, het is veel beschaafder om mensen op te lichten dan ze gewoon op basis van data voor te lichten
Zo’n