Ministerie van Buitenlandse Zaken geldsluis klimaatmiljoenen via Trojan Horse IUCN

De klimaatonderhandelaar voor het Ministerie van Buitenlandse Zaken Maas Goote stapte dit voorjaar op als directeur van IUCN NL : hij maakte 6 ton euro aan schulden voor die club en kwam in opspraak. Aan de ruimhartige wijze waarop het Ministerie van Buitenlandse Zaken als belangrijkste sponsor van IUCN optreedt kon dat niet liggen. Via een Ecosystem Alliance besteedde dit ministerie van 2010-2015 ruim 22 miljoen euro aan wazige klimaatprojectjes in ontwikkelingslanden met IUCN als geldsluis.

Dankzij Kamervragen van Remco Dijkstra (VVD) blijkt dat Milieudefensie en IUCN in een opvolgend programma in dit jaar nog eens een dikke 17 miljoen miljoen euro krijgen voor projecten die volgen op de Ecosystem Alliance (2010-2015 liep dat project). Zoals de Green Livelihood Alliance, een project dat Nederlandse aanwezigheid in tropische landen met palmolieplantages moet rechtvaardigen met groen excuus.

Het ministerie van Buitenlandse Zaken is al jaren de grootste sponsor van IUCN met gemiddeld minimaal 10 miljoen euro subsidie per jaar. Ook HIVOS profiteerde mee met de Ecosystem Alliance tot 2015. Dat is de club die beweert dat je straatarme mensen in Afrika met gat in de maag helpt door korter te douchen.

En het hier reeds besproken Both Ends in Amsterdam werkte mee. Die club treedt nu op voor BZ als klimaatdrammer. Van hun jaarbudget van 4,1 miljoen euro komt 3 miljoen euro van Buitenlandse Zaken voor zinvolle zaken als klimaatgenderrechtvaardigheid. Onthou die term als je Scrabble speelt en scoor punten.

 

Green Climate Fund: Nederland kartrekker uitgeven andermans geld voor ‘klimaat’ in Afrika
De nieuwe uitgaven lijken deel te zijn van de Nederlandse bijdrage aan het door Maas Goote als Nederlands klimaatonderhandelaar voor Buitenlandse Zaken opgezette Green Climate Fund dat uit de klimaatconferentie van Kopenhagen in 2009 moest volgen. Oorspronkelijk moest daar dan 100 miljard dollar per jaar vanaf 2020 in komen voor ‘klimaatfinanciering’. Tot nu toe is Nederland 1 van de weinige landen die daar ook werkelijk een zak publiek geld in stak, namelijk 100 miljoen euro van de in totaal 173 miljoen euro in het fonds.

Men wil nu de klimaatakkoorden van Parijs aanwenden om biljarden euro’s klimaatfinanciering los te weken.

Daarbij is ons land met Zweden en Canada 1 van de grootste kartrekkers om die klimaatfinanciering/ontwikkelingshulp in nieuw jasje rond te krijgen, zoals op het door ons Ministerie van BZ en de OECD georganiseerde Blended Finance event in Addis Abbeba in juli 2015: ‘How to generate the trillions to finance sustainable development’ (= Agenda 21/2030)

Het doel van die projecten lijkt: het tegengaan van betekenisvolle economische ontwikkeling van deze landen, via het blokkeren van betrouwbare energievoorziening, en zorgen dat ze onder de knoet blijven van Agenda 21/2030 Agenda van de Verenigde Naties en de Wereldbank. Die Wereldbank is nu ook klimaatgeldsluis geworden. Ik schrijf ‘lijkt’ omdat je uit hun rapport niet 1 verdienste voor de ontvangende landen kunt afleiden. Het zijn vooral de consultants uit donorlanden die hier binnen lopen, met NGO’s als Trojan Horse voor (geo)politieke belangen.

• Lees dat jaarverslag 2014 van de Ecosystem Alliance en probeer daar nu 1 normaal betekenisvol begrip uit te vissen. Wat is ‘better use of biodiversity in climate adaptation’, behalve een bezwering, een bureaucratische toverspreuk die subsidies moet losweken?

Agenda 2030: het privatiseren van commons met publieke middelen
Met ‘biodiversiteit’ en ‘ecosysteemdiensten’ kun je alle kanten op, het betekent evenveel als niets. Dus kun je zo ook zelf een probleem uitvinden en jezelf aanbieden als oplossing. Je serveert op papier enkele percentages die opinies en beweringen een zweem van exactheid moeten geven. En vervolgens heb je voor je eigen NGO’s weer voor jaren werk in handen en buitenlandse reisjes.

In het geval van de Ecosystem Alliance draaien ze de relatie ‘armoede’ en ecologische degradatie om: ze beweren dat ecologische degradatie/’verlies van biodiversiteit’ armoede veroorzaakt. Alsof het uitsterven van de hoekiwoekiebeer, de Roepieroepievogel en het bontgebefte zandpijpertje in Botswana dan het land arm zou maken. Wat natuurlijk onzin is.

Het is juist armoede en laag-technologische landbouw zonder gewasbescherming en bemesting die ecologische degradatie drijft als ontbossing en het uitboeren van de grond. Zoals wij in Nederland voor 1900 eerder ook al ons bos kapten om bij te stoken (en dat nu weer doen voor klimaatbeleid). En zoals kleine boeren bij ons de grond uitboerden, zodat we voedselarme grond kregen als heidevelden en blauwgraslanden waar enkel oligotrofe (voedselarmoede blievende) plantensoorten konden groeien. Die uitgeboerde gronden als Blauwgraslandjes, zijn nu via Natura 2000 beschermenswaardige habitats geworden die bedrijfsuitbreiding van boeren keren.

• Het omkeren van die relatie armoede-biodiversiteit- stamt al uit de Millennium Ecosystem Assessment  (MEA) van de Verenigde Naties in 2005. Daarmee gaven Agenda 21-instrumenten als IUCN en Milieudefensie zichzelf een stem bij de verdeling van ontwikkelingshulp-subsidies.

Dat in de bureaucratische markt zetten van Ecosysteemdiensten deed The Economics of Ecosystems and Biodiversity (TEEB), een rapportoefening die de Stern Review van Biodiversiteit moest worden: het toekennen van geldelijke waarde aan bossen, moerassen en moddervlaktes met vogels om ze vervolgens verhandelbaar/uitruilbaar te maken. Die exercitie vond plaats onder leiding van bankier Pavan Sukhdev (Deutsche Bank) met sterke Nederlandse inbreng. Zoals van Leon Braat (Alterra/PBL). Onderliggend doel is het privatiseren van commons (publieke gronden en grondstoffen) onder de vlag van VN-ontwikkelingsdoelen, en het greep houden van Westerse multinationals als Unilever op grondstoffen in de Derde Wereld.

• Want wie zit er achter de kassa, wanneer een moeras met wazige ‘ecosysteemdiensten’ op de veiling komt?

Volgens TEEB zou de afgelopen halve eeuw liefst 60 procent van alle ‘ecosystem services’ zijn gedegradeerd in afgelopen halve eeuw, wat de Ecosystem Alliance als rechtvaardiging aandraagt voor haar bestaan. Zulke aggregaten zijn- net als de klimaatschade in de Stern Review- bedacht om indruk te maken op beleidsmakers. Ze zijn wat je noemt ‘vals concreet’: hebben geen grond in de lokale realiteit of raakvlak met fysieke grootheden. En ze zijn daarom ook niet bruikbaar in de realiteit.

NGO’s als IUCN zijn de Trojaanse paarden van het Ministerie van BZ en ons grootbedrijf om zo in tenminste 143 armere landen een voet tussen de deur te houden. Tegelijk helpt dit beleid een kleine groep NGO’s en ambtenaar-ondernemers als Maas Goote zeer goed voor zichzelf te zorgen.

Er zal her en der ook best iets constructiefs gebeuren. Je leest in het E-A-Jaarverslag dat ze ‘ontbossing’ in 2030 willen keren samen met Unilever. Ze doelen dan op bos voor palmolieplantages.

Wie ontbossing wil keren, die houdt klimaatbeleid overheid tegen
Maar dan kun je misschien beter de miljardensubsidies stopzetten die ons Ministerie van Economische Zaken geeft aan bijstook van Amerikaans bos door RWE/Essent in de Amercentrale. In de Verenigde Staten zijn actiegroepen nu verenigd in de Dogwood Alliance om die ontbossing voor Europees klimaatbeleid te keren.  Want waarom is het bos in Amerika minder waardevol dan dat bos in die zielige landen die BZ wil bemoederen uit naam van Moeder Aarde?

Mijn complimenten voor Remco Dijkstra (VVD). We zien weer: de wereld is van vele grijstinten. De VVD is via Henk Kamp de grootste publieke miljardenverspiller in de Nederlandse staatsgeschiedenis, en via hun co-voorzitter een actieve promotor van bovenstaande Agenda 21-beleid. Maar ze hebben dus ook 1 van de weinige Kamerleden die eens op de miljoenen wil letten die via groene clubs naar dit beleid toe gaan.