In 1986 ontplofte de kernreactor van Tsjernobyl. Meer dan honderd duizend mensen, die woonden in een gebied van ruim vierduizend vierkante kilometer, werden geëvacueerd. Dit enorme gebied werd verboden terrein. Althans, voor mensen.
Het gebied dat getroffen werd door het dodelijkste nucleaire ongeval in de geschiedenis ontwikkelt zich geleidelijk van rampplek tot natuurreservaat. De regio werd een toevluchtsoord voor dieren. De afwezigheid van jagers lijkt zwaarder te wegen dan de aanwezigheid van een hoog stralingsniveau.
Hoe erg is het nou, die straling? Iedereen wordt dagelijks blootgesteld aan een onschadelijke hoeveel (natuurlijke) achtergrondstraling, afkomstig uit de atmosfeer. Die bedraagt in Nederland ongeveer 2,5 millisievert per jaar. De hoeveelheid straling die je ontvangt kun je meten met een dosismeter of badge, deze geeft de dosis aan per uur.
De waarde op het bord (op de foto) geeft de hoeveelheid aan in microsievert: 0,49 per uur. Hierbij geldt: 1 millisievert = 1000 microsievert. Als je het hele jaar op de plek van het bord blijft ontvang je dus omgerekend 4,6 millisievert per jaar, nog niet eens de dubbele hoeveelheid van de achtergrondstraling in Nederland.
Bedenk dat je op een lange intercontinentale retourvlucht zo’n 0,03 millisievert aan kosmische straling kunt ontvangen, afhankelijk van je vliegroute en de atmosferische gesteldheid. Mijn badge geeft na een week in Wit Rusland (70 uur in het afgesloten gebied) omgerekend 0,06 millisievert aan, dus de dosis van twee keer zo’n intercontinentale vlucht.
Algemeen geldt voor mensen die veel vliegen als vuistregel een maximum van 1 millisievert per jaar. Voor vliegtuigpersoneel geldt een maximum van 20 millisievert per jaar. In Nederland is voor mensen die met straling werken 100 millisievert in vijf jaar het wettelijk maximum. Dus: een weekje Tsjernobyl is helemaal safe.
Niemand had 30 jaar geleden kunnen vermoeden dat dit gebied er nu bijligt als een ongerepte wildernis. Ik mag, op uitnodiging van Amerikaanse onderzoekers, een weekje komen fotograferen aan de Wit Russische zijde van het afgesloten gebied. En dat is uniek want bezoekers zijn hier, anders dan in het Oekraïense gedeelte, niet welkom.
De schaarse wegen die het gebied ingaan zijn afgesloten met slagbomen. Met vergunning mag je naar binnen, en die wordt alleen afgegeven voor onderzoek. Er gaat altijd een gids (official) met je mee.
Na de verplichte controles en stempels gaat het hek open en rijden we (vergezeld van een verplichte official) het gebied in over een verwaarloosde asfaltweg, waar her en der de eerste boompjes doorheen groeien.
De oude asfaltwegen liggen er nog, voor 1986 liepen ze door maisvelden en graanakkers, nu door uitgestrekte bossen en wetlands. Sloten en kanalen zijn gedempt om het (vervuilde) water zo goed mogelijk vast te houden.Wolven maken veelvuldig gebruik van de wegen om zich door het gebied te verplaatsen, ze houden niet van natte voeten.
Vanuit een van de brandtorens is goed te zien hoe de voormalige landbouwgronden op droge plekken langzaam dichtgroeien met bos.
Aan weerszijden van de weg strekken zich eindeloze rietvelden en graslanden uit, met bosjes erin. ‘Voormalige landbouwgronden’ vertelt gids Dima. ‘Hier broeden nu sinds enkele jaren twee paartjes bastaardarenden, de zeldzaamste arend van Europa’. Op de weg liggen overal keutels van wolven, de meeste oud en ingedroogd. Een otter schiet voor de auto langs en verdwijnt in het riet.
Dit is geweldig, gaat het door me heen. Dit is echte wildernis, in Europa. Hier ontwikkelt zich laaglandnatuur zonder tussenkomst van de mens. Geen jacht, geen houtoogst en geen grote grazers. Geen enkele vorm van exploitatie of beheer. Natuur zoals we dat niet meer kennen in Europa.
Dierenparadijs
Het zijn niet alleen de bastaardarenden die floreren in het gebied. Inspectie van de cameravallen levert beelden op van elanden, reeën, edelherten, wilde zwijnen, dassen, lynxen, otters, bunzings, nertsen en hermelijnen.
Wisenten zijn in het gebied uitgezet, de populatie is gegroeid tot ongeveer 200 dieren. Er zijn geen zichtbare effecten van straling waargenomen op de dieren. Wolven laten volgens de onderzoekers de volwassen wisenten met rust, maar pakken wel de jonge dieren als ze de kans krijgen.
Onderzoeker Beasley van de University of Georgia vertelt dat wisenten en wilde paarden zijn losgelaten en een snelle groei doormaken. Lynxen zijn na de kernramp het gebied ingelopen en doen het uitstekend. De eerste bruine beer is een paar jaar geleden gesignaleerd.
Maar laten we de wolf niet vergeten, waarvoor de Amerikanen hierheen zijn gekomen. En dat is natuurlijk best bijzonder: Amerikaanse onderzoekers die toestemming krijgen om in Wit-Rusland wolven te onderzoeken. In een afgesloten gebied nog wel. Bovendien gebruiken ze camera’s en sattelietfrequesties. Die frequenties worden normaliter niet zomaar vrijgegeven. Om hiermee aan te geven: zo erg is het systeem dus niet in Wit Rusland (dat roep ik al jaren, maar niemand wil me geloven).
We verplaatsen ons met twee auto’s door het gebied, steevast voorzien van Wit Russische gidsen en chauffeurs. Dagelijks reden we meer dan 150 km om de ‘traps’ en cameravallen te controleren en om nieuwe te plaatsen.
De wegen in het gebied worden niet meer onderhouden. Vooral oude wilgen blokkeren regelmatig de route. Een kettingzaag is, net als een goede reparatie-set voor pech, een vast onderdeel van de uitrusting. Er is geen GSM netwerk en de radioverbinding heeft een bereik van zo’n 2 kilometer…Als het echt mis gaat moet je heel ver lopen.
Elke dag zat er wel een wasbeerhond in een van de vallen. Deze marterachtige is erg algemeen en niet zo argwanend als wolven, die veel lastiger zijn te vangen. Op de tweede dag vingen we een wolf, daarna niet meer. De weersomstandigheden (regen en natte sneeuw) waren ongunstig omdat de geursporen, waarmee de dieren worden gelokt, dan wegspoelen.
Het Amerikaanse onderzoek is opgezet om het effect van radioactiviteit op wolven, wasbeerhonden en wilde zwijnen te bestuderen. Wetenschappers zijn het erover eens dat straling slecht is voor mens en dier. Maar hoe slecht is onduidelijk. Beasley beseft dat er nog eeuwen sprake zal zijn van radioactieve besmetting. Hij stelt zich gerust met het feit dat de dieren er goed onder lijken te gedijen. ‘De huidige gegevens suggereren dat de wolvendichtheid in Tsjernobyl veel, maar dan ook veel hoger ligt dan in Yellowstone’.
Wolvenonderzoek
Voor het onderzoek worden de dieren gevangen en van een zender voorzien. Deze meet doorlopend de straling en geeft, via een GPS signaal, elk kwartier de positie door van het dier. De wolven kunnen straks op het lab in Amerika online worden gevolgd. ‘Dit is het meest geavanceerde systeem dat beschikbaar is’ vertelt Beasley.
‘We hoeven de wolven ook niet opnieuw te vangen om de zender te verwijderen als de batterij leeg is. Na 9 maanden valt de zender, voordat de batterij helemaal leeg is, automatisch af. Via het GPS signaal sporen we in augustus de afgevallen zenders in het gebied op. Dan kunnen we ook de dosis straling uitlezen die de dieren hebben ontvangen’
Onderzoeker Jim Beasley met een halsband met zender. Gezenderde wolven zijn na een paar dagen aan de zender gewend en keren dan terug naar de groep. De zender geeft doorlopend informatie over de locatie van de wolf en de hoeveelheid straling waaraan deze is blootgesteld.
De eerste resultaten wijzen er niet op dat wolven en wasbeerhonden gebieden met een hoge straling mijden. Sterker nog: wolven blijken een voorkeur te hebben voor het gebied met de hoogste radioactiviteit, direct rond de reactor. ‘We vermoeden dat ze zich hier het liefst ophouden, het verst van mensen verwijderd’ zegt Beasley.
Wolven komen algemeen voor in het hele gebied. Ze worden ook overdag regelmatig waargenomen. Voor de kernramp waren ze zeer schaars en meden de dorpen, nu gaan ze daar op jacht en rusten soms in de verlaten huizen.
Dat dieren mensen mijden is bekend, maar toch verbaas ik me erover hoe weinig dieren we te zien krijgen op de eindeloze ritten door het gebied. Zelfs specialist Beasley begrijpt niet waarom dieren die niet meer worden bejaagd bang blijven voor mensen. Beasley: ‘Misschien komt het omdat ze hier de kans niet krijgen aan mensen te wennen’
Verlaten dorpen
Het gebied is zeer uitgestrekt. We rijden dagenlang over verwaarloosde asfaltwegen en zandpaden door bossen, moerassen en verlaten akkers om de ‘traps’ te controleren en nieuwe te plaatsen. Regelmatig vliegen groepjes korhoenders op, die hier algemeen voorkomen. Af en toe laat zich een zeearend zien. Soms steken reeën en edelherten de weg over. En een keer zien we in de verte een heuse wolf.
Onderweg passeren we vervallen dorpjes. Houten huizen die langzaam instorten en vergaan. De huisraad is na de ramp achtergebleven. In de chaos erna zijn plunderaars teruggekeerd, ze hebben de meubels omver getrokken op zoek naar waardevolle spullen.
De meeste huizen zijn van hout en verteren heel langzaam. Bomen worden niet meer gesnoeid en vallen om, waardoor er water naar binnen komt wat de afbraak versneld.
Souvenirs uit de Sovjettijd. De karakteristieke huizen hebben kleine, kleurrijke veranda’s in de ‘Pippi Langkous’ stijl. De sloten van de deuren zijn geforceerd en je kunt (mits niet teveel overwoekerd) overal naar binnen lopen.
En binnen begint het foto-avontuur! Verrotte vloeren, muren met afbladderende verf, oude haarden, afhangende plafonds, oude huisraad en antieke poppen. Geweldig wat je er, steeds voorzien van een dikke laag stof, kunt aantreffen.
Op de daken van de huizen die nog overeind staan mis ik de voor Oost Europa zo karakteristieke ooievaarsnesten. Gids Dima vertelt dat die nesten, nadat de dorpsbewoners waren vertrokken, in de loop der jaren door zeearenden zijn leeggeroofd! De ooievaar is daardoor nagenoeg verdwenen uit het gebied.
Het plaatsen van nieuwe vallen kost veel tijd. Mijn hulp is niet nodig. En fotografisch is het ook niet zo interessant. Zo nu en dan knijp ik er tussenuit, op zoek naar vervallen woningen. Dat is wel oppassen geblazen. Planken met spijkers die omhoog staan, verborgen waterputten (ik zag ze van meer dan 4 meter diep, onder verrotte planken) kozijnen met kapot glas (verstopt onder afgevallen blad), vergane vloeren waar je doorheen kunt zakken en plafonds die naar beneden kunnen komen.
Maar wat je hier kunt vinden is het risico waard. Waanzinnig! Natuurfotografie of niet, dit is mijn ding. Feit is dat je hier de vervreemdingszone beleefd, zoals het afgesloten gebied ook wel wordt genoemd. Korhoenders, zeearenden, wasbeerhonden en wolven kunnen me even gestolen worden.
De tijd heeft 30 jaar stilgestaan. Stillevens krijg je cadeau als je goed kijkt.
Als Urbex fotograaf kun je hier je hart ophalen! Voor wie nog niet weet wat dat is: Urbex staat voor fotograferen in oude, verlaten gebouwen. Het heeft wel iets van inbreken maar een belangrijk verschil is dat je niets steelt, verplaatst of beschadigd, je bent te gast op verboden en gevaarlijk terrein wat het eigendom is van een ander.
Je fotografeert meestal vanaf statief met een groothoeklens en maakt gebruik van de High Dynamic Range (HDR) techniek waarbij je drie foto’s combineert voor een betere belichting. Dat is nodig omdat je vaak te maken hebt met een contrastverschil dat te groot is voor je camerasensor.
De nieuwe bewoners van de huizen zijn dieren. Muizen lopen overal rond. Dassen graven door de verrotte planken van de vloeren heen en maken een droge burcht onder de fundering. Latrines van wasbeerhonden liggen op de vloeren, slaapplekken van wilde zwijnen in de stallen. Her en der zie je nesten van vogels; zwaluwen, lijsters en roodborstjes vinden droge nestgelegenheid in de huizen.
Als je goed kijkt zie je op deze foto links in de ‘broodtrommel’ een oud nest van een zanglijster. Er zijn ook uilen. Ik ben me bijna doodgeschrokken bij het opvliegen van een bosuil en een heuse oehoe (wat een knoeperd is dat!).
Tientallen huizen ben ik binnen geslopen, het verveelt niet snel. Elk huis is anders en als je zoekt kun je steeds nieuwe dingen ontdekken. Over de bewoners, hun eigendommen, werk en hobby’s en of ze wel of geen kinderen hadden (taalschriften, oude poppen, kleine babyschoentjes etc.).
Hoe vind je deze? Doordat de laatste van de drie foto’s is bewogen treedt een mysterieuze, nevelige onscherpte op.
Vervreemding zit tussen fantasie en werkelijkheid. Is deze hond van de honger omgekomen nadat zijn verzorgers met haastige spoed waren vertrokken?
Stoffige, oude poppen vertellen een eigen verhaal. Wat zie jij? Romantiek of horror? Of iets anders?
Edo van Uchelen info@wildernistrek.nl
Mooi verhaal en ook mooie plaatjes. Een paar jaar geleden had, dacht ik National Geographics al een rapportage over dit gebied.
Als je dit ziet, vraag je je toch af waarom er toch altijd zo panisch over kernenergie wordt gedaan. Worden we ook hier weer vals voorgelicht? En thorium is stukke minder riskant dan plutonium. Dus……..
Een ding is duidelijk, de natuur heeft een heel goed herstellend vermogen.
Uit verslag op nu.nl over grote klus van Mammoet (Sarcofaag verplaatsen):
Vrees voor radioactiviteit was er niet. “Het mooie aan het gebied was dat het dermate voorbereid was dat er eigenlijk geen additionele voorzorgsmaatregelen nodig waren.” Voor de veiligheid en de zekerheid hadden medewerkers wel meters bij zich. “Van dag tot dag werd gewoon bijgehouden wat je binnenkreeg.”
Leuk artikel, mooie foto’s.
Van zonnestraling kun je huidkanker krijgen. Evenwel blijft niemand in paniek ’s zomers weg bij het strand. Er staan op een zonnige dag geen dranghekken in de duinen. Gelukkig niet…
Een beetje (zonne)straling is namelijk niet erg. En je kunt je insmeren ter bescherming.
Een blootstelling door ioniserende straling tot 100 mSv per maand (~500x meer dan ‘natuurlijk’), of 100 mSv acuut, of 5000 mSv gedurende een mensenleven, is acceptabel voor de gezondheid volgens emeritus hoogleraar natuurkunde Dr. Wade Allison.
http://www.radiationandreason.com/download/ipjktt
Volgens de aanbevelingen van Dr. Allison is het gehele gebied rondom Chernobyl veilig voor mensen, en was dat al vanaf een paar dagen tot weken na de ramp. 99% van het gebied had uberhaupt nooit te hoeven worden geevacueerd. De schildklierkankergevallen werden veroorzaakt door de slechte overheidsresponse (specifiek: het niet waarschuwen van de bevolking om de eerste paar maanden geen lokaal geproduceerde melk te drinken.)
De wereldwijde angst voor straling is geheel gefabriceerde en zorgvuldig aangewakkerd over een periode van decennia, doelbewust om de ontwikkeling van bona fide civiele kernenergie te dwarsbomen. De pijnlijke gevolgen van deze buitengewone angst hebben in de geschiedenis al miljoenen mensen het leven gekost, en astronomische economische en milieutechnische schade veroorzaakt. En doet dit tot op de dag van vandaag.
Mooi artikel. Vreemd, mijn reactie verschijnt niet…
Interessant artikel. Ik ken het gebied vrij goed van voor de ramp. Ben het trouwens maar matig met je eens waar het de vrijheden in Wit- Rusland betreft. Maar goed het is maar waar je naar kijkt. Wat wellicht een interessant boek voor je is is het boek van Allan Weisman. http://www.worldwithoutus.com/index2.html
Geeft een interessant beeld van wat er gebeurt als onze menselijke activiteiten opeens wegvallen.
Dank je, ga ik bestellen!
We worden al zolang bedonderd dat niets me meer verbaast helaas !Ik geloof niets meer !
Prachtig verhaal, goed geschreven, mooie foto`s: kortom hulde!
En-of , maar misschien even weer eens een heel andere invalshoek. Ons wordt wijsgemaakt dat radioactiviteit slecht is. Maar wat nou als God toch bestaat?
Waarom heeft hij dan radioactiviteit én leven/mensen gemaakt?
Haat hij soms bijvoorbaat al zijn eigen creaties? Hoe logisch is dat?
Kortom: wat is de functie van radioactiviteit en wat als het niet eens zou bestaan? Zou leven mogelijk zijn zonder radioactiviteit? Of kernfusie?
Wat denkt u zelf?
Misschien moeten ‘we’ eens compleet gaan omdenken.
Dat letterlijk ALLES ‘goed’ is of anderzins een functie heeft.
Mijn idee is dat niets alleen maar ‘slecht’ is, en dat zelfs ‘slecht’ een functie kan hebben. Maar heláás kijken we daar niet naar! Bedankt politiek, media en ‘wetenschap’.
Misschien he? Héél misschien heeft een kleine mate van achtergrond straling wel een functie om eencelligen en overige parasieten in toom te houden.
Dus alles wat slecht is, slechts een parasiet wat enkel en alleen maar kan teren op ‘hogere energieen’ wordt bijvoorbaat al ‘bestraald’ zodat het intelligentie niet kan overnemen.
Zie het niet als een backup plan van God, maar als een soort van ‘verzekering’.
En het backup plan van God is: Onweer! Bliksem!
Als er zich dus tevéél radioactiviteit ophoopt, bijv door lek/aardstraling, dan kan dat zich ontladen in… bliksem!
En ineens is letterlijk alle spanning uit de lucht. Is de condensator waarin we leven ‘ontladen’. Een waanzinnig mooie en goddelijke kringloop.
Ergo: op aarde is er een ondergrens en bovengrens qua radioactiviteit.
Te weinig is dodelijk en teveel ook. Kortom: ook hier is sprake van een intelligente kringloop die -als je het wilt zien- geheel in dienst staat van leven.
Waarom denk je dat kankerpatienten bestraald worden?
Dat is omdat de ZWAKKERE kankercellen dan sterven en de sterkere gezonde cellen zich qua DNA na 6 uur al weer hersteld hebben. De dosis bepaalt het gif.
En nog eens wat: misschien, héél misschien is radioactiviteit ook wel bedoeld om diversiteit te genereren. Als back-up plan tegen monoculturen.
Waarbij misschien het DNA van de zwakkeren wordt omgebouwd tot een nieuwe sterkere soort. Als dit zo is kan ik me daar alles bij voorstellen:
God denkt niet in problemen, maar alleen in oplossingen!
1 probleem? Oke dan, hierrrrr… drie oplossingen!
En Tsjernobyl toont dat min of meer wel aan.
Waar ik meer benieuwd naar ben zijn juist de micro organismen. In de bodem bijvoorbeeld. In hoeverre bestaan deze nog/zijn deze gemuteerd?
Kortom: ook hier weer even omdenken. ALS micro-organismen al zijn gemuteerd, kan de mens hier gebruik van maken? Iets van leren?
Of is de regio een steriele omgeving geworden?
Bij radioactiviteit moet je vooral ook naar het kleine kijken.
De zwakke broeders in het systeem. What happened with them.
En: wat kun je juist daar van leren.
Overigens: qua ONDERZOEK had men er beter aan gedaan om géén dieren en zo uit te zetten, maar de natuur eens volkomen zijn eigen gang laten gaan.
Wat mij betreft een vréselijk gemiste kans.
De mens had hier in feite nou eens een keer NIET moeten ingrijpen maar alleen observeren. Of deels wel, deels niet. En het verschil meten.
Of: als ik politicus was geweest daar, had ik de wereld gemeenschap bericht: ‘beste mensen. Wij hebben een nucleaire ramp gehad zoals u weet.
Dit is voor iedereen van groot belang. Wij nodigen u uit om uw eigen onderzoek te doen op ons grondgebied om kennis op te doen. Hiervoor kunt u bij ons grond leasen vanaf 10 km2. Tevens kunnen wij u helpen met materialen, en bouw van verblijf etc’.
Kijk, zo zou God het doen. Van een probleem een collectieve oplossing maken.
Maar ja. Niemand die op dit idee kwam. Ook de NASA niet. Terwijl we spacetravellers zijn – dit nog niet beseffen helaas- en dit soort zaken kunnen ons dus op andere planeten ook overkomen.
Gemiste kans!
Verder zou ik er nog wel een quiz aan willen toevoegen: WAAROM moet alles tzt kapot. Maar dat een volgende keer maar weer eens.
Dank voor je uitvoerige reactie / beschouwing. Interessant om te lezen. Ik denk dat de mensheid een kernramp dus gewoon zonder al te veel problemen overleeft.
Ja, ik denk ook dat de totale mensheid een kernramp ook zeker zonder al te veel problemen overleeft. Echter als we lokaal naar de feiten kijken zijn er wel een aantal overwegingen:
* Een totale regio is decennia lang in Rusland ontruimt. De russen zijn toch niet echt kleinzielig toch? Waarom is dat?
* Een regio in Japan is jaren lang geëvacueerd en langdurig wordt vervuilde grond aldaar afgegraven. Waarom is dat?
En wat wordt dan de strategie in Nederland en Belgica bij serieuze calamiteiten: “Blijf gerust zitten waar je zit, het kan geen kwaad, die Russen en Japanners stelden zich maar wat aan met hun evacuaties. ” …. Zoiets?
Zelfs als er *geen* ontruiming van het gebied rondom Fukushima zou hebben plaatsgevonden, dan zou de zwaarste bestraalde Japanse burger nauwelijks 50 mSv hebben opgelopen in het eerste jaar.
http://www.unscear.org/docs/reports/2013/13-85418_Report_2013_Annex_A.pdf (p.190)
50 mSv is een nauwelijks gevaarlijke dosis. Het is zo weinig dat niet eens empirisch vast staat dat er uberhaupt een verhoogd kankerrisico aan zo’n lage dosis verbonden is.
Conclusie: het gebied rondom Fukushima is altijd veilig geweest. De evacuatie gedurende de eerste paar weken was misschien zinvol (radiojodium vervalt binnen een paar weken) maar had na een maand opgeheven moeten worden. Overigens: omdat Japanners relatief veel jodium in hun dieet hebben (waardoor de radiojodium van Fukushima nauwelijks zou zijn opgenomen door hun schildklieren) was evacuatie eigenlik helemaal niet nodig geweest.
Maar waarom is er dan jaren lang geëvacueerd en langdurig vervuilde grond aldaar afgegraven? Waarom is dat dan Joris? Omdat de burgers nauwelijks 50 mSv konden oplopen? Dat is toch wel heel raar. En als een Belgische kerncentrale binnenkort gaat ontploffen, wat gaat er dan gebeuren? Dan zeggen we: Maakt u zich niet ongerust, blijft u allemaal maar zitten. Evacuatie is niet nodig. En natuurlijk is er helemaal geen gevaar voor uw kinderen want Joris zegt het. En hoe zit het met onze land en tuinbouw producten ? Wie wil die nog kopen? Dan zeggen we: Stel je niet zo aan, in spinazie zit meer! Toch?
Vruggink die zich iets afvraagt, oh wacht, het zijn insinuaties….. Kan ik ook…
Interessante bijdrage :-)
Wat microorganismen betreft, het lijkt er inderdaad op dat wat dat betreft de natuur het ergst ontregeld is. Dood plantenmateriaal wordt in de radioactief ergst getroffen gebieden nog maar zéér langzaam verteert: http://www.smithsonianmag.com/science-nature/forests-around-chernobyl-arent-decaying-properly-180950075/
Ik vraag me af of dat komt doordat 1) bijna alle microorganismen gedood werden door de straling, of 2) het huidige stralingsniveau het verteringsproces nog steeds verlangzaamt.
En kunnen we er wat aan doen? Wellicht wat kweek laboratia opzetten om de bodem weer leven in te blazen?
@ Bart: door jouw reactie schiet me weer wat anders te binnen. Een uitspraak van Patrick Moore (oprichter Greenpeace) over het ontstaan van steenkool.
Steenkool werd gevormd doordat er toendertijd een een of andere schimmel nog niet bestond!
De vraag is: bestond die schimmel niet omdat hij nog niet was ‘uitgevonden’, of kreeg die schimmel geen kans vanwege een hogere dosis achtergrond straling waardoor hout niet ‘verteerde’ maar juist ‘versteende’?
En is het niet zo dat hoe dan ook dit de mensheid juist enorm ten goede kwam? Want planten noch dieren kunnen ‘iets’ met steenkool. Domweg omdat ze het vuur niet beheersen.
@Wiersema
Ah… interessant ja. Je vraag kan ik ook niet beantwoorden, maar beide opties lijken me mogelijk.
Wat dat betreft, zorgt Tsjernobyl er maar mooi voor dat die bossen werkelijk CO2 opslaan zonder het ooit nog te verteren :-D Daar hoor je milieuactivisten nooit over… En Cruijff was een wijs man.
Wim Turkenburg over emotionele anti-kernenergie soap: http://www.ad.nl/buitenland/hapercentrale-niets-aan-de-hand-toch-ligt-hij-stil~af3dc8e8/
Alarmisme / populisme van Vruggink: “En als een Belgische kerncentrale binnenkort gaat ontploffen, wat gaat er dan gebeuren?” >> Kernenergie professor Wim Turkenburg over de Belgische kerncentrales: “Onze kerncentrale in Borssele is ouder dan de Belgische centrales. Alleen hebben ze in België de gewoonte bij elk incident de reactor stil te leggen uit voorzorg. Dat leidt tot onrust, dat begrijp ik heel goed. Maar Tihange is net zo veilig als onze eigen kerncentrale waar niemand zich druk om maakt”
@Scheffer als je nou toch Turkenburg aanhaalt dan zou ik eens lezen wat hij over Fukushima heeft geschreven. En als je dat zou hebben gedaan dan zou je begrijpen dat bij elkaar opgeteld de kernrampen Tsjerno en Fuku net zoveel gekost hebben of nog gaan kosten als alle rampen zoals aardbevingen, ontploffingen bij elkaar. Namelijk en bedrag tussen de 600 en 1000 miljard.
Vandaar dat ‘we’ niet zo juichen over kernenergie.
Oh ja hier de linkhttps://en.wikipedia.org/wiki/List_of_disasters_by_cost
Selectief populistisch winkelen is de kracht van het klimaat-/duurzaam-/energie-alarmisme. Vruggink betrap ik op populisme, iets wat hij anderen, die wel kritisch zijn op het alarmisme, verwijt. Bij straks 9 miljard aardklootbewoners met miljoenen / miljarden (?) elektrische auto’s kan je het niet redden door duurzame bosjes te blijven verbranden en met het plaatsen van windmolentjes die niks aan klimaatbeheersing bijdragen. Kernenergie vanuit nieuwe type kerncentrales heeft de enige toekomst als je je GroenLinkse oogkleppen maar eens af doet. Als gevolg van de ideologische oogkleppen zullen we nog een eeuw lang fossiele brandstof moeten opbranden.
Wel Scheffer, ik wil best toegeven dat er iets van populisme doorschemert in mijn weergave maar ik weet niet zo goed hoe ik anders dit voorbeeld moet schetsen. Het gaat tenslotte helemaal niet om het aantal doden, dat is niet zo interessant, dood gaan we toch. Waar wij niet aan gewend zijn is langdurige ontruiming en het voorbeeld van jarenlange boycot op onze landbouw producten is denk ik toch wel iets om over na te denken. Wie 20 kerncentrales in Nederland wil moet ook hardop durven zeggen: Ja, ik accepteer het risico en dit niet bagatelliseren.
Dan heb je de teneur en achetrgrond van het hoofdartikel niet goed begrepen. Natuurlijke aardse achtergrond straling en naturlijke stratosfeerstraling bij oceaanvluchten, die beide hoger zijn dan straling van kernongevalbesmetting.
Blijkbaar heb ik het niet zo goed begrepen Scheffer. Wat ik namelijk niet zo goed begrijp is dat de wijde omgeving van Tjernobyl nog steeds onbewoond is en dat we nog steeds decennia later geen paddestoelen uit Finland eten. Wat ik ook niet begrijp is dat er enorme hoeveelheden grond in Japan moest worden afgegraven en dat het nog jaren duurde voordat mensen terug naar hun huizen mochten. Dat begrijp ik helemaal niet want de ‘geleerden’ alhier vertellen mij dat die straling helemaal niets voorstelt. Met andere woorden zeggen deze geleerden alhier dat die Russen en Japanners blijkbaar vreselijke aanstellers zijn. Maar ik zal het wel helemaal verkeerd hebben begrepen.
Olivat: De grootste ramp is blijkbaar overbevolking volgens de Club van Rome/GreenPeace etc., als je zoals zij kernenergie uitsluit , dan werk je naar de oplossing van het “gelijk” van de Club van Rome toe. Ook dat is kortzichtigheid, inhumaan en GroenLinks populisme.
Scheffer..ik sluit kernenergie niet uit. Ik woon zelfs in een land dat voor 80% op kerncentrales draait.
Blind ‘Kernenergiepopulisme ‘ kom ik vooral op deze site tegen.
Kijk eens naar de kosten/baten analyse van Hinkley, om nog maar te zwijgen van de kosten die wij hier in Frankrijk moeten gaan ophoesten om al die oude centrales te vervangen.
Wellicht zet dit artikel je gedachtes eens op een rij.
https://www.deingenieur.nl/artikel/60-jaar-kernenergie-wat-nu
Kosten is niet het probleem gezien de keuze voor “duurzaam”, dat niks voor klimaatbeheersing doet.
Deze kaart zou ook wat educatieve waarde kunnen hebben:
https://xkcd.com/radiation/
ergo 4 mili-sievert is min of meer de gemiddelde normale jaarlijkse dosis voor mensen, vergeleken bij 4,6 mili sievert per jaar bij de eerste foto.
Een andere vergelijking:
De dodelijke dosis voor het eten van zout is 3 gram per kilo lichaamsgewicht en dus voor iemand van 70kg, wordt dat 210 gram. Volgens de XKCD kaart is 4-8 Sievert een dodelijke dosis radioactiviteit. Dan is Tjernobyl equivalent met een mespuntje zout van 0,16 gram