Pieter Lukkes achtergrond Wind-Farm Flickr-940x626_bewerkt-1

Pieter Lukkes.

Op 26 januari 2017 werd de minister Van der Steur naar huis gestuurd. De Tweede Kamer maakte er een beschamende vertoning van. Kinderlijk verongelijkt riepen de fractieleiders om het hardst dat ze onvolledig, ontijdig en onjuist waren geïnformeerd over een afgekloven onderwerp uit de oudheid.

Dat roept de vraag op wat er gebeurt er als ze wél tijdig, juist en volledig op de hoogte worden gesteld? Is er dan sprake van een vlekkeloos beleid? Bijgaand verhaal bewijst dat het tegendeel waar is. Zelf accepteert men geen desinformatie, maar de bevolking mag daar wel aan worden blootgesteld.

Ondemocratische dwangmaatregelen? Ach als je als beleidspersoon je beleid niet kunt onderbouwen, dan grijp je daar toch naar? Geen fractieleider die je iets in de weg legt. Verder laten onze politieke leiders  de grootste verspilling van gemeenschapsgeld in de geschiedenis van dit land rustig gebeuren.

Natuurlijk mag een minister de Kamer niet slordig informeren. Maar wat te denken van de fractieleiders die de bevolking dit alles aandoen?. Wie komt er het eerst in aanmerking om naar huis te worden gestuurd vanwege een vat boter op het hoofd? De minister of de fractieleiders?

Nog nooit is er in mijn familie een inboedel verloren gegaan door brand of ander onheil. Toch betaal ik , net als iedereen, elk jaar weer de inboedelverzekering . Dat komt omdat wij gewend zijn om gevaren af te kopen. Hoe banger wij zijn hoe williger wij betalen. De doemscenario’s waarmee wij om de haverklap worden geconfronteerd moeten onze bereidheid om te betalen aanmoedigen. CO2 speelt daarbij vaak een hoofdrol. Onze atmosfeer bestaat voor slechts 1/2500ste deel uit dat gas, maar desondanks meent men dat het ons klimaat op gevaarlijke wijze beïnvloedt. Op internet tref je over CO2 alleen maar lelijke dingen aan. Cruyff zei echter dat elk nadeel zijn voordeel heeft. Dus zullen er aan CO2 ook wel voordelen zitten. Op zoek naar die voordelen blijkt dat CO2 de productie van bijvoorbeeld voedselgewassen helpt vergroten. Westlandse tuinders, die extra CO2 naar hun kassen voeren, weten daar alles van. Een verdere verhoging van de CO2– concentratie in de lucht ligt in het verschiet. Stel dat de oogsten daarmee met 10% gaan groeien dan betekent dat eten voor honderden miljoenen mensen. Gelet op de te verwachten groei van de wereldbevolking moet iedereen daar blij mee zijn!

De Amerikaanse onderzoeker Indur M. Goklany heeft de studie: Carbon dioxide; the good news (2015) gepubliceerd. Deze auteur is bijgestaan door een adviesraad met daarin prof.dr. Richard Tol, de nummer 1 klimaateconoom van ons land. In het voorwoord van deze studie schrijft de wereldvermaarde natuurkundige Freeman Dyson dat de invloed van CO2 op het klimaat steeds schromelijk wordt overdreven. Onze regering is het daarmee eens. Dat blijkt wel uit de Memorie van Grieven die zij in april 2016 indiende tegen door de stichting Urgenda gestelde eisen. Feitelijk staat daar in dat CO2 geen noemenswaardige invloed op de temperatuur op aarde heeft.

Hiervan uitgaande is de vraag waarom je alleen al in Europa honderden miljarden euro’s zou besteden aan de bestrijding van CO2. Als dat spul goed is voor mens en natuur en bovendien nauwelijks invloed heeft op het klimaat, dan doe je zoiets toch niet? Nee, maar wél als je toch stellig gelooft dat CO2 een vreselijk verderfelijk goedje is.

Voor subsidietrekkers is het van belang dat die overtuiging onwrikbaar is. Want iemand met zo’n mening vraagt niet meer om bewijzen. Dat verklaart hoe het mogelijk is geweest dat het Klimaatakkoord van Parijs, het Nederlandse Energieakkoord en … de plannen voor windparken in het IJsselmeer, aan de kop van de Afsluitdijk en overal elders klakkeloos tot stand zijn gekomen.

Deze diep in de maatschappij ingrijpende plannen moeten worden getoetst op nut, op noodzaak en op urgentie. Maar niets van dit alles. In plaats daarvan drukt Den Haag ze door op grond van dwangmaatregelen zoals de Crisis- en Herstelwet en de Rijkscoördinatieregeling. Dat is hetzelfde als te worden veroordeeld zonder bewijs. Bij alle windparken in Nederland ontbreekt dit bewijs, hetgeen betekent dat wij keer op keer worden bedrogen. Dat geschiedt met bijna kamerbrede steun.

Dát moet ons ernstig zorgen baren, niet die doemscenario’s waarmee men probeert ons van ons huishoudgeld af te helpen.

 

Dit artikel verscheen eerder in de Leeuwarder Courant van 9 februari 2017.