Klimaatestablishment

Dit bericht trof mij, want het onderstreept hoe groot de economische belangen zijn bij de uitvoering van het Akkoord van Parijs afgelopen december. Klimaatinvesteringen heet het. Hoeveel dit met klimaat te maken heeft, is dubieus, want dit kun je sowieso niet waarneembaar veranderen door het minieme beetje menselijke CO2 in de atmosfeer. Zo veel is wel duidelijk. Dit afgescheiden van de vraag hoeveel CO2 door IR-straling feitelijk bijdraagt aan opwarming van landoppervlak (oceanen doen niet mee) anders dan het totaal andere mechanisme van warmtetransporten verticaal (convectie) en horizontaal (winden). Kortom, het heeft te maken met het Eco Industrieel Complex. Ik zou waarachtig aan een complot denken tussen het linkse establishment en het kapitalisme.

En dan hebben we het eenmalige D66 € 500 lachertje voor alle werkenden = 500 x 8,3 mln werkenden = € 4,2 miljard. Als ik dit voor het gemak uitsmeer over de resterende 12 jaar van het ten uitvoering brengen van het Nationale Energieakkoord, dan is dit jaarlijks € 42, dus € 3,5 per maand. Het koopkrachtverlies t.g.v. alleen de windplannen van dat Akkoord is € 70 per maand voor 3% hernieuwbare energie van onze totale energieconsumptie. Gezien de 16% doelstelling voor 2023, de 40% in 2030 en die uitspraak van een ondeskundige, vermoedelijk ook niet helemaal onpartijdige, rechter in de Urgenda-zaak van 25%, vrees ik koopkrachtverliezen van vele honderden euro’s per maand. En waar doen we het nu allemaal voor? Klimaatprobleem? Is het heus?

Mevrouw Sharon Dijksma onderstreept, ongewild, de absurditeit van dit alles door haar uitspraak na die Urgenda-zaak. Zij gelooft in modelstudies, ook die van het IPCC. Nu dan, dit is zo’n modelstudie.

Correctie: 2020 moet 2023 zijn.

Dit komt goed in de buurt van Lomborg’s 0,17°C.

We kunnen dus vaststellen dat er niets aan de hand is, want een marge van +/-0,1°C is statistische ruis. Of beide getallen 0,14 en 0,17 nu aanleiding zouden moeten zijn voor wereldwijde paniek, lijkt mij wat overdreven. Het past wel in het beeld dat onze maatschappij mede door de milieubeweging, een ongekende angst voor elk rondslingerend molecuul asbest, elke Ecolibacterie en elke gram CO2 wordt aangepraat. De ijsberen sterven aan de lopende band uit evenals de blauwoog makake in Tahiti en de Groenlandse ijspapegaai. En dit allemaal door onze schuld, laten we dit vooral niet vergeten. Ik heb zo mijn twijfels.

Als ik dit bekijk, dan vraag ik mij af in welk universum onze elite leeft. Dit doet mij denken aan een stokoude speelfilm (naam vergeten) over de Franse Revolutie waar aan de vooravond ervan een adellijke koets een arme sloeber aan brokken rijdt. De jonkvrouwe, met een doekje voor haar neus vanwege de stank, werpt een stuiver uit de koets bij wijze van smartengeld en rijdt weer door. Kijk, aan deze adellijke arrogantie en die stuiver doet het hedendaagse establishment, die € 3,5 van Pechtold mij denken. Pechtold en Van Tongeren zijn de minzame representanten bij uitstek van de arrogantie van de zittende macht, het ancien régime.

Zo ondertussen heeft iedereen last van de hedendaagse regelzucht en de bijbehorende dwingelandij uit deze hoek. De Overheid heeft niet te bepalen hoeveel energie ik mag gebruiken door een ODE-regeling. Zo ondertussen bemoeit het linkse establishment zich met elke boterham die ik eet (duurzaam verantwoord?) en elke scheet die ik laat (broeikasgas CH4).

In het debat van 25 januari over ratificatie van het Akkoord van Parijs had Van Tongeren de mond vol over de grote offers die wij ons zullen moeten getroosten, wil deze planeet niet naar de Filistijnen gaan. Het verband legde zij niet uit, ook niet hoe dit wij ons dit moeten voorstellen, maar ik kreeg de indruk dat CO2 er iets mee te maken zou kunnen hebben. Concrete cijfers noemde zij evenmin. Eigenlijk wist niemand van de deelnemers aan dat debat welke precies de kosten en (klimaat)baten waren die aan het betreffende besluit verbonden waren. Raar om dan wel zo’n besluit te nemen met mogelijk verstrekkende gevolgen.

Het zou dan ook tijd worden om specifiek Van Tongeren te vragen om met concrete cijfers over koopkrachtverlies op tafel te komen, maar dat durft ze niet, bang om stemmen te verliezen. Enfin, voor de debater Matlener een gemiste kans door te verzuimen om haar hierom te vragen, want de belastingbetaler wil weten wat het voor de portemonnee betekent.

Enfin, haar energie-ideeën brengen ons terug naar 250 jaar geleden. Dit is nog eens bekommernis om de volgende generatie. Ik denk dan ook niet dat dit haar doel is. Wel om onze markteconomie om zeep te helpen ter wille van een Marxistische ideologie die heeft gefaald, iets wat het linkse establishment nooit heeft kunnen verkroppen.

Verantwoordelijkheid en weloverwogenheid voor de komende generatie toont Van Tongeren in elke geval niet. Het is daarom tijd geworden voor een paradigmaverschuiving in de lijn van Kuhn. Feiten, het ambachtelijk rekenwerk en alle ruimte voor onbevooroordeelde wetenschap. Cijfers, feiten en onderzoek zonder politieke geëngageerdheid. Wat een verademing zal me dat zijn!

En al helemaal als wij dit lezen over mogelijk vervalste cijfers over opwarming.

Het establishment staat nergens voor.

Bron hier.