Massa(mens)media afschaffen goed voor gezondheid en maatschappij

Een van de zaken die ik per interview met Thomas Muntz en Belia Heilbron (Platform Investico van Greenpeace/Stichting Democratie en Media) ter sprake bracht is dit: de meeste tot ‘klimaatsceptici’ gebrandmerkte dwarse types zijn eigenlijk massamedia-sceptici.

Ik werd massamedia-abolitionist, lees enkel nog boeken van experts, historici en wetenschappelijke studies, of ga op bezoek om te ruiken, proeven, kortom in ‘het eggie’, de realiteit kijken. De televisie ging al jaren terug de deur uit, en je mist helemaal niets, behalve een bron van ergernis.

Gooi je mening het raam uit
De duivel schuilt in de details. Dus zie je deze over het hoofd zodra iemand die details weglaat. Omdat dit zijn/haar beroep is. Jour (= dag)nalistiek is intrinsiek waardeloos als venster tot een meer betrouwbare realiteit in haar sensatiebeluste grofheid. Ome Sjoop (Schopenhauer) tekende dat al 150 jaar terug op.

Het blijkt altijd weer anders te zitten. Zo veranderde mijn ‘mening’ afgelopen 7 jaar ook steeds. Tot je realiseerde dat het beter was om in het geheel geen mening te hebben. Toon mijn ongelijk met deugdelijke bewijsvoering en hup, daar gaat alweer een ‘mening’ het raam uit.

Alleen basale concepten bleven overeind, zoals de bruikbaarheid van de wetenschappelijke methode om zin van onzin te scheiden.

Hoewel ook die methode zijn beperkingen heeft bij de zaken des levens die er werkelijk toe doen. Maar voor het overzicht en het punt hier blijven we die methode toch met hand en tand verdedigen. Iets beters is er ook niet.

…tenzij je te ijdel bent
Realiseren dat massamedia de realiteit platslaan met politiek doel, dat was ook de aanleiding om in journalistiek verzeild te raken.  Als leerling-valkenier en bosbouwstudent in Wageningen die op TV een waardeloos vooringenomen ‘debat’ zag over jacht.

Je wist uit eerste hand, de jachtpraktijk zelf, dat hier op zijn best een karikatuur van de realiteit als ‘waar’ werd verkocht met politieke bijbedoelingen. Jagers kregen enkel de kans om als dierenbeul en idioot zich te verdedigen, daarmee het aan de kijker opgedrongen oordeel bevestigend.

En het meest rattige bij journaille: die verkoop van politieke bijbedoelingen houden kwaliteitsmens-journalisten onder de pretentie van objectiviteit. Die pretentie dient slechts voor dat zelfde doel: zelfverheffing. Wij zoveel Beter dan Gij.

Het ‘Linksche Thuigh’ dat al decennia de media bezet hield, die waren tegen de oogst van scharrelvlees door mensen. Zij deden continue alsof zij de moraal in pacht hebben. Het Linksche Thuigh kent de morele perfectie conform de definitie die (jager) Jose Ortega Y Gasset gaf van de Massamens.

In de Engelse versie van Ortega y Gasset’s Opstand der Horden (blz 69) staat:

The Mass-man regards himself as perfect. The select man, in order to regard himself so, needs to be specially vain, and the belief in his perfection is not united with him consubstantially, it is not ingenuous, but arises from his vanity, and even for himself has a ficticious, imaginary, problematic character. Hence the vain man stands in need of others, he seeks in them support for the idea that he wishes to have of himself. 

De vervolgens verstuurde brief ‘Aaibaarheid dieren bepaalt protest tegen jagen’ kwam in de Volkskrant.

Geen krant, geen tv: lekker rustig
Die politiek gedreven vervorming van de jachtpraktijk, het is maar 1 voorbeeld van de honderden voorbeelden, zoals hier op dit blog beschreven. De kernactiviteit van de journalistiek is het trekken van overhaaste conclusies, het leveren van adrenaline-prikkels die de aandacht moeten trekken, te vaak vanuit het waanidee dat de boodschapper zelf de morele perfectie bezit/aan de ‘goede’ kant staat.

Massamedia zijn zo vaak stoorzenders die door hun vervorming van de realiteit een markt voor zichzelf maken en in stand houden. Ze slaan de realiteit plat tot hun politieke voorkeur. Daar komen dan weer reacties op. En op die reacties reageert het reageerdersvolk weer tot de schijnrealiteit haar eigen realiteit schept.

Hoe eerder daar de stekker uit gaat, hoe beter. Hoe eerder alle journalistiekscholen dicht gaan hoe beter. We verliezen daar niets mee, en we winnen er iets mee dat in onze maatschappij verloren ging: kalmte en rust. DE voorwaarden om helder te denken, zeker wanneer je geest hongerig is en rusteloos

• Dit is dus zeker geen pleidooi voor ‘positief nieuws’, wat een andere term is voor ‘censuur’ en riekt naar Safe Space-cultuur. Hooguit zou er net als op een fles sterke drank bij het NOS Journaal of op de Volkskrant een waarschuwing in beeld moeten staan, die de kijker waarschuwt voor geestelijke gezondheids-effecten: ‘kan ernstige onwaarheden bevatten die uw geestelijke en materiele gezondheid schaden’. 

Hoe zit het dan wel?
Op zijn best zijn berichten in massamedia een aanleiding om te kijken hoe het echt zit. Dat doe je dan niet vervolgens in andere massamedia, maar in de primaire literatuur, proefschriften van mensen die tenminste 4 jaar studie van een onderwerp maakten in plaats van 4 minuten. En via de realiteit, het eggie via ruiken, proeven, meten, ontmoeten van veldexperts.

En die experts hoeven zeker niet beslist enkel academici te zijn: iemand die al 40 jaar op de Noordzee vist, weet meer van de zee en wat daarin leeft, dan 1 of andere linksige ecoloog-stagiair met een mening over merien iekolodjie. Via kennis uit eerste hand, de zee zelf.

Zoals iedere drug, dien je massamedia dus met beleid te consumeren.

Wanneer ik de brand steek in oude media,  dan wil ik nog een uitzondering maken voor de lokale journalistiek. Mensen die gewoon ‘het veld’ ingaan. De sociale en fysieke realiteit optekenen om zich heen die toetsbaar is omdat je zelf je vinger in de stigmata kunt steken. Auto rijdt tegen boom.

Even kijken. Ja, hij is tegen een boom gereden. Of: ‘ontvoerder opgepakt door de politie’. Controle: nee, hij blijkt nog steeds voortvluchtig.

Shantykoor Zeemansvreugd treedt op in Swifterbant? Verrek ja, ze zingen het Zeemanslied ‘ballade van een vissersvrouw’ met voorzangeres Antje ter gelegenheid van hun 80 jarige jubileum. Die verslaggeving van het echte leven om je heen, die beschouw ik als de koningin van de journalistiek, de landelijke journalistiek in de zin van: landelijk, het veld in, het platteland, het echte leven, die Boulevard of Broken Dreams.

Die tragiek van met Het Leven worstelende echte mensen om de hoek, die netto geen haar beter of slechter zijn dan jouw. Al voelde je als jong opgeschoten ventje een enorme superioriteit ten opzichte van die burgo’s….juist zulke vreselijke opgeschoten ventjes komen in de journalistiek terecht.  :-)

Professionele journalistiek bestaat niet, wel professionele pretenties
In ieder mens schuilt een journalist, en dus kan het nooit een beschermd beroep zijn. Zodra je iets publiceert ben je het al. Je kunt dus ook geen onderscheid veinzen tussen ‘professionele’ journalistiek en burgerjournalistiek. Tenzij journalisten geen burgers zijn.

Net controleerde ik het kippenhok. Hebben Kamerkakels Stientje, Marianne en Esther alle 3 eieren gelegd? Potverdrie: Stientje verzaakt. Ik heb vandaag 33 procent minder eieren. Was ik journalist, die weer een stukje krant-oppervlak moest vullen, omdat de advertenties dagelijks moeten verschijnen.

• Dan zou ik spreken van ‘de eiercrisis’.

Laten we ook een ‘onafhankelijke deskundige’ bellen, ikzelf, zoals journalisten bij ‘klimaat’ ook enkel Pier Vellinga als buikspreekpop vinden. Daarom praat ik ook tegen mezelf, altijd een deskundige aan het woord waar ik het mee eens ben.

Dan blijkt die ‘crisis’ ontstaan door ‘ernstige verdeeldheid’ bij mijn kippen die continue Kamervragen naar elkaar stellen.

Gezien het aantal fijnstofdoden in Nederland valt een relatie met de ecologische crisis niet uit te sluiten. Bij bosjes blijken theoretisch bestaande mensen al om te vallen. Of zou het dan toch ‘de klimaatverandering’ zijn.

Zodra je op het veld van ‘informatie’ komt (andermans indrukken, of indrukken van die indrukken), betreedt je glibberig terrein. Er is dan vaak een kloof tussen de realiteit en de gedramatiseerde schijnrealiteit die oude media verkopen voor diverse belangen. Of dat nu adverteerders zijn, financiële lobby’s of politieke lobby’s.

Basic Instinct
We vatten die schijnrealiteit samen tot ‘supranormale prikkels’: net als de rode vlek onder de snavel van een meeuw, waarop het meeuwenkuiken gaat pikken. En dan braakt de moeder-meeuw de discard-resten uit die ze opviste achter het visserschip.

Een mediabericht moet met 1 oerkreet in choco-letters de aandacht van de advertentielezer lokken. Cry Wolf. En dat iedere dag opnieuw bij een nieuw onderwerp. Dat gebeurt meestal met het appelleren aan de basale instincten van (doods)angst of seks/vreten, het fuck/fight-mechanisme, door Freud al ingedeeld in Eros en Thanatos. Dus is het altijd ‘crisis’, ‘gevaar’, ‘ernstige verdeeldheid’ en ander gekrakeel alsof het einde der tijden naakt.

De vele variaties op Memento Mori.

Wij beter dan Gij
Of dat nu ‘instortende kabeljauwbestanden’ zijn ( die herstellen al sinds 2006 in de Noordzee), ‘de lege zee in 2048’ of ‘de klimaatcrisis’. Dat laatste betreft een milde temperatuurverhoging sinds de Kleine IJstijd die ruim binnen de natuurlijke klimaat-variatie past van het Holoceen, waarbij we opmerken: de meeste journalisten weten al niet wat ‘het Holoceen’ is en journalisten die dit nu lezen googlelen het nu snel, om vervolgens te roepen: dat wist ik al.

En omdat de meeste pseudo-debatten slechts gaan over wie aan ‘de goede kant’ staat, prestige en de onzinnige positie dat jij moreel netto beter zou zijn dan de ander: Nee, nee en nog eens nee. Zucht. Dat die opwarming binnen natuurlijke variatie past, is GEEN bewijs dat nu de geologisch gezien zeer plotse verhoging van CO2 in de atmosfeer geen invloed zou hebben.

Maar 99,99 procent van al die mensen met hun mEUNING over klimaat, die interesseerde dat ook niet. Ze willen zichzelf – massamens als ze zijn- enkel beter dan de ander vinden, en gelijkgestemden vinden die ze in dat waanidee bevestigen.

But, Is it True?
Je hebt massamedia in het geheel niet nodig om de realiteit te kennen. Want er zijn alternatieven, die je een vorm van informatie-hygiene geven. Een goede methode voor toetsing van wetenschappelijke kwaliteit van studies die in media verschijnen- die gaf Aaron Wildavsky al in ‘But is it True’, a citizen’s guide to environmental, health and safety issues’ uit 1992, verschenen bij Harvard University Press.

Mijn exemplaar uit de Uni-bieb va Wageningen bleek bij lenen vrijwel ongelezen, en wie de doorsnee kwaliteit van een Alterra-studie kent, die snapt de betekenis.

Een handzame tip die bij milieu-studies vaak opgaat is ‘vary the baseline, and see if the conclusion is robust’.  Zo kan vrijwel alle Natura 2000-rapportage waarmee het Ministerie van Economische Zaken het internet met Imares/Alterra vervuilde de prullenbak in. Een simpel voorbeeld:

De enige zekerheid in ecologie is de wisselvalligheid van de natuur, haar veranderlijkheid.

Dus waarom moet de populatie van de eidereend op het Wad en in de Noordzee dan beslist die van zijn (kunstmatige) maximum in de jaren ’80 zijn, horend bij de toen heersende voedselbeschikbaarheid? Terwijl er voor 1906 (andere baseline) in het geheel nog geen eidereenden broedden? Het is maar 1 van de vele voorbeelden.

Geen zelfreinigend vermogen
Weet je dit niet, dan heeft het ook geen enkele zin om over dit onderwerp te schrijven. Je alternatief is dan: gewoon je kop houden. Want je ventileert slechts onzin. Dit duidelijk maken aan de meestal wat linksige lichtgewichten die gevatheid met intelligentie verwarren- aka journalisten- dat blijft onmogelijk.

Bij de policor- massamedia werken uitsluitend massamensen met de morele perfectie in pacht. Daarom is vooral die zelfbenoemde kwaliteitsmensjournalistiek de meest vulgaire.

De oude media inclusief gesubsidieerde internetplatformpjes als Joop.nl ontberen ieder zelfreinigend vermogen, zo mocht ik ook bij mijn lezing voor de NVJ ervaren. Zij kruipen direct in een slachtofferrol gelardeerd met democratie-cliches. Hun schrijfschrijf dient vooral zelfrechtvaardiging en zelfverheffing, conform het motto van de massamens.

Zoals dit stuk daar ongetwijfeld ook trekken van heeft. Bewust onbekwaam zijn, daar begint het mee.

Je ziet massamenselijke trekken ook bij hoofdredactrice Xandra Schutte van de Groene Amsterdammer, die de typische cliches herkauwt van ‘de media onder vuur’. Waar haar gesubsidieerde Soixante Huitard-Grachtengordelblaadje net als de meeste media volledig de plank mis sloegen aangaande de opkomst van Trump.

Terwijl onze Hajo door zich beter te verdiepen veel dichter in de buurt zat. Maar die is weer niet van de politiek juiste kant. Dus dan gebruikt men ongetwijfeld de bekende signaalwoorden van ‘populisme’ blabla, met als voornaamste doel: Wij Beter Dan Gij, het etaleren van de eigen morele perfectie.

Schutte kreeg een schrijfprijs, de Gouden Ganzenveer van iemand uit haar eigen politieke hoek: Gerdi Verbeet. Maar wat zegt dat over haar vermogen om de realiteit te vatten? Bijvoorbeeld…Je kunt ook erkennen: ik heb Trump nog nooit gezien, gesproken, noch weet ik ook maar iets van wie dan ook aan die andere zijde van de plas, noch ben ik ook maar in de verste verte geinformeerd over de realiteit van nieuwe media.

Dus: Laat ik me beperken tot datgene wat controleerbaar is.

 

Kwaliteitsmensjournalistiek
Alsof oude massamedia niet volkomen terecht onder vuur kunnen staan, als gekleurd, vooringenomen en onbetrouwbaar venster op de wereld. Met vele tientallen miljarden euro’s schade, doordat politici hun besluiten baseren op die media, doordat media hun eigen platgeslagen schijnrealiteit tot beslissingsgrond maken voor serieuzer zaken.

Zie ook de hier beschreven wanpraktijken van het Financieele Dagblad, als schandknapen van Ed Nijpels rond het Energieakkoord.

Vaak ventileren zelfbenoemde kwaliteitsmens-journalisten hun uit derdehands indrukken opgedane massa-opinies met een politiek oogmerk, en vaak onder dekking van de schijn van objectiviteit. Daarbij dient de pose van objectiviteit slechts om de eigen politieke lobby/het eigen zelfbeeld meer geloofwaardigheid te geven. Zoals bij iedere advertorial, waarbij de marketeer zich in journalisten-kleren hult om zo geloofwaardiger te lijken.

Op zijn best is een krantenbericht een opinie van de journalist, die dat meestal overschreef van een zeer nauwe selectie van persbureaus en NGO’s waarmee hij politiek sympathiseert. Of het is een aanleiding om te kijken hoe het echt zit. We pakken Ortega y Gasset er nog eens bij:

The Mass-man regards himself as perfect. The select man, in order to regard himself so, needs to be specially vain, and the belief in his perfection is not united with him consubstantially, it is not ingenuous, but arises from his vanity, and even for himself has a ficticious, imaginary, problematic character. Hence the vain man stands in need of others, he seeks in them support for the idea that he wishes to have of himself.

Klimaatmassamensen
Als Climategate iets aantoonde is het vooral dat: de ge-etaleerde zelfverzekerdheid waarmee het klimaatverhaal in massamedia werd verkocht, en door politici werd uitgedragen, die stemde niet overeen met de kwaliteit van de wetenschap en vooral de (temperatuur)data.

Wie professioneel is geschoold in beta-wetenschap weet bijvoorbeeld dat je betrouwbaarheidsintervallen moet weergeven. Hoe kun je dus tot de tiende graad nauwkeurig gaan beweren dat jij ‘average global temperature’- een statistisch construct, geen fysische parameter- kunt weergeven.

Toch gebeurt dat nu om de haverklap, juist bij mensen die beter zouden moeten weten.

Zo vulgariseerde de wetenschaps-beoefening dus tot het niveau van de massamedia. Van Richard Zeebe (oceaanchemie) kreeg ik deze prachtige quote mee: The job of journalists is making headlines, not scientist’s. Zodra wetenschappers de realiteit zo gaan platslaan als journaille doet, omdat ze aandacht en geld willen….En omdat ze door zo’n massacultuur gedwongen worden, omdat ze anders ook geen fondsen meer krijgen.

Schaf de journalistiek gewoon af
Het is dus de journalistiek geweest die de wetenschapsbeoefening corrumpeerde, onze cultuur, en onze gezondheid. Al die linksige nep-intellectuelen die zich met een voorhoede identificeren. Wat heerlijk als we daarvan verlost zijn, wat een weldadige rust om de oren. En wat bespaart het een enorme pot subsidie als ze eens hun bek houden, omdat eigenlijk niemand ten eerste om hun mening had gevraagd.

Het is voor mij alvast onbegrijpelijk dat er nog een cent subsidie gaat naar Joop, oude media en de NPO. Wie, behalve enkele mensen die aan de macht vastklampen, hebben daar nu om gevraagd? Laat gezonde marktwerking hier haar heilzame werk doen.

Massamedia leggen bovendien de lens op de wat mij betreft meest deprimerende kant van mensen: het sociale gekonkel, de ijdeltuiterij. Zo blijft de inventiviteit van mensen onderbelicht. De mooie spullen die ze kunnen maken, muziek die ze verzinnen en alles wat dit veel te korte leven wel de moeite waard maakt.