Er is een andere weg mogelijk dan die Natuurmonumenten nu bewandelt
Vandaag gaan we in Amsterdam bier drinken met het hoofd PR van Natuurmonumenten, de organisatie die ik regelmatig hier op de korrel nam en neem.
Meestal vanuit een fundamenteel verschil van inzicht over omgang met wetenschap, ecologie, geld en de beheer-stijl van eigen natuurgebieden, de bemoeienis met andermans grond en het opleggen van eigen vermeende morele superieure waarden aan anderen, het meten met twee maten, de politieke en financiële steun aan voor de natuur destructieve zaken als het Energieakkoord en het uitmijnen van de eigen natuurgebieden voor houtopbrengst, terwijl ze meer dan genoeg subsidie krijgen. En juist dat laatste is een punt van zorg, zo zijn ze te zeer verweven met de overheid.
Waar Jac P het juist goed zag: de overheid is deel van het probleem, dus moet je particulier grondbezit verwerven en eigendomsrechten respecteren.
Om maar eens wat dwarsstraten te bewandelen:-)
Iedereen vindt zichzelf een uitzondering
Wat we daar bespreken, daarvoor gelden wat mij betreft de Chatham House-regels, het is informeel en er wordt niets geciteerd. Vanzelfsprekend gaan we het niet ‘eens’ worden, dat kan ook niet en hoeft ook niet. Het volstaat te weten dat hij intelligent genoeg is, zijn eigen positie heeft en dat hij die op eigen wijze kan beargumenteren. Zoals hij deed in De Levende Natuur.
Van hem jatte ik alvast de term ‘morele hoogzit’. Dat is juist een positie die veel mensen in natuurhoek innemen, en waardoor ik juist stem op de Visserijpartij, van gewone werkende mensen met ervaringskennis van de natuur. En niet die met loterij-miljoenen vetgemeste beter-mensen die doen alsof ze de wetenschap in pacht hebben, omdat ze een kleine selectie van academici (financieel) in pacht hebben. Terwijl ze vaak asociaal met natuurgebruikers omgaan vanuit hun vermeende superioriteit, zonder toetsing van ecologisch rendement.
Niets zo mooi als het van harte oneens zijn, als je het maar beargumenteren kunt. Dan leer je van elkaar. Dat doe je niet wanneer iemand gaat jokkebrokken, intentioneel de werkelijkheid verdraait voor financieel gewin, zoals Greenpeace- en WNF- milieumensen doen. Al zijn ze daar misschien zo aan gewend, dat ze het zelf niet meer zien.
Greenpeace beschouw ik als een handelaar in angst, een fondsenwervend bedrijf dat op geen enkele constructieve wijze aan de maatschappij bijdraagt. WNF hangt daar tegenaan.
Omdat ik van het Natuurmonumenten van Jac P hou, en er met veel plezier vrijwillig excursies voor gaf, is kritiek bij Natuurmonumenten uiteindelijk opbouwend bedoeld. Ze beheren natuurgebied, hebben ‘skin in the game’. Ze kunnen een veel constructiever kracht zijn dan nu, en ze moeten @#$% eens van mijn vissers afblijven , ze geen messen in de rug steken maar hun zorgen en leefwijze leren kennen, uit de organisatie-cocon kruipen. Niet uit opportunisme of om bestuurlijk aapjes te kijken als bij ‘interactieve beleidsvorming’ (bureaucraten die de dierentuin der burgers bezoeken)
Maar uit menselijkheid.
En zie: Neem deze stelling. Daar zou je het zo mee eens kunnen zijn, al is die hier anders bed0eld! Het moet dus wel een interessante ontmoeting worden.
Geef een reactie