Garnalenvisserij investeert 5,6 ton euro per jaar extra in strakkere strop

Dankzij de Stichting Verduurzaming Garnalenvisserij (SVG) staan garnalenvissers straks per jaar 3 cent per kilo extra af aan een certificeerder (Control Union) De certificeerder zou afslagen controleren op eisen die het MSC-ecolabel stelt.

Het MSC-ecolabel is de blauwe talisman op de product-verpakking, waarmee SVG (= Vissersbond) medialaster tegen vissers hoopt te bezweren van milieuclubs. Vissers betalen via MSC-certificering (=WNF/Unilever) de door milieuclubs opgeklopte handel in wantrouwen tegen zichzelf. Het ecolabel is vooral goed voor eigen inkomsten.

Bij een aanvoer van 118 600 ton betekent afdracht van 3ct per kilo een bedrag van 5,6 ton euro extra lasten op jaarbasis. Een bedrag dat je investeert in je tegenstander.

De 198 geregistreerde garnalenvissers haalden in 2016 een bruto besomming van 118 miljoen euro, wat gelijk is aan de  jaaromzet van 1 NGO, Natuurmonumenten, 1/3de van Greenpeace. Netto ongeveer gelijk aan wat het WNF jaarlijks binnenharkt. Die milieuclubs hebben kortom jaarlijks veel meer geld om handen.

En dat is dus bij een goed jaar, terwijl je een natuurproduct vangt dat jaarlijks in aanbod wisselt en in prijs kan dalen naar minder dan 2 euro per kilo (nu meer dan 7 euro per kilo).

Dus je zou zeggen: laat garnalenvissers nu – na goede besommingen- eens goed nadenken hoe ze die euro in tactisch opzicht zo goed mogelijk besteden. Bijna 6 ton geven aan versterking van je reeds in subsidies zwemmende tegenstander..Het betalen van geld om meer lastenverzwaringen en papierwerk af te dwingen voor jezelf.

Lijkt dat geen bijzonder stompzinnige vorm van geldverspilling? Wat is het meer dan investeren in het prestige van Dhr Goedaanzichzelfgedagt, die niet meer terug kan omdat hij al 10 jaar deze heilloze weg bewandelt? En er al zoveel geld/vergadertijd verdampte aan MSC…

Feijenoord die Ajax betaalt om mooiere tegengoals te maken
Garnalenvissers zetten via hun PO dus een handtekening onder de investering in hun beul, dat die een sterkere strop kan kopen. Alsof Feijenoord een bonus geeft aan Ajax, zodat ze- als ze dan toch scoren- mooiere goals tegen Feijenoord kunnen maken. Ajax betalen om vooraf waarnemers bij de training te sturen: zodat ze de opstelling weten en tactiek die Feijenoord zal gebruiken.

Vissers investeren met het MSC-traject en al die dure certificeringsbureaus dus geld, in extra regels die een privaat bedrijf voor ze opstelt. Naast de regels die de overheid al stelt voor de NB-wetvergunning.Alsof Gazprom over de rug van de KNVB zou bepalen op welke manier de Eredivisie mag voetballen. Omdat Gazprom vindt dat zij het beste bedrijf zijn, de standaard voor de hele maatschappij.

De vele extra eisen die Ralf Vorberg van Marine Science Service– als MSC-assessor voor MSC opstelde-inclusief het registreren van plaagdieren die milieuclubs tegen je kunnen gebruiken- die staan HIER beschreven.

 

 

Wat is dit voor strategie? Goedaanzichzelfgedacht BV
Wie bedenkt zoiets? Zit er eigenlijk wel enige gedachte achter?

De SVG werd 10 jaar geleden door Dhr Goedaanzichzelfgedacht opgericht, op wiens naam de SVG ook staat. De SVG besteedt per jaar al 3 ton euro onkosten – lees: vergaderuurtjefactuurtje- om die certificering mogelijk te maken.  De SVG roomt al 2-3 cent per kilo af om het al 10 jaar durende MSC-traject te financieren, en de kosten blijven jaarlijks oplopen.

Neem 1 zo’n consultant- die vanuit Duitsland komt om de zeef op de afslag van Wieringen te controleren of tie op 6,8 mm staat: hoppa, daar gaat weer 80 mille per jaar, nadat hij ‘die Zeeven controliert habe und sieht dat sie op die juiste Grosse Sein und hier ist meiner Faktoer Tsuss’. 

Of dus aan mensen als Ralf Vorberg van Marine Science Service in Hamburg. Ongetwijfeld een prima vent, maar niet iemand die beslist het belang van je sector dient. Wel iemand die betaald wordt om eisen van milieuclubs in particuliere extra regels om te zetten. Zoals dit hier onder:

MSC is er alleen voor milieuclubs, dus je investeert in milieuclubs
MSC speelt voor vervangende overheid, naast een overheid die al papierpakketten en een blackbox oplegt. MSC is tegelijk een inbreuk van een private entiteit op vrij ondernemerschap met vaste eisen voor het aantal visuren dat je maakt. Het is de facto een einde aan vrij ondernemerschap, opgelegd door een private entiteit.

MSC remt tegelijk innovatie omdat de toepassing van de garnalenpuls- ondanks goed onderzoek door het ILVO- niet is toegestaan.

Ook moet je voor MSC als garnalenvisser plots met een papierformulier bij de hand de plaagdieren registreren die je bijvangt. Zodat milieuclubs je daar dan met je eigen verzamelde gegevens op kunnen pakken.

De zeeprik, is een (variant op een) visparasiet die ze in de Verenigde Staten als plaagdier bestrijden.Terwijl de overheid zelf niet voldoet aan de eisen voor vismigratie van de Kaderrichtlijn Water en de populatie via gemalen en waterkrachtcentrale-blokkades kort houdt, ga je die zeeprikjes dan als mes gebruiken om in vissers te steken.

Daarnaast staan er voorschriften in MSC-eisen die toch al in de NB-wetvergunning zaten. Dus waarom moet MSC (hier: Ralf Vorberg) de wet voorschrijven?

Stel jezelf eens vragen en denk voor jezelf
Voor wie huur je dus zo’n Duitser of dure Londense geldjongen van een certificeringsbureau nu in? Voor je klanten? Vragen consumenten werkelijk om die blauwe talisman op het plastic?

Of willen ze gewoon een goed vers product van bekende herkomst? Of is het een vorm van producenten-chantage, alsof een particulier ecolabel zichzelf dwingend aan de markt op mag leggen volgens onze wet?

Zijn er niet innovatiever manieren te bedenken voor dat akelige woord ‘duurzaamheid’? De Belgische garnalenvissers doen niet mee met MSC, veel te duur. Zij hebben Valduvis. De Belgen zijn wel de grootste garnalen-eters van de Benelux.

MSC is ‘verduurzaming’ van gisteren zoals Scott Poynton ook al schreef in Beyond Certification, en ik in de papieren foodlog (VORK). En zoals ook blijkt uit interne rapportage van het Wereld Natuur Fonds, waaruit blijkt dat MSC geen garantie biedt voor beter bestandsbeheer. MSC lift mee op beter visserijbeleid in landen met een functionerende overheid. In bananen-landen heeft MSC geen rol van betekenis.

Daarnaast is er geen enkele ecologisch-wetenschappelijke noodzaak voor bestandsbeheer van garnalen, zoals wij al beschreven. En zo zogen enkelen al ‘jaarklassen’ uit hun duim bij garnalen, het onkruid van de zee dat zich 3 maal per jaar kan voortplanten. Enkel om mee te lullen met MSC, waarin wij de Goedaanzichzelfgedacht-strategie herkennen: het proza van je tegenstander adopteren in de hoop dat die je dan lief gaat vinden.

Het kleine kindje op het schoolplein dat de Bully een snoepje geeft, in de hoop wat minder hard geslagen te worden. Typisch Dhr Goedaanzichzelfgedacht. Een sector kiest de bestuurders die bij ze passen.

 

Waar heb je zelf als visserij iets aan?
Voor een werkelijk duurzame toekomst van de garnalenvisserij zou je investeren in de eigen filosofie over duurzaamheid, zoals ik hier ook nog maar 6 jaar schrijf. Iets waar de Solt-garnalenvissers al een positief voorbeeld van geven: ze doen het tenminste en denken als ondernemer. Ze vertellen een EIGEN verhaal.

Met een filosofie waar je zelf als vissersgemeenschap ook wat aan hebt.

Bedenk eens wat de garnalenvisserij met die 5,6 ton euro per jaar kon doen voor zichzelf en de eigen visserijgemeenschappen van Wieringen en Zoutkamp, met een leger goede advocaten. Een aanvalsleger dat de rechten die je als burger in dit land nog hebt verdedigt. Je kunt bijvoorbeeld Sieben Poel van Rijkswaterstaat aanklagen voor Acquisitiefraude, NGO’s als Greenpeace en Wereld Natuur Fonds voor smaad. Bedenk eens welke campagne de garnalenvisserij daarmee had kunnen voeren.

Hoe zit het hier met consumentenrecht? Waarom mag een privaat bedrijf – MSC- eigenlijk de baas spelen over een ander private onderneming met eigen eisen?

 

Wat is duurzaam?
MSC legt de eisen van Niet Gekozen Organisaties (NGO’s) op afkomstig uit Agenda 21-conferenties als dit voorjaar in Bali (momenteel is ‘plastic in zee’ de nieuwe stok om mee te slaan), die geen enkele achting tonen voor een veel belangrijker aspect van duurzaamheid: de sociaal economische duurzaamheid van je vissersgemeenschap.

MSC dient uitsluitend belangen van milieuclubs als de nieuwe club van Maria Damanaki (Nature Conservancy, die kopen al visrechten op), bankiers, Londense geldjongens en multinationals, niet van je eigen gemeenschap. Die multinationals zijn er juist op uit om j0uw gemeenschap leeg te zuigen, die willen liever een paar grote bedrijven waar ze greep op hebben, niet al die lastige eigenwijze vissertjes.

Dus je laat je vijand jouw geld aftroggelen, zodat je vijand zichzelf sterker kan maken.