Rotgans-eiland Wieringen bewaart haar Geheim…

Pas dankzij Wieringer vissers die ik steun bij hun verweer tegen de kosmopoliet-parasieten van NGO’s en overheid – zeg maar de PvdA en/of erger – leer je het oude karakter van het ‘geheime eiland’ kennen met haar totemdier de Rotgans. Het oude land van Stroe, Westerland, je komt er toevallig eens verzeild en bent dan verrast hoe karaktervol Wieringen is.

Het is op veel plaatsen nog echte ‘oude grond’, iets waar je voor tekent als Rationeel Romanticus, liefhebber van 40 jaar oude single malt, abdijen en alles dat even gelegen heeft.

Met uitzondering van vrouwen dan. Jonge vrouwenbillen! Zijn die nog zonder mobiele telefoon verkrijgbaar?

Je wilt als Rationeel Romanticus voortbouwen op het goede dat vorige generaties aanreikten, in plaats van die band door te snijden. Een vorm van ‘duurzaamheid’ volgens het woordenboek: lang goed blijvend, van lange duur. Laten we hier vooral onderscheid maken met types die ‘duurzaam’ willen doen. Dat d-woord is vaak kosmopolitische virtue signalling (Kijk Mij, Beter dan Gij), dat je ook ziet op auto’s met grote sticker ‘Ik rijd 100 procent elektrisch’.

Nou goh zeg. Jij bent me er eentje, wat een prestatie. Voorzie iedere Toyota Prius dan van sticker: ‘ik rijd 100 procent voor lul’.

De Theologie van het Landschap
Als ik me niet vergis, dan geldt die liefde voor historische worteling voor de meeste mensen die hun loonslavernij-bestaan even een dagje willen ontvluchten. Je zoekt dan een natuurrijke plaats waar de ontwortelde lelijkheid van de moderniteit geen vat op kreeg. Je zoekt  landschap waar De Liefde uit 1 Corinthiers 13  op 1 staat of tenminste de kans krijgt, geen pas uit de grond gestampte lelijkheid die financieel opportunisme ademt.

Want ieder mens wil ten diepste liefgehad en gekoesterd worden, niet uitgebuit, of dat iemand je energie wegzuigt. Zo geldt dat ook bij een plaats, een stad en landstreek. Zodat je ’thuis’ kunt komen als Verloren Zoon op deze aardkloot geworpen. Nadat je vele verkeerde wegen insloeg en hoopte dat God even de andere kant uitkeek. Je zoekt een karakter-landschap met een Ziel.

Zondvloed in de prozac-polder
De Wieringers van het ‘oude land’ dat zijn ook meer karaktervolle mensen. En dat sluit aan bij mijn motto: Toon mij uw landschap, en ik zeg wie u bent. Zoals een tegeltuin voor de onderhoudsarme hersenpan ook 9 van de 10 keer een lege geest verbeeldt. Het zijn altijd Tokkies. Massamedia-mensen, televisiehangers zonder verbeelding met de focus op de eigen navelstreek.

Daarom kan het landschap beter lieflijk zijn. In plaats van een kaal en karakterloos Fuck You-poldertje waar ‘na mij de zondvloed’ het levensmotto lijkt. Mensen die de traditie vermoorden en na zichzelf niets willen doorgeven, behalve het waanidee dat zij zelf iets voorstellen. Zodat je een korte-termijn-landschap krijgt, net zo hijgerig als een nieuws-item in massamedia.

Niet zelden worden die Fuck-You-polders ‘beheerd’ door klagende ondankbare boermensen – en dus geen echte ondernemers- bij wie ieder extraatje al 1 teveel is, ieder nieuw idee een bedreiging. Terwijl in alle extra juist de essentie van het leven ligt. Schoonheid weg bezuinigen…..Ja haal de liefde er maar uit en verjaag de ziel.

Kap je het plezier weg, jaag je de Ziel weg vanuit een geest van minimalisme… is het gek dat mensen dan narrig en depressief worden. Terwijl we toch al de helft van het jaar in het donker zitten met ons ###-klimaat. Dat wil ook vandaag maar niet veranderen in een meer zonnige richting. Is het gek dat ‘De Zorg’ dan 80 miljard euro per jaar kost.

Terwijl je een deel van die kwalen met een vrolijker stemmende of in ieder geval meer inspirerende leef-omgeving kunt oplossen, in plaats van met de rotzooi van Big Pharma. Dat is ook wat ‘inspiratie’ betekent: in blazen. Je weer ‘de geest’ geven.

Kom bij mij dus niet aanzetten met ‘de natuur, te duur’. De bonus van Gerrit Zalm: die is te duur. De strapatsen van lokale VVD’er Hooijmaijers, die waren te duur.

Natuur die niet opvrolijkt kan over boord
Wordt de natuur van VVD-zijde voortvarend gesloopt via haar consequente ecologische filosofie ‘De Natuah, wat Duah’. Het  ‘Linksche Thuigh’ van NGO’s/Overheid met hun uitstervende Natura 2000-procedurekampioenen zijn net zo erg, op andere wijze. Zij doen hun best om ‘natuur’ met negativiteit en papieren lasten te associeren. Iets waar je vanaf wilt.

Meerdere boeren en vissers zijn door die NGO’s en overheid in ‘de zorg’ terecht gekomen.

Terwijl, als natuurbescherming nou iets zou moeten doen, dan is dat mensen opvrolijken. Ze minder narrig maken, zodat ze niet de eigen navelstreek meer zien als centrum van de wereld. Of elkaar te lijf gaan als Twitter-warrior over ’terrorisme’, ‘de klimaatcrisis’, en andere zaken die in ernst relativeren bij uitzetten van je TV. Wie zich in Nederland ooit onveilig voelde is een week mietje of een patiënt.

Als mensen oog krijgen voor het bijzondere dat groeit en bloeit, alles dat je van je ego verlost en al wat niet ter zake doet. Dan krijgen ze nieuwe energie, de geest.

Want zoals Jezus Christus al leerde en die kale bierbuik uit India op zijn Intratuin-kussen: je ego is juist de bron van alle lijden, het is een zwart gat dat energie zuigt. Laten we het Boerdisme noemen, deze boerenwijsheidsbegeerte op de dinsdagavond van een Friese boer.

Daarom – vanwege de historische aanblik en warmte- bezoeken toeristen wel de oude binnenstad van Amsterdam. Maar laten ze Amstelveen links van de A10 liggen. Hoezeer die gemeente ook probeert om een ‘stadshart’ uit de grond te stampen. Als ze ‘kloppend stadshart’ gaan roepen, dan weet je:  het is net als bij die ‘democratie’ in Deutsche Demokratische Republik.

Je moet het er bij vertellen.

Amstelveen, het is net of de Duitsers op de terugweg van Rotterdam ook daar nog wat bommen lieten vallen. Terwijl ze de mooiste heemparken hebben van Nederland. Stop uw licht dus niet onder de korenmaat, maar draag het uit.

Het Geheim…
Zo werkt die energie-zuiging ook met je landschap, wanneer het een kingsize Tokkietuin lijkt. Dat oude karaktervolle van Wieringen, het blijft onopgemerkt wanneer je de A7 verlaat, en via de N99 naar Den Helder/ Texel rijdt. Dat blijft de bestemming die de meeste mensen hebben die ‘over’ Wieringen rijden (Een Wieringer wreef mij in dat dit woordje ‘over’ erg belangrijk is).

Nog veel erger is de poort naar Wieringen vanaf de A7, een industrieterrein met pompstation en een kaal groen busstation als metalen steenpuist. Dan wil je graag gas geven richting Texel. Den Helder is overigens eender, dood wil je er niet liggen. Met geld toe ga je er niet zitten.

De aanblik voor de doorsnee dagjesmens die je op Wieringen best zou vangen, is vanaf de N99 dus deels iets energie-zuigends: 13 in een dozijn kale poldertreurnis. De sloophamer van de ruilverkavelingen die huishield in afgelopen decennia.

Het straktrekken van de landerijen om in een race tegen de klok je hypotheekschulden bij de Rabobank af te boeren. Terwijl de overheid je als boer aan de andere kant loopt te treiteren met papierpakketten vol nieuwe mest- en milieuregels.

Silent Spring anno 2017: lastenverzwarings-landschappen
We zien in dit Silent Spring-landschap zonder leeuwerikenzang een ‘Lastenverzwarings-landschap’. Dat ontstaat doordat mensen van de overheid, milieuclubs en bankiers boeren tot last zijn.

Op Texel hoor ik wel veldleeuweriken, die met hun gezang een tinteling van voorjaar geven, hij zingt ‘hoera ik leef’. Je hebt ondernemers die zich met het Texelse natuurland profileren, als trots, wij leven hier op en van. En wij drinken er Skuumkoppe, kijk dan ben je ook al verregaand partijdig als bierdrinker.

Nu liet ik als voorbeeld van hoe het ook kan de bijna Engelse ‘Somerset’-aanblik zien die je vanaf de Hoge Berg van Texel krijgt. Net als het Friese Gaasterland bij mijn deur om de hoek, moet Wieringen deels uit zo’n tuunwal-land hebben bestaan op grond die in de Saalien-ijstijd werd opgestuwd. Die wallen maakten het land knus, tot de sloophamer van ruilverkavelingen er gehakt van maakte.

Nu wezen Wieringer FB-vrienden/Texel-haters me er meteen op dat het bij Oosterend op Texel net zo is toegetakeld. Dat constateren doet niets af aan mijn argument: waarom laten jullie het zo, als je weet dat het er niet uitziet?

Je laat in je eigen huis de verf toch ook niet van de muur afbladderen. Dus waarom dan wel van de omgeving waar je woont?In het boek voor groene alternatieven dat ik dit voorjaar uitbreng met De Bende Van Barneveld brengen we dan ook oplossingen om flink in die lasten te snijden, zodat weer speelruimte ontstaat. Maar goed: wat Wieringers met hun eiland willen, dat is hun eigen zorg. Niet die van mij.

De Sandwich
Het schijnt dat vrouwelijke studenten van het KIM, de Koninklijke Marine in Den Helder aan de lopende band op reis naar de Krim of elders zich laten sandwichen (in elk gat een lul), zo hoor ik van ingewijde afgestudeerden die mee op zeereis waren.

Wel, het laatste dat ik wil zijn is die derde lul (‘De Behanger’) die zich bij zo’n boer naar binnen wil penetreren, met aanspraak op subsidiepotten. Zeg maar Fondsen pardonVogelbescherming Nederland met Kees de Pater en zijn Red de Rijke Weide. Die vraagt er toch om dat hij een keer wordt in elkaar geslagen.

Het enige dat zo’n club goed kan is drammen in massamedia voor de PvdA-of-erger-achterban en geld op maken. Er was ook al zo’n club, Vereniging Nederlands Cultuurlandschap van Jaap Klimaat, die ook iets met heggen wilde of zo nadat hij een dassenplaag had veroorzaakt. Wat een vervelende lui, Het Linksche Thuigh. Ook daar wil je dood niet naast liggen. Dus wat dan wel?

Permanente Toerist
Als permanente toerist in de spits van voetbalclub Lost Souls United heeft het nergens bij horen zo zijn voordelen. Je staat voor een manier van denken en kijken, maar altijd een beetje los van de verschillende kuddes die hun groepsgeluid tegen elkaar in blèren.

Zo noemt de 1 je dan ‘ongeleid projectiel’, de ander weer ‘verbeten klimaatscepticus’. Het zijn allerlei weinig geslaagde pogingen om je in een kudde te vangen, of voor eigen doelen. In wiens kamp zit je. Wanneer je schrijft ‘Natuurmonumenten doet ook goede dingen’ dan hoor je bij de visserij- achterban al het gemopper rijzen ‘nou die Rypke kruipt in de kont van de Groenen’.

Niets is mensen te gek, behalve non-conformisme.

Nee, laten we duidelijk zijn voor mijn vissers.

Wij streven hier absoluut de totale Vernichtung na van Greenpeace, Wereld Natuur Fonds en al dat geldbeluste inhalige tuig met de superieure moraal in pacht. De brand er in, Zerstoren und zum sinken Bringen, Sylvia Borren met een zwaar anker om de nek afzinken in de Noordzee en Tom Grijssen er achterna als een krijsend speenvarken…

Maar…
Uiteindelijk wilde ik vroeger nu eenmaal boswachter en jachtopzichter-valkenier worden. En die afkomst verloochent zich niet. Voor een mooie oude boom kun je me altijd wakker bellen. De jager-verzamelaars waar ik het liefste mee bivakkeer zijn het zelfde, mensen met vogelvriendelijke tuinen en een mentaliteit ‘van de oude grond’.

Geworteld. Bloed en Bodem, al klinkt dat terecht heerlijk fout :-) Leaver dea as Slaef. Iets dat steeds zeldzamer wordt….

En zie dan zo’n wel eeuw oude kronkelende Wieringer meidoorn van het oude land, waarbij je William Wordsworth als Romantisch Engelse dichter wilt citeren. En kijk hoe die net zo oude inheemse roos er omheen wortelt met zijn doorns. Of van de Amerikaanse rockband, wiens naam mij ontschoot:

Every rose has it’s thorns, like the cowboy sings the same sad song, every rose has it’s thorns.

Bij mij hing net een gothische Zweedse metalband Draconian met een Sireense klaagzang aan het middenrif te trekken.

De essentie van die muziek, een voorliefde uit adolescenten-tijd: Heb toch medelijden met jezelf, doe net als iedere egoïst en speel de tragische held in deze zinloze komedie. Zoals veel mensen van mijn generatie ook wat verloren in het leven staan.

Ik stelde- terwijl die trut van Draconian je omlaag blijft zingen- net als bij Jezus zijn beproeving in de woestijn: Ga achter mij Satan. Omdat de Bijbel niet iets abstract-theologisch is maar heel aards en dichtbij.

Je ziet dan na die bezwering van het kleine kwaad weer de schoonheid van de schepping. En je prijst God op seculiere wijze: je ziet in de rozendoorns stukjes verbeelding en inspiratie die in stand bleven tussen de uitzuiging en exploitatie.

En dan ben je weer blij.

Veel meer is de waarde van natuur ook niet, bron van blijheid. Ook Schopenhauer leert dat in de vreugde het loon in zichzelf ligt. Dus prijs jezelf gelukkig wanneer je ook zo kunt lachen om je eigen grapjes als ik. En wanneer je in het kleine dagelijkse de schoonheid ziet.

Je kunt ergens beginnen…
En dan, als voorbeeld wat de lelijkste plekken op Wieringen ook kunnen zijn, gewoon ter inspiratie: zie wat Natuurmonumenten met een clubje vrijwilligers bij Oudemirdum nog in 2013 uit de grond stapelde, op exact de zelfde oude grond uit de IJstijd waaruit Wieringen ook ontstond met de Hoge Berg op Texel.

Vrijwilligers bouwden een tuunwal. En zo, door een nog maar 4 jaar oude wal lijkt het land direct 4 eeuwen ouder, meer gekoesterd. Als karaktervol stukje tussen CDA-landerijen, agroracebanen met Rabo-hypotheekschuld.

Natuurmonumenten is eigenaar van het Oudemirdummer Klif, en het kan geen toeval zijn dat het ‘oude land’ hier nog bewaard bleef. Opdat geen onverlaat van een groen-minimalistische Friese gemeente er de zaag in zal zetten. De mooiste stukken van de Hoge Berg bij Texel zijn ook niet bij boeren in beheer, die zouden die tuunwallen het liefste weg halen.

Vooralsnog laat Natuurmonumenten het uit haar hoofd deze 100 jaar oude meidoorn te kapotzagen, voor 20 euro subsidie voor een ton takhout. Om die in de klimaatsubsidie-kachel te verbranden op het altaar van de klimaatwaanzin (‘biomassa’)

De combinatie van niets doen, met je tengels afblijven (kosten 0 euro) en een clubje bij de lokale omgeving betrokken vrijwilligers met wat begeleiding, of een Wieringer hovenier die je even een zakcentje toestopt. Er is geld zat. Er zijn zelfs mensen die mij geld willen geven :-)

Heil Rypler, de Heidegger-kneuter
Bedenk dat iedere economisch kansloze asielzoeker alleen al per ingerichte woning 10 duizend euro kost. Volgens mij kun je met 1 over de grens gezette A(so)-statushouder die zijn hele leven lang ‘habalahabalahabalagaballah‘ blijft spreken al heel Wieringen opknappen. Waar feestvierend Eritrea zich bij mij al met de Taxi laat voorrijden, af en toe vergezeld van een Fries met PvdA-welzijnstronie.

Iedere uitgespaarde Taxi-rit voor zo’n Eritrea-parasiet scheelt weer een boom. Bij iedere opge## draaideur-Marokkaan zie ik weer een oude boom blijven staan. Waarom moeten wij in godesnaam voor ze zorgen? Omdat het van de PvdA moet? Omdat het zo’n zielig onderdrukt huidskleurtje heeft dat Marxistische bevrijding vraagt?

Of omdat je anders in zo’n massamedium voor schlechtmensch wordt uitgemaakt? Waartoe dient al die morele pretentie op de achterkant van de advertentie, dat hijgerige journalisten-gelul tussen de reclameblokjes in?

Dan zeg je: jullie mogen niet waarnemen wat je ziet. Wij beslissen wat je mag zien, na via massamedia een -vaak panische- schijnwereld met schijnmoraal te scheppen. Een parallel universum dat je belangrijker moet vinden dan de directe omgeving om je heen, alsof journalisten de nieuwe theologen zijn. Redetwistende woordknutselaars die God, de Liefde uit de Bijbel verjagen richting een Hemel ergens ver van het aardse bestaan waar Hij relevantie verliest.

In zo’n parralleloversum kan het in brand steken van een eeuw oude meidoorn in je klimaatkachel dan ‘duurzaam’ heten, en opkomen voor jezelf, dierbaren en je eigen dierbare eiland heet dan ‘xenofoob’.

Werp daarom de tv het raam uit en kick af van massamedia, de tastbare wereld krijg je weer meer terug. Al snap ik dat er een midden ligt bij die radicaal klinkende positie.

Ook al dat gezeur over ‘integratie’ of een ‘cursus Nederlands’, het kost enkel geld voor pseudo-moralisme. Je hoeft alleen maar zelfredzaam te zijn, en anders heb je hier misschien wel niets te zoeken. Dat is toevallig ook de eis die WEL functionerende democratieën als Nieuw Zeeland en Zwitserland ook stellen. Andermaal, er is zat geld voor landschap, als je maatschappelijk krediet niet wegwerpt aan zaken zonder maatschappelijk rendement. Wanneer je volwassenen niet ziet als slachtoffers in een zinloze tragie-komedie.

Toen men mij geen geld gaf, ging ik ook in de horeca en verslaafdenzorg werken, ik was vuilnisman, heb straten gelegd, als bouwvakker gewerkt, betonvloeren gesloopt, botervloten van 20 kilo gestapeld. Dat slachtoffer-gejammer, wie heeft daar nu nog iets mee. Schop onder je reet en niet zeuren, dat helpt. Dus eigenlijk sta ik een ‘schop onder je reet’-landschap voor, wanneer ik karakterlandschappen wil.

Zo’n prachtige esdoorn in een boomwal is dan een Move Your Ass-doorn.

Ben ik nu gek als ik vaststel: meer is het niet, je landschap meer tot onderdeel maken van de stroom van de tijd die door de bewoners gaat, verbinding tussen verleden, heden en wat het worden kan. Sein und Zeit. Een afspiegeling van een betere mentaliteit, van mensen die geworteld zijn.

Mensen zijn het zat om door valse moraalridders op eigen kosten beleerd te worden. Dat heeft namelijk niets met de liefde uit te staan.

En uiteindelijk is alles op deze aardkloot daar nu net om begonnen, zoals Liefde voor je omgeving. Je zou het- met wat goede wil- op een geheim eiland als Wieringen weer zien ontstaan. Je moet toch ergens beginnen.