Sieben Poel en Aante Nicolai (Rijkswaterstaat) voorbeeld corrumpering overheid (?)

In mijn lezing vrijdag voor Hulp in Nood in Lauwersoog behandel ik de omgang met bewijs en gegevens door Aante Nicolai en zijn baas Sieben Poel van Rijkswaterstaat. Met een beroep op  ‘de persoonlijke levenssfeer’ ontslaan zij zich nu middels hun jurist Jaap Eikelboom nu van beantwoording van bestuurlijk-juridische vragen en ecologisch-wetenschappelijke vragen in mijn Wob-verzoek over de door Poel opgetuigde bestuurs-architectuur rond de Waddenzee.

Die vragen laat ik dan de revue passeren.

De gehele opstelling van Aante Nicolai oogt als die van iemand die weet dat hij fout zit. Omdat hij de vraag niet KAN beantwoorden die hij zou MOETEN beantwoorden, wanneer hij de aan vissers voorgespiegelde bestuurlijke pretenties wil waarmaken over ’transparantie’ en wollige kreten over inspraak en ‘meedenken’.

Anders zou hij zich niet achter de (overheids)macht verschuilen om verantwoording te ontduiken. Helaas is zijn eerloze wijze van handelen bij de overheid steeds meer de norm. En dat is zorgelijk, want mensen als Aante Nicolai hollen het gezag van het overheidsbestuur uit en de wil van burgers nog naar die overheid te luisteren.

Daarnaast heeft de overheid een magnetische aantrekkingskracht op mensen die overheidsmacht willen misbruiken voor ‘idealen’: eigenbelang waarvoor anderen moeten betalen. Omdat ze zelf de creativiteit en het ondernemerschap ontberen dat met eigen middelen gestalte te geven.

Populisme bestaat niet, wel een logische reactie op corrupte elite
Een bestuurlijke elite die zelf vulgair en leugenachtig is en ook nog eens van de eigen goedheid overtuigd, die lokt ook een mentaliteit uit van ‘dan pakken wij ook wat we pakken kunnen’. Wat de Leugenpers dan ‘populisme’ noemt, het is – in mijn ogen althans- niet meer dan een reactie van de bevolking op de afwezigheid van een goed voorbeeld bij hen die dat zouden moeten geven.

Althans, bij het redelijke deel daarvan, niet dat kleine deel dat plat xenofoob is met kinderen die huilen omdat ze voor het eerst een neger zien.

Burgers zien in, dat de bestuurlijke elite een opportunistische onderneming is geworden, die zichzelf met gunstelingen verrijkt over hun rug. En met behoud van een goed gevoel over zichzelf ten koste van alles, prestige.

Een economie ‘at gunpoint‘ van De Staat, die met de permanente Crisis en Herstelwet de norm werd sinds 2010. De Staat komt de komende jaren steeds meer rekeningen bij U en mij vereffenen, met haar oplopende Staatsschuld, de miljardensubsidies voor windturbines, het bijstoken van bos in energiecentrales. Mensen hebben altijd al het Negende Gebod overtreden (geen vals getuigenis geven) maar het gemak, de schaamteloosheid en vanzelfsprekendheid waarmee het gebeurt zijn bijzonder.

Een logisch gevolg- volgens mij dan- van de secularisatie.

Erosie van waarheids-standaarden
Mijn grootste zorg betreft dus niet de visserij. Die danken hun positie deels aan de eigen stommigheid, ze kiezen de bestuurders die bij ze passen. Nu zweven ze nog in garnalen-hemel maar bij lagere prijzen mopperen ze weer als Calimero, van ach gossie, da’s nie eerlijk. Eigen schuld dikke bult heet dat.

Mijn zorg betreft de erosie van waarheids-standaarden en daarmee het afglijden naar barbarij en bot opportunisme waar we in het Westen nu midden in zitten. De opmars van slordig denken. Met een academische klasse die rond de overheidsmacht schurkt om zich met belastinggelden te verrijken, vrijwel de enige bron van ‘waarde-creatie’, de afpersing van burgers die het bedrijfsleven op de rit moeten houden.

Zoals je nu al bij het Energieakkoord ziet van bestuurlijk kankergezwel en professionele lobbyisten als Ed Nijpels, Hans Alders en nu Hans de Boer van VNO-NCW: de schaamteloosheid waarmee zij hun gunstelingen met publieke miljarden slagen te verrijken. Zij lijken qua ethiek niet anders dan de bankiers die de banken-crisis veroorzaakten.

Waarschijnlijk gelooft Ed Nijpels bij zichzelf ook dat hij goed van zin is. Dat is zijn grootste probleem: de onwil om kritisch jezelf te bekijken, vanuit de overtuiging dat je zelf ‘goed’ bent, omdat je gelooft in je goede bedoelingen.

Je zag het al bij het Waddenhuisberaad, en je ziet het bij de Waddenacademie. Wanneer je Pier Vellinga als directeur kiest en bestuurlijk kankergezwel Ed Nijpels als voorzitter van je Raad van Toezicht. … en je wilt nog niet zien dat je een fundamenteel probleem hebt met (wetenschappelijke) integriteit… De herverkiezing van Mark Rutte tot premier, ook zo’n voorbeeld. Liegen loont.

Gadverdamme, het wekt bij mij een fysieke reactie van walging op.

 

Liegen of Bullshit
Gezond zelfwantrouwen lijkt me meer op zijn plaats dan van die NLP-wijsheden die bij managers gemeengoed werden van ‘droom je eigen realiteit en hij wordt waar’. Slap gelul. Een olifant wordt geen giraf door een lange nek te willen. Een leugen wordt niet waar door in je eigen goede bedoelingen te geloven. Mentaal Lamarckisme, wensdenken.

Die vorm van denken leidt ook tot bestuurlijke barbarij.

Immers, wanneer je niet tot een objectieve toetsing kunt komen, spelregels hanteert voor wat wel en niet waar kan zijn, dan geldt enkel nog wat de meeste stemmen heeft, de grootste zak geld of de meeste macht. Wie domineert is waar. Dan kan 1+1 ook 3 zijn omdat je anders in de gevangenis komt.

Waarheid is waar je mee wegkomt/wat je van pas komt.

De vraag blijft echter steeds of je van liegen kunt spreken, de realiteit BEWUST verdraaien voor persoonlijk gewin.  Of van Bullshit, volgens de definitie van filosoof Harry G. Frankfurt: No Concern for Truth. Geen achting voor waarheid hebben, niets dan plat opportunisme, zoals Han Lindeboom, en ook de meeste lieden van milieuclubs, de meeste journalisten zoals van de Leeuwarder Courant, Dagblad van het Noorden, NOS Journaal.

Het maakt je niet uit wat je zegt als het maar goed voelt/goed van pas komt. Je gebruikt thema’s dan meer als sociale geurvlaggen 0m te tonen dat je in het goede kamp zit, net als een hondje dat tegen een paaltje piest. Roepen dat je ‘voor groene stroom’ bent of ‘ik ben voor duurzaamheid’ zijn van die geurvlaggen.

Iedereen is ook voor wereldvrede en voor lekker eten.

Wanneer je zoals Waddenfonds-miljoenenslurper Tjisse van der Heide maar wat roept over ‘het dak van het ecosysteem af’ , slechts uit activistisch opportunisme. Zit je op de grens van Bullshit en bot liegen, want iemand als Van der Heide hoort beter te weten. Maar hij kiest dan mogelijk tussen ‘eerlijk zijn’ en ‘effectief’.

Verder heeft de valse elite van die typische signaalwoorden als ‘ongenuanceerd’ en allerlei ‘kijk mij beter/beschaafd zijn’-verniswoorden. Dus dat ze op grootschalige wijze de boel flessen en oplichten, maar dat dan wel in uiterst keurige taal doen volgens de regels van het spel. Maar wanneer je corrupt gewoon ‘corrupt’ noemt, het beestje bij zijn naam dan is dat ‘populisme’.

En daarin kan ik vissers weer vinden: als die waarnemen wat ze zien en dat benoemen, kortom de realiteit zien, dan kan ik ze daar enkel in steunen tegen leugenachtige oplichters die met misbruik van overheidsmacht ze een leugen die gedrukt staat door het keelgat schuiven. En ‘waar’ verwarren met ‘wij voelen ons goed over onszelf’.

Bijgaand nog het deel van mijn WOB-brief waarbij ik het openbaar belang van mijn Wob-verzoek onderstreepte.

Motivering openbaar belang
Dit WOB-verzoek ontvangt u op persoonlijke titel als natuur/wetenschapsjournalist, onderzoeker, en adviseur ecologische zaken geboren in de Waddenregio. En als burger, die zich zorgen maakt over het behoud van de rechtsstaat (zie ook rechtsfilosoof Ton Derksen in dit verband). Dit werk leidt tot een vergelijkbare publicatie als Sjoemelnatuur over de natuurfraude van het Planbureau voor de Leefomgeving, waarover de Volkskrant berichtte, en waarover Staten- en Kamervragen gesteld werden. Een collectief van tot ‘gebruiker’ bestempelde natuurliefhebbers/Wadvissers – genodigden bij de werkgemeenschappen- verzocht mij informatie te verschaffen over de verwarrende organisatie van beheer van de Waddenzee.

Hoewel belangen van bepaalde natuur-organisaties goed lijken verankerd, is allerminst zeker of het natuurbelang door een onafhankelijk scheidsrechter wordt bewaakt. Zij betwisten de impliciete aanname in uw bestuurlijke architectuur dat natuurorganisaties synoniem zijn met natuur. Die scepsis wordt gevoed door de ecologisch-wetenschappelijk achterhaalde visie die zij hanteren over ‘het natuurlijke evenwicht’ , het ‘voedselweb in evenwicht’: holistische kretologie die bij lekenpubliek en actiegroepen doorgaat voor ecologie. En tevens door de belangenverstrengeling van Rijkswaterstaat in dit dossier.

Zij hebben mede door de afhoudende opstelling van uw organisatie geen vertrouwen in de gang van zaken rond de Samenwerkingsagenda. Tot ‘gebruikers’ bestempelde partijen werden pas ingelicht, nadat U met fondsenwervende belangengroepen en een anti-kraakexploitant/miljonair (Lenze Hofstee, stichting Wad/Carex, Het Rif BV, Aeshna) in de lobbygroep Coalitie Wadden Natuurlijk (CWN) de belangrijkste lijnen rond het beheer reeds in de Beheerraad vaststelde in april 2014. (RCW rapport Plan van Aanpak Verbetering Beheer Waddenzee blz 19)
Zij ondersteunen mij in dit proces met andere belanghebbenden in het Waddengebied en natuurbescherming.

Handhaving geest van advies Algemene Rekenkamer

Nu het planproces voor de Structuurvisie Waddenzee is vertraagd, zien wij middels dit WOB-verzoek een goede gelegenheid het informatie-evenwicht op peil te brengen in relatie tot andere partijen. Organisaties die nu mede door uw toedoen over privileges beschikken die wettelijk en vanuit de optiek van een democratische rechtsstaat niet zijn te rechtvaardigen.

Deze lijken op basis van lobbymacht en een macht der gewoonte verdisconteerd, zonder kosten-baten-analyse van ecologische en sociaal economische duurzaamheid. Een lobbycratie dus, die meer past bij landen waarmee wij ondanks een Nee-referendum associatieverdragen aangaan.

Ons openbare belang betreft dus rechtmatigheid van onder uw verantwoordelijkheid opgetuigde bestuurs-architectuur. En de rentabiliteit en doelmatigheid van natuurbeleid rond de Waddenzee. Dat laatste oogmerk sluit daarmee aan op de analyse en geest van het advies van de Algemene Rekenkamer, dat het startschot voor de Samenwerkingsagenda vormde.

Diverse tot ‘gebruiker’ gedegradeerde partijen worden van overheidskastje naar overheidsmuur gestuurd. Uw huidige organisatie-opzet lijkt een extra rookgordijn op te werpen waar de werkelijke macht zich achter verschuilt, met zelfs extra organen als de OBW waarvan de juridische status om uitleg behoeft.

Deze situatie staat haaks op het door de Rekenkamer gewenste uitgangspunt.

Wij zien graag binnen de wettelijke termijn uw antwoord tegemoet komen. Opgevraagde papieren documentatie kunt u verzenden naar mijn onderstaand werkadres. De voorkeur heeft dat u alle gevraagde documentatie in papiervorm opstuurt.

Wij wensen U een fijne kerst en gezegend uiteinde.

Het is nu de welvaart in Nederland die mensen ‘beschaafd’ lijkt te houden, maar je moet onze uitzinnige welvaart (op de pof) ook weer niet verwarren met ‘beschaving’. Hoewel er verband is tussen beide.