Marijn Poels1

Marijn Poels.

Een gastbijdrage van ‘Pjotr’s Dwarsliggers‘ (België). 

Dat we deze beide onderwerpen, klimaat en energie, apart vermelden is heel belangrijk, want door de koppeling van beide is er grote verwarring ontstaan, waarvan ook academici misbruik maken om ons eenzijdig te informeren en daarbij zelfs wetenschappelijke nonsens niet schuwen.

Onlangs schreef journalist en tv-maker Jeroen Denaeghel: “We weten ondertussen dat ‘het vijf voor twaalf is en Trump een ramp voor het klimaat’ – mag het niet ietsje meer zijn? (…) De wetenschappelijke duiding is onbestaande of kinderlijk simplistisch – zo stelt men bijna altijd de klimaatopwarming voor als een rechtstreeks gevolg van de stijgende CO2-uitstoot, terwijl men andere oorzaken (methaangas, zonneactiviteit, terugkoppelingsmechanismen …) niet vermeldt. De kijker wordt zo niet enkel onvolledig geïnformeerd, hij hoort ook nooit een andere klok dan die van een handvol milieuactivisten. En dat is gevaarlijk. Niet omdat ik de opwarming van de aarde in twijfel trek, maar omdat een kritisch, waakzaam oog noodzakelijk blijft.”

Het is inderdaad méér dan opmerkelijk dat de opwarming van de aarde uitgeroepen werd tot dé uitdaging voor de mensheid, maar wetenschappers geweerd worden in het publiek debat terwijl politici van allerlei slag hun ‘waarheid’ ter zake mogen etaleren. Aldus blokletterde Meyrem Almaci (voorzitter Groen!) in De Morgen: “Trumps besluit is ronduit gevaarlijk voor het voortbestaan van de planeet”. Mag het niet ietsje minder zijn?

Ik benijd mijn Nederlandse vrienden die terecht mogen pronken met een onderzoeksjournalist – die naam waardig – Marijn Poels, die de moed had om een kritische documentaire te maken over de klimaatzaak en de banbliksems in koop nam. Zijn film werd door de media doodzwegen: ‘Ze weigerden simpelweg. Volgens hen was het verhaal te verwarrend voor het publiek in deze tijden dat de klimaatverandering onder druk staat en het populisme opgang maakt. Geen aandacht geven aan deze documentaire was volgens hen een zaak van journalistieke verantwoordelijkheid. Die redenering werd gevolgd door bijna alle grote filmfestivals om de film te weigeren.’ Zijn documentaire met als titel The Uncertainty Has Settled werd desondanks vertoond in zo’n 100 cinema’s in vijf landen en kreeg drie prijzen, in Berlijn, Los Angeles en Oostenrijk. De film was te zien in Gent op 23 juni 2017 (een verslag volgt).

Hoewel we verkiezen om anoniem te publiceren als ‘Dwarsliggers’, willen we onze lezers toch verzekeren dat we niet zomaar schrijven zonder wetenschappelijke kennis. We hebben binnen ons team aanzienlijke natuurwetenschappelijke kennis en ervaring voorhanden. Voor het klimaatdossier  kunnen wij daarenboven rekenen op onze uitstekende contacten in de academische wetenschappelijke wereld, weliswaar niet in België maar wel in de Verenigde Staten, Canada en Duitsland.

Terwijl Knack zich interesseert voor een Vlaams ‘politiek wetenschapper’, Clara Vandeweerdt, doctoraatsstudente aan het befaamde Massaschusetts Institute of Technology (MIT, en NIET befaamd om zijn menswetenschappen), kunnen wij desgevallend een beroep doen op de kennis van professoren en gastdocenten van het MIT en ander gereputeerde Technologie-Instellingen; specialisten in exacte wetenschappen: wiskunde, fysica, scheikunde, …

Daarom durven we een wetenschappelijk debat zonder taboes aangaan en hopen dat uiteindelijk de rede het zal halen op een ideologie, een geloof. Want de opwarming van de aarde is géén geloofspunt, het is een natuurlijke evolutie die zich geen zier aantrekt van wat de mensen al of niet geloven.

We beginnen het drieluik met een inleidende vraag: Hoe kan het dat zo veel mensen zonder zelf te ‘weten’ toch overtuigd zijn van hun eigen gelijk?

Deel I : Het Nepnieuws

Het zijn hippe begrippen geworden, nepnieuws of ‘fake news’ en de reactie erop van de media met feitencontroles ‘fact-checks’. Zo hoort het, maar niet selectief en zonder taboes, want niets is gevaarlijker dan het verspreiden van foute informatie, vooral wanneer daar grote gevolgen aan vasthangen.
Het hoeft niet altijd dramatisch te zijn en het is heel zeker géén eigentijds probleem. Nemen we eens een relatief onschuldig voorbeeld dat generaties ouders hebben gebruikt om hun kinderen meer spinazie te doen eten:

 

Een Amerikaans professor die in zijn laboratorium onderzoek deed naar de hoeveelheid ijzer in groenten ontdekte dat er in spinazie zeer veel ijzer zat. De marketeers sprongen op dat verheugend nieuws en mede dank zij ‘Popeye The Sailor’ konden veel ouders hun spruiten overtuigen om spinazie te eten want dan zouden ze zo sterk worden als Popeye.

Helaas, de professor ontdekte al snel dat hij een kleine fout gemaakt had: hij had voor de waarde van ijzer in spinazie de komma op de verkeerde plaats gezet! Er zat tien maal minder ijzer in spinazie dan hij eerst gepubliceerd had. Ootmoedig informeerde hij de media van zijn vergissing. Maar dubbel helaas voor al die kinderen: Popeye een bedrieger? dat mocht en kon niet waar zijn! En dus werd zijn bekentenis niet opgepikt door de media en kon Popeye zijn zegetocht beginnen. Tot Duitse onderzoekers de fout rechtzetten (in 1937) maar zelfs in mijn jeugd, en dat was gelukkig een heel stukje later stond Popeye nog altijd voor “van spinazie word je sterk!”

Veel nepnieuws, waartegen de waarheid niet opgewassen is, gaat een eigen leven leiden. Wij vroeger ons af hoe dat komt en selecteerden voor u twee bijdragen hierover:

De Duitse journalist Patrick Bernau van de Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) schreef op 23 mei een artikel ‚De Bedrieglijke Tijdgeest‘ waarin hij uitlegt hoe het komt dat nepnieuws – hij neemt als voorbeeld de aandelenmarkt – blijvend alle kritiek kan doorstaan. Bijzonder interessant en al zeker geen artikel dat u in onze pers zult lezen!

Gerard De Beuckelaer hield als dwarsligger de pen vast en het resultaat is een ongemeen interessante analyse met als titel ‘Verleden en Toekomst‘. Daarin poneert hij dat we het verleden in beperkte mate kunnen kennen maar niet kunnen beïnvloeden, terwijl we de toekomst in beperkte mate kunnen beïnvloeden maar niet kunnen kennen.

Het is een oproep tot bescheidenheid én vooral ook een smeekbede om terug te keren naar de voornaamste verworvenheid van de Verlichting: durven (zelf) weten – aude sapere – in plaats van onwetend, klaplopers achterna te lopen.

In deel II zullen we dieper ingaan op de belangrijkste vragen over de opwarming van de aarde en een globale energieomslag.

Deel II: De aarde warmt op? Juist. Ons aandeel? Verwaarloosbaar.

Over de opwarming van de aarde heeft iedereen zijn mening, en veel ‘wetenschap’ is daarvoor niet nodig. Of toch? Voor lezers die méér willen weten is deze gevulgariseerde wetenschappelijke informatie een echte ogen opener!

Belangrijkste vragen over de opwarming van de aarde

Voor alle duidelijkheid: met deze formulering willen we duidelijk maken dat wij de opwarming van de aarde niet in vraag stellen. We verzetten ons wel tegen de methodes van de klimaatalarmisten die, bij gebrek aan wetenschappelijke bevestiging voor hun alarmistische voorspellingen, elke kritiek afdoen als ‘ontkenning’, onderwijl zich zelf schuldig makend aan desinformatie!

antartica ice core stations

Figuur 1 : Map van ijskernenstations op de Zuidpool

Door in het Antarctisch ijs te boren hebben we informatie over temperatuur en CO2-concentratie tot meer dan een miljoen jaren terug.

De opwarming van de aarde kan op verschillende manieren aangetoond worden. Door bij voorbeeld onderstaande grafiek met de metingen van de temperatuur over een zeer lange termijn. Het is een cyclisch fenomeen dat duizenden jaren overspant en los staat van menselijke activiteiten. De cycli worden aangedreven door astronomische fenomenen die we kennen.

vostok temp vs co2

Figuur 2: We zien rechts een sterke toename van de CO2-concentratie, en die is inderdaad door de mens veroorzaakt. De betekenis daarvan bespreken we later.

De cycli zijn hier, op zeer lange termijn, duidelijk herkenbaar. Het proces is traag: zelfs over een periode van 2000 jaar wordt een stijging niet zo klaar:

klimaat

Figuur 3: Op bovenstaande figuur, die de resultaten van een groot onderzoek naar de geschiedenis van de temperatuurevolutie op de verschillende continenten over een periode van 2000 jaar beschrijft is nauwelijks een trend te herkennen.

De opwarming kan ook vastgesteld worden door de gestage verhoging van het zeewaterniveau (zie grafiek hieronder) veroorzaakt door de uitzetting van het zeewater als gevolg van de stijgende temperatuur. Voor alle duidelijkheid: de gemeten stijging van de zeespiegel werd NIET veroorzaakt door smeltend landijs maar door die uitzetting.

denhelder

Figuur 4: Waterstanden in Den Helder, gemeten tegen de kaaimuur. (Dr. Danny Chambaere)

Het is misschien van belang hier op te merken dat de stijging van het zeeniveau vrij constant 1,4 mm/Jaar bedraagt. Dat zijn dus 14 cm per eeuw. Men overdenke in dit verband de paniek die door de film van mijnheer Gore veroorzaakt werd.

Conclusie: ja, de aarde is momenteel in een fase van langzame opwarming. Net zoals dat al heel lang het geval was en er met bijna zekerheid ook nog een afkoeling/ijstijd komt alvorens we de maximale temperatuur bereiken. Die evolutie gaat door ups en downs met tussenin ook al eens een plateau. Het feit dat we de laatste twintig jaar geen merkbare opwarming kunnen meten betekent dus niets voor de lange termijn trend: de aarde warmt op.

Nepnieuws

In onze vorige Nieuwsbrief hadden we het over nepnieuws dat in de politiek correcte pers overheerst wanneer het over gevoelige maatschappelijke problemen gaat, waaronder de klimaatverandering. Dat wetenschappers hun kennis niet kwijt kunnen tijdens een tv-debat wegens tijdsgebrek is begrijpelijk. Anders is het voor de pers: wanneer daar slechts één visie aan bod komt is dat gewoon schuldig verzuim. Dan krijgen de lezers zelfs niet de kans om zelf te oordelen. Een voorbeeld:

Op 23 mei schrijft Bart Sturtewagen, opiniërend hoofdredacteur van De Standaard in het Redactioneel Commentaar van de dag:

“Misschien kunnen we de snelle klimaatopwarming echt aan pakken.”

Feitencontrole: Is een ‘snelle klimaatopwarming’ juist of fout?

De stelling van Sturtewagen is FOUT. Nepnieuws! De snelle opwarming bestaat enkel volgens de voorspellingen van het IPCC (zie rode lijn grafiek hieronder). De voorspellingen van de voorbije tien jaar zijn ondertussen in de realiteit nagemeten (zie zwarte lijn, observations) en tonen ondubbelzinnig aan dat de voorspellingen van de klimaatalarmisten fout zijn.

Global Warming Climate Change Prediction Model1 670x539

Figuur 5: CMIP (Coupled Model Intercomparison Project) van het Lawrence Livermore National Laboratory

detail cmip5Figuur 6: Detail van figuur 5 (laatste tien jaar)

De weergegeven data op bovenstaande grafieken worden sinds lang gepubliceerd door het CMIP (Coupled Model Intercomparison Project) van het Lawrence Livermore National Laboratory, gefinancierd door de Amerikaanse regering, met als doel controle en vergelijking van de verschillende klimaatmodellen. RCP X zijn de verschillende scenario’s die in de modellen als input gebruikt werden.

RCP 8.5, namelijk ‘niets doen’, is het scenario dat de laatste tien jaar in praktijk gebracht werd. Daar moeten we dus naar kijken. De temperatuur is in de laatste drie jaar overigens ook niet meer gestegen. De bollebozen beweren nu ontdekt te hebben waaraan dat ligt: ze hebben de warmteverdeling in de oceanen verkeerd ingeschat. Ze hebben ook geen concreet plan om daaraan te verhelpen, wat helemaal niet verwondert. Dat is op zich geen ramp, maar het bevestigt iets anders: dat we van geofysica gewoon veel te weinig weten om zelfs maar modellen te kunnen beginnen maken.

Wie meer wil weten over de complexiteit van voorspellingen kan terecht bij de American Meteorological Society en meer bepaald de AMIP: The atmospheric model intercomparison project. De discussie over die 2 versus 1.5 graad opwarming is meer dan kostelijk als je naar de grafieken van het ‘model intercomparison’ project kijkt.

Axioma’s van het IPCC

De voorspellingen over de opwarming van het IPCC (International Panel on Climate Change – VN klimaatpanel) zijn gebaseerd op axioma’s die NIET in vraag mogen gesteld worden:

1. De toegenomen CO2-concentratie in de atmosfeer is de oorzaak van de opwarming van de aarde en vermits deze door de mens veroorzaakt is, kunnen wij mensen, door deze te verminderen, de opwarming afremmen en zelfs stoppen.

2. De evolutie van de opwarming kan via wiskundige modellen voorspeld worden. Via deze voorspelde waarden kan men het verband tussen de toenemende CO2 concentratie en de toenemende verwarming concreet voorstellen. Door deze ‘onbetwiste’ correlatie tussen de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer en de omvang van de opwarming in °C van de atmosfeer kunnen we het ook het effect van de maatregelen op de opwarming voorspellen.

Het debat over de klimaatopwarming gaat dus niet over de opwarming zelf maar over twee specifieke stellingen:

  1. Menselijke activiteit is, door de productie van CO2, verantwoordelijk voor de (door IPCC) voorspelde opwarming van de aarde.
  2. We kunnen de voorspelde opwarming afremmen of zelfs stoppen door drastisch de CO2-productie via menselijk activiteiten te verminderen.

Feitencontrole stelling 1: FOUT

Een wetenschappelijk antwoord op de eerste vraag veronderstelt heel wat kennis maar het antwoord is éénduidig: NEEN, de door menselijke activiteit toegenomen CO2 concentratie in de atmosfeer is niet de hoofdoorzaak van de opwarming en kan nooit de voorspelde opwarming van de aarde door het IPCC verklaren. Onze argumenten:

Deze conclusie heeft niet enkel te maken met het beperkte aandeel van CO2 in het geheel van aanwezige broeikasgassen in de atmosfeer. De onderste laag (troposfeer) met een dikte van ongeveer 10.000 m bevat vooral zuurstof (21%) en stikstof (78%) en minder dan 1% uit andere gassen zoals waterdamp, methaan, koolstofdioxide…

Waar het werkelijk om gaat is dat onze atmosfeer een systeem in evenwicht is en moet zijn. Zonder dat natuurlijk evenwicht is de aarde onleefbaar. Wanneer door méér CO2 minder warmte wordt afgestraald in de ruimte, en daardoor de temperatuur stijgt, zal de atmosfeer automatisch terug naar een evenwicht gaan door meer (warmte)energie af te staan.

Figuur 2 hierboven toont aan de rechterzijde de bijkomende toename van CO2 door menselijke activiteit. Men zou dus kunnen stellen dat de door het IPCC voorspelde temperatuur inderdaad zal blijven stijgen met 4 °C in nog geen honderd jaar (figuur 5). Een geluk dat de klimaatalarmisten hun voorspellingen daar stoppen want met nog honderd jaar erbij zouden we dus aan 8°C zitten! Alleen interpreteren ze een wetenschappelijke wet, namelijk de wet van Lambert Beer, niet correct en zijn hun voorspellingen in strijd met proefondervindelijk onderzoek door Dr Heinz Hug.

Met ander woorden: De stelling van het IPCC – dat de temperatuur in dezelfde mate blijft stijgen als het CO2 – is wetenschappelijk fout.

Omdat dit een complex probleem is vroegen we Gerard De Beuckelaer om een uitleg die begrijpelijk is voor lezers die belangstelling hebben zonder specialist te zijn in deze materie. Het resultaat is een bijdrage met als titel Over de Wet van Aldi en Wasmiddelen

Feitencontrole stelling 2: FOUT

De stelling dat de opwarming kan afgeremd worden doet door het antwoord op voorgaande stelling niet veel ter zake. We zouden zelfs zonder de waarheid geweld aan te doen kunnen zeggen dat het vooropgestelde plafond van 1,5 à 2°C ook zal gehaald worden als we helemaal niets doen. Maar dat bederft uiteraard de pret van de klimaatactivisten.

Dat er een verband is tussen de aanwezigheid van CO2 en temperatuurschommelingen is gekend. Maar dat het eerder de CO2-concentratie is die de temperatuur volgt dan omgekeerd is minder geweten. Inderdaad leidt een hogere temperatuur door desorptie van CO2 uit het oceaanwater tot een verhoging van de concentratie in de atmosfeer. Dat de menselijke productie van CO2 daar in ieder geval de oorzaak van zou zijn is dus fout, zoals duidelijk blijkt uit Grafiek 1. die 400.000 jaar overspant.

Deze grafiek maakt niet alleen duidelijk dat er een verband is tussen CO2 en temperatuur, maar ook dat er een duidelijk cyclisch verloop is waarbij de temperatuur om de 100.000 jaar een piek bereikt om vervolgens opnieuw af te koelen. Ook in periodes waarin de mens helemaal niet verantwoordelijk kan geweest zijn voor een grotere CO2-productie.

Deze cycli zijn gekend en hebben te maken met de cyclische wijziging van de excentriciteit der aardbaan om de zon. Nu is de intensiteit van de zonnestraling in ieder punt omgekeerd evenredig met het kwadraat van de afstand tot de zon.

Daardoor kan intuïtief worden aangevoeld, en ook met vrij eenvoudige wiskunde bewezen dat de aarde op de cirkelvormige omloop meer energie vangt dan op de langgerekte ellips. Het cruciale punt daarbij is dat de aarde op de ellips sneller beweegt als ze dichter bij de zon, in het warme gebied dus, is en trager in de koude zone verder af van de zon. Dit is dé dominante factor die het klimaat maakt!

Academisch gevormde ecologisten zijn gelukkig met veel CO2!

Wat in heel deze klimaatdiscussie nooit aan bod komt, is dat CO2 een zegen is voor de plantengroei en uiterst belangrijk voor de voedselvoorziening van de mensheid.

Niet alleen is onze aarde niet zo’n gezellige plaats tijdens de koudere periodes, door meer CO2 wordt onze planeet naast een beetje warmer ook véél groener. Dus zouden de groene activisten eigenlijk de grootste verdedigers moeten zijn, niet enkel van de opwarming van de aarde maar ook van een verhoogde CO2-concentratie.

De invloed van de CO2-concentratie is, o.a. door de universiteit Göteborg wetenschappelijk onderzocht. Ze deden experimenten met coniferen. Hier ziet U het resultaat.

co2groeiFiguur 7: De coniferen en invloed van gehalte CO2 op hun groei (hoe meer, hoe groter)

De bordjes die de onderzoeker vast houdt tonen de hoeveelheid bijgevoegd CO2. Spectaculair niet waar? Maar misschien denkt U nu: och, kerstbomen…

rijst

Figuur 8: Rijst en setaria virides en invloed van gehalte CO2 op hun groei (hoe meer, hoe groter)

Science 336 (6089): 1671-1672

Hier hebben we een dergelijk experiment voor rijst en setaria viridis. Dat laatste is een wilde grassoort, de voorvader van gierst. Maar rijst is HET basisvoedsel voor meer dan de helft van de mensheid.

Onze conclusie is duidelijk

Het is wetenschappelijk fout om de opwarming van de aarde toe te schrijven aan de toename van CO2 door menselijke activiteiten. Het is ook wetenschappelijk fout om te beweren dat een drastische vermindering van de CO2 door menselijke activiteit kan leiden tot een relevante afname van de opwarming van de aarde.

Bovendien worden de duidelijke positieve effecten van CO2 op de vegetatie niet mee ingecalculeerd, zelfs angstvallig dood gezwegen.

Aldus ‘Pjotr’s Dwarsliggers’ (België).

Bron: hier en hier.

Wordt vervolgd.