Thoriumcentrales : de oplossing voor onze energievoorziening (2)

Eigenlijk weten we al lang dat de productie van kernenergie beter en veiliger kan, en wel op basis van thorium.  Los van alle andere voordelen waarover ik zal komen te spreken, is thorium niet schaars. Het wordt ook gevonden in landen met redelijk fatsoenlijke regimes. Bovendien is, in tegenstelling tot uranium, vrijwel alle thorium bruikbaar in de productiecyclus.

De meest voorkomende isotoop van thorium is Th²³², met 90 protonen en 142 neutronen in de kern. Th²³² zelf is niet splijtbaar, maar wordt door neutronenabsorptie in een paar stappen omgezet in U²³³ en dat is wel splijtbaar. Het U²³³ ondergaat kernsplijting waarbij weer enorm veel energie geleverd wordt en neutronen vrijkomen om de noodzakelijke kettingreactie te onderhouden.

Voordelen
Het gebruiken van de thoriumcyclus heeft een aantal enorme voordelen. Ten eerste kan thorium benut worden in een zogenaamde gesmolten-zout-reactor, of Molten Salt Reactor (MSR). Een thorium MSR werkt bij een temperatuur van zo’n 700 ⁰C en bij lage druk. Doordat de splijtstof is opgelost in het vloeibare zoutmengsel is er geen temperatuurverschil tussen splijtstof en koelmiddel en stopt de kernreactie vanzelf als de temperatuur te hoog wordt. Er is geen oververhitting, geen vorming van explosieve waterstof, geen kans op een kernsmeltongeval. Ook het onttrekken aan de reactor van splijtbaar materiaal voor de productie van kernwapens is vrijwel onmogelijk.

Afval
Een sterk in het oog springend voordeel is voorts dat de hoeveelheid langlevende radioactieve isotopen met een levensduur van zo’n 250.000 jaar nog maar een zeer geringe fractie (ongeveer 1 promille) is van wat geproduceerd wordt in de uraniumcyclus. De radioactiviteit van het merendeel van het afval gevormd in de thoriumcyclus is al binnen 300 jaar verminderd tot een zeer laag niveau. Het hoeft geen betoog dat dit een gigantisch voordeel is. Bovendien kan het radioactieve afval uit de uraniumcyclus benut worden als ‘brandstof’ voor gesmolten zoutreactoren waardoor het huidige opslagprobleem van kernafval opgelost kan worden.

De MSR maakt zodanig efficiënt gebruik van het afval als brandstof dat met de huidige bestaande voorraad kernafval de hele wereld voor 70 jaar van energie voorzien zou kunnen worden, inclusief verwarming en transport. Door de MSR is kernafval voortaan een waardevolle brandstof. Met recht kan kernenergie op basis van de thorium MSR veilig, schoon, duurzaam, klimaatbestendig, en naar verwachting goedkoop genoemd worden.

China als voortrekker
Waarom stappen we niet morgen over op de thoriumcyclus als de voordelen zo groot zijn? In landen als Japan, India maar vooral China is sprake van grote wetenschappelijk-technische programma’s om de thoriumcyclus te ontwikkelen tot HET vehikel voor de grootschalige en zeer goedkope energieproductie van de toekomst. Vooralsnog blijft het Westen, en dus ook Nederland, op grote achterstand in deze ontwikkeling. Dat bergt de nodige gevaren in zich omdat een grote voorspong van China op het gebied van goedkope energieproductie niet zonder geopolitieke gevolgen zal blijven.

Praktische belemmeringen
Wat zijn de factoren die de ontwikkeling van het thorium-MSR-proces tegenhouden? Zijn het de ontwikkelingskosten? Realistische schattingen geven aan dat met een investering van ongeveer een miljard euro binnen 10 jaar de nog noodzakelijke research voltooid kan worden, waarna een thorium-MSR ontworpen en gebouwd kan worden. Als we beseffen dat de huidige Nederlandse regering er niet voor terugschrikt om 100 miljard euro in subsidie van onrendabele exploitatie van duurzaam geachte bronnen te steken, dan wordt het de hoogste tijd om onszelf eens achter de oren te krabben. Dit enorme bedrag is over 20 jaar opgebruikt en heeft geen enkele betekenis voor de toekomst.

Energielobby
Eigenlijk is het ronduit verbijsterend dat na een formatie in Nederland van honderden dagen men nog steeds het woord thorium in geen enkel beleidsdocument terugvindt. Het zou van grote politieke wijsheid getuigen om het oor wat minder te luisteren te leggen bij de energielobby met zijn enorme financiële belangen, maar om de aandacht te richten op de zich snel ontwikkelende wereld van de geavanceerde duurzame kernreactoren zoals de thorium MSR. Dat klinkt eenvoudiger dan het in de praktijk zal blijken te zijn.

In de afgelopen jaren heb ik als zeldzame bèta in de politiek als geen ander geleerd dat waar de politiek spreekt, de natuurwetenschappelijke feiten doorgaans zwijgen. Om die realiteit te veranderen, zou een publiek debat, dit keer eens niet gedomineerd door belanghebbenden en onwetenden, maar door onafhankelijke mensen met verstand van zaken, pure winst zijn. Niet voor de aandeelhouders van onze energiebedrijven, wel voor de toekomst van onze kinderen, kleinkinderen en navolgende generaties.

Bron hier.