Toch nog maar weer eens oude tegels lichten

 

Zoals bekend, bestaan er grote verschillen van inzicht tussen protagonisten en antagonisten van de menselijke broeikashypothese (AGW= ‘Anthropogenic Global Warming’). Op vele wetenschappelijke terreinen verheugt men zich over dat soort verschillen en gaat men dan gretig de discussie aan. Immers: ‘Du choc des opinions jaillit la vérité‘. En bij wetenschap staat waarheidsvinding centraal! Althans …

In de klimatologie komt de discussie echter maar moeilijk op gang en wordt deze vertroebeld door wantrouwen over en weer. Bekende verwijten zijn dat klimaatsceptici door de (fossiele) industrie worden betaald en/of – misschien nog wel erger – worden beïnvloed door Amerikaanse pro-markt denktanks. En dan kun je het als klimaatscepticus natuurlijk wel schudden in het huidige Nederlandse publieke opinieklimaat. Gelukkig zijn deze verwijten echter onterecht. Klimaatsceptici op hun beurt verwijten de pro-AGW’ers te lijden aan groepsdenken, het bedrijven van pseudo-wetenschap en een oogje dicht te knijpen voor het gesjoemel met data van enkele van hun collega’s. Het zal geen verwondering wekken dat de laatste groep deze verwijten verontwaardigd van de hand wijst.

In dit licht is het verheugend dat achter de schermen wel degelijk (informele) discussie plaatsvindt tussen protagonisten van beide zijden. Zij spannen zich in om in het gepolariseerde discussieklimaat bruggen naar het andere kamp te bouwen. Maar dan gaat het om serieuze wetenschappers en niet om klimaatbevlogen activisten, want de laatsten willen daar niets van weten.

In deze discussie is opnieuw het thema van de betrouwbaarheid van temperatuurmetingen opgedoken. Het leek mij daarom goed om weer eens een oude DDS-‘posting’ onder het stof vandaan te halen om het geheugen wat op te frissen. (Excuses voor het feit dat enkele ‘links’ de tand des tijds niet hebben weten te doorstaan.)

De Dagelijkse Standaard, 12 oktober 2010

Vanavond vindt op de VU in Amsterdam een bijeenkomst plaats onder de titel: ‘Slecht klimaat voor de wetenschap?’. Al eerder uitte ik het vermoeden dat het weer een klimaatpropagandabijeenkomst zou worden, waar de VU traditioneel het patent op heeft. Prof. Frans Berkhout, een van de initiatiefnemers, is niet zo blij met kritiek op de menselijke broeikashypothese en het IPCC. Hij schrijft onder meer: ‘De tactiek van belangen en ideologen die zich mengen in het klimaatdebat is om wantrouwen en onzekerheid te verspreiden.’ Goh, hij zou toch niet de Royal Society bedoelen, die onlangs die onzekerheden nog eens voor ons op een rijtje heeft gezet?

Maar ik ben het met hem eens – zij het om andere redenen. Het is een slecht klimaat voor de wetenschap. Bij elke tegel die je oplicht komt je een walm van manipulatie tegemoet.

In mijn eerder bericht, ‘Kiwigate: kloon van Climategate’, schreef ik dat het tegels lichten onverdroten doorgaat. Dat was niet helemaal correct. De tegels zijn al lang gelicht, maar slechts weinigen hebben de moeite genomen om te kijken wat daaronder tevoorschijn kwam. En dat blijkt niet zo fraai te zijn.

Naast Climategate en al die andere ‘gates’ is er nog de tot dusver nagenoeg onopgemerkte Nordicgate. De ruwe temperatuurdata van de Noordse landen laten – met uitzondering wellicht van het dichterbevolkte Denemarken – geen of nauwelijks opwarming zien.

In dit verband is dit Fins tv-programma de moeite van het bekijken waard. Hierin tonen Finse klimatologen grafiek na grafiek van historische temperatuurreeksen van verschillende meetstations in Finland en Rusland, die geen enkele opwarming laten zien. (Hebben we zo’n programma al op de Nederlandse tv gezien?)

En dan is er Russiagate. De CRU (‘Climatic Research Unit’ van de Universiteit van East Anglia) heeft de resultaten van grote aantallen meetstation op het Russische platteland (die in het algemeen geen opwarming laten zien (in tegenstelling tot de stedelijke gebieden als gevolg van het stadseffect) genegeerd. De vraag rijst dan of ze niet het stadseffect hebben gemeten in plaats van de opwarming van de aarde.

Capital Hill rapporteerde daarover:

The Institute of Economic Analysis, a Moscow-based independent economic think tank, alleged in a paper released Tuesday that climate change data involving Russia appears to have been tampered with. The claim was made based on an analysis of newly available data from the U.K.-based Hadley Center for Climate Change, which is affiliated with the Climate Research Unit at the University of East Anglia. The latter is at the center of the recent ‘climategate’ controversy.

The IEA unfortunately does not offer English-language versions of its reports on its Web site. However, Andrei Illarionov, IEA founder and editor of the report, is also a senior fellow at the free market Cato Institute and talked to IBD about the report’s conclusion.

“The Hadley Center as well as the CRU … about a week ago, put up on a Web site the data they used for calculating global temperatures,” said Illarionov. “It looks like that, based on this information, the (climate researchers) selected particular (meteorological) stations on the Russian territory and rejected using some other stations. (The report) is an analysis of what stations have been used, what stations have not been used and based on this analysis it looks like the real actual temperature dynamics .. . in Russia, that is the increase in warming, have been artificially increased by 0.64 degrees Celsius.”

Andrei Illarionov geeft hier nadere toelichting (ga naar de voordracht – óók video boven op de pagina – van Illarionov).

Ook mogen we Chinagate niet vergeten.

NewAmerican rapporteerde daarover:

As much as the scientists at the center of Climategate wish it would just fade away, new evidence keeps surfacing to fan the flames of controversy. The latest item regards weather monitoring stations situated in remote parts of rural China.

The Climategate e-mails implicate two influential climate researchers in fraudulent cover-up of Chinese temperature data. According to The Guardian, the numbers didn’t fit with their climate models showing dramatic rise in global warming. The researchers are Dr. Phil Jones, director of the Climatic Research Unit (CRU) of East Anglia University (a group influential in composing the UN’s keystone climate reports), and Dr. Wei-Chyung Wang, a professor at the University at Albany.

In 1990, Jones and Wang published a paper in the journal Nature concluding the “urban heat effect” has little to do with global warming. They used temperature data from a quickly urbanizing area of eastern China to illustrate their findings, specifically data from 84 weather stations with few significant moves. The issue of moves was important to prove how significantly urban sprawl affected temperature readings at originally outlying stations over time. The UN’s 2007 climate report, known as the Fourth Assessment Report or AR4, quoted the Nature paper saying that urban sprawl has little to do with rising global temperatures.

Once AR4 made its debut, mathematician Doug Keenan questioned the legitimacy of the Jones/Wang research and accused the climate scientists of fraud. Of the 84 stations Jones and Wang referenced, Keenan discovered that 35 of them had substantial moves and the remaining 49 had no histories, so moves could not be determined. His findings were published in the peer-reviewed journal Energy & Environment.

Lees verder hier.

En dan is er nog Australiagate. Dit keer gaat het niet om bewerking van de temperatuurgegevens door de CRU, maar het GISS (Goddard Institute of Space Studies), een andere leverancier van temperatuurgegevens van het VN-klimaatpanel (IPCC). Onafhankelijke klimaatonderzoekers concludeerden:

GISS, based at Columbia University in New York City, has adjusted over a century’s worth of temperature records from the vast Queensland State (the Sunshine State) to reverse a cooling trend in one ground weather station and increase a warming trend in another to skew the overall data set.

En ten slotte is er Americagate, onthuld door Joe d’Aleo en Anthony Watts. Hun onderzoek had betrekking op temperatuurgegevens van het GISS en de NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration, ook een toeleverancier van het IPCC).

We don’t dispute the fact that there has been some cyclical warming in recent decades – most notably from 1979 to 1998 – but cooling took place from the 1940s to the late 1970s, again after 1998, and especially after 2001, all while CO2 rose. This fact alone questions the primary role in climate change attributed to CO2 by the IPCC, environmental groups, and others.

However, the global surface station data is seriously compromised. There was a major station dropout – and an increase in missing data from remaining stations – which occurred suddenly around 1990. Just about the time the global warming issue was being elevated to importance in political and environmental circles.

A clear bias was found towards removing higher elevation, higher latitude, and rural stations – the cooler stations – during this culling process, though that data was not also removed from the base periods from which ‘averages’, and then anomalies, were computed.

The data also suffers contamination by urbanization and other local factors, such as land-use/land-cover changes and improper siting.

There are also uncertainties in ocean temperatures. This is no small issue, as oceans cover 71% of Earth’s surface.

These factors all lead to significant uncertainty and a tendency for overestimation of century-scale temperature trends. A conclusion from all findings suggests that global databases are seriously flawed and can no longer be trusted to assess climate trends, or rankings, or to validate model forecasts. Consequently, such surface data should be ignored for political decision-making.

Lees verder hier.

Elke onbevooroordeelde waarnemer zou uit al deze ‘gates’ de onontkoombare conclusie trekken dat er grootschalige en doelbewuste manipulatie van temperatuurgegevens heeft plaatsgevonden door de CRU, het GISS en de NOAA om opwarming van de aarde stelselmatig te overdrijven om de hype aan te wakkeren.

Maar ja, de meeste mensen zijn nog dusdanig in de ban van de klimaathysterie dat hun beoordelingsvermogen is vertroebeld. Daarenboven zijn de omvang en de ernst van de manipulatie zodanig dat het publiek – dat in het algemeen toch groot vertrouwen heeft in de wetenschap – moeilijk kan geloven dat het allemaal werkelijk is gegaan zoals hiervoor werd beschreven. Men haalt liever de boodschappers door het slijk dan degenen die zich schuldig hebben gemaakt aan dit wetenschappelijk wangedrag.

Maar let wel! Deze informatie is geput uit vele verschillende betrouwbare bronnen en betreft bevindingen van wetenschappers die, onafhankelijk van elkaar, tot dezelfde conclusie zijn gekomen. Nochtans zal het m.i. nog wel even duren voordat de mensen bij zinnen zijn gekomen en zich de omvang en ernst van de manipulatie bewust worden. Tot die tijd zullen zij nog miljarden moeten betalen voor allerlei beleidsmaatregelen die geheel of ten dele worden gelegitimeerd door de dreiging van die verschrikkelijke opwarming van de aarde (onze schuld!), die maar niet wil komen.

Dat schreef ik zeven jaar geleden.

In februari 2015 schonk Judith Curry op haar blog aandacht aan een artikel getiteld, ‘Berkeley Earth: raw versus adjusted temperature data‘, van de hand van Robert Rohde, Zeke Hausfather, en Steve Mosher.

Een belangrijke conclusie daarvan was:

In summary, it is possible to look through 40,000 stations and select those that the algorithm has warmed; and, it’s possible to ignore those that the algorithm has cooled. As the spatial maps show it is also possible to select entire continents where the algorithm has warmed the record; and, it’s possible to focus on other continents were the opposite is the case. Globally however, the effect of adjustments is minor. It’s minor because on average the biases that require adjustments mostly cancel each other out.

Het betrof om correcties van temperatuurreeksen sinds 1850. De ‘hockey stick’ (ong. 1000 jaar) bleef dus buiten beeld.

Deze ‘posting’ gaf aanleiding tot bijna 1200 reacties, waaruit grote verschillen van inzicht bleken.

Kortom, de discussie duurt voort.

Maar belangrijker dan een half graadje meer of minder opwarming in de al dan niet gehomogeniseerde metingen is m.i. de correlatie/causaliteit tussen CO2 en opwarming. En daarover heerst nog méér onenigheid, zowel tussen de protagonisten en antagonisten van AGW als binnen beide kampen.

We leven in interessante tijden.

Dit artikel verscheen het eerst op Climategate.nl.

Zie hier voor onze auteurs en bekijk de filmpjes van climategate TV.