Het vervolg op Al Gore’s ‘An Inconvenient Truth’ draait thans in Nederlandse bioscopen. De belangstelling lijkt beneden verwachting. Zou het publiek een misschien beetje klimaatmoe zijn geworden?

Ap Cloosterman is de rolprent gaan bekijken en geeft hier zijn indrukken weer.

De belangstelling voor de ‘The Inconvenient Truth’, die in 2006 uitkwam, was destijds groot. Waarschijnlijk was dit mede te danken aan het feit dat bioscoopbezoekers in zeventien steden een maand lang gratis naar deze film mochten komen kijken. En voor schoolkinderen was er het hele seizoen gratis toegang.

In 2007 werd de film bekroond met een Oscar voor de beste documentaire. Al Gore ontving samen met het VN-klimaatpanel (IPCC) hiervoor zelfs de Nobelprijs voor de Vrede.

Het KNMI meldde over ‘An Inconvenient Truth’ deel 1, dat de strekking van de film in overeenstemming is met de KNMI klimaatscenario’s en dat in het algemeen de klimaatproblematiek op een wetenschappelijk verantwoorde wijze werd uitgedragen. Anderen oordeelden minder mild over de kwaliteit ervan. De film bevatte niet minder dan 35 fouten: één per drie minuten.

Zelf heb ik deze film ook gezien en was dus benieuwd naar deel 2. Gezien de grote belangstelling voor deel 1 heb ik donderdag 23 november 2017 reeds een reservering gedaan voor de voorstelling op vrijdag 24 november in Cinemec Ede. Die vrijdag ging ik om 19.15 uur de zaal binnen. De film zou om 19.20 uur beginnen. Niemand te zien.

Terug naar de hal, want ik zat natuurlijk in de verkeerde zaal, maar dat bleek niet zo te zijn. Uiteindelijk kwamen er nog 3 mensen bij. Van de 118 plaatsen bleven er 114 vrij!

De film draait in Nederland in 43 bioscopen. In de VS is de film al snel uit de roulatie genomen wegens gebrek aan belangstelling. Dat hoeft geen verwondering te wekken want het bleek een saaie film te zijn.

In 80% van de filmbeelden was Al Gore te zien. Met trots toonde hij opnamen van de vele cursussen, die hij wereldwijd heeft gegeven. Cursisten zaten met open mond te luisteren en er waren zelfs mensen die een traantje wegpinkten. Applaus was er volop en natuurlijk een overmaat van handjes schudden en schouderklopjes.

Volgens zijn zeggen heeft hij inmiddels al duizenden wereldwijde cursisten gehad. Voor mij was het duidelijk dat deze taferelen in scene waren gezet.

Zeer nadrukkelijk werd het belang van zijn optreden op wereldniveau naar voren gebracht. Hij voerde vanuit zijn auto of kantoor gesprekken met wereldleiders (de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, de minister van Financiën en zelfs met regeringsleiders van India).

In de telefoongesprekken deelde hij de lakens uit en kwam met voorstellen. Opvallend was dat hij aan één stuk aan het woord was en je geen stemmen hoorde van de mensen met wie hij in gesprek zou zijn. Ook hier weer een stukje toneel.

Er werden voorts beelden vertoond van zijn bezoek aan een Amerikaans conservatief republikeins stadje waar de burgemeester werd geïnterviewd, die verklaarde dat de gehele stad draaide op hernieuwbare energie (zonnepanelen en windmolens). Het gebruik van fossiele brandstoffen voor verkeer en fabrieken kwam niet aan de orde. Ook werd niet duidelijk wie de meerprijs hiervoor moest betalen. Uiteindelijk is dit natuurlijk de burger.

Al Gore voegde hier aan toe, dat Atlanta en Pittsburgh ook bezig zijn om voor 100% duurzame energie te gaan. En als zij dit kunnen dan moet dit voor elke stad mogelijk zijn.

De gemiddelde elektriciteitsprijs ligt in Amerika op 10,41 Dollarcent/kWh. (1 US Dollar ($) = 0,84 Euro.) Er zijn echter per staat grote verschillen. De prijzen variëren van 7,4 $cent/kWh (Washington) tot 26,17 (Hawaï).

Het elektriciteitsverbruik in Amerika ligt gemiddeld per huishouden op 11.000 kWh/jaar. In Nederland is dit aanzienlijk lager: 3300 kWh/jaar. De bijdrage door duurzame energiebronnen voor de elektriciteitsopwekking is in Amerika nog laag.

In onderstaande grafiek is dit weergegeven. Hierbij moet worden opgemerkt dat het cijfer voor 2016 tot september loopt. Kolen, gas en nucleair zijn de belangrijkste energiebronnen voor de elektriciteitsopwekking. Al Gore heeft nog een lange weg te gaan.

 

Change in Net Generation by Energy Source (Thousand MWh), 2006 – Sept 2016 YTD

http://www.thebluedeal.nl/amerika-werkt-aan-energietransitie/

Evenals in deel 1 werden er weer afschrikwekkende beelden vertoond van afsmeltend ijs, zeespiegelstijgingen, overstromingen, orkanen, extreme regenval en droogte.

Overigens zijn dit weerproblemen (korte termijn waarnemingen) en nog geen klimaatfenomenen (gemiddelden over 30 jaar). Bovendien zijn er door de toegenomen wereldbevolking en door de technologische verbeteringen meer waarnemingen geregistreerd dan in vroegere jaren het geval is geweest.

De genoemde klimaatafwijkingen zijn, volgens Al Gore de schuld van de mens door het uitstoten van gevaarlijke gassen. Hij maakt hierbij geen onderscheid tussen het uitstoten van gassen en stoffen die de gezondheid aantasten enerzijds en broeikasgassen anderzijds. Al Gore veegt ze allemaal op één hoop en stelt dat de door de mensen uitgestoten afvalgassen verantwoordelijk zijn voor de klimaatverandering.

Ik denk dat iedereen het er mee eens is dat er eind moet komen aan het uitstoten van de schadelijke stoffen als SO2, NO, NO2, fijnstof en aromatische koolwaterstoffen. Daar moet veel strenger tegen opgetreden worden. Dat betekent dan wel dat kolen, bruinkool en olie in het verdomhoekje komen te staan. De enige duurzame oplossing, die Al Gore kon aanreiken was de overgang naar zonne- en windenergie. Maar daarvan weten we dat deze maar een kleine bijdrage kunnen leveren aan de gigantische vraag naar energie. Over kernenergie werd niet gerept.

De toename van het broeikasgas CO2 in onze atmosfeer heeft geen of nauwelijks invloed op de opwarming van de Aarde. Zie hiervoor de artikelen: Water naar de zee en Onjuiste en onvolledige voorlichting door de overheid.

Al Gore is ook van mening dat de rijke landen veel te weinig bijdragen aan de ontwikkelingslanden als het gaat om het tegengaan van de gevolgen van klimaatverandering. Hij vindt dat de rijke landen moeten bijdragen aan een hogere levensstandaard voor deze mensen.

Met de huidige groei van de wereldbevolking betekent dit, dat er drie aardbollen nodig zijn om deze enorme grote bevolking te kunnen voeden. Hoe hard het ook klinkt, er is op dit punt maar één oplossing: geboortebeperking.

Volgens Al Gore kunnen gevaren van klimaatverandering overwonnen worden met menselijk vernuft en passie. Hij pleit voor een volledige groene energieproductie, maar biedt geen enkele werkzame oplossing.

Al Gore stelt dat één van de gevolgen van de opwarming van de Aarde is, dat het leefgebied van gevaarlijke muggensoorten (malaria, afwijkingen bij pas geboren baby’s = zika virus) zich uitbreidt. Hij komt tot een medisch advies, dat vrouwen tijdelijk niet zwanger moeten worden. Dit helpt natuurlijk wel om de wereldbevolking enigszins te beteugelen. Maar Al Gore gaat er volledig aan voorbij, dat de import van dit soort muggen veroorzaakt is door het toegenomen transport van goederen en mensen.

Het besluit van president Trump om uit het Parijse klimaatakkoord te stappen kwam pas na het gereedkomen van de film en wordt met een afsluitend zinnetje op het filmdoek geprojecteerd.

En daar is Al Gore het natuurlijk totaal niet mee eens.

Als u de film nog wilt zien, maak dan haast. Het zou zo maar kunnen dat de film ook in Nederland door gebrek aan belangstelling uit de roulatie wordt genomen.

Ap Cloosterman

Dit artikel verscheen het eerst op Climategate.nl.

Zie hier voor onze auteurs en bekijk de filmpjes van climategate TV.