Fritz Vahrenholt.

Eerder heb ik verschillende malen aandacht geschonken aan Fritz Vahrenholt, coauteur met Sebastian Lüning van ‘Die Kalte Sonne’.

Vahrenholt blijft hardnekkig vasthouden aan zijn verwachting dat we op afkoeling afstevenen in plaats van opwarming: een Dalton-minimum.

 

 

 

Ook Gavin Schmidt, de huidige directeur van het ‘NASA Goddard Institute for Space Studies’ (GISS) en diens voorganger, James Hansen, die traditioneel tot de voorhoede van de klimaatalarmisten behoren, zijn thans in die richting aan het opschuiven.

Zoals de Britse econoom John Maynard Keynes ooit zei:

‘When the facts change, I change my opinion. What do you do, Sir?’

Dat is heel verstandig. Maar het is wel heel iets anders dan: ‘The science is settled. All scientists agree’, zoals we altijd hebben moeten horen. Maar goed, dat zijn nu eenmaal de groeistuipen van een jonge wetenschap.

Regelmatig stuurt Vahrenholt een bulletin rond waarin hij zijn lezers op de hoogte stelt van de laatste ontwikkelingen over de activiteit van de zon.

Ik citeer:

In december was de zonneactiviteit weer lager dan normaal. Op 16 van de 31 dagen van december bleef ze volkomen vlekkeloos.

De vergelijking van de 24 zonnecycli laat zien dat na de piek van 1944 tot 2008 de activiteit kelderde tot het niveau van het Dalton-minimum van 1790-1830.

Ondertussen is er een studie van Ronald van der Linden van de Koninklijke Sterrenwacht in België, en onderzoekers van Graz en Moskou, verschenen die een nog zwakkere cyclus 25 voorspellen. We houden ons aan onze werkhypothese dat we tegen 2040 een inactieve zon zullen ervaren die overeenkomt met het Dalton-minimum.

De zwakke activiteit van de zon is zelfs doorgedrongen tot meest prominente klimaatalarmisten, zoals Gavin Schmidt, hoofd van het GISS Instituut en diens voorganger James Hansen.

However, the solar variability is not negligible in comparison with the energy imbalance that drives global temperature change. Therefore, because of the combination of the strong 2016 El Niño and the phase of the solar cycle, it is plausible, if not likely, that the next 10 years of global temperature change will leave an impression of a ‘global warming hiatus’.

Bron hier.

Er wordt dus al geanticipeerd op de situatie dat de temperaturen in de komende jaren en decennia zullen stagneren en de pauze in de opwarming van 1998-2014 weer terugkeert. Maar als de temperatuurontwikkeling niet voor de nodige paniek kan zorgen om brede politieke steun te mobiliseren voor eisen als het verbieden van het gebruik van kolen, olie en gas, of de verbrandingsmotor, dan schakelt men over op weersextremen om dat doel te bereiken. Weersextremen zijn aldus de nieuwe graal van het klimaatalarmisme.

Maar statistisch gezien kan over langere tijdreeksen geen verband worden gevonden, zoals we hebben kunnen aantonen bij de vermeende toename van orkanen. Maar elk extreem wordt aangegrepen om de opwarmingshype levend te houden.

Zo was er tijdens de jaarwisseling in het oosten van de VS een ongewone, maar niet zeldzame, koudeperiode. Ze noemen dat een ‘outbreak’, omdat arctische luchtmassa’s de poolcirkel verlaten en naar het zuiden gaan. De topologie in Amerika maakt dit veel gemakkelijker dan in Europa, waar de Alpen de weg naar het zuiden blokkeren en de Noord-Atlantische Oceaan en de Noordzee fungeren als een warmtebuffer. Het Potsdam-instituut [PIK, ‘Potsdam-Institut für Klimafolgenforschung, de oerbron van het klimaatalarmisme in Duitsland] wees op de invloed van de door klimaatverandering gewijzigde ‘jetstream’, die daarvan de oorzaak zou moeten zijn. ‘Wij’ verwarmen het Noordpoolgebied en dit neemt wraak door ‘outbreaks’.

Maar hoe is de realiteit? Zijn er thans meer ‘outbreaks’?

Onderzoekers van de Universiteit van Kent hebben aangetoond dat geen van de speculaties van Al Gore of Stephan Rahmstorf bij een feitencheck houdbaar bleken.

De temperatuurstijging van 2015-17 werd door veel klimaatalarmisten opnieuw geïnterpreteerd als een bewijs dat nu eindelijk (na 15 jaar pauze) de antropogene ‘global warming’ terug was van weggeweest. Het feit dat de temperaturen ondertussen zijn gedaald naar het niveau van 2015 is geen krantenkop waard. We weten nu dat El Niño in 2015-2017 een super El Niño was, die warmte van ongeveer 20 jaar vrijgaf. Dit is de natuurlijke oorzaak waarom de temperaturen van de afgelopen 3 jaar aanzienlijk zijn gestegen en nu weer dalen als gevolg La Niña.

Ook hier werd het weer ons opnieuw als klimaat gepresenteerd.

Dat zou niet zo erg zijn als de politiek en de media de voorspellingen van de alarmisten, vooral het Potsdam-instituut, niet voor zoete koek zouden slikken.

Maar politiek en media moeten oppassen. De burgers hebben nu in toenemende mate in de gaten wanneer nieuws wordt ‘gespind’ of zelfs wordt onderdrukt, en met weersveranderingen klimaatpropaganda wordt bedreven.

Aldus Fritz Vahrenholt.