Eindelijk serieus klimaatdebat in VS

Trouwe lezers weten dat openbare discussies tussen wetenschappelijke protagonisten en antagonisten van de menselijke broeikashypothese (AGW = ‘Anthropogenic Global Warming’) zéér zeldzaam zijn. De protagonisten hebben zich verschanst in hun paradigma en beroepen zich vaak op het autoriteitsargument van de consensus onder hen. Voor hen is AGW een uitgemaakte zaak waarover geen discussie meer nodig is.

Het overgrote merendeel van hen is in overheidsdienst. Zij zijn meestal werknemers van wetenschappelijk instituties die afhankelijk zijn van overheidsfinanciering. En vele nationale overheden zijn van oordeel dat de door de mens veroorzaakte opwarming een dodelijke bedreiging vormt. Op subtiele of soms minder subtiele wijze oefenen overheden via via druk op hen uit om – als ze al kritiek op AGW mochten hebben – daarmee niet naar buiten te komen omdat zulks de publieke steun voor het klimaatbeleid zou kunnen ondermijnen. Zo niet, dan kunnen zij hun veelbelovende carrière wel vergeten. In het uiterste geval wacht hen ontslag.

Aan de andere kant staan de klimaatsceptici. Zij moeten het in de regel zonder publieke financiering, bestaanszekerheid en institutionele inbedding stellen, zoals het VN-klimaatpanel (IPCC) en de nationale meteorologische diensten die bieden voor de protagonisten. Maar in sommige landen heeft het particuliere initiatief hen toch een alternatieve institutionele paraplu geboden – maar nauwelijks geld. De bekendste voorbeelden daarvan zijn het Heartland Instituut in de VS, de ‘Global Warming Policy Foundation’ (GWPF) in het Verenigd Koninkrijk en het ‘Europäisches Institut für Klima und Energie’ (EIKE) in Duitsland. Vooral Heartland in de VS is zeer invloedrijk gebleken en heeft een doorslaggevende rol gespeeld bij de wijziging van het Amerikaanse klimaatbeleid door de regering Trump. Zie ook hier.

Eerder is hier aandacht geschonken aan het voorstel van de nieuwe directeur van het Amerikaanse ‘Environmental Protection Agency’ (EPA), Scott Pruitt, om een publieke discussie te organiseren tussen voor– en tegenstanders van AGW (‘Red Team Versus Blue Team’). Aanvankelijk leek het erop dat een dergelijke bijeenkomst spoedig zou plaatsvinden. Maar, naar verluidt, is dit plan door tegenstand vanuit het Witte Huis afgeblazen, alhoewel Pruitt er nog steeds vanuit lijkt te gaan dat het op enig moment alsnog doorgang zal vinden.

Maar daarom niet getreurd. Het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan. Op andere wijze vindt die discussie tóch plaats. Een voorbeeld daarvan is de ’tutorial’ die is geschreven ten behoeve van de rechtszaak die door verschillende Amerikaanse steden is aangespannen tegen een aantal oliemaatschappijen. Zie hier. Maar dat was eigenlijk geen èchte discussie, want eenzijdig.

Recentelijk is het er dan tóch van gekomen, en wel tussen twee protagonisten en twee antagonisten van AGW: Michael Mann, David Titley, Judith Curry en Patrick Moore. De bijeenkomst was niet georganiseerd door een wetenschappelijke instelling, maar een advocatenkantoor! Het doet vermoeden dat de materie in academische kring nog te gevoelig ligt.

Op WUWT publiceerde Anthony Watts een voorbeeldig, uitvoerig verslag van de hand van Brian Lindauer van de bijeenkomst. In het navolgende beperk ik mij tot de weergave van het verslag van de inleidingen van Michael Mann en Judith Curry.

Dr. Michael Mann, at ease and confident at the podium, led off the evening by stating his hope for “a robust conversation” on how to address climate change. His presentation was based around the idea that the only debate to be had is on what to do about man-made climate change. Indeed, he stated this position several times, reinforcing it by clarifying that there’s no worthy debate to be had on whether there’s a problem, or that man has caused it. As a justification for this, Dr. Mann explained that the science behind anthropogenic climate change is verifiable fact. Incontrovertible. Well known and agreed upon for over a hundred years.

Of all the claims made throughout the evening, this is the one I found to be the most personally problematic. Clearly scientists such as Curry and Moore aren’t, to borrow a tired phrase, “denying” the basic science of atmospheric and radiative physics. To claim otherwise, or even to imply through omission, that they do so is unfair, untrue, and frankly, does nothing to increase the credibility of the presenter.

At any rate, moving on, as anyone familiar with this subject could guess, Dr. Mann’s presentation centered on his “iconic” hockey stick graph, noting that this year marks the 20th anniversary of its publication. The point he made sure to emphasize with the hockey stick was the “warming spike” of the late 20th century is unnatural, and unprecedented in tens of thousands of years. He noted that 2014, 2015, and 2016 were each record-breaking years for global temperatures, and cited his 2017 paper which ostensibly demonstrated there was only a 1 in 3000 chance that three consecutive years of global warming would be due to natural causes. In the course of his presentation, Dr. Mann made two specific claims: temperatures were now likely to rise by 4 to 5 degrees Celsius and sea levels by 6 to 8 feet.

Dr. Judith Curry’s careful and precise approach was an interesting contrast to Dr. Mann’s. Whereas he spoke engagingly, but quickly, Dr. Curry never broke stride from her measured and deliberate pace. I’m not sure how much lecturing she did during her tenure at Georgia Tech, but she certainly seemed practiced and poised at the podium during her presentation.

In it she systematically described how she moved from agreement with the IPCC to a skeptic position. She noted the areas where there is agreement between scientists: that global temperatures have increased, that humans have contributed to the rise in CO2, and that CO2 is a greenhouse gas. She also pointed out the crucial point of disagreement was not related to these basic scientific premises, but rather, was in how much of the temperature increase can be attributed to CO2. She pointed out that upon deeper investigation, many of the observations used by scientists, such as Dr. Mann, to support the man-made climate change theory had natural explanations, and needed no help from CO2 to understand. Seal level rise made its second appearance for the evening, when Dr. Curry used it as a specific example that had natural explanations.

She also presented a clear delineation between the two competing understandings of the climate: CO2 Control Knob versus Natural Variability. If you were interested in summarizing Dr. Curry’s general position on from this one brief presentation, you would conclude that she strongly believes “you get what you get” with the earth’s climate, and that’s it’s unlikely that mankind has forced any significant perturbation.

It’s interesting to note that Dr. Curry took the time in her short presentation to describe the madhouse effect, and how it’s being played out in the climate science community. I found her most scathing critique of the night summed up in her first point on this: a “rampant overconfidence in an overly simplistic theory of climate change”. Without claiming to know her personally, I would describe this as classic Curry. Precise. Sharp. And to the point.

Voor het volledig verslag zie hier.

Men zou wensen dat zo’n bijeenkomst ook in Europa mogelijk zou zijn om een einde te maken aan de pro-AGW ideologische verblinding, die een klimaatbeleid legitimeert dat leidt tot astronomische welvaartsverliezen, zonder ook maar enig aantoonbaar klimaateffect te sorteren.

Verplichte kost voor klimatofielen van alle gezindten.