Rosanne Herzberger.

Een gastbijdrage van Hugo van der Molen.

Dr. Rosanne Hertzberger is Microbioloog en columnist voor o.m. de NRC (zie wikipedia).

Voor de zelfverklaarde kwaliteitskrant NRC, op de internetpagina Opinie (zie hier indien de link is verbroken), mocht Hertzberger op 20-10-2018 een artikel publiceren met de onnavolgbare kop “Legt de wetenschapper het af in bullshitbingo?“, in het Nederlands “koeienstrontbingo” (zie ook wikipedia). Dit als reactie op een artikel in Elsevier van 13-10-2018 van de hand van emer. prof. dr. ir. Guus Berkhout en emer. prof. dr. ir. Dick Thoenes: “Bekijk opwarming postitief. Weg met doem-scenario’s”. Zie ook hier of hier.

Zou deze vulgaire kop de lading van haar schrijfsel dekken?

Ze bestempelt het artikel van Berkhout en Thoenes in Elsevier zonder nadere argumentatie als “een enorme hoeveelheid klimaatcliché’s …. uit een kinderachtige categorie ….“.

Bij drie door de auteurs geponeerde stellingen volgt haar woordje “Check !” De gebiedende wijs voor (alweer in het Engels) “natrekken!” Het blijft onduidelijk of deze gebiedende wijs voor haar zelf bestemd is (dan had ze het artikel beter kunnen plaatsen na dat natrekken) of voor de lezer (die het dan kennelijk zelf maar moet uitzoeken?).

Overigens lijkt haar kritische opstelling in principe prijzenswaardig. Ze gelooft deze twee emeritus hoogleraren, Berkhout en Thoenes, kennelijk niet op voorhand. Wat heet? “Ik vertrouw ze voor geen cent”. Eigenlijk bijna net zoals mijn natuurkundeleraar Kootje de Klerk ons altijd voorhield: “Dat kun je nou wel zeggen, maar is dat nou wel zo?

Arthur Rörsch, emeritus hoogleraar moleculaire biologie, voormalig lid van de raad van bestuur (1979-1994) van TNO en auteur van Science Friction (Uitg. Elmar, 256 p. met illustr., ISBN 978-90-389-2553-0), begint zijn boek met een stelling van Thomas Huxley: “Autoriteiten, discipelen en scholen zijn de vloek van de wetenschap”. Rörsch hoopt – met Huxly – dat de crisis in de wetenschap kan worden opgelost door het altijd maar weer stellen van drie cruciale vragen: Hoe weten we iets? Waarom geloven we het? Waar is het bewijs?

Herzberger lijkt dus te verkeren in goed gezelschap.

Maar Rörsch ergert zich aan het klimaatdebat, dat volgens hem niet open, eerlijk en rationeel wordt gevoerd en waarin autoriteiten als het IPCC van de VN en groepen als Greenpeace elk kritisch geluid negeren of belachelijk maken.

Hertzberger sluit zich in haar schotschrift, met dat belachelijk maken van Berkhout en Thoenes, naadloos aan bij genoemde instanties. Naast bovengenoemde pejoratieve karakteriseringen van Berkhout en Thoenes’ artikel ook nog eens met een discriminatoir “argument op de mannen“: hun ver gevorderde leeftijd!

Bij het lezen van Hertzberger’s vileine zinnen zakt de moed jet toch in de schoenen en begrijp je beter wat Arthur Rörsch bedoelt.

Ik google die klimaatsceptici in Elsevier, mannen van bijna 80 en bijna 90 jaar oud. Ooit succesvolle academici, nu in de vergetelheid zijn geraakt. Ik vertrouw ze voor geen cent. Zij zijn straks hartstikke dood, terwijl mijn jongens het einde van deze eeuw gaan meemaken.”

Zie voor de palmares van deze twee emer. hoogleraren o.a. hier voor Thoenes (geb. 1930) en hier voor Berkhout (geb. 1940, dus anno 2018 ca. 78 jaar; volgens Hertzberger dus “bijna 80”). Ze zijn bepaald nog niet “in vergetelheid geraakt”.

Zonder enige verdere argumentatie of concretisering impliceert Hertzberger voorts dat hun artikel “nepnieuws” bevat.:

“Het probleem is dat media als Elsevier, én andere prominente twijfelzaaiers, er wel degelijk toe doen. Ze hebben invloed. Als het debat over de kosten verder losbarst en het pijn begint te doen, blijft het nepnieuws dat zij verspreiden rondzingen bij beleidsmakers, CEO’s, consumenten”.

Naast ad hominem argumenten vervolgt Hertzberger met een (ook al voor 1e-jaars psychologie-studenten doorzichtige) discussietruc: niet inhoudelijk reageren, maar gewoon een scheldwoord plakken op hun argumentatie: “nepnieuws” in dit geval.

Met nadenken over het klimaat lijkt Hertzberger twee grote zonden te begaan.

In de eerste plaats betreft het een naargeestige vorm van leeftijdsdiscriminatie. Geleerden van 78 jaar en ouder worden op voorhand niet meer serieus genomen. Ze vertrouwt ze voor geen cent. “Zij zijn straks hardstikke dood.” Afkloppen Rosanna! Misschien ga jij wel eerder, maar ik wens je hierbij oprecht en van ganser harte nog een lang en gelukkig leven.

Overigens lijkt leeftijdsdiscriminatie momenteel te passen in de tijdgeest. Gerrit Hiemsta, de weerman van het NOS, die zich voortdurend verspreekt door het over “klimaatverandering” te hebben in plaats van over het weer, waarvoor hij is ingehuurd en wat al moeilijk genoeg lijkt, gezien de kwaliteit van die voorspellingen. Hij twitterde onlangs dat, wat hem betreft, alleen mensen van onder de 30 jaar mogen meebeslissen over klimaatbeleid. Nu stemmen we voor de politiek vanaf ons 18e. Logisch, want dan mogen (vroeger moesten) we ook bereid zijn voor het vaderland te sterven. Dus volgens Hiemstra mogen we over het klimaatbeleid stemmen vanaf ons 18e tot ons 30e en van Hertzberger mogen we niet meer serieus meepraten vanaf – tenminste als het meezit – ons 78e. Want “Zij zijn straks hardstikke dood“.

In de tweede plaats lijkt Hertzberger een overtuigde CAGW-adept, in het Engels, de ‘Catastrophic Antropgenic Global Warming’, in het Nederlands: de theorie (voor Herzberger kennelijk een vaststaande feitelijkheid) van de catastrofale door mensen veroorzaakte opwarming van het klimaat op aarde, zoals al jaren verkondigd door het VN-orgaan IPCC, het ‘Intergovernmental Panel on Climate Change’.

NIPCC-no climate science consensus

Ik vermoed dat Hertzberger nog nooit kennis heeft genomen van andersdenkenden over het klimaat, zoals het NIPCC – Nongovernmental International Panel on Climate Change , die in maart 2008 hun 1e rapport hebben uitgebracht: “Nature, not Human Activity, Rules the Climate“. Dit als neerslag van hun eerste workshop in 2007 in Wenen onder leiding van Dr. S. Fred Singer, emeritus hoogleraar omgevingswetenschappen aan de Universiteit van Virginia (USA), die ook redacteur was van genoemd rapport.

In 2015 verscheen hun commentaar op o.a. het IPCC-rapport-2014 in boekvorm: : “Why scientists disagree on global warming: the NIPCC report on Scientific Consensus”. Klik hier voor de complete pdf-file van het boek !

Enkele deelnemers aan de bijeenkomst in Wenen.

Het is Hertzberger waarschijnlijk ook ontgaan dat er wereldwijd bepaald geen consensus is onder een verscheidenheid aan relevante wetenschappers en klimatlogen en ook niet onder meteorologen. De zogenaamde 97% consensus onder wetenschappers is dan ook een zorgvuldig, door het IPCC en de haar slaafs volgende “main stream media“, in stand gehouden sprookje. Zie hier voor uirgebreide documentatie over het in deze alinea gestelde.

Naast de twee genoemde redenen waarom Hertzberger naar mijn mening “de fout’ in gaat, zie ik ook twee redenen om haar hiervoor in mijn gedachten onvoorwaardelijke absolutie te verlenen.

In de eerste plaats wil ik wijzen op een citaat van Tom Nelson – @tan123: “Climate change is the religion of people who think they’re too smart for religion”. En slim is Dr. Rosanne Hertzberger ongetwijfeld. Haar eventuele feitelijk beleden godsdienst wil ik overigens graag onbesproken laten en beslist respecteren. Dat betreft haar privé leven.

Het betreft hier de Religie van de Klimaatverandering (CAGW), het evangelie van de IPCC-rapporten en vooral de “democratisch en bij handopsteken” samengestelde samenvattingen voor beleidsmakers, de profeten zoals Al Gore en Yvo de Boer en vele discipelen. En dan natuurlijk de – inmiddels – miljoenen gelovigen, waaronder Rosanne Hertzberger.

Het is uit de Griekse oudheid bekend dat er voor het aanbidden van een toenmalig vreemde godencultus slechts één ontsnapping aan de doodstraf mogelijk was.

Het iconische voorbeeld is het proces van Phryne, die werd beschuldigd van aanbidding van een vreemde godencultus.

Haar advocaat wist slechts één oplossing om haar vrij te pleiten, een list die in die tijden wel vaker werd toegepast.

Zoals later verbeeld op nevenstaand schilderij van de Franse schilder Jean-Léon Gérôme (1824-1904) wees hij de leden van de rechtbank er op dat het werkelijk ondenkbaar was dat een jonge vrouw van een dergelijke schoonheid zo een misdaad zou hebben kunnen begaan, waarbij hij haar fraaie lichaam onthulde.

Haar schoonheid won haar rechtszaak.

Op de vele schilderijen over deze rechtszaak wordt Phryne altijd afgebeeld met haar arm voor haar gezicht, om zo haar trots te bewaren tegenover het hof.

Overigens kun je op het schilderij zien dat die rechters al tamelijk oud moeten zijn geweest: “Zij zijn straks hardstikke dood!”

Maar Phryne werd wel vrijgesproken door die oude knarren.

Gerom-Phryne befor her judges

Dus Rosanne, het zijn je, in TV-programma’s geëtaleerde, schoonheid en charme waar je – net als Phryne – wat mij betreft mee weg komt.

Toch vraag ik je, als tegenprestatie, het volgende citaat in gedachten te blijven houden: “Religion is a culture of faith; science is a culture of doubt” (Richard Feynman/@ProfFeynman).

In de tweede plaats geeft Rosanne in haar schotschrift aan een “Gutmensch” te zijn van wel haast Bijbelse proporties:

“Ik kijk naar mijn huis, mijn gang waar half oktober een oververhitte postbode gulzig een glas water leegdrinkt omdat het kwik de 26 graden aantikt.”

Wat is er nou nobeler dan het laven van de dorstigen?

Waarom, denk ik dan, gaan al die Nederlanders en Medelanders ’s zomers nog maar naar zuidelijke landen op vakantie, waar de temperatuur vaak wel oploopt tot 40 graden Celsius? Toegegeven, ze hoeven dan geen post rondbrengen, maar toch, als je al dorstig wordt van 26 graden … Maar ik vind het aardig en medemenselijk dat Rosanne de dorstigen wil laven in deze – door haar vermeende, en haar daarin door Gerrit Hiemstra bevestigde – extreem warme tijden.

Onzin natuurlijk, want die behoorlijk warme zomers kwamen tussen 1910 en 1951 ook even frequent voor in Nederland als tegenwoordig, tot dat ze in 2016 opeens door het KNMI werden “weg-gehomogeniseerd”. Zie hier: Hocus Pocus Pilatus Pas, het KNMI toont U de illusie dat het vroeger niet zo warm was.

Maar ja, Rosanne, toen ik in die super hete (“eens in de duizend jaar” voorkomende) zomer van 1947 als baby 38 lange snikhete dagen zwetend in de box lag, werd er waarschijnlijk aan jouw conceptie nog niet eens gedacht. Laat staan, wellicht, dat je nu nog weet van die snikhete zomer zou (willen) hebben.

hittegolven in Nederland in de 20e eeuw

Bron: website van het KNMI, totdat het in 2016 werd weggehaald na de “homogenisatie” van de temperaturen van 1906-1951: van de 23 hittegolven tussen 1906 en 1951 bleven er nog maar 6 over.

Het is aardig van je, Rosanne, dat met die dorstige postbode, maar zo heel bijzonder vind ik dat nou ook weer niet. Zelf heb ik al decennia een buitenkraan naast de brievenbus, die op warme dagen frequent wordt geopend door post- en krantenbezorgers om er zich met hun handen te laven aan mijn kraanwater. Ik kan het regelmatig zien als ze dat gedaan hebben, want dan is de aarde rondom mijn klimroos vochtig. Een klimroos, die tegenwoordig extra goed gedijt vanwege de extra CO2, die tegenwoordig in de lucht zit, zo’n 40% meer dan in 1850, meen ik zo uit het hoofd. Vraag de groentetelers in het Westland maar eens wat dat uitmaakt voor de groei van hun tomaten en paprika’s. Mijn conifeer in de voortuin groeit dus ook al steeds beter door de CO2-toename: zie onderstaande foto voor het effect van CO2 op de groei van dennenbomen.

dennengroei met verschillende CO2-concentraties

Beste Rosanne, ik gun je dat je in goede gezondheid nog vele artikelen en columns mag schrijven over zaken waar je echt verstand van hebt en dat de media waarin je schrijft en optreedt – mede door jouw inbreng – eindelijk weer met extra trots kunnen stellen dat ze kwaliteitsmedia zijn.

Hugo van der Molen.

Vriendelijke groet,

Dr. Hugo H. van der Molen
(psycholoog)

Bronnen:
Berkhout, G. en Thoenes, D. (2018), Bekijk opwarming positief. Weg met doem-scenario’s, Elsevier Weekblad, 13-10-2018. Zie ook hier of hier.
Hertzberger, R. (2018), Legt de wetenschapper het af in bullshitbingo ?, NRC, Opinie, 20-10-2018
Kuiper, J., Otten, H. en Spek, T. van der (2000), Weer een eeuw – Het weer in Nederland van 1900 tot 2000, Den Haag, 2000, uitg. ANWB. ISBN 90-18-01190-8.
Rörsch, Arthur (2016), Science Friction, Uitg. Elmar, 256 p. met illustr., ISBN 978-90-389-2553-0
Singer, S. F. (2008), Nature, not Human Activity, Rules the Climate“, 2007, NIPCC – Nongovernmental International Panel on Climate Change.

Gerelateerde commentaren op Hertzberger’s column:
Gioiella, Leonardo, “Rosanne Hertzberger heeft (opnieuw) gesproken”, Climategate.nl van 22-10-2018.