Angst aanjagen

Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

De vraag is hoe ethisch verantwoord dit is. Angst aanjagen als machts- en dwangmiddel is een verschijnsel van alle tijden. Het is diep ingebed in religie in de vorm van schuld en boete, hemel en hel, boete en aflaat.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat de klimaatdictatuur zich voltrekt langs dezelfde universele lijnen van ongeachte welke religie dan ook.

De postmoderne klimaatdictatuur vereenzelvigt zich met elke willekeurige religie door het ontbreken van een in dit geval wetenschappelijk onderbouwde AGW-hypothese (‘Anthropogenic Global Warming’: door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming). Wij kennen Urgenda als één der vele eigentijdse klimaat-ayatolla’s, gepreoccupeerd door het eigen (morele) gelijk, edoch gespeend van elk realiteitsbesef. Een klein voorbeeld over biomassa in het kader van de energietransitie:

De bio-voetafdruk is uiteindelijk in 2030 drie maal de oppervlakte van het Nederlandse landbouwareaal. Dat wil zeggen dat we ergens in de wereld bijvoorbeeld in Oost-Europa, een gebied van deze grootte permanent moeten ‘huren’ voor biomassa teelt. Bron: hier Bedoelt Urgenda Lebensraum?

Op 9 oktober is er uitspraak over het hoger beroep van de Staat inzake de Urgenda-zaak van 2015 waarin de rechter toen Urgenda in het gelijk stelde in een aanklacht tegen de Staat omdat deze niet krachtig genoeg klimaatbeleid zou voeren. Urgenda stelde met rapporten van het IPCC dat er een wetenschappelijke consensus bestaat dat de aarde opwarmt door menselijke CO2-uitstoot en dat dit zonder CO2 reductie grote schade zal aanrichten. Ofwel de bekende AGW-hypothese alsof deze geen hypothese meer is, maar een onomstotelijk bewezen feit (hierover later meer). Hoe kan de rechter hierin meegaan als zijnde zelf geen klimaatwetenschapper? Dit kan alleen door geloof. Ergo een vooringenomen standpunt, of door naïef vertrouwen in dergelijke bluf.

Tevens is de consensus meegewogen, terwijl bekend moge zijn dat deze slechts een autoriteitsargument is en in strijd met goede wetenschapsbeoefening. Tevens is die consensus weerlegd als zijnde gemanipuleerd. Door die uitspraak in 2015 kan elk fietspad dat niet op tijd gereed is, een onrechtmatige daad genoemd worden.

De rechter gaf Urgenda gelijk. Hij zei niet tegen de scheiding der machten te handelen omdat hij geen specifiek beleid voorschrijft. Dan is het merkwaardig dat de rechter zich wel met het beleid bemoeit, en met de wetenschap als ware hij een klimaatwetenschapper zelf, door die extra 9% te eisen. Alleen al 1,88% meer duurzaamheid kostte sinds 2012 €33 miljard. Het gaat in die uitspraak om 9% extra. Waarom woog de rechter toen het maatschappelijk belang voor de burger niet mee? Het antwoord ligt voor de hand: postmodern activisme zonder inhoudelijke kennis en maling aan de reeds buiten spel gezette burger.

Keren we terug naar Urgenda en Minnesma. Wat is haar motivatie?

‘Ik ben gewoon superbezorgd’, zegt Minnesma. ‘Ik zie hoe hard het klimaat de verkeerde kant op gaat. Dus is het essentieel zo veel mogelijk, zo snel mogelijk te doen’.

Inderdaad kunnen wij constateren hoe Minnesma elke al dan niet vermeende verandering verkokerd tot ditzelfde thema klimaat herleid, zonder kennisname van de werkelijkheid. Kijken we namelijk naar o.a. dit bekende voorbeeld, het Arctische ijs in de afgelopen zomer, dan ontstaat de indruk dat die angstaanjagende veranderingen alleen in haar denkwereld, en die van alle andere activisten, bestaan. Voor hen staat de AGW-hypothese vast met voorbij gaan aan kennisname van de metingen. Immers:

Het IPCC is geen natuurwetenschappelijk onderzoeksinstituut, maar een club van de Verenigde Naties met afgevaardigden gekozen door nationale overheden. Met wetenschap heeft het bitter weinig te maken, met ‘politieke natuurkunde’ des te meer. Reden om eens te kijken waar we nu staan met het klimaat.

Het IPCC is het geesteskind van Maurice Strong die als motivatie gaf:

Isn’t the only hope for the planet that the industrialized civilizations collapse? Isn’t it our responsibility to bring that about?

U ziet: ideologie, geen wetenschap. Deze laatste is aangepast door selectie aan de poort waaruit de IPCC-rapporten het licht zagen (postmoderne wetenschap dus). We lezen verder over temperatuurmetingen:

Bovendien dient die theorie dan niet alleen een beperkte set meetgegevens die selectief de theorie ondersteunen te verklaren, maar moeten ALLE beschikbare metingen verklaard worden.

Daar ligt een buitengewoon ernstig probleem dat, ondanks het feit dat er veel energie wordt gestoken in het maken van klimaatmodellen, verre van opgelost is, en zelfs waarschijnlijk principieel niet opgelost kan worden. Dat maakt meteen duidelijk dat elke projectie van het klimaat naar de toekomst, die alleen op basis van modellen gemaakt kan worden, inherent zeer onbetrouwbaar en waarschijnlijk onmogelijk is.

Bron: Opiniez

“Waarschijnlijk onmogelijk” Inderdaad:

Op basis van de uitgangspunten hierboven kan geconcludeerd worden, dat de relatie tussen CO2 en de temperatuur allerminst duidelijk en zeker niet nauwkeurig is. Het gevolg is, dat het nut van draconische maatregelen om de CO2 emissie 49% of zelfs 100% te verminderen teneinde voorspelde klimaateffecten de te stoppen, helemaal niet kan worden bewezen.

Bovendien is waterdamp het belangrijkste broeikasgas en verantwoordelijk voor twee derde van het natuurlijke broeikaseffect (JH: andere bronnen stellen 95%). Daarbij is de vraag of in een niet-lineair chaotisch systeem als het klimaat is, hoe te bepalen is wat een natuurlijk en een niet-natuurlijk broeikaseffect is.

Zie hier en hier

Al met al staat vast dat de wetenschap verre van settled is. Ondanks dit alles stapte Urgenda naar de rechter. De tonnen euro aan kosten werden door de Postcodeloterij betaald. Twee NGO’s dus met een vooropgezette ideologie.

In deze zaak stelde de rechter dat de scheiding der machten niet absoluut is en dat hij de Overheid mocht dwingen tot een strenger klimaatbeleid omdat die geen concrete maatregelen oplegde.

Bron: Elsevier (mogelijk achter betaalmuur)

Uit dit alles komt een verontrustend beeld naar voren. Immers, we zien dat NGO’s zich met alle facetten van onze maatschappij bemoeien, steeds verder ons privé leven infiltreren. Verontrustend is dat die NGO’s inmiddels de politiek inmiddels zo diep hebben geïnfiltreerd dat zij politiek de dienst uitmaken met Samsom en Nijpels als pakezels. Dit is nog niet genoeg want thans infiltreren NGO’s als Urgenda de Trias Politica en proberen de rechtspraak voor hun ideologische karretje te spannen. Zij doen dit door de scheidslijnen van de 3 machten te doen vervagen, zeker die van de rechterlijke en wetgevende macht. Dit proberen zij te bewerkstelligen met behulp van activistische rechters. Dit proces kunnen wij herkennen aan de twee dominante dictaturen van de vorige eeuw. Niets nieuws onder de zon dus.

Het Urgengedram is dan ook vele malen schadelijker voor het existeren van onze democratische maatschappij dan gedacht. En naar mijn mening een onrechtmatige daad tegenover de burger door deze substantiële welvaart te ontnemen en terug te werpen op een bestaansniveau van 250 jaar geleden. Het betreft een handelen of een nalaten waarmee iemand op onwettige of onbehoorlijke wijze een ander schade toebrengt. Die schade staat vast. Dus proberen activisten dat handelen nu binnen de wet te brengen, zodat dit in elk geval niet onwettig is. In feite is het klassieke dictatuur.

U zij gewaarschuwd voor de klimaat-body-snatchers.

Derhalve geldt onverkort:

Ceterum censeo Legem Caeli delendam esse.