Met het VN-klimaatpanel naar de volgende kleine ijstijd?

Emiel van Broekhoven.

Een gastbijdrage van Emiel van Broekhoven, D. Phil. (Econ) Oxford, Em. Prof. Universiteit Antwerpen.

In de voorbije 20ste eeuw is de aarde opgewarmd met 0,7°C. Volgens de een is dat het gevolg van fossiele CO2-uitstoot; volgens de ander is dat gewoon de opwarming langs het opwaarts been van de zoveelste natuurlijke cyclus van de zon.

Er bestaan namelijk twee groepen klimaat theorie. Een eerste die zich baseert op menselijk CO2 als drijvende kracht van de opwarming die veel belangrijker wordt geacht dan andere natuurlijke krachten. Volgens die groep leidt die opwarming onverbiddelijk tot calamiteiten zoals het vlugge smelten van de polen, extreme weersomstandigheden en stijgende zeespiegels. Tot eind 2100 zou de verschroeiende opwarming versnellen, tenzij nu ingrijpende maatregelen worden genomen, zoals de juiste belastingen en investeringen verrichten.

De tweede groep klimaat theorie gaat uit van de zon als belangrijkste krachtbron van het leven op aarde. Ze vertrekt van de vaststelling van grote cycli van afkoeling en opwarming door de zon van plus minus 200 jaar en kortere cycli van gemiddeld 27 jaar 1, Volgens die groep is de afkoelingsfase van de lange termijn cyclus vermoedelijk reeds 20 jaar geleden geleidelijk ingezet.

De CO2 theorie is politiek-wetenschappelijk van oorsprong. Ze wordt  wereldwijd gepromoot door de VN en de EU door hun think tank – het IPCC (‘Intergovernmental Panel on Climate Change’). Die organisatie selecteert uit kennis en inzicht over het klimaat, die data en theorieën die passen in het CO2-raamwerk. De geselecteerde inzichten worden verheven tot een ideologie, die onder de morele norm  staat van activistische milieubewegingen zoals Greenpeace en WWF.

Velen die begaan zijn met een schoner milieu zijn in de ban van deze CO2-ideologie. Zelfs schoolkinderen in België en buitenland zijn er zo van onder de indruk dat ze massaal spijbelen en de straat optrekken. De CO2-theorie promoot ook massale investeringen om de opwarming tegen te gaan. Een fundamentele herstructurering van de energiesector wordt bepleit, wat leidt tot een veelvoud in energieprijzen. Ook zware fiscale maatregelen staan op het programma om de noodzakelijke investeringen en transformatie te kunnen financieren.

De klassieke klimaattheorie – met de zon als centraal mechanisme – promoot geen investeringen en ijvert niet voor drastische herstructureringen van de energiebasis van de wereldeconomie.

Theorieën worden ontwikkeld in strenge competitie tussen wetenschappers. Ze kijken naar de variabiliteit van de zonneactiviteit, de interactie tussen kosmische en zonnestralen, de planetaire invloed op de vorming van zonnevlekken, wolkenvorming en neerslag en andere factoren zoals de verschuiving van de Golfstroom en de herverdeling van het water over het aardoppervlak. Dit maakt van het klimaat een exogeen gegeven dat nauwelijks of niet door de mens kan worden beïnvloed. Waar de IPCC-versie voorhoudt dat menselijke CO2-productie leidt tot opwarming, concluderen de klassieke klimaatwetenschappers uit historische bevindingen en scheikundige wetten dat CO2 de temperatuur volgt!

Wie heeft er gelijk? Enkel de toekomst zal het uitwijzen: klopt de virtuele realiteit van de modellen waarop het IPCC zich baseert als toekomstvoorspelling? Of laat de vergelijking tussen de virtuele realiteit van de modellen en de échte realiteit van de temperatuurmetingen gedurende de laatste jaren reeds toe om te zien wie serieus moet worden genomen?

Tegen 2015 moest de voorspelde gemiddelde temperatuur door meer dan 100 klimaatmodellen waarop het IPCC zich baseert, gestegen zijn met 0,8°C in vergelijking met 1975. De gemiddelde temperatuurstijging tussen 1975 en 2015 was in de werkelijkheid 0,2°C. De virtuele realiteit van de IPCC modellen overtreft 4 maal de werkelijke temperatuurstijging.

Volgens klassieke klimaatwetenschappers, die de variaties in temperatuur verklaren door veranderingen in de stralingswarmte van de zon, werd rond 2000 het maximum van de laatste 200-jarige (1750-1997) zonnecyclus bereikt. Zij voorspelden reeds in het begin van de 21ste eeuw – in sterk contrast met het IPCC-verhaal – de aanvang van een nieuwe kleine ijstijd. Het dieptepunt van deze 200-jarige periode situeert zich volgens hen ergens tussen 2030-2050. In ieder geval sluit de realiteit van de evolutie van de temperatuur sinds 2000 veel beter aan met de klassieke theorie dan bij de virtuele projecties van het IPCC.

Ondanks de publieke voorspellingen van internationaal gereputeerde wetenschappers zoals Abdussamatov, Easterbrook, Evans, Mörner en Yndestadt vond het IPCC het niet nodig om dit te bekijken of te weerleggen. Het IPCC is een bureaucratie die zich hooghartig opstelt boven de normale wetenschappelijke communicatie en redenering, en wegfiltert wat niet in zijn ideologische kraam past.

De natuur heeft wellicht al 20 jaar lang gekozen. De temperatuur is niet verder gestegen en alle vooroplopende indicaties zoals zonnevlekken, TSI-metingen, enz. wijzen op verdere afkoeling van de planeet, een tijdelijk El Niño-effect en de invloed van vulkaanuitbarstingen in 2016 niet te na gesproken. En we praten hier niet over de meteorologische aanwijzingen.

De jongste 20 jaar werden we met grote regelmaat door de media gebombardeerd met berichten over opwarming, terwijl er in feite sinds de eeuwwisseling geen decigraad Celsius bijkomt. Dit maakt dat het IPCC en de VN nu reeds bijna een eeuw opwarming (0,6°C – 0,7°C) achterstaan op hun eigen voorspellingen. Ze blijven hun ‘fake news’ voorspelling uitbazuinen als werkelijkheid. De meeste kranten, en ook de sociale media blijven daar verwonderlijk genoeg in meegaan, wellicht omdat niemand tijd neemt en moeite doet om het wetenschappelijk onderzoek zelf te bestuderen en het overnemen van berichten makkelijker is dan zelf écht nieuws te maken en te checken.

Stel u voor dat we toch op weg zijn naar een nieuwe kleine ijstijd en ons nutteloos voorbereiden op een fictie? Wat zal de bevolking meer aangrijpen en tot paniek brengen wanneer regeringen uiteindelijk toch een zware vergissing zullen moeten toegeven? Wie een voorsmaakje wil van dergelijke voorvallen leze: ‘Manias, Panics and Crashes’ van de gekende Amerikaanse econoom Kindleberger.

Toch houden regeringen en de promotoren van de CO2 klimaathype krampachtig vast aan de opwarmingstheorie. Toegeven dat men fout zit of zelfs publiek twijfelen, is in de politiek een onvergeeflijke zwakte!

Sommige propagandisten zoals de voormalige IPCC vice voorzitter, J-P van Ypersele, zijn steeds heel verontwaardigd en wijzen elk debat met vertegenwoordigers van de klassieke visie af. Ze verkiezen schelden in plaats van ernstig debat. Klassieke klimaatwetenschappers worden ‘stoorzenders’ of ‘deniers’ genoemd waarmee deze ernstige wetenschapsbeoefenaars soms geklasseerd worden bij de ‘Holocaust deniers’. Qua wetenschapsethiek zijn sommige universiteiten wel aan wat bijschaving toe maar wellicht primeert het binnenhalen van research geld van de VN, de EU en de nationale en regionale overheden boven eerlijk wetenschapsbedrijf.

Het is moeilijk toegeven voor de VN en de volgzame landen-leden, dat men, omwille van een kwestieuze theorie, nutteloos miljarden besteedt, de energiesector verminkt en de energiekosten de hoogte injaagt, de scheikunde langzaam uit Europa drijft, de auto-industrie kapot dreigt te maken en het leven ondraaglijk duur maakt voor de bevolkingen. De aspirant wereldregering van de VN die alle CO2-gevoelige investeringen en activiteiten wil dirigeren en subsidiëren: welk ‘-isme’ is dat?

We zullen nu zien hoe het klimaat zich tussen nu en 20 jaar aandient. Het toekomstig klimaat zal in alle geval reeds verarmd worden bereikt, nu de hype van de opwarming er toe geleid heeft dat deze natuurlijke opwarming reeds op de duurst denkbare manier werd bestreden.

Mijn conclusie hoeft geen verder betoog:

Een noodzakelijke en voldoende voorwaarde voor een brede heropleving van de Europese economie over de volgende vijf jaar is het afschaffen van alle verleden en op plan staande maatregelen die fossiel of antropogeen CO2 trachten te beperken. Zo treedt men in een veel sterkere positie de nieuwe klimaatontwikkeling tegemoet.

****