Journaal 13 maart 2019

Voorstanders: kosten vallen enorm mee
Gisteren werden door het Planbureau voor de Leefomgeving en het Centraal Planbureau de kosten van het voorgenomen Klimaatakkoord gepresenteerd.
Het viel reuze mee: “Al het klimaatbeleid bij elkaar kost in 2030 minder dan 2 miljard (1,9), nog geen half procent van de gemiddelde inkomens”, riep het 8 uur journaal, en Nieuwsuur’s Amber Brantsen gaf 1,6 tot 1,9 miljard aan als de totale kosten in 2030. Presentator Jeroen Wollaars, Rob Jetten en Jesse Klaver in Nieuwsuur fungeerden als applausmachine en herhaalden de 2 miljard.

En de onrechtvaardige verdeling waarbij de burgers de kosten moesten dragen en de lagere inkomens nog het zwaarste getroffen werden, dat moest even gerepareerd worden: die kosten zouden op het bedrijfsleven verhaald moeten worden. Die krijgen een CO2 heffing en we gaan de energiebelasting substantieel verlagen, beloofde Rutte meteen na de presentatie van de rapporten.

Want zo redden we de wereld voor al die wanhopige klimaatspijbelaars, liet Jetten nog weten in Nieuwsuur!
Tot slot was dit allemaal ook ontzettend goed voor de Nederlandse industrie, vond men in Nieuwsuur, want die zou rijk worden van alle innovaties die eruit voort zouden komen.

Hoofdrol Thierry Baudet
Gelukkig zat ook Thierry Baudet aan tafel bij Nieuwsuur. Hij wees op een paar kernzaken:

  1. Die 2 miljard die er voor het klimaatakkoord uit de bus kwam, omvat maar een klein deel van de werkelijke kosten, en zelfs veruit de allergrootste kostenpost was er uitgelaten.
  2. Het CPB zegt er eerlijk bij dat de 2 mrd puur bijkomende uitgaven zijn, bovenop de lasten die het gevolg zijn van het klimaatbeleid dat al wordt uitgevoerd voor 2030. Baudet noemde als totaal 5,2 miljard
  3. Het redden van de lage inkomens door de kosten op het bedrijfsleven te verhalen is misleidend: die verrekenen dat gewoon in de kosten aan de burger, die dat dan weer moet betalen. Het CPB houdt in het rapport 80% doorberekening aan.
  4. De huidige uitgaven gaan helemaal niet naar innovatie, maar zuigen het geld daar juist uit weg. Gaven we dat geld maar uit aan onderzoek en onderwijs!

Baudet werd wel in de rede gevallen, en uiteraard verketterd als klimaatontkenner, maar deze vier essentiële punten werden niet bestreden. De derde werd zelfs volmondig door alle drie de tafelgenoten bevestigd.
Die instemming was geheel terecht, maar bijzonder vreemd, aangezien de anderen, evenals Rutte eerder die dag, vlak daarvoor juist het tegendeel hadden beweerd.
En er blijft, als Baudet gelijk had, ook helemaal niets van de stelling over dat de kosten best meevallen en dat de lagere inkomens beschermd zullen worden.
De groene heren stonden eigenlijk volkomen in hun hemd.

Waarom Baudet gelijk had
[1] De planbureaus hebben om onduidelijke redenen maar 128 van de 300 onderdelen doorgerekend. Dit had uiteraard prominent vermeld moeten worden, ook in het journaal, met een eerlijke inschatting van de hoogte van de niet berekende kosten.
De enorme kostenpost die niet meegerekend is, is de verduurzaming van de woningen:
Er moeten namelijk 1,5 miljoen huizen energieneutraal zijn in 2030. Dat kost volgens het EIB gemiddeld €30.000 per huis. Dit proces komt uiteraard langzaam op gang, maar zelfs als elk jaar tot 2030 een gelijk aantal woningen zou worden aangepakt, zit je in 2030 nog steeds op €4 miljard. Dat is dus voor 2030 bijna zeker een veel te lage schatting. Het is eerder €6 miljard, maar we houden €4 miljard aan. Die komt bovenop de €2 miljard die als totaalkosten was aangemerkt.

Overigens wordt in een van de rapporten gesuggereerd dat die aanpassingen woonlastenneutraal zouden zijn, en dus ook geen kosten met zich meebrengen. Ook dat is een drogreden. Dat wordt uitgebreid uitgelegd in de repliek op de kritiek die ons rapport kreeg enige weken geleden, daar ga ik nu verder niet op in.

[2] Het Klimaatakkoord komt bovenop bestaand beleid, met name het Energieakkoord, zoals we op 13 februari al nadrukkelijk stelden bij de presentatie van “De kosten van het Energieakkoord”. Hoeveel de totale kosten van het klimaatbeleid in 2030 zijn, wordt niet erg duidelijk uit de rapporten: in de roze tabel worden €5,2 miljard als totaal aan beleidskosten (dus overheid?) genoemd, maar even verder als niet-EMU (dus niet-overheidsgebonden) lasten nog eens €1,6 miljard, die zo te zien ook meegerekend zou moeten worden. Samen €6,8 miljard.

Deze twee effecten opgeteld leveren een totaalbedrag op van (minimaal) 4 + 5,2 + (eventueel) 1,6 miljard, dus €9,2 miljard tot €10,8 miljard in 2030. Laten we het middelen, ook met de lage inschatting van €4 miljard in het achterhoofd: €10 miljard.
Oeps, dat is vijf maal zoveel als waar victorie over gekraaid werd door de voorstanders en het 8 uur Journaal….

Inkomenseffecten
Van de 0,4 % van het inkomen blijft dan niets meer over: 10 miljard is ca €2340 euro per modaal gezin per jaar. Dat is 6,5% van een modaal inkomen. Voor lagere inkomens is het bedrag wat lager, zeg 2/3 daarvan. Dan is het voor een minimumloon €1560, ongeveer 7%.

De drastische verlaging van de energiebelasting zoals Rutte beloofde, zou tot enorme belastingderving en geldhonger van de overheid leiden, als de sub-modale inkomens echt gespaard worden. Daarover staat ook het een en ander in ons rapport.
Wat krijgen we dan? BTW verhoging naar 25%? Hogere loonbelasting? Draconische bezuinigingen op de zorg? Rutte zegt er niks over.
Wel zei hij eerder iets over zijn motieven tegen de Volkskrant: “Rutte erkent dat hij die belofte nu al doet omdat er volgende week provinciale verkiezingen zijn. Hij wil juist in die laatste week ‘aan breed draagvlak voor het klimaatbeleid werken’.

Mark Rutte in het Journaal op 13 maart 2013

Deja Vue
Bij de presentatie van het Energieakkoord in 2013 werd door een misleidend rapport van ECN gesuggereerd dat de kosten ervan 13 tot 17,7 miljard waren. Niet dat het iemand in de Tweede kamer destijds interesseerde, maar toch. Het bleek onlangs meer dan 100 miljard te zijn, meer dan 6 maal zoveel, zoals hier op Climategate al meteen in 2013 werd gesteld. Puur bedrog van minister Kamp dus.

Enige tijd geleden riep staatssecretaris Mona Keijzer op om de paniekzaaierij van de Telegraaf niet te geloven: de energieprijzen zouden hoogstens met 100 euro omhoog gaan. Dat is al niet gering voor veel mensen, maar het bleek in werkelijkheid 340 euro te zijn.

Nu komen de voorstanders van een (in kosten onbegrensd) klimaat- en energiebeleid wederom met overduidelijk een bedrieglijk lage inschatting van de kosten, van maar 20% van de werkelijke kosten, en met drogredenen over het verhalen van kosten op de industrie en het sparen van de lage inkomens.
Je merkt aan de reacties op Baudet dat ze donders goed weten dat hij wel en zij niet de waarheid spreken.

Zouden de Kamerleden zich opnieuw laten bedotten?
Maar belangrijker, zouden de Nederlanders zich weer in de luren laten leggen door geruststellende uitspraken van de regeerders, Mark Rutte voorop?
Wie gelooft er nog in oprechte informatie van de overheid?
Zelfs ons KNMI, onderdeel van de overheid, betaald door u en ik, lijkt de data te manipuleren om een alarmistisch klimaatbeleid te ondersteunen.

Baudet constateerde na de bijdrage uit Zwolle van Dijkhoff dat er geen enkele twijfel meer mogelijk was: alle partijen links van FvD steunen dit extreem dure klimaatbeleid volledig.
De kiezer mag de 20e laten merken wat die daar van vindt!