Auteur: Dr. Andrew Edmonds, PhD.

Vertaling: Rob Nijssen.

Het bepalende woord in deze enigszins leidende vraag is “geloven”. Het broeikaseffect is een geloofssysteem met alle kenmerken van een religie.

Kijk hoe niet-gelovigen worden belasterd. Kijk hoe ons wordt verteld dat we offers moeten brengen aan de god van het broeikaseffect; om straks kwetsbare bejaarden op te offeren door hun onbetaalbaar geworden stookkosten; om ons platteland en flora en fauna op te offeren aan “biomassa”, windmolens en zonneparken; om onze auto’s en onze mobiliteit op te offeren; om onze woonhuizen, tegen enorme financiële aflaten, ingrijpend te verbouwen tot een klimaatgeloof-bestendige tempel.

Hoe zijn we zover gekomen in dit rationele tijdperk?

Het antwoord ligt volgens mij in de geschiedenis van ideeën zelf.

Een van de belangrijkste doelen van religie is om de ogenschijnlijk willekeurige gebeurtenissen die bij ons als individuen en in samenlevingen voorkomen, te verklaren.

De ondergang van het christendom in het Westen heeft geleid tot, of werd veroorzaakt door, een toename van het wetenschappelijk rationalisme. Dit laatste heeft ons betere verklaringen gegeven voor de gebeurtenissen in de wereld en heeft de belofte gestand gedaan van totale voorspelbaarheid, om alles op wetenschappelijke wijze te willen en kunnen begrijpen.

Dus één almachtige God heeft een andere vervangen.

Het succes van het wetenschappelijk rationalisme heeft geleid tot politieke en sociale ideeën die de belofte van voorspelbaarheid en verklaarbaarheid beloven die de wetenschap belooft in de fysieke wereld.

Helaas zijn sinds het begin van de 20e eeuw verschillende gaten in het pantser van de wetenschappelijke rationalisten zichtbaar geworden. Wiskundig onderzoek, dat sterk verbeterde door de komst van computers, heeft overtuigend aangetoond dat onderdelen van onze wereld en de dingen die daarin gebeuren niet voorspelbaar en berekenbaar zijn zonder oneindige, en dus niet beschikbare computerrekenkracht.

De God van het wetenschappelijk rationalisme bleek dus niet almachtig.

Klimaat, zo blijkt, is een van de dingen, zoals het weer, die in de praktijk niet op de lange termijn kan worden voorspeld. Andere voorbeelden zijn sociale, financiële en politieke verschijnselen.

Het zou vele duizenden woorden vergen om de laatste bewering te onderbouwen, maar het is waar, en een feit dat bekend is bij onderzoekers in complexiteit.

Een God is natuurlijk ofwel een almachtige of een valse God. Er kunnen geen halve maatregelen zijn en een wetenschapsgebied dat geen voorspellingen kan doen, heeft geen waarde.

Geloven in klimaatverandering is geloven in de God van het wetenschappelijk rationalisme. Om het complexe idee te omarmen dat delen van onze wereld uiteindelijk en voor altijd onvoorspelbaar zijn, is om deze God op te geven.

De meeste mensen, die soms diep kunnen nadenken, leven het leven met een reeks schijnbare zekerheden die ze gebruiken om dingen te vereenvoudigen. Het idee dat de wetenschap volledig betrouwbaar is en alles kan voorspellen, is een van deze schijnbare zekerheden. Het idee dat dit misschien niet waar is, is een buitengewoon moeilijke zaak om te accepteren.

Hoewel er een element van samenzwering is in de vermeende opwarming van de aarde, hebben klimaatwetenschappers het bewijs dat hun voorspellingen waardeloos zijn opzettelijk genegeerd. De opwarming van de aarde is gewoon erg bruikbaar geweest voor mensen met een religieuze aanleg en met angst voor chaos. Helaas omvatten deze mensen ook politici en prinsen. Mensen die al vatbaar zijn voor een ideologie, voor eenvoudige verklaringen voor complexe dingen, vinden de vermeende opwarming van de aarde erg verleidelijk.

Dus terwijl de wetenschappelijke basis voor geloof in klimaatverandering afbrokkelt, neemt het religieuze argument in kracht toe.

Omdat het loslaten van deze ideeën de houders zoveel psychologische pijn zal bezorgen, zullen ze er zich tot het aan laatste moment aan vasthouden. Op het moment van schrijven heeft de vertrekkende premier van het Verenigd Koninkrijk zojuist toegezegd om in het gehele land nul koolstof te produceren tegen het jaar 2050, zonder een stemming of enig democratisch toezicht, en dit voor een bedrag van 1000 miljard pond.

Dit was een religieuze daad. Andere religieuze handelingen in het verleden hebben ons de grote kathedralen, het Parthenon en Angkor Wat gegeven. Aan de andere kant hebben sommigen ons de inquisitie en de jihad gegeven.

Deze beslissing valt zeker in de laatste categorie.

Ik ben er zeker van, beste lezers, dat velen van jullie het grondig oneens zijn met de voorgaande ideeën. Als dat zo is, vraag ik je alleen maar waarom. Zijn mijn argumenten onzin? Of is het het ongemakkelijke gevoel dat gekoesterde ideeën en zekerheden worden aangevochten? Als het dat laatste is, dan is er sprake van religie, mijn vriend.

 

Dr. Andrew Edmonds, PhD

Andy Edmonds promoveerde op de analyse van tijdreeksen voor Chaos in 1996. Hoewel hij geen klimaatwetenschapper is, is hij een expert in de wiskunde en technieken die ten grondslag liggen aan het modelleren van verschijnselen zoals het klimaat.

Deel dit bericht a.u.b.
LinkedInMastodonWhatsApp

Gerelateerd: