Ecomodernisme versus extreem ecologisme

Een gastbijdrage van Paul Scheffer.

De klimaat cum duurzaamheidshype wordt in toenemende mate gepercipieerd als het product van een elitair, ideologisch gedreven ecologisme. Daartegen is van verschillende kanten verzet gerezen, niet alleen vanuit de bevolking, zoals de gele hesjes in Frankrijk, maar ook van de kant van regeringen, zoals de Oost-Europese landen binnen de Europese Unie.

Inmiddels hebben kritische klimaatwetenschappers en economen – en niet te vergeten de kritische journalistiek op de sociale media – overtuigend aangetoond dat het klimaatbeleid, dat ondemocratisch via achterkamertjes tot stand is gekomen, geen aantoonbaar effect zal hebben en dus zinloos is.

Betweters

Klimaat en duurzaam zijn ideologische speerpunten van betweters, die kennelijk alle welvaart en welzijn uit het leven willen bannen: auto weg, vlees weg, vliegvakantie weg en stijgende ecotaksen. Zulks vooral door hun voorkeur voor laagwaardige energetische energiebronnen, zoals aanbod-gestuurde wind- en zonne-energie. Dit alles gaat vooral ten koste van het besteedbaar inkomen van de lagere inkomensgroepen.

Opmerkelijk genoeg blijken de ecologisten, die onder meer vlees- en vliegschaamte prediken, tegelijkertijd vuile biomassastook en als consequentie oerwoudkap te propageren ‘voor het klimaat’. Begrijpt u het nog?

De nieuwe puriteinen

Ecologisten zijn de nieuwe puriteinen. Als sektarische dominees en groene boetepredikers zijn ze in toenemend mate ongeloofwaardig door hun klimaatfanatisme. Ze slagen er steeds minder in de kritische wetenschappers en boze burgers, die het onheil van het draconische klimaatbeleid zien aankomen, te overtuigen. Alle opeenvolgende alarmerende klimaatrapporten zijn geschreven door ideologisch voorgeselecteerde ‘experts’, die klimaatconferenties bezoeken met honderden vliegtuigen om de klimaatexperts en hun bandwagon af en aan te voeren.

Hun geloofwaardigheid is vooral op de sociale media sterk afgenomen. Maar er is meer aan de hand: de voorspelde catastrofale opwarming van de computermodellen wil maar niet komen, zo stelt de kritische klimaatwetenschap vast.

De alarmistische modellen van het VN-klimaatpanel kloppen niet

We weten inmiddels dat er geen betrouwbare wetenschappelijke basis is voor catastrofale klimaatdoemvoorspellingen op grond van politiek geparametriseerde computermodellen van het VN-klimaatpanel (IPCC). De satellietmetingen laten noch een verontrustende versnelde opwarming noch een vreesaanjagende zeespiegelstijging zien. Toch wordt het alarmisme onophoudelijk gevoed door paniekverhalen over hittegolven, hurricanes, smelten van drijfijs, verbleking van koraalriffen enz.enz. Ook de overcorrectie van historische temperatuurdata door meerdere weerinstituten over de wereld, onder het mom van noodzakelijke homogenisering, draagt daaraan bij.

Natuurlijke oorzaken zijn dominant, zo blijkt ook uit de klimaatgeschiedenis

Mens en natuur hebben hebben in het verleden gelukkig veel hogere CO2-waarden overleefd, de middeleeuwse opwarmingsperiode, zo’n duizend jaar geleden, was warmer dan vandaag, de kleine temperatuurvariaties van de 20ste eeuw zijn dan ook vooral te verklaren door natuurlijke oorzaken. En de IPCC-rapporten bevestigen dat er géén toename is van extreme weersomstandigheden en er géén economische schade is als gevolg van de toegenomen CO2-uitstoot. Bovendien lijken nieuwe studies te suggereren dat de afname van lage bewolking in de vorige eeuw een belangrijker opwarmingsfactor is geweest.

Nieuwe wetenschappelijke studies, maar niet vanuit het gepolitiseerde IPCC

Nieuwe wetenschappelijke studies (regelmatig alhier op Climategate.nl te lezen, maar niet vanuit het IPCC), tonen aan dat de stijgende hoeveelheid CO2 in de atmosfeer per saldo géén of nauwelijks effect heeft op de gemiddelde temperatuur op aarde. De invloed van wolken, met name van lage bewolking, blijkt vele malen groter te zijn (geweest), zo stelt de kritische klimaatwetenschap vast. De wetenschappelijke geloofwaardigheid van het catastrofale CO2-klimaatalarmisme is inmiddels zover gedaald, dat een enkele zomerse zogenaamde ‘record’ hittegolf in Nederland en de uitspraken van een spijbelende puber met de handicap van Asperger de geloofwaardigheid van die catastrofale CO2-opwarming moeten onderbouwen. Deerniswekkend!

Is het zogenaamd ‘redden van de planeet’ wel zo deugdzaam?

Wat is toch die achterliggende drijfveer van zo’n irrationeel inmiddels politiek geregisseerd wereldwijd klimaat-/milieuproject vanuit het IPCC en kritiekloos overgenomen door de politiek in EU en Nederland? Is het omdat het een slimme manier is om de afkeer te verbergen die het politiek invloedrijke ecologisme van wereldwijde armoede door overbevolking heeft?

Praten over een bevolkingsrem is sinds WOII niet echt meer bon ton in de politiek. Maar het zogenaamd ‘redden van de planeet’ door strenge klimaatbeheersingsmaatregelen klinkt wel heel deugdzaam in de politieke propaganda, maar zal vooral de arme wereldbevolking treffen.

Milieu, natuur en klimaat blijken slechts drogredenen door onlogische ‘duurzame’ keuzes

Dat milieu, natuur en klimaat slechts een drogredenen zijn, wordt duidelijk wanneer we vaststellen dat de ecologisten niets ophebben met een effectieve politiek om flora en fauna in de wereld voortvarend te beschermen. Dat blijkt uit de onlogische en ineffectieve keuze voor ernstig milieuvernietigende biomassa- en intermitterende laagwaardige wind- en zonne-energie als favoriete maatregelen ten behoeve van klimaat’beheersing’ .

Daarom werkt ‘duurzaam’ niet, maar is bovendien sterk milieuvervuilend

Ook de schone veilige 3de en 4de generatie CO2-loze kernenergie, met een bijna oneindige energiebron via het stralingsloze Thorium, die welzijnsgroei en economische vooruitgang mogelijk maken, wordt juist door deze ecologisten ideologisch afgebrand. Naarstig investeren en beleggen in de R&D voor nieuwe kernenergie is volgens hen ideologisch fout. Echter massaal oerbossen kappen om biomassa te verstoken in energiecentrales, beleggen in gesubsidieerde maar ernstig milieuvervuilende wind- en zonne-energie en investeren in de sterk vervuilende elektrische mobiliteit is dan ineens wel ‘duurzaam’.

‘Doe dramatische uitspraken’

Om de klimaatangst er in te houden moeten er dus aanhoudend vreesaanjagende scenario’s worden verspreid, met eenvoudige dramatische uitspraken en moeten wetenschappelijke kritiek en contrafeiten buiten de media worden houden.

‘Doe vooral dramatische uitspraken’, zo werd de deelnemers aan klimaatconferenties achter de schermen geadviseerd. Ook in Nederland doet de NPO/NOS bijna dagelijks aan bewust eenzijdige ‘duurzame’ en klimaatalarmistische nieuwsselectie.

Een ‘optimale’ wereldbevolking’ ter voorkoming van ‘Earth Overshoot Day’

Terug in de tijd blies de Club van Rome in 1972 in ‘Grenzen aan de groei’ de bevolkingspolitiek nieuw leven in onder het mom van een ‘optimale’ wereldbevolking. Het streven was zo’n 1,5 miljard aardbewoners. Volgens projecties uit het rapport van 1972 zou de mensheid in 2005 reeds zijn uitgestorven aan honger en oorlog.

De Club van Rome pleitte voor het verminderen van de wereldbevolking en daarbij ging het vooral om de economische groei in ontwikkelingslanden te beperken. Als verlengstuk daarvan hebben we nu de ideologisch verzonnen meme’s ‘Carbon Footprint’ en ‘Earth Overshoot Day’, die een wetenschappelijk legitimatie moeten geven aan deze foute ideologie. Maar een echt wetenschappelijk fundament ontbreekt.

De Club van Rome wordt nog steeds serieus genomen door de fanatieke ecologisten en, nog erger, ook in onze ministeriële burelen.

De wereld economisch vernietigen

Bekend zijn de pleidooien van voormalig olie-ondernemer en in 1992 Secretaris-Generaal van de VN-Conferentie voor Milieu en Ontwikkeling in Rio de Janeiro, oliemiljonair Maurice Strong, om de wereld economische te vernietigen om zo de wereldbevolking te decimeren. De effectiefste manier om de groei van de wereldbevolking te verminderen is hen het gebruik van fossiele brandstoffen en dat van kernenergie te ontzeggen, zo vonden Strong en zijn aanhang. Strong’s ideologie werd breed gedragen door duizenden invloedrijke politiek gelijkgestemde elites en hun fanatieke actievoerende bandwagon, van wie velen tegenwoordig ‘gerespecteerde’ opiniemakers, politici en staatslieden zijn geworden.

Voorkom technische vooruitgang in ontwikkelingslanden

Eerder in de tijd werd in het boek ‘Silent Spring’ ( Rachel Carson 1962) actief gepleit tegen nieuwe technologieën, die het leven en welzijn van de armen in ontwikkelingslanden konden verbeteren – een soort van economische ‘apartheid’ . Een voorbeeld daarvan was de ban op de toepassing van DDT om malariabestrijding in ontwikkelingslanden effectief tegen te gaan. Resultaat: over de jaren heen een half miljard malariaslachtoffers. Het was ook een geheiligd Greenpeace-dogma dat 40 jaar lang DDT in hun ideologische banvloek hield. Ze worden bij Greenpeace niet graag aan hun historische blunders herinnerd.

Zie ook hier.

Klimaat ongevoeliger voor CO2, maar dus ook ongevoeliger voor CO2-reductie

De ecologisten blijven echter achter de schermen pleiten voor drastische maatregelen ten behoeve van klimaat’beheersing’. Maar klimaatverandering is van alle tijden en blijkt steeds minder gevoelig te zijn voor extra CO2-uitstoot. Maar dat betekent tegelijkertijd dat deze ook minder gevoelig is voor CO2-reductie. Er is een invloedrijk, heimelijk werkend netwerk van mensen dat vast besloten is om klimaatangstpropaganda te gebruiken als instrument om de goedkope landbouw-/voedselproductiviteit te beperken en daarnaast de toepassing van fossiele energie en kernenergie te reduceren tot nul.

Klimaatverdienmodel

Klimaatspeculant en ‘duurzaam’ belegger/miljardair Al Gore is misschien wel de meest bekende propagandist van klimaatangst. In de USA heet een dergelijk angstverspreiding voor eigen profijt ‘racketeering’ en is door de RICO-act een criminele daad. Maar Gore schijnt onaantastbaar te zijn, beschermd door de ecologistische elite. De internationale kongsi bestaat uit ontelbare deelnemers op de bandwagon van ‘wetenschappers’, die graag hun twijfelachtige angstargumenten blijven aanreiken ter ondersteuning van hun eigen klimaatverdienmodel.

In Nederland zijn de partijen uit het RutteIII-kabinet en de VNO/NCW bijzonder verheugd over de aanstaande investeringskansen in het klimaat. Maar de overheid heeft zelf reeds aangegeven dat het effect daarvan slechts 0,00003 graden C minder opwarming oplevert in 2100. En Dorland (klimatoloog, KNMI) berekende een effect van 0,00007 graden C.

Afschaffing van de democratie

In Nederland blijkt het RutteIII-kabinet bijzonder verheugd met het huidige klimaatverdienmodel en met de toekomstige eco-fiscale mogelijkheden ten behoeve van nieuwe klimaatsubsidies. Maar dit beleid heeft een hoge prijs. Het is slechts mogelijk door het uitschakelen van de democratie, zogenaamd ten behoeve van het ‘redden van het klimaat’. De instelling van de Crisis & Herstelwet in 2010 en het afschaffen van het raadgevend referendum (2018) zijn hiervan trieste voorbeelden.

De angstkongsi werkt nog steeds door achter de schermen

De Climategate e-mails uit 2009 waaruit wetenschappelijke fraude van CRU-team (o.a. Phil Jones en Michael Mann, de hoofdauteur van de malafide klimaathockeystick) bleek, onthulden heel duidelijk hoe ook nu nog steeds deze angstkongsi van ‘wetenschappers’ achter de schermen blijft werken om het publiek en de politiek te misleiden met het zaaien van angst over nieuwe ‘hockeysticks’ en ‘tipping points’. Zij worden daarbij gedekt door een fanatieke ideologische achterban.

Kritiek tegen het ecologisme neemt gestaag toe en is niet meer te beteugelen

Maar er is meer aan de hand. De immer toenemende wetenschappelijke en journalistieke kritiek op het gepolitiseerde klimaatalarmisme van het IPCC, op het zinloze ’ klimaatbeleid, op de ernstige wereldwijde milieuvervuiling, juist door ‘duurzaam’, is niet meer te beteugelen in de sociale media. De opkomst van het ecomodernisme biedt gelukkig nieuw elan tegen irrationele klimaatangst, tegen milieudoemscenario’s en tegen het voortwoekerende venijn van het ecologisme.

Dus ecologisme inruilen voor ecomodernisme

Volgens het ecomodernisme bestaan er geen grenzen aan de groei. Het begrenzen van de groei leidt tot wereldwijde economische recessie. De aarde kan gemakkelijk 10 miljard mensen voeden. De huidige mondiale agrarische capaciteit is zelfs voldoende om 40 miljard aardbewoners te voeden, aldus schattingen van Wageningen Universiteit.

Zonnepanelen en windmolens zijn een kostbare misstap die geen klimaatwinst oplevert. Kernenergie heeft de toekomst als onuitputtelijke energiebron. Biologische landbouw zal de wereld niet gaan voeden, industriële landbouw en genetische gewasverbetering wèl.

De aanhangers van het ecomodernisme, een contra-beweging van groene denkers en publicisten, zijn daarom optimistisch over de toekomst en het welzijn van wellicht 10 miljard aardbewoners in 2100. Zij geloven in economische groei, maar tegelijkertijd ook in een afnemende wereldbevolkingsgroei door meer welvaart. Ze bekijken de wereld nuchter en breken met destructieve ideologische ideeën van de ecologisten. Ecomodernisten komen dan ook met een veel effectievere agenda voor het klimaat, maar tevens voor schonere energie, voor meer natuur en een schoner milieu.

Dat is een hoopvolle ontwikkeling!

Zie ook ecomodernisme hier.