Hoe gaan onze wetenschappelijke overheidsinstellingen met data en modellen om? Dat is een belangrijke vraag omdat de uitkomsten daarvan enorme – negatieve – consequenties kunnen hebben voor de welvaartsontwikkeling van onze samenleving.

Veel van deze instellingen zijn uitsluitend afhankelijk van overheidsgelden. En zoals het spreekwoord zegt: ‘Wiens brood men eet, diens woord men spreekt.’

Volgens de Bijbel is het Woord vlees geworden en heeft het onder ons gewoond. Maar moderne apostelen zouden dat nooit meer zo opschrijven. ‘Vlees’? Dat kan tegenwoordig toch niet meer? Het Woord is Groen geworden.

In het licht van de vele affaires waaruit ongepaste beïnvloeding van de bureaucratie van de uitkomsten van ‘onafhankelijk’ onderzoek van overheidsorganen bleek – waarover de media uitvoerig hebben bericht – weten we thans dat academische onafhankelijkheid van de betrokken instellingen is geërodeerd. Dit is een zorgwekkend verschijnsel dat past in het beeld van een oprukkend ecototalitarisme, waarover Climategate.nl eerder rapporteerde.

Dat is bijvoorbeeld gebleken bij het onderzoek naar het tot dusver onopgeloste raadsel van de verdwenen hittegolven bij het KNMI. Zie hier.

Ook de rol van het PBL als oerbron van het milieu- en klimaatalarmisme in ons land, mag niet onvermeld blijven. Bij de berekening van de kosten van de energietransitie werden zoveel kosten buiten beschouwing gelaten dat hier gerust van desinformatie mag worden gesproken. Zie hier. Daarmee wordt de afweging van kosten en baten scheef getrokken en is geen rationele politieke besluitvorming meer mogelijk.

Datzelfde geldt voor het ECN wat betreft zijn berekeningen van de kosten van windenergie. Zie hier. Ook het TNO laat zich niet onbetuigd. Zie hier. En ook de TU Delft laat zich meesleuren door de politiek correcte maalstroom. Zie: ‘Climate Action’ TU Delft – laatste academisch bolwerk tegen klimaatwaanzin dreigt te vallen’. (Hier).

Maar nu is er dan ook het RIVM met zijn stikstofmodel, dat de wetenschappelijke basis vormt voor de stillegging van talloze bouw- en andere projecten in ons land. De schade daarvan is onvoorstelbaar groot. Vele bedrijven worden daardoor op korte termijn met faillissement bedreigd. En de gevolgen daarvan voor de werkgelegenheid laten zich raden.

In dit licht eist Mesdag Zuivelfonds inzage in het stikstofmodel van het RIVM, nu de stikstofwetgeving onderuit is gegaan. Omdat het RIVM die transparantie niet wil geven, is Mesdag Zuivelfonds een procedure gestart tegen het rijksinstituut om inzage af te dwingen. “De schade voor de landbouw, de bouwsector en andere projecten is enorm en dat mede doordat het stikstofmodel fouten lijkt te bevatten”, verklaart Jan Cees Vogelaar, voorzitter van het fonds. Wetenschappers die het model willen controleren, wordt inzage geweigerd. Het RIVM stelt ‘het niet nodig te vinden’ en ‘de toegevoegde waarde er niet van te zien’ dat externe wetenschappers onder de motorkap van het model kijken.

Mesdag Zuivelfonds probeert al jaren inzicht te krijgen in de onderbouwing van het stikstofbeleid. Dat valt niet mee. Maar liefst 3,5 jaar intensief trekken, sleuren, inzet van de Tweede Kamer en een kort geding waren nodig om de meetdata van zo’n 200 veldproeven te mogen inzien, die ten grondslag liggen aan het stikstofbeleid voor de landbouw. In dit geval ging het om metingen van Wageningen UR. Momenteel worden deze metingen wetenschappelijk onderzocht in de Verenigde Staten, binnenkort worden de uitkomsten verwacht.

Ook het RIVM werkt niet mee aan een transparant stikstofbeleid. Onderzoekers die de onderbouwing van het stikstofmodel voor natuurgebieden willen toetsen, worden weliswaar gastvrij uitgenodigd door het RIVM voor een gesprek. De openbaarheid van bestuur kent echter een grens, onder de motorkap van het stikstofmodel mag niet worden gekeken. Al een jaar lang proberen externe wetenschappers inzage te krijgen. Tevergeefs.

Vogelaar wil dat het RIVM de wetenschappers met spoed toelaat, om het stikstofmodel voor natuurgebieden te controleren. Voordat er onomkeerbare regelgeving op wordt gebouwd. “Van de overheid mag je deze transparantie verwachten. Als dat niet met vriendelijk vragen kan, dan maar via de rechter.”

Vogelaar heeft sterke aanwijzingen dat het RIVM wat te verbergen heeft. Het RIVM had namelijk wel een aantal datasets beschikbaar gesteld. Die brachten aan het licht dat de meetdata in natuurgebieden een andere trend laten zien dan de uitkomsten van het rekenmodel. Het model past een mysterieuze statistische bewerking toe, die de stikstofhoeveelheid laat toenemen. “Er gebeurt iets vreemds met de cijfers, wij willen weten wat er aan de hand is.”

Tot zover het Mesdag Zuivelfonds.

Bron hier.

Maar het gaat niet alleen om de modellen, het gaat ook om de metingen. Kloppen die wel?

In ‘De trukendoos van het RIVM’ over het meten van ammoniak in Nederland, leggen Geesje Rotgens en Jaap Hanekamp uit wat er volgens hen niet klopt.

Zie video hier.

Deel dit bericht a.u.b.
LinkedInMastodonWhatsApp

Gerelateerd: