Klimaatalarmistische banken worden eco-imperialisten

Afrika moet zich daar niets van aantrekken en verder gaan met de ontwikkeling van fossiele en kernenergie om welvaart te creëren. 

Auteurs: Paul Driessen en David Wojick.

Vertaling: Martien de Wit.

Afrika heeft ’s werelds laagste elektrificatiegraad. Het stroomverbruik per hoofd van de bevolking is maar 613 kilowattuur per jaar, vergeleken met 6.500 kWh in Europa en 13.000 kWh in de Verenigde Staten, constateerde president Akinwumi Adesina van de Afrikaanse Ontwikkelingsbank (AfDB) in juli 2017. Dat is 9,4% van de EU en 4,7% van Amerikaans elektriciteitsverbruik. Het is te vergelijken met Amerikanen die slechts 1 uur per dag, 8 uur per week, 411 uur per jaar elektriciteit zouden hebben – op totaal onvoorspelbare tijden, gedurende een paar minuten, uren of dagen achter elkaar.

Het is eigenlijk nog erger dan dat. Als we het goed geëlektrificeerde Zuid-Afrika buiten beschouwing laten, verbruiken sub-Sahara Afrikanen een bijna te verwaarlozen 181 kWh elektriciteit per hoofd van de bevolking. Dat is 1,4% van het verbruik van de gemiddelde Amerikaan!

In Sub-Sahara Afrika (de landen ten zuiden van de Sahara) hebben meer dan 600 miljoen mensen geen elektriciteit en meer dan 700 miljoen mensen hebben alleen hout, gras en mest om te koken en te verwarmen. In deze regio woont 16% van de wereldbevolking en 53% daarvan heeft geen elektriciteit. Tegen 2050 zouden de stedelijke populaties in dit gebied met 600 miljoen kunnen toenemen.

Vastbesloten om het ‘donkere continent’ te transformeren, lanceerde de AfDB in 2017 een $ 12 miljard New Deal voor Energie en een Light Up en Power Africa-initiatief in juli 2018. De bank benadrukte vaak dat toegang tot voldoende voorraden betrouwbare, betaalbare moderne energie – inclusief fossiele brandstoffen – van cruciaal belang is voor de sociale en economische ontwikkeling van het continent. Zonder energie is het onmogelijk om banen te creëren, de productiviteit te verhogen, ongelijkheid te verminderen, de gezondheid en het welzijn van mensen te verbeteren of armoede te beëindigen.

Het verheven doel van de bank voor haar New Deal op energiegebied is 100% toegang tot elektriciteit in stedelijke gebieden, en 95% op het platteland, in 2025. In juli 2017 vertelde de heer Adesina aan de African Union Summit dat hij verheugd was dat “Japan onze oproep om een uitgebalanceerde energiemix toe te passen, beantwoordde”, waarbij inbegrepen “de ultra-superkritische schone steenkooltechnologieën“, die zwavel, stikstofoxiden en deeltjes verwijderen, terwijl de CO2-uitstoot sterk wordt verminderd.

In 2018 keurde de bank startkapitaal goed voor een Nigeriaans steenkoolproject en maakte zij zich op voor de financiering van een 350 MW-steenkoolcentrale in Senegal. Ook initieerde de bank plannen voor een $ 2 miljard kolengestookte elektriciteitscentrale in de havenstad Lamu in Kenia, nadat het IMF, de Wereldbank en andere westerse geldschieters Kenia bot hadden afgewezen.

Maar toen zwichtten de heer Adesina en de AfDB voor kolonialistische koolstofdruk. De bank zegt nu bijna niets meer over steenkool of zelfs aardgas. De nieuwe thema’s zijn: reageren op wereldwijde zorgen over klimaatverandering, geleidelijk een “koolstofarm en duurzaam groeipad volgen”, de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen aanzienlijk verminderen en de overgang bevorderen naar “groene groei” en “schone hernieuwbare energie”.

In september 2019 kondigde de bank aan dat ze van plan was te beginnen met het slopen van kolengestookte energiecentrales in heel Afrika, de bouw van “de grootste zonnepaneel-zone” ter wereld en financiering aan te trekken voor de Lamu-energiecentrale. “We stoppen met kolen,” zei de heer Adesina. “Steenkool is het verleden en hernieuwbare energie is de toekomst.”

Dus de AfDB heeft zich aangesloten bij de Wereldbank, Goldman Sachs en andere Multilaterale Anti-Ontwikkelingsbanken door meer aandacht te schenken aan klimaatalarm en het vermijden van kritiek van types als Greta, de voortdurend gekrenkte en boze feeks van Kerstmis 2019, dan aan het beschermen van de levens, middelen van bestaan, gezondheid en levensstandaard van honderden miljoenen elektriciteitsarme Afrikanen.

Deze 180-graden draai is waanzinnig, disfunctioneel en onoprecht. Voor velen zal het fataal worden.

Ten eerste: er is niets ‘groen’, ‘schoon of ‘hernieuwbaar’ aan wind- en zonne-energie. De enorme hoeveelheden land, grondstoffen, mijnen en fabrieken die nodig zijn om windturbines, zonnepanelen, batterijen en transmissielijnen te bouwen, teneinde wijd verspreide, onvoldoende, intermitterende, weersafhankelijke wind- en zonne-energie in te zetten ten bate van de Sub-Sahara Afrikanen, zijn alles behalve schoon, groen, hernieuwbaar of duurzaam. In feite zijn er, om in die behoeften te voorzien, miljoenen windturbines en miljarden zonnepanelen nodig.

Ten tweede: de AfDB kan onmogelijk zijn Energy New Deal of Light Up en Power Africa-doelen bereiken met wind en zonne-energie. Op die manier bereikt zij nooit 100% of zelfs maar 25% toegang tot voldoende elektriciteit. Geen enkel land heeft ooit een moderne economie op deze manier opgebouwd of in stand gehouden – en landen die dat hebben geprobeerd door het verplicht stellen van wind-, zonne- en fossielvrije economieën, betalen een vreselijke prijs. Headlines vertellen het verhaal:

Groene zelfmoord in Duitsland: verlies van industriële banen tot boven de 80.000.

De Duitse windindustrie staat op uitsterven.

340.000 Duitse gezinnen hebben dure elektriciteit afgesloten.

Brits staal staat voor een faillisement.

Britse gezinnen hebben al een zware schuldenlast bij hun energieleveranciers, nog voordat de winter begint.

Ondertussen is de fossiele en nucleaire economie in de VS in november nog eens met 266.000 banen gegroeid en zijn ook de lonen gestegen.

Ten derde: er is geen bewijs voor de bewering dat temperaturen, droogte en het weer overal in Afrika zonder precedent zijn, of te wijten zijn aan CO2 afkomstig van fossiele brandstoffen of van hout, gras en het verbranden van mest. Die verschijnselen en andere klimaatveranderingen zijn door de geschiedenis heen normaal geweest. Een energierijk, welvarend Afrika zal veel beter in staat zijn om toekomstige veranderingen aan te pakken dan een arm, energieloos continent.

Ten vierde: China, India, Indonesië en andere landen stoppen niet met het bouwen van kolen- en gasgestookte centrales en ze stoten enorm veel meer CO2 uit. Waarom zouden Afrika en de AfDb een andere weg inslaan?

Ten slotte betekent het uitbannen van fossiele brandstoffen (en kernenergie) en de nadruk op pseudo-hernieuwbare energie, dat miljoenen kinderen en ouders elk jaar blijven lijden en velen onnodig sterven aan armoede en energiearmoede. Deze eco-slachting door klimaatactivisten en banken mag niet doorgaan.

Afrikanen hebben een fundamenteel mensenrecht op meer dan de paar lampen, oplaadstations voor mobiele telefoons en koelkastjes van 28 liter die gebruikt kunnen worden in een windturbine- en zonnepaneel-economie.

Gelukkig erkennen Botswana, Tanzania en andere landen dat hun continent rijk is aan steenkool, olie, aardgas, hydro-energie en uranium. Ze zijn van plan deze hulpbronnen te gebruiken, hun lot in handen te nemen, hun economieën te ontwikkelen en het leven van hun volkeren te verbeteren – door het bouwen van kolen- en gasgestookte energiecentrales, waterkrachtcentrales en hogetemperatuurreactoren of andere kerncentrales. Ze zullen ook windturbines en zonnepanelen in verre dorpen installeren totdat het elektriciteitsnet 24/7/365 stroom naar de dorpen brengt.

Geen enkele oplossing werkt overal. Maar “onder geen enkele omstandigheid gaan we ons verontschuldigen” voor de ontwikkeling van de olie-, gas- en kolenvelden van Afrika, zei Gabriel Obiang Lima, minister van energie in Equatoriaal-Guinea en voegde eraan toe dat het “crimineel” is voor niet-Afrikanen om te suggereren dat Afrika hulpbronnen moet negeren die het heeft.

“Energie is de katalysator voor groei”, zegt Gwede Mantashe, Zuid-Afrika’s nieuwe minister van Minerale Hulpbronnen en Energie en nationale voorzitter van het Afrikaans Nationaal Congres (ANC). Afrika heeft zijn olie en gas lang geëxporteerd naar de rest van de wereld, terwijl het zelf een tekort aan energie had, merkte hij op tijdens een recente Africa Oil Week conferentie in Kaapstad. Dat is niet langer houdbaar. Zijn nieuwe ‘Integrated Resources Plan‘ omvat kolen en kernenergie en alle vormen van energie, afhankelijk van een bepaalde tijd en situatie.

De vakbonden in Zuid-Afrika zien nu dat zonne- en wind geen banen of welvaart zullen creëren; zij zijn voorstander van energie uit steenkool voor binnenlandse gebieden waar steenkool overvloedig aanwezig is en nucleaire energie voor de kustgebieden, waar water de reactoren kan koelen. Zambia, Kenia, Nigeria, Ghana en Rwanda lijken allemaal bereid om zich bij de nucleaire plannen van Zuid-Afrika aan te sluiten. Zambia heeft een nieuw Zambiaans Atoomenergie Agentschap (ZAMATOM), onder leiding van Dr. Roland Msiska; het is begonnen met het bouwen van een nucleair centrum en bereidt zich voor op een nieuwe generatie kleine modulaire nucleaire reactoren.

“Ik ben het zat om de les gelezen te worden door mensen in rijke landen die nog nooit een dag zonder elektriciteit hebben geleefd”, zegt de Nigeriaan Sam Bada. “Misschien moeten ze gewoon naar huis gaan en hun koelkast, warm water, laptops en verlichting uitschakelen. Leef dan zo een maand lang en vertel ons, die al jaren geleden hebben, om geen kolen te verbranden.’

Energie-armoede houdt economische armoede in stand en creëert broedplaatsen voor terroristische groeperingen in verzwakte Afrikaanse landen. Recente aanvallen door Islamitische Staat onderstrepen dit groeiende gevaar. Ondertussen missen te veel banken het morele fatsoen om op te komen voor fossiele brandstoffen of kernenergie, of de klimaatalarm-doctrine in twijfel te trekken. Als ze blijven twijfelen, zou China er goed in kunnen stappen – en meer invloed en uitgebreide controle over de Afrikaanse grondstoffen in het proces krijgen. Het zou veel beter zijn als Afrika voor zichzelf opkwam.

Elke nieuwe energiecentrale genereert elektriciteit, banen, betere levensstandaarden en meer belastinginkomsten om meer energiecentrales, transmissielijnen en welvaart op te bouwen. Elk land kan dit doen, net zoals China, India en andere landen al hebben gedaan. Er zou geen beter Kerstcadeau zijn dan Greta uit Afrika te verbannen.

Bron hier.

Paul Driessen is senior beleidsanalist voor het Committee For A Constructive Tomorrow en auteur van boeken en artikelen over energie, klimaatverandering en economische ontwikkeling.

David Wojick is een onafhankelijke analist die gespecialiseerd is in wetenschap en logica in het overheidsbeleid.