Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Er is iets eigenaardigs aan het licht gekomen wat het begrip consensus betreft. In de Telegraaf verscheen de wekelijkse column van Nausicaa (prachtige Homerische naam overigens) Marble. Hierin wees zij er met zo veel woorden op dat onder wetenschappers die 97% consensus ontbrak:

 

Je weet niet of de regering juiste keuzes maakt, omdat maatregelen die in de ochtend onzinnig worden verklaard in de avond alsnog ingaan. Je weet niet welke wetenschapper te geloven, want ze spreken elkaar met overtuigende argumenten tegen.

Bron.

Ik heb de hoorzitting met het RIVM in de hoofdrol gezien. Inderdaad werden daar door het RIVM goede argumenten aangedragen voor de keuze van de aanbevolen tactiek (scenario). Hier is desondanks discussie over. Zeker is wel dat niemand de precieze uitkomsten met zekerheid kent van de 3 geschetste scenario’s, al lijkt scenario niets doen wel heel rampzalig te verlopen. Rest de vraag hoe zeker men dan is van de uitkomst van elk van beide overige scenario’s? Geen mens die het sluitende antwoord kan geven, omdat pas naderhand het resultaat bekend wordt en kan worden vergeleken met het resultaat van scenario’s van andere landen. Het is niet anders, maar zo werkt het binnen de wetenschap nu eenmaal. En dit doet het, zo lang wetenschap bestaat, want wetenschappelijke vooruitgang stoelt op twijfel, onzekerheid en testen, niet op consensus. Dit is in dat corona-debat zichtbaarder dan ooit.

Er is vanwege ditzelfde al lang twijfel over de autoriteit en het aplomb van klimaatwetenschappers bij hun uitspraken, projecties en aanbevelingen. Bovendien is de vraag wat een klimatoloog eigenlijk is. Hoeveel vakgebieden moet deze wel niet beheersen gezien de veelomvattendheid van het klimaat, ook in de verre historie?

Een homo universalis is iemand die niet alleen alle denkbare takken van wetenschap en mystiek tot in de vingertoppen beheerst, maar die ook nog eens ons en onze kinderen en kleinkinderen behoedt voor een voortijdig en onaangenaam einde door opwarming van de planeet. Ik doel uiteraard op de klimatoloog.

Bron.

Mij lijkt klimaat bovendien stukken complexer dan virologie. Ik denk dat dus enige bescheidenheid wel op zijn plaats zou mogen zijn. Ik vrees evenwel dat talloze klimatologen het aan deze bescheidenheid ontbreekt, druk als zij het hebben met het redden van de planeet en hun projecties over 100 jaar. De wereld van de klimatologie heeft zich bij gebrek aan overtuigend bewijs – dus niet de film van Al Gore ten dienste van zijn verdienmodel de ‘Ongemakkelijke Waarheid’ – voor de CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming) o.a. zijn toevlucht genomen tot een al even vermeende 97% consensus. Bij nadere beschouwing berustte deze claim op fraude. Het is slechts de drogreden van het autoriteitsargument, het meest onwetenschappelijke argument denkbaar. Hiernaast valt op dat er van die zelfde zijde kwistig wordt gestrooid met ad hominems, ook een drogreden. Kennen wij niet de minzame kwalificaties als denier, klimaatontkenner, twijfelbrigade? Ook ad hominems zijn onwetenschappelijke ‘argumenten’.

Het meest bizarre ‘argument’ is het ontduiken van bewijslast door een onvergelijkbaar feit aan te halen. De drogreden van ontduiken van bewijs: ‘Roken leidt tot een verhoogd risico op kanker. Dus hoe kan dan iemand er aan twijfelen dat menselijke CO2 leidt tot catastrofale opwarming?’ Dat ‘dus’ is niet expliciet uitgesproken, maar is wel impliciet in de drogreden ingebouwd. Kunt u hier horen.

Wat nog meer is zoal aangedragen als ‘bewijs’. We kennen bijvoorbeeld de als onwetenschappelijk ontmaskerde hockeystick-grafiek van Mann. Hoewel weerlegd, zadelt die grafiek onze maatschappij heden ten dage nog steeds op met irrationele besluitvorming door groene apologeten bij universiteiten en weersinstituten. Men klampt zich ook nog eens vast aan de hoge positieve correlatie tussen CO2 en temperatuur – waar is de causaliteit? – tussen 1980 en 1998. In het licht van honderden miljoenen jaren lijkt mij ook dit niet erg overtuigend.

klimaatwetenschap een verheven wetenschap Er is iets aan het licht gekomen wat het begrip consensus betreft. In de Telegraaf wekelijkse column van Nausicaa

Cartoon: Josh.

Verder werd homogenisatie wereldwijd populair, want kennelijk waren overal toevallig de metingen van vóór 1951 te hoog. Welcome to the adjustocene.

Hier kunnen we aan toevoegen dat het uitstekend gaat met de ijsbeer lang voor het weer aanwassen van het Noordpool-ijs na 2012. Het is thans oorverdovend stil bij de weleer zo alarmistische clubs als WNF en Greenpeace of weerman Munneke en mw. Notenboom. Deze laatste verwacht ook al een ijsvrije Noordpool, net als Al Gore voor 2013 ‘voorspelde’. Dan kunnen ze dus lang wachten en doen ze er verstandig aan de AMO beter te bekijken die o.a. de cyclus van Noordpool-ijsvorming bepaalt.

Wat hebben we nog meer als aangedragen ‘bewijs’? Een klimaatorakeltje uit Zweden, datstijf staat van de dressuur en haar normale jeugdige ontwikkeling moet missen. De aanhangers van de CAGW-hypothese dienen zich te schamen. Opnieuw ontduiking van bewijslast, want welk bewijs voert dit pubermeisje aan? Geen. Opnieuw geen ondersteuning voor de CAGW-hypothese. Wel een hoop getier opdat wij vooral de klimatologen blindelings geloven. Tja, maar dit is nu juist de kern van het debat: waarom moeten wij klimaatwetenschappers blindelings geloven en zij die sceptisch zijn niet? Wij worden immers geconfronteerd met de hierboven geschetste fratsen.

Duidelijk is zo veel dat de obsessie voor de CAGW-hypothese het blikveld van velen heeft vernauwd, zeker daar die vreselijke opwarming maar niet wil komen. Catastrofale opwarming door overwegend menselijk toedoen moet en zal overeind worden gehouden vanwege het verdienmodel, angst voor gezichtsverlies en groepsdenken. Duidelijk waarneembaar is dat de verwachtingen steeds meer afwijken van de feiten. Verder zal eenvoudige natuurkunde -vermogensdichtheid o.a.- het fiasco van de klimaat- en energieplannen onvermijdelijk maken.

En dan tot slot hebben we onze Minister Wiebes en diens visie op de keuze tussen wetenschap en beleid. Enige tijd geleden verscheen een kritisch rapport van wetenschappers over het effect van bossen verbranden teneinde de klimaatdoelen te bereiken. Een voorbeeld van gezond wetenschappelijk dispuut i.p.v. van consensus. De reactie van Wiebes was veelzeggend.

Er zijn allemaal wetenschappers die dingen beweren. Zolang de Europese Commissie zegt dat dit mag, doen we het.

De EC is kennelijk hier het hoogste wetenschappelijke orgaan van de EU. Wetenschappers van buiten de EC en met een andere mening, doen kennelijk niet ter zake. We leren 2 lessen. Wiebes wenst niet zelf na te denken … of doet dat wel, maar durft zich niet uit te spreken. Angst door klimaatgroepsdenken? Les 2: Klimaatwetenschappers – lang niet allen gelukkig – beschouwen zichzelf als een exclusieve klasse van onfeilbaren voor wie de 97%-consensus als ‘bewijs’ dient van hun hoge graad in het doorgronden van alle klimaataspecten. Elk is een homo universalis minzaam vanaf de Olympus neerziend op het aardse gekissebis. Een planeetredder en profeet bovendien, die voorspellingen kan doen voor maar liefst de komende 100 jaar.

Wie zijn wij om hen niet deemoedig te gehoorzamen, ja zelfs te weerspreken?

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).

 

Naschrift

klimaatwetenschap een verheven wetenschap Er is iets aan het licht gekomen wat het begrip consensus betreft. In de Telegraaf wekelijkse column van Nausicaa

Grafiek: Roy Spencer.

Waar blijft toch die verschrikkelijke opwarming?

 


klimaatwetenschap een verheven wetenschap Er is iets aan het licht gekomen wat het begrip consensus betreft. In de Telegraaf wekelijkse column van Nausicaa
Climategate.nl is in 2009 opgericht door Hajo Smit, Marcel Crok en Rypke Zeilmaker, naar aanleiding van het zogenaamde Climategate schandaal. Het begrip Climategate raakte in december 2009 in zwang nadat duizenden e-mails en documenten waren gelekt (of gehackt) uit de Climate Research Unit (CRU) in Engeland, een onderzoeksinstituut dat een cruciale rol speelt in het internationale klimaatonderzoek en dat de aangever is van het IPCC. Deze emails wekten de indruk dat een wereldwijd team van invloedrijke klimaatonderzoekers gegevens gemanipuleerd had, en geprobeerd had kritische publicaties uit tijdschriften en uit het IPCC rapport weg te houden. Hoofdonderwerp was het moeizame verweer tegen de kritiek op de zogenaamde Hockeystick grafiek. Uit de mails kwam een ontluisterend beeld naar voren van de integriteit van sommige betroffen wetenschappers. Tegenwoordig wordt climategate.nl onderhouden door hoofdredacteur Hans Labohm, en wordt de site dagelijks van kopij voorzien door ca 40 auteurs. ( Klimaatwetenschap wetenschap )