Klimaat Comical Ali’s

Mohammed Saïd al-Sahaf. Foto: Wikipedia.

Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Kent u hem nog van de Amerikaanse invasie in 2003 in Iraq? De Iraaqse minister van voorlichting, Mohammed Saïd al-Sahaf (bijgenaamd ‘Comical Ali’),  die grootse overwinningen claimde? Hij kon niet anders, de arme man. Bron.

Ik moest onwillekeurig aan deze man denken bij het aanhoren van Wiebes de Minister van Economische Zaken en de CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming).

Minister Wiebes wil niet toezeggen dat er geen subsidie meer gaat naar de bouw van nieuwe biomassacentrales. Hij begrijpt de zorgen die inmiddels zijn gerezen over het gebruik van biomassa voor energieopwekking. „Maar als we de klimaatopgaven willen halen, hebben we biomassa voorlopig nodig”, zei hij in de Tweede Kamer.

Bron.

Klimaatopgaven? Heeft het klimaat Wiebes opgaven gegeven? Ik vraag mij ernstig af waar deze man en zijn gelijkgestemden mee bezig zijn. In welke fantasiewereld leven zij?

Elke scholier met kennis van scheikunde kan snappen dat het verbranden van bomen in kolencentrales, dat enkele minuten duurt, CO2 móét opleveren. Elke scholier met kennis van biologie kan ook snappen dat een boom pas na vele decennia tot voldoende wasdom komt om een substantiële hoeveelheid CO2 vast te leggen. Elke scholier met kennis van natuurkunde weet dat de vermogensdichtheid van waterstof, biomassa, wind en zon minder dan een duizendste (op zijn best honderdste) bedragen van bijvoorbeeld gas. En een miljoenste vergeleken met kernenergie.

Alleen, bij het klimaatbeleid telt kennelijk deze wetenschappelijke kennis niet meer. Bij het klimaatbeleid blijkt wetenschap vervangen door emotie, neomarxistische ideologie, het negeren van natuurkundige wetten en het negeren van meetresultaten. De weg van Parijs via Brussel naar het klimaatdoel i.e. de Verelendung van Europa, bepaalt de route die elke politicus binnen dit keurslijf geacht wordt te volgen.

Het is dus beter de uitspraken van ja-knikkende zich klimaatwetenschappers noemenden met de grootst mogelijke argwaan te bezien. En zeker in hun argumentatie de onjuiste claim op 97% consensus. In werkelijkheid bestaat die consensus niet. Eender geldt voor het statistische bedrog van Michael Mann met diens belachelijke hockeystickgrafiek.

Arme politici. Hun dilemma tussen eigen gezond verstand en het volgen van die klimaatmythe moet dezelfde zijn als die van die beklagenswaardige Minister van Informatie, Mohammed Saïd al-Sahaf, in Iraq. De man vocht voor zijn leven en vereenzelvigde zich uit lijfsbehoud met de heersende ideologie.

Minstens zo beklagenswaardig is de positie van Timmermans. Deze man is al decennialang bezeten door de ecologistische ideologie van Maurice Strong en heeft zich laten misleiden door de onwetenschappelijke beweringen van Al Gore, die 97% consensus en het bedrog van Michael Mann.

Wat opvalt aan Timmermans is zijn onkunde en zijn met verve schermen met niet bestaande rampen als gelegenheidsargumenten van zijn fantasiewereld. De tijden van de grote hongersnoden, overstromingen van de jaren zeventig etc. zijn echter al lang voorbij.

Dat de kosten van opwarming veel hoger zouden zijn zonder mitigatie i.p.v. adaptatie is een loze bewering. Niemand immers kent het verloop van het klimaat. Niet verrassend dat de modellen er structureel ver naast zitten. Er kan geen consensus bestaan als de kennis van het klimaatcomplex onvoldoende is doorgrond zoals thans het geval, tenzij Timmermans kan aantonen dat de vergelijkingen van alle non-lineaire chaotische processen van het klimaat, juist ook die van vóór 1850, tot ieders instemming zijn opgelost. Dit zou pas een wetenschappelijke doorbraak zijn. Alleen, die is er niet. Ergo, de CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming) berust op emotie en ideologie, niet op wetenschap.

In feite is die hypothese als middel ingezet om de neomarxistische ideologie op te leggen, desnoods door dwang en beroving, onder het mom van nobel klinkend ecologisme, planeet redden en de clichématige beklagenswaardige kleinkinderen.

Het ontbreekt Timmermans simpelweg aan argumentatie gebaseerd op grondige wetenschappelijke kennis. Die heeft hij niet. Dit kwam weer aan het licht bij het debat met de Tweede Kamer over de Green Deal. Alle barokke fantasieën over de nieuwste hype van het Wunderwaffe waterstof hier en vanuit de Sahara – politiek heel stabiel gebied? – passeerden de revue. En ja, verder het cliché over niet duurzame kernenergie – door linkse bezetenheid nodeloos te duur gemaakt.

Ook bepleitte Timmermans de ‘noodzaak’ van biologische landbouw – geeft 20% minder qua opbrengst en kost navenant meer grond dan niet biologische landbouw. De man heeft overduidelijk geen idee waar hij het over heeft. Het betoog van Timmermans was kortom een huiveringwekkende aaneenschakeling van linkse dwangmaatregelen – in zijn jargon draagvlak creëren of burgers helpen – linkse belastingverhogingen, omdat winst in zijn visie oneerlijk is, ergo klimaatbeleid om nivelleringen door te voeren. En ga zo maar door.

Natuurlijk ontbraken de klimaatontkenners en de kleinkinderen niet. Wollige taal die niet kan verhullen dat hij een Stalinistische maatschappij nastreeft met de boeren als eerste slachtoffers van deze Groene Culturele Revolutie.

Bron.

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).