The science is not settled
Een bijdrage van Jeroen Hetzler.
Donderdag 15 oktober 2020 vond een uitzending plaats van Zembla over vermeende nauwe financiële banden tussen wat Big Oil heet en sceptici inzake de CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming). Waar Zembla geen aandacht aan schenkt is dat er eerder sprake is van Big Climate, het duizelingwekkende verdienmodel dat milieu- en klimaatangst verspreidt en vervolgens benut.
Uit de klimaatveranderingen in de afgelopen miljoenen jaren is geen systematisch en dominant verband vast te stellen tussen CO2-schommelingen en temperatuurschommelingen. De vraag is nu welke invloed de mens precies heeft op opwarming. Het antwoord is: die invloed moet er theoretisch zijn, maar is (nog) niet bekend, maar wel onmeetbaar binnen de statistische ruis van alle overige natuurlijke invloeden binnen de complexiteit van het non lineaire chaotische stelsel dat klimaat heet. Bovendien wordt de veruit dominante invloed van het broeikasgas waterdamp genegeerd. Voor cijfers van de pas overleden Fred Singer zie hier.
Het verhaal van het opwarmend effect van CO2 dateert al van 1896 dankzij de Zweedse chemicus Arrhenius. Hij herriep zijn bewering grotendeels in 1906. Daarna dook deze hypothese af en toe op en verdween weer tot het werd afgestoft en ingezet voor politieke doeleinden en dat verdienmodel. Overigens, de 2 graden Celsius-doelstelling (Parijs 2015 1,5 graad geworden) berust nergens op zoals niemand minder dan Phil Jones, voormalig Head of the Climate Research Unit at the University East Anglia zelf hier stelt. Science is not settled.
Klimaatontkenner
Sceptici van de catastrofale opwarming krijgen steevast het predicaat klimaatontkenner opgeplakt, zoals ook de titel van deze Zembla-uitzending luidt. Slechts een ‘verward’ persoon zal klimaatverandering kunnen ontkennen zoals diegenen die het corona-virus ontkennen. De term ontkenner (denier) verwijst in dit verband naar ontkenning van de holocaust. In zijn boek over gesprekken met vooraanstaande sceptische wetenschappers stelt de auteur Lawrence Solomon:
The very term denier is a deliberate reference to the holocaust deniers who defend the nazi regime.
Door dit onderstaand vraaggesprek is deze denigrerende associatie de wereld ingekomen en er gebleven zoals weer eens hier blijkt en bevestigd:
Using the language of denialism brings a moralistic tone into the climate change debate that we would do well to avoid. Further, labeling views as denialist has the potential to inappropriately link such views with Holocaust denial… However, skepticism forms an integral part of the scientific method and thus the term is frequently misapplied in such phrases as “climate change skeptic”.
De titel van de uitzending door Zembla klimaatontkenners zet dus de toon: zij de kwaadaardige vernietigers van deze planeet vs. wij de moreel verheven redders van deze planeet.
Hockeyen, weersextremen en agitprop
Het ligt genuanceerder. Het is opvallend hoe sterk emotie het klimaatdebat in zijn greep heeft gekregen. Er wordt zelfs aangedrongen om ontkenners voor het Haagse Oorlogstribunaal te dagen vanwege misdaden tegen de mensheid. Angst voor heksen heeft nu plaatsgemaakt voor milieu- en klimaatangst. Er is alle reden voor de vraag: waarom nu na 1850 wel door overheersende menselijke invloed en vóór 1850 niet? Die vraag is tot op heden niet beantwoord in weerwil van alle propaganda die anders wil doen geloven. De CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming) blijft een onbewezen hypothese.
Een poging voor het bewijs ondernam Michael Mann in 1998 met zijn geflopte hockeystickgrafiek. Zijn bevinding werd ontkracht door gerenommeerde wetenschappers. Zie hier. In feite was er sprake van fraude. Het IPCC heeft deze grafiek dan ook in de ban gedaan, maar wij, bij monde van Timmermans namens… ja wie eigenlijk? hebben er wel onze klimaatdoelstellingen aan te danken. Interessant is overigens dat het IPCC zelf stelt dat er geen sprake is van toename in weersextremen.
Ondertussen wordt de ene na de andere verwachte ramp door de feiten achterhaald. Het lijkt er steeds meer op dat voorstanders van de CAGW-hypothese hun doel steeds verder achter de horizon zien verdwijnen en daarom feller worden. Ook de komende verkiezingen spelen een rol in wat nu wel een offensief door de media mag heten. Interessant zijn deze woorden:
Henk Hagoort, tot voor kort baas van de Nederlandse Publieke Omroep, heeft diverse malen toegegeven dat hij geen objectieve verslaggeving over het klimaat wil. Hij vindt dat NPO de Nederlandse politiek moet aansporen om feller op te treden tegen klimaatverandering. Tijdens een radiodiscussie (Dit is de dag, 23 november 2015) zei Hagoort dan ook te weigeren programma’s te maken die aan de orde stellen of er eigenlijk wel een klimaatprobleem is.
Deze uitspraak is in strijd met de Mediawet, laat staan wetenschappelijk denken. Hoor en wederhoor krijgen onvoldoende ruimte. De NOS toont zich als informatiebron in dezen onbetrouwbaar. Dit heet agitprop.
Overtuigend bewijs?
In de documentaire van Zembla komt o.a. Jerry Taylor aan het woord en vertelt over zijn bekering dankzij ‘overtuigend’ bewijs waarmee hij werd geconfronteerd. Wat dit bewijs precies was, laat Zembla niet zien. Een omissie. Vandaar het onderstaand waardoor wij wel wijzer worden:
Libertarians tend to compare the cost side of climate change [mitigation] to the benefits. They say, when [person or company] A harms [person or company] B, if the gains to A are greater than the harms to B, then fare thee well. No! If you believe in property rights and individual liberty, it simply does not matter if aggression from A gains more than is lost by the victim.
Dit lijkt een humaan standpunt, maar is het niet, omdat het mitigatie (teniet doen van hier CO2) omarmt. Mitigatie, zoals Overheden nu onder de Klimaatwet en Energietransitie bedrijven is nu juist funest voor de (potentiële) welvaart van alle aardbewoners door de buitensporige kosten en het nauwelijks meetbare effect (mondiaal 0,17 graad C minder opwarming in 2100 als men alle beloftes nakomt) van de ingezette sterk inferieure middelen als wind, zon en biomassa, zij het wel tegen kosten van €2 triljard. Dit vanwege hun onbetrouwbaarheid en extreem lage vermogensdichtheid met een factor 1.000 tot 10.000 t.o.v. fossiel en kern. Dit heeft de bepaald niet libertariër Lomborg in zijn boek False Alarm haarfijn uit de doeken gedaan ten gunste van veel effectievere en veel minder prijzige adaptatie. Zie verder hier. Het standpunt van Taylor weegt de belangen van de Ontwikkelingslanden niet mee. Zijn tweede ‘bewijs’ was:
The issues associated with climate change are not that different from the risk issues we deal with in the financial markets every day. We know there’s a risk — we don’t know how big the risk is, we’re not entirely sure about all of the parameters, but we know it’s there. And we know it’s a low-probability, high-impact risk. So what do we do about that in our financial markets? Well, if it’s a nondiversifiable risk, we know that people pay plenty of money to avoid it. […]
Nobody would manage risk based on the most likely outcome in a world of great uncertainty. If that were the case, we’d have all our money in equities. No one would spend money on anything else. But we don’t act that way.
Het gaat hem om de risico’s die kunnen optreden in het onwaarschijnlijke geval dat… de temperatuurextremen dus. Dit is vergelijkbaar met het door Europa gehanteerde Voorzorgprincipe. Hier valt veel op af te dingen, alleen vanwege de onwetenschappelijke argumentatie en de aantoonbaar remmende invloed op innovatie zoals bijvoorbeeld buiten Europa succesvolle genetische modificatie. Zie meer hierover hier.
Hierbij beroept Taylor zich op de Equilibrium Climate Sensivity in de verouderde IPCC (AR4). Lees: klimaatgevoeligheid voor CO2. Bekend is dat die gevoeligheid voortdurend naar beneden wordt bijgesteld. Zie voor details hier.
Klimaatgevoeligheid (‘climate sensitivity’) wordt gedefinieerd als het temperatuureffect van een verdubbeling van de CO2-concentratie in de atmosfeer – een soort elasticiteit. Vele klimaatsceptici komen – via verschillende methoden – tot de conclusie dat de klimaatgevoeligheid temperatuurstijging waarschijnlijk aanzienlijk lager moet zijn. In de orde van grootte van 0,5 graad Celsius of minder. Zij erkennen in het algemeen wèl dat CO2 enige invloed heeft, maar achten die onbeduidend en niet meetbaar in de statistische ruis van het temperatuursignaal.
Zie verder hier. Qua bewijs te zwak voor een rationele bekering.
Politieke doelstellingen en het ‘geheim’ van Big Oil
Aangezien de 2 graden Celsius uit de lucht is gegrepen voor politieke doeleinden zoals eerder besproken, is de vraag wat die gevoeligheid voor consequenties heeft. Het hele idee achter de CAGW-hypothese is immers een veronderstelde apocalyptische catastrofe met als doel burgers en scholieren zo veel angst in te boezemen dat zij willoos leiders als Timmermans zullen volgen die met ‘oplossingen’ komen.
Laten wij vooral niet uit het oog verliezen: het bewijs voor die catastrofe ontbreekt. CAGW-hypothese is vooralsnog een verzinsel en een bekende politieke truc. Bovendien begonnen de temperatuurmetingen rond het koudste moment van de Kleine IJstijd, Maunder Minimum 1645-1715, waarin de Theems jaarlijks dichtvroor. Dus is elke latere meting een warmterecord. Toch roept Zembla in de documentaire van meet af aan een sfeer op van een immanente catastrofe, een complot en een gruwelijk geheim over apocalyptische rampen door de (3%) menselijke CO2 waarmee Big Oil al 40 jaar bekend zou zijn. Stemmingmakerij, want Zembla komt niet met het overtuigende bewijs dat Big Oil dit gruwelijke geheim voor de buitenwereld heeft achtergehouden.
Big Climate en het grote geld
Wat Zembla evenwel vermijdt te benoemen is:
Het hele idee dat boze samenzweerders in oliepakken peentjes zweten over ‘de’ conclusies van ‘de’ klimaatwetenschap is onzin. Zij waren namelijk met hun mede-samenzweerders vanaf dag 1 bij de opzet van de klimaatagenda en de groene beweging betrokken, die door bijvoorbeeld de Rockefeller-dynastie en andere Amerikaanse miljardairs groot werden. Een nationaal voorbeeld is het Wereld Natuur Fonds, dat na Prins Bernhard en zijn Lockheedaffaire werd bestuurd door John Loudon, de president-directeur van Shell. Die was tevens de eerste adviseur van bankier David Rockefeller zijn Chase Bank (nu JP Morgan Chase).
De beschuldiging aan het adres van Big Oil heeft Zembla niet kunnen waarmaken. Zembla gaf geen overtuigend inzicht in de transacties waarover het ging. Het bleef bij, zoals de teneur van de hele documentaire, insinuaties zonder hard bewijs. Jo Nova deed wel een poging en daaruit blijkt dat de verschillen tussen giften aan milieuclubs, activisten e.d. en aan sceptici disproportioneel zijn. Zie hier.
En ook hier krijgen we meer inzicht in transacties aan Greenpeace.
Dus er gaat 2 maal zoveel geld naar fondsenwerving dan naar hun belangrijkste campagne-onderdelen, het in de vaart/praat houden van hun 39 miljoen euro kostende scheepjes als de Rainbow Warrior 3 en klimaat-agitatie (28 miljoen euro) samen.
Er is eerder sprake Big Climate. Dit blijkt duidelijk uit de bemoeienissen van het World Economic Forum, de top van o.a. industriëlen, met klimaatmaatregelen. Het behoeft geen twijfel dat het hele klimaat- en energiebeleid berust op de gedachte van het Climate Industrial Complex. Ofwel de grootste denivelleringsoperatie uit de menselijke geschiedenis: geld van arm naar rijk.
Zie uw eigen energierekening van 2000 en vergelijk die met die van nu. En vraagt u zich nu af waar uw geld naartoe is gegaan. Iemand immers moet uw geld ontvangen hebben. Wie? Al Gore, windmoleneigenaren, grondeigenaren, energiebedrijven, speculanten en de talloze meeprofiterende groene en duurzamheidsbedrijven. Zie slechts de reclameblokken op t.v. Hier gaan al die door ons betaalde subsidies heen. Het is een gegarandeerd verdienmodel, wettelijk vastgelegd door de Energietransitie en de Klimaatwet.
Milieuconferenties als in Rio de Janeiro zouden als Trojaans paard voor belangen van multinationals dienen. Die ‘groene dekmantel’-aanpak toont de Rockefeller-zakendynastie bij uitstek, zo beschrijft ook Nordangård. De familie bouwde haar kapitaal op het vroegere Standard Oil-imperium. Oliemaatschappijen Exxon-Mobil en Chevron zijn daarvan een afsplitsing. Hun filantropische stichtingen als de Rockefeller Foundation halen dividend uit deze olie-multinationals. Maurice Strong was commissaris van de Rockefeller Foundation en hij richtte het World Economic Forum mede op. Die filantropische stichtingen van de Rockefellers financieren onderzoek dat multinationals dient. En zij stoken het vuurtje van Global Warming op bij media en politiek. Zo schonk het Rockefeller Brothers Fund aan campagne-multinational Greenpeace in 5 jaar tijd meer dan een miljoen dollar. […] Op de achtergrond stimuleren zij al decennia de politieke architectuur voor internationalisering met een groen verfje. In het Italiaanse Bellagio in de villa van de Rockefeller Foundation werd de Club van Rome in 1968 gevormd. Hier werden ook de afspraken gemaakt in 1986 om NGO’s te financieren voor klimaatagitatie. Die Club van Rome hielp met apocalyptische rapporten als ‘Grenzen aan de groei’ in 1972 de politiek rijp maken voor mondiaal milieubeleid. In 1974 karakteriseerden zij de mensheid als ‘een kanker’ voor de aarde. Achter de schermen helpen Club van Rome-leden ‘groene’ regelgeving invoeren. Zoals de richtlijn voor ‘duurzame’ energie van de Europese Commissie uit 2009, die Nederland moet volgen. Die kwam tot stand dankzij hun Zweedse co-president Anders Wijkman.
Bron. Dit artikel verscheen in Elseviers Weekblad.
De Canadees Maurice Strong, waarbij hier wordt stilgestaan, socialist, ecologist en zakenman in de energiewereld speelde een cruciale rol. Hij is de drijvende kracht achter het mondiale klimaatbeleid door de VN via o.a. het IPCC (het klimaatpanel waarop het klimaatbeleid is gebaseerd). Strong zag het Chinese Socio-Kapitalisme als ideaal vehikel om met kapitalistische methodes het wereldwijde socialistische doel te bereiken. Wereldwijd angst zaaien voor een klimaatcatastrofe moet de geesten rijp maken voor dit ideaal.
Conclusie
Wij kunnen vaststellen dat Big Oil maar zeer betrekkelijk is. Beter is aandacht schenken aan Big Climate met als pijler de mythe van de CAGW-hypothese. Een pijler die door vele media in stand wordt gehouden. Censuur, filtering van informatie, ontslag, intrekken van onderzoeksgeld van kritische wetenschappers, agitprop, geen middel wordt geschuwd. In deze zin kun je stellen dat links zich voor het karretje laat spannen van Big Climate door hun samenvallend doel van een heilstaat. De boeken Green Tyranny van Rupert Darwall en The deliberate corruption of climate science van Tim Ball laten hierover geen misverstand bestaan. Misschien zouden wij moeten leren weer op bezemstelen of tapijtjes vliegen als vliegtuigen verbannen worden.
Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.
(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).
Het Zembla-programma is hier te vinden.
Re: Hans Erren 25 okt 2020 om 00:39
Ook in een link in de link naar het blog van Shaviv treffen we toch echt ook weer een beschrijving aan die bevestigd dat Shaviv uit gaat van neutralisatie van de feedback systemen binnen het klimaat systeem, zie in de SUMMARY het 3de punt:
“Climate Sensitivity can be estimated empirically. A relatively low value (one which corresponds to net cancelation of the feedbacks) is obtained.”
Bron: http://www.sciencebits.com/OnClimateSensitivity (dit betreft de onderste link in deze link die je deelde: https://klimaathype.wordpress.com/2015/12/14/over-de-verzadiging-van-het-co2-spectrum/)
PS. Shaviv gaat er tevens vanuit dat binnen het klimaatsysteem op het signaal van de zon aan de top van de atmosfeer een versterkende factor werkzaam is in de orde van grootte van 5 tot 7 (dit is gebaseerd op basis van empirische metingen tijdens de 11-jarige zonnecyclus in het oceaan systeem). .
Martijn, ik ga niet in debat over de verschillen tussen 1.3 of 1.1 in klimaatgevoeligheid, of over feedbacks.
Da’s prima Hans, dat begrijp ik.
PS. In mijn feedback heb ik er enkel op willen wijzen dat er in de zienswijze van Shaviv weinig impact hoeft te worden toegeschreven aan feedback systemen (mensen die veronderstellen dat de klimaatgevoeligheid voor de verdubbeling van CO2 hoog zou zijn, gaan er impliciet van uit dat er sprake is van hoge positieve feedback – terwijl ook hiervoor geen duidelijk empirisch bewijs beschikbaar is, mede omdat de feedback t.g.v. wolkvorming bijvoorbeeld geheel onbekend is).
Over de no feedback sensitivity heeft Judith Curry nog een interessante draad:
https://judithcurry.com/2010/12/11/co2-no-feedback-sensitivity/
Wij zijn geen klimaatverandering ontkenners. Wel ontkenners van de menselijke invloed op het klimaat. CO2 is een natuurlijk groeigas en geen broeikasgas.
Het is zelfs in de laag waar de aardse temperatuur bepaald wordt het tweede belangrijkste gas om de aarde koel te houden. Alles is gelegen aan de zon en de aarde, hun magnetische velden en hun elektrische velden . Samen met het op de wandel gaan van de polen. Overal in het zonnestelsel zien we de veranderingen in de atmosfeer van de planeten.De dampkring op deze verdwijnen, veranderen of verschijnen en de temperatuur op deze planeten stijgt eveneens zelfs tot + 18 graden Celsius meer dan normaal. CO2 is een op leugens gebaseerde consensus tussen wetenschappers klimatologen die de invloed van de zon niet eens in overweging namen voor hun statistieken. De future is cold. Deze veranderingen bij ons zal de warme zeestroming door het verhoogde instromen van het koude zoete water lam gelegd worden en de aarde gaat in en korte ijstijd. Daar moeten we ons op voorbereiden in verband met de voedselvoorziening.
Re: ron 25 okt 2020 om 21:23 “CO2 is een natuurlijk groeigas en geen broeikasgas.”
Een treffende woordspeling, dank!