Foto James Gillray, Public domain, via Wikimedia Commons.
Auteur: David Wojick. (US)
De klimaatwetenschap wordt gedomineerd door alarmisten die verslaafd zijn aan het idee dat toenemende concentratie kooldioxide in de atmosfeer een gevaarlijke opwarming van de aarde zal veroorzaken. Hoeveel opwarming is dus de centrale wetenschappelijke vraag.
Deze vraag is verrassend moeilijk te beantwoorden ondanks 40 jaar onderzoek, dat tientallen miljarden dollars heeft gekost. Nu explodeert het probleem omdat er twee verschillende antwoorden naar voren komen, de ene onschadelijk laag en de andere gevaarlijk hoog. Deze divergentie plaatst de klimaatalarmisten in een penibele positie. Hoe ze ermee omgaan, valt nog te bezien.
Wat volgt is een enigszins technische uitleg van de situatie.
De kwestie draait om een benchmark-schatting van de invloed van toenemende CO2 op de temperatuur op aarde. Dit wordt de “evenwichtsklimaatgevoeligheid” of ECS genoemd. De fundamentele vraag is: wat wordt de mondiale gemiddelde temperatuur als het CO2-niveau het dubbele wordt van het zogenaamd oorspronkelijke niveau van 280 ppm? Dat wil zeggen, wat zal het zijn als we 560 ppm bereiken?
Aangezien het echter enige tijd kan duren voordat het klimaatsysteem zich aan dit nieuwe hoge niveau heeft aangepast, is de vraag wat de temperatuur zal zijn wanneer het systeem in evenwicht komt met deze verdubbeling, wat enige tijd kan duren nadat we 560 hebben bereikt. Dit gaat ook over gevoeligheid. ECS is niet de nieuwe hoge temperatuur. Het is de toename van het aantal graden Celsius in vergelijking met de oorspronkelijke temperatuur. Dus als de nieuwe hogere temperatuur bijvoorbeeld 2,2 graden C hoger is, dan geldt ECS = 2,2 graden.
Technisch gezien is ECS een abstractie, iets dat zich alleen in klimaatmodellen manifesteert, maar de model-ECS wordt als een belangrijke schatting van de èchte ECS genomen. In de modellen wordt ECS vaak geschat door simpelweg de CO2 onmiddellijk te verdubbelen, terwijl dit in werkelijkheid eeuwen duurt.
Dit alles gezegd hebbende, kan ik nu de opkomende crisis verklaren.
Decennialang variëren de geaccepteerde modelschattingen van ECS van 1,5 tot 4,5 graden Celsius. Verschillende modellen geven verschillende waarden, maar het algemeen veronderstelde bereik is niet veranderd. Dat het bereik zo groot is, is een beleidsprobleem geweest.
Opwarming van slechts 1,5 graden kan onschadelijk zijn, terwijl 4,5 gevaarlijk kan zijn. Maar het ECS-bereik is hardnekkig en weigert zich te beperken tot een specifieke waarde.
Nu is er plotseling een enorm nieuw probleem. De ECS is geëxplodeerd! Het is niet dat het hoger of lager is – het is beide. Twee nieuwe onderzoekslijnen lopen sterk uiteen van de geschatte waarde van ECS.
[Noot HL:
Een wat ouder overzicht. Bron hier. TCR = Transient Climate Response.
Citaat:
Two related quantities are used to characterise the climate sensitivity of Earth system models (ESMs). Equilibrium climate sensitivity (ECS) is an estimate of the eventual steady-state global warming at double CO2. Transient climate response (TCR) is the mean global warming predicted to occur around the time of doubling CO2 in ESM runs for which atmospheric CO2 concentration is prescribed to increase at 1 % per year. Across an ensemble of ESMs, TCR values are less than ECS values because of deep-ocean heat uptake, which leads to a lag in the response of global temperature to the increasing CO2 concentration (Hansen et al., 1985). …]
De eerste onderzoekslijn volgt een nieuwe benadering die observatie-ECS wordt genoemd. Het idee is dat, aangezien het CO2-niveau bijna halverwege de verdubbeling is, we ECS empirisch zouden moeten kunnen afleiden uit de waargenomen relatie tussen CO2-toename en temperatuurstijging.
Er is een aantal observatie- onderzoeken geweest en vele resulteren in ECS-waarden ver onder de 1,5, die inderdaad onschadelijk zijn. Waarden van 1,2 en 1,3 zijn gebruikelijk.
Maar tegelijkertijd is er een nieuwe golf van modelstudies geweest en deze resulteren in ECS-waarden ver boven de 4,5, wat echt gevaarlijk zou zijn. Die leveren waarden van 5,2 en 5,3 op.
Merk op dat de modellengemeenschap verdeeld is over het accepteren van deze nieuwe waarden. Ze impliceren tenslotte dat het modelleren van de afgelopen veertig jaar verkeerd was, inclusief veel van het recente modelleren dat nog steeds binnen het oude bereik valt.
Het resultaat van dit alles is dat de wetenschap van ECS een puinhoop is. Gezien het feit dat ECS een cruciaal element vormt van het klimaatalarmisme, is dit echt een crisis. Is de modellering al 40 jaar verkeerd? Is het nu verkeerd? Hoe zit het met observatie, die in de wetenschap leidend zou moeten zijn ? De wetenschappelijke methode zegt dat observatie dient te prevaleren boven modelberekeningen
Dit is ook een beleidscrisis. Als we geen idee hebben hoe gevoelig het klimaatsysteem zal zijn voor stijgende CO2-niveaus, dan hebben we geen basis om klimaatbeleid te maken. Als de waarnemingswaarden kloppen, is er simpelweg geen klimaatcrisis.
Hoe zal deze enorme nieuwe onzekerheid uitpakken? Gelukkig zullen we vrij snel een glimp van het antwoord daarop krijgen. Het meest recente IPCC-beoordelingsrapport (AR6) wordt momenteel herzien en zou in het komende jaar moeten verschijnen. Dit rapport zou de stand van de wetenschap op het gebied van klimaatverandering moeten beoordelen. Maar de verwachting is dat zulks – zoals gebruikelijk – vanuit een alarmistisch oogpunt zal gebeuren.
Hoe het IPCC omgaat met het exploderende ECS-bereik, zal op zijn minst interessant zijn om te zien. Ze kunnen ervoor kiezen om het te negeren omdat het afbreuk zal doen aan het alarmisme. Ze kunnen de vermelding van het ECS gewoon helemaal laten vallen, omdat het nu erg lastig is. Maar een dergelijke omissie zal veel kritiek uitlokken.
Of ze erkennen alleen de hogere waarden, die in lijn zijn met het alarmisme. Daarbij lopen ze echter het risico om de tekortkomingen van modellen te exponeren (wat niet zo moeilijk is). Bovendien zal het weglaten van kritisch bewijs ook kwetsbaar zijn voor kritiek.
Met het exploderende ECS-bereik bevindt het IPCC zich tussen Scylla en Charibdis. En daarmee ook het klimaatalarmisme.
Wordt vervolgd.
***
David Wojick.
Over David Wojick
David Wojick, Ph.D. is een onafhankelijk analist die werkt op het snijvlak van wetenschap, technologie en beleid. Zie hier.
Voor meer dan 100 eerdere artikelen voor CFACT, zie hier.
Wojick is beschikbaar voor vertrouwelijk onderzoek en advies.
***
Bron hier.
Goed artikel, niks is bewezen zolang het niet aangetoond kan worden, allemaal speculaties, veel rekenwerk, theorieën en noem maar op, modellen die er naast zitten en natuurlijk veel aannames.
En wat heeft het tot nu toe allemaal gebracht buiten een gedrogeerde wereld, niets dus.
Gisteren nog een artikel gelezen dat de wetenschappers verbaasd waren dat er zoveel bomen in en naast de rand van de woestijnen stonden.
Tja toch schijnen echt die satellieten daarboven de aarde af te scannen maar die duizenden vierkante kilometers bos hadden ze dus al jaren uit het oog verloren, en ja ook deze waren weer interessant voor de modellen.
Eigenlijk weten ze helemaal nog niet eens zo veel als ze zich voor willen doen.
Ik ben dan ook eens benieuwd wat ze in dat volgende rapport gaan schrijven die geleerde mannen bij het IPCC.
Ook dit zullen we dan weer uitgebreid hier gaan lezen.
Ja, dat moet je heel boorzmichtig doen.
En dan blijft nog steeds de vraag open of co2 komt door temperatuur verandering in plaats van dat de temperatuur komt door co2 verandering.
Bij de eerste mogelijkheid werkt de windmolen niet. Grootscheepse lucht vervuiling die de zon blokkeert wel. Alleen dat is veertig jaar geleden afgeschaft toen de opwarming en de meer zonneschijn begon.
Het geloofwaardigheidsprobleem van de IPCC zal hoe dan ook alleen maar toenemen.
Er is ook nog zoiets als de gemeten werkelijkheid.
De KNMI-tjes van deze wereld kunnen niet blijven doorgaan met het weghomogeniseren van hittegolven of het uitvoeren van vergelijkbare schelmenstreken.
Voorbeeld; We kunnen delibereren over de technische levensduur van een windmolen, maar over 20 jaar weten we het toch echt zeker!
Trouwens, moet dat museum waarin enkele exemplaren zullen worden tentoongesteld enorm hoog worden of leggen we ze er liggend in?
“Het idee is dat, aangezien het CO2-niveau bijna halverwege de verdubbeling is, we ECS empirisch zouden moeten kunnen afleiden uit de waargenomen relatie tussen CO2-toename en temperatuurstijging. Er is een aantal observatie- onderzoeken geweest en vele resulteren in ECS-waarden ver onder de 1,5, die inderdaad onschadelijk zijn. Waarden van 1,2 en 1,3 zijn gebruikelijk.”
Dit is onnavolgbaar. Geen idee hoe Wojik aan zulke lage waardes komt. Het is niet zo heel moeilijk om de effectieve klimaatgevoeligheid over de afgelopen 120 jaar uit te rekenen. De CO2-concentratie is gestegen van 285 ppm naar 410 ppm. Dat is een verdubbeling van 0,52. De wereldtemperatuur is ca 0,9 graden gestegen. Dat is dan 1,73 graden per verdubbeling.
Maar dat is de transitiegevoeligheid en nog niet de evenwichtsgevoeligheid. Wojik maakt dat verschil eerst wel, maar later is hij het weer vergeten. Want hoe kan hij anders ‘ver onder de 1,5 graden’ uitkomen? Het verschil met de evenwichtsgevoeligheid komt door de trage reactie van de oceanen en de ijskappen. Daardoor zien we de temperatuur boven land nu sneller opwarmen dan boven zee. Volgens UAH gaat het boven land 1,29 x zo snel als gemiddeld. Maar UAH werkt met gridcellen, en veel gridcellen ‘land’ zullen in werkelijkheid ook zee bevatten. Het werkelijke verschil is dus groter. Laten we eens uitgaan van 1,5. Dan zou de evenwichtsgevoeligheid iets van 2,6 graden per verdubbeling zijn.
Maar ik ben geen klimaatwetenschapper. Recent onderzoek komt op hogere waarden uit. Mogelijk is die factor 1,5 naar de evenwichtssituatie te laag, of mogelijk werken de feedbacks (verdamping, bewolking, ijs, luchtstroming) in een volgende temperatuurrange anders dan in de afgelopen eeuw.
Interessant verhaal. Bedankt!
Onduidelijk is dus wat de consequenties zijn van meer CO2.
Gezien de complexiteit van het systeem aarde en onze geringe kennis ervan, vrees ik dat die onduidelijkheid nog lang zal blijven.
Belangrijker lijkt mij om te streven naar een gezondere leefomgeving.
Een omgeving niet vervuilt door vliegtuigen die roet rondstrooien, auto’s die kwalijke dampen verspreiden, schoorstenen e.a. waar troep uitkomt, enz.
En dat kan met moderne technieken.
Veelal zonder dat we er armer van worden, sterker in veel gevallen worden we er rijker van omdat die technieken na de soms lange innovatie fase in massa productie goedkopere oplossingen bieden dan we nu hebben.
Re: Bart Vreeken 26 okt 2020 om 09:24 “Dit is onnavolgbaar. Geen idee hoe Wojik aan zulke lage waardes komt. Het is niet zo heel moeilijk om de effectieve klimaatgevoeligheid over de afgelopen 120 jaar uit te rekenen. De CO2-concentratie is gestegen van 285 ppm naar 410 ppm. Dat is een verdubbeling van 0,52. De wereldtemperatuur is ca 0,9 graden gestegen. Dat is dan 1,73 graden per verdubbeling.”
Mensen die suggeren dat het “niet zo heel moeilijk” zou zijn om de klimaatgevoeligheid van een verdubbeling van CO2 vast te stellen die maken waarschijnlijk veronderstellingen op basis van denkfouten, want met een dergelijke suggestie geeft men in feite een verkeerde voorstelling van zaken. Dit betreft immers een zeer complexe materie – mede doordat het klimaat systeem niet geheel wordt begrepen.
Wanneer je enkel naar de laatste 120 jaar kijkt dan houdt je bijvoorbeeld geen rekening met het feit dat tussen 1850 en 1910 de temperatuur nog daalde terwijl de CO2 wel met ongeveer 15 punten (~5%) steeg. En hetzelfde punt kan worden gemaakt m.b.t. de periode tussen de begin jaren ’40 en de eind jaren ’70 (een periode die ongeveer drie 11-jarige zonnecycli duurde, ofwel een ongeveer een halve Gleissberg cyclus): want ook toen daalde de temperatuur met horten en stoten terwijl de CO2 in die periode met ongeveer 20 punten steeg.
Gevolg: de klimaatgevoeligheid van CO2 zal waarschijnlijk overschat wanneer de dynamiek van de periode 1850-1910 en begin 1940’s t/m eind 1970s buiten beschouwing wordt gelaten.
PS. Wanneer Wojick zijn waarneming had beschreven met onderstaande woorden… dan houd je je zijn punt vast direct begrepen (immers, dan zou zijn beschrijving naadloos aansluiten op zijn figuur met het overzicht van de studies in de periode 2005-2016):
“Er is een aantal observatie- onderzoeken geweest en vele resulteren in ECS-waarden ver onder de 1,5, die inderdaad onschadelijk zijn. Waarden van 1,2 en 1,3 zijn (niet on)gebruikelijk.”
Weer een goede aanvulling @Martijn, die me ook veel logischer lijkt, er worden dingen vergeten, of bewust weg gemoffeld, de tijd zal het leren, maar de big bisnis gaat door.
Bart,
Laat duidelijk zijn dat de ECS NIET “eenvoudig” berekend kan worden door simplistisch de temperatuurstijging over de afgelopen 120 jaar te delen door de CO2 stijging in dezelfde periode. Het klinkt je misschien vreemd in de oren, maar er zijn meer forcings dan alleen CO2, die de energie balans van de aarde bepalen
Woijk baseert zich op de studie van Lewis en Curry (J. Climate (2018) 31 (15): 6051–6071.), waarin alle forcings worden meegenomen. Voor de observationele ECS komen ze uit op een mediaan van 1,5 K (5%–95% range: 1.05–2.45 K) en voor de observationele TCR van 1.20 K (5%–95% range: 0.9–1.7 K).
Waar het om gaat is dat de nieuwe generatie klimaatmodellen ECS waarden uit de hoge hoed toveren die veel hoger zijn dan van de bestaande modellen. Vind je dat niet een beetje raar? De science is toch “settled”?
Martijn, in de figuur staat de ‘TCR = Transient Climate Response”, maar Wojik doet later alsof het de ECR is. Er staat niet bij van wie die onderzoeken zijn, en onderzoeken na 2016 ontbreken dus.
“Mensen die suggeren dat het “niet zo heel moeilijk” zou zijn om de klimaatgevoeligheid van een verdubbeling van CO2 vast te stellen die maken waarschijnlijk veronderstellingen op basis van denkfouten …” Nou, het is in ieder geval een stuk makkelijker om de effectieve klimaatgevoeligheid over een afgelopen periode vast te stellen dan de klimaatgevoeligheid in de toekomst, binnen een andere temperatuurrange.
Over de afgelopen periode van 120 jaar vallen veel zaken tegen elkaar weg., dan wordt het weer makkelijker. De zonkracht werd eerst meer en later weer minder, aerosolen werden meer en weer minder, El Niño’s komen en gaan.
Chemical, de sciences is weliswaar settled, maar het kan altijd beter (lees: in het voordeel van klimaatalarmisme).
Re: Bart Vreeken 26 okt 2020 om 10:29 “Over de afgelopen periode van 120 jaar vallen veel zaken tegen elkaar weg., dan wordt het weer makkelijker. De zonkracht werd eerst meer en later weer minder, aerosolen werden meer en weer minder, El Niño’s komen en gaan.”
Dit soort uitlatingen geeft blijk van de aannames die je hierbij hebt gemaakt, maar je ziet hierbij erg veel over het hoofd.
Een paar voorbeelden:
– De periode na 1950 kan juist als meer complex worden omschreven omdat de invloed van de mens op het klimaat voorafgaand aan 1950 vaak als gering wordt omschreven.
– De ozonproblematiek maakt de periode na 1950 ook meer complex.
– Bovendien bestaat er controverse over de invloed van de zon omdat de relatie tussen de zonnecyclus en de temperatuur onvoldoende wordt begrepen (in mijn eigen onderzoek heb ik aangetoond dat hoe deze relatie via de Hale cyclus veel beter kan worden begrepen, maar in de klimaatwetenschap wordt deze factor meestal geheel over het hoofd gezien; tevens blijkt uit mijn onderzoek dat op basis van de minima de kracht van de zon volgens de consensus-inzichten van de experts op het terrein van de zon in de laatste decennia zelfs op recordhoogte is beland).
(Met je uitspraak “El Niño’s komen en gaan” wek je bij mij de indruk dat er in de ENSO cyclus geens duidelijke trend zichtbaar is wanneer ook de periode van de 1850’s in beschouwing wordt genomen… maar dit doe je dus helaas niet)
Bart, mijn laatste zin is niet duidelijk beschreven; deze had ik als volgt willen formuleren:
(Met je uitspraak “El Niño’s komen en gaan” wek je bij mij de indruk dat je hiermee eigenlijk niets zegt; je ziet wellicht over het hoofd ziet dat er in de ENSO cyclus geen duidelijke trend zichtbaar is wanneer ook de periode vanaf de 1850’s in beschouwing wordt genomen… maar dit doe je dus helaas niet wanneer je enkel oog hebt voor de periode vanaf 1900 en dan kan het lijken also de ENSO cyclus meer actief zou zijn geworden vanaf de begin jaren ’80… maar de periode tussen 1850 en 1900 laat zien dat dit niet het geval is)
Martijn, nogmaals: met mijn simpele benadering kom ik precies uit op het gemiddelde van de studies van 2016 in de figuur die Wojik zelf opvoert. En dan gaat het over de Transient Climate Response. Wojik komt met waarden voor de ECR die beduidend lager zijn, terwijl ze juist hoger zouden moeten zijn dan de TCR. Dat kan dus niet.
Opvallend.
Op de site Klimaatgek.nl verschijnen naast buitengewoon boeiende artikelen over het klimaat de laatste tijd ook nogal wat items over het fenomeen Corona.
In eerste instantie zou je je kunnen afvragen wat Corona gerelateerde artikelen te maken hebben met het klimaat. Echter, wat dieper doorgravend zie je ineens de boodschap die er achter zit.
Wereldwijd verschijnen er verhalen van mensen, die op grond van hun opleiding en ervaring in staat moeten worden geacht om iets zinnigs te zeggen over Corona en vooral de bestrijding er van. Soms staan die opvattingen diametraal tegenover elkaar. Vervolgens zie je dan, dat de geleerden elkaars artikelen gaan lezen en verder gaan nadenken. Opvallend is daarbij, dat zij elkaar daarbij niet voor rotte vis uitmaken en komen aankakken met opmerkingen als ‘Science is settled’, integendeel.
Moraal van het verhaal: de echte deskundigen weten het ook niet zeker en al rondtastend in het duister proberen zij samen klaarheid te brengen in deze uiterst gecompliceerde materie.
Zij worden daarbij voor de voeten gelopen door figuren als Lange Frans, Janet Ossebaard, Maurice de Hond, Femke Louise, Willem Engel enz.
Die weten het allemaal voor 100% zeker, waarbij hun walgelijke gedrag uiteindelijk toch vooral wordt ingegeven door hun vrees om hun verdienmodel te verliezen.
De vergelijking met de klimaathysterie dringt zich op.
Klimaatwetenschappers zijn met elkaar voortdurend in discussie over wat er nou wel en niet van invloed is op het klimaat, hoe erg dat allemaal wel is en wat er eventueel tegen te doen is, waarbij bij voorbaat geen oplossingen worden uitgesloten op puur politieke gronden zoals kernenergie.
Op een heldere manier wordt duidelijk gemaakt wat de voor- en nadelen zijn van de diverse oplossingen en wat vooral de onmogelijkheden zijn van bepaalde oplossingen.
Zo niet de bekende trollen hier op CG, maar ook de Klavers, de Timmerfransen, de Greta’s, het IPCC enz. Science is settled, het wordt een enorme ramp, maar wij hebben de oplossing, te weten: molentjes, paneeltjes en biogas.
De voortdurende mantra van een Gresnigt, dat alles is op te lossen met wat windparkjes en paneeltjes is stuitend en tegelijkertijd meelijwekkend omdat hij naar mijn mening oprecht is in zijn opvattingen.
De linkse politici en de bouwers van molentjes, paneeltjes en biogascentrales kunnen wat mij betreft op geen enkele clementie rekenen. Hun doel is macht en/of, graaien in de belastingpot, anders gezegd; het veilig stellen van het verdienmodel.
Het enige wat het mij oplevert is volop voer voor speculatie. Duidelijk is dat de speculatie twee kanten uit kan, de kant van de alarmisten en de kant van de…..Optimisten zal ik maar zeggen.
Tegen de tijd dat we 2100 schrijven zijn er al lang thoriumcentrales en is ook het ermee samenhangende afvalprobleem opgelost. De Marsreizigers nemen een vaatje met raketje mee onderweg naar Mars en werpen het op veilige afstand af zodat het richting zon gaat om daar op een temperatuur van miljoenen graden te verbranden.
Projectje voor Musk. Daar is ie vast al mee bezig.
Martijn van Mensvoort
Nou ben ik helemaal geen wetenschapper en al helemaal geen klimaatwetenschapper. (wie is dat overigens wel?)
Onlangs gaf ik in een reactie een simpele berekening. De temperatuur is sinds 1850 met 0,87 gr C gestegen. Het gehalte aan CO2 is zoals Bart hierboven schrijft met 51%. Ruwweg is dat dan volgens de geldende theorie ca. 50% van 1,1 gr C = 0,55 gr C voor alleen de invloed van CO2. En helemaal zonder andere invloeden. Arrhenius meende echter dat waterdamp een dubbel zo groot effect had. Namelijk waterdamp 2/3de en CO2 1/3de.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Svante_Arrhenius
Neem daarbij het effect van de zon dat ook jij op 2/3 schat. Dan klopt er toch iets niet?
@AnthonyF,
Daar heb ik een stuk over gelezen, een Nederlandse viroloog is daar mee in de weer geweest.
Artikelen en ook peer reviewed artikelen in verschillende landen onderzoeken (monnikenwerk), conclusie 99% aapt zich elkaar na.
De 1 procent die over bleef waren onderzoekers die daadwerkelijk met virus remmende middelen expirimenten hebben gedaan en uit die onderzoeken hebben aangetoond dat die dan ook echt hun werk deden en waarom ze dat deden.
De rest was onzin en raporten van andere na apen en die als hun bevindingen raporten wereldwijd.
Inderdaad als je dit omzet naar klimaat, zie ik de bui al hangen.
Wojcik vergeet de recente publicatie van Sherwood et al, waarin werd geconcludeerd dat de ECS waarschijnlijk tussen 2,6 en 4.1 graad ligt.
AnthonyF
Er is toch wel iets aan de hand als de WHO eerst uitgaat van een sterftecijfer van 5% en een feitelijk sterftecijfer wereldwijd nu van 0,23. Een factor 20 minder.
Zet je dat niet aan het denken? Model versus de werkelijkheid. Die doemt voor mij toch een overeenkomst op met de hele klimaatdiscussie.
Of twijfel jij aan de feiten en de integriteit van de mensen die de feiten verspreiden? Zowel bij het klimaatverhaal als bij het coronaverhaal.
Re: Bart Vreeken 26 okt 2020 om 11:34
Ik heb al aangegeven dat je aannames gebruikt die niet representatief zijn.
Je gebruikt dus een oversimplificatie (waarbij je je vermoedelijk blind staart op het feit dat je uitkomt precies uitkomt bij wat je hoopte te vinden, namelijk het gemiddelde van de studies in de grafiek die Wojick gebruikt.
Overigens, het is geenszins vanzelfsprekend dat een inschatting van de TCR altijd lager behoort te liggen wanneer het verschillende studies betreft.
Ik vrees dat je de woorden van Wojick dus niet hebt gevolgd bij het trekken van je conclusie, want hij spreekt in zijn artikel niet over een vergelijking tussen de ECR en de TCR op basis van 1 studie (noch doet hij dit m.b.t. het gemiddelde van een specifieke groep van studies).
Wojick wijst er enkel op dat bij ECR studies de waarde regelmatig beneden de waarde 1,5 ligt en soms rond een waarde van 1,2 tot 1,3.
(Het artikel van Wojick maakt niet duidelijk waarop de getallen precies zijn gebaseerd; daarnaast wijst hij er ook vrijblijvend op dat bij andere studies de ECR waarde op 5,2 tot 5,3 uitkomen… en ook m.b.t. die waarden blijft onduidelijk om welke studies het gaat maar die waarden liggen fors hoger dan de waarden in de TCR grafiek die hij toont)
Misschien herinneren we ons nog dat we met de berekening spectraallijn voor spectraallijn, uitkwamen op 0,2 graden per verdubbeling. sciencetalks.nl/the-physics-of-doubling-co2-full-version/
Er zijn enige tientallen studiesdie zorgvuldig zijn genegeerd door het IPCC en die eveneens op waardes (ver) beneden de 1.5 graden per verdubbeling komt (ja ik weet het, ik ga worden gechallenged – presentatie binnenkort).
Hier een kleine greep
Galashev, Alexander & Rakhmanova, Oksana. (2013). Emissivity of the main greenhouse gases. Russian Journal of Physical Chemistry B. 7. 10.1134/S1990793113030020 (deze impliceren dat methaan het sterkste is na water en dat verdubbeling van methaan 0,3C oplevert, implicerend dat verdubbeling van CO2 minder oplevert)
Evans 2016 sciencedirect.com/science/article/pii/B9780128045886000203
Krainov & Smirnov 2019: link.springer.com/chapter/10.1007/978-3-030-21955-0_7
Hier een paar die impliceren dat de klimaatgevoeligheid voor CO2 verwaarloosbaar klein is.
Fleming 2018 researchgate.net/publication/324035341_An_updated_review_about_carbon_dioxide_and_climate_change
Witteman 2020 principia-scientific.org/the-absorption-of-thermal-emitted-infrared-radiation-by-co2/
Stallinga 2020 scirp.org/pdf/acs_2020011611163731.pdf
@van Gelder,
Vind je niet dat dit een erg grote tolerantie is, 1.5 graad Celsius, daar kun je natuurlijk alle kanten mee uit en vooral als je er ook nog waarschijnlijk aan toegevoegd.
Off-topic, maar wel actueel:
“Er is toch wel iets aan de hand als de WHO eerst uitgaat van een sterftecijfer van 5% en een feitelijk sterftecijfer wereldwijd nu van 0,23. Een factor 20 minder.”
Ik weet niet waar dat cijfer van 0,23 vandaan komt, maar als het waar is is het inderdaad wel een opvallend verschil. Het volgende kan deels een verklaring zijn:
– in het begin wist men nog niet goed wat de beste behandeling was, daar is nu veel meer over bekend. Daarmee neemt de kans op overlijden effectief af.
– de meest kwetsbare mensen krijgen waarschijnlijk betere bescherming tegen het virus, ze gaan zijn zelf heel voorzichtig of ze worden beschermd door de contacten te beperken;
– zijn dit cijfers van mensen met klachten of mensen die positief getest worden? Er worden steeds meer mensen getest, waardoor ook meer gevallen aan het licht komen.
– er zit een flinke tijd tussen de eerste vaststelling en en moment van overlijden. Als het aantal positieve testen snel toeneemt kunnen de sterftecijfers achterlopen.
(Offtopic)
Worldometers meldt:
Coronavirus Cases: 43,457,901
Deaths: 1,160,573
Dit komt nog steeds overeen met een sterftecijfer van 2,67%… 10x hoger dan de 0,23 procent die AntonyF noemt (dat percentage komt vermoedelijk uit een hoek waar men covid als als een soort van hoax probeert te framen; wellicht nogal typisch dat er geen bron wordt genoemd).
https://www.worldometers.info/coronavirus/
van Gelder
Waarschijnlijk of niet, het blijft natte vingerwerk ofwel gissen uitgaande van een wrakke veronderstelling. En daarmee geen spoor van bewijs.
Re: Peter van Beurden 26 okt 2020 om 12:35 “Ruwweg is dat dan volgens de geldende theorie ca. 50% van 1,1 gr C = 0,55 gr C voor alleen de invloed van CO2.”
Nee, want je moet precies de andere kant op redeneren:
Wanneer 50% CO2 stijging zou hebben gezorgd voor een temperatuurstijging van 1,1 graad Celsius, dan levert 100% CO2 stijging natuurlijk het dubbele op… en niet de helft zoals in jouw berekening wordt gesuggereerd.
(Ik vermoed dat je nu zelf direct zult herkennen dat er in je beschrijving vooral iets mis gaat in je eigen redenering)
“Waar” en “schijn”, dat lijkt me toch een contradictie of zie jij dat anders.
Maar leg het even uit zonder linkje. Blijkbaar zijn zelfs de AGWers het voortdurend met elkaar oneens.
Je kunt ook zeggen dat ze allemaal naar de overtreffende trap streven. Voor hetzelfde krijg je geen onderzoeksgeld denk ik dan.
Daarbij, je moet de schrik er wel in weten te houden.
Martijn van Mensvoort
Dank voor je reactie. Ik bedoelde te zeggen dat 50% CO2 stijging dus voor een temperatuurstijging van 0,55 graden heeft gezorgd. Die 0,55 maakt dus deel uit van de stijging van 0,87 gr C
Ik probeer met je mee te denken. Het niveau aan CO2 was in 1850 280 ppm de temperatuur was toen 14,8 graad C.
Is dat juist?
Zo ja dan is er nu dus nu 135 ppm CO2 bijgekomen. Dat is dan halverwege een verdubbeling. Dus tel ik er de helft van die 1,1gr C bij op en kom dus op 15.25 gr C (14,8 +0,55) zonder het effect van waterdamp en de effecten van de zon.
Hoe hoog is dan nu de gemiddelde wereldtemperatuur nu en hoe hoog zou het moeten zijn als je de invloed van waterdamp volgens Arrhenius (dus 1,1 0,55 x 2) + het 2/3 effect van de zon?
Ik beweer niet dat ik dan de juiste uitkomst krijg, maar juist dat ál die factoren in die 0,87 graad zouden moeten zitten en dat kan dus niet. Het effect van die verdubbeling kan dus niet kloppen, of de terugkoppelingen zijn veel minder of negatief, of het effect van de zon is marginaal.
Aangezien ik aanneem dat het effect van de zon de hoofdmoot van de opwarming veroorzaakt (Shaviv en Svensmark en jij) en ik ook waterdamp als een belangrijker factor zie (Shaviv en Svensmark) moet CO2 dan dus een marginaal effect hebben.
Mogelijk zit ik er helemaal naast, maar los mijn probleem dan eens nauwgezet op. De 3 genoemde factoren moeten er deel van uitmaken lijkt me, of zie ik dat verkeerd?
@Theo:
Met niet-geostationaire satellieten duurt het een “eeuwigheid” voordat elke vierkantemeter is gescand.
En is de data alleen te pruimen met wiskundige modellen
Martijn van Mensvoort
Het gaat blijkbaar om de IFR rate. En die zou 0,23 bedragen,
Die komt blijkbaar uit een recente studie van Ioannidis van Stanford University.
https://klimaatgek.nl/wordpress/2020/10/18/covid-update-18-oktober/#more-6789
Peter, de temperatuur is sinds 1850 met ongeveer 1,1 graad Celsius gestegen (ik heb geen idee waarom je denkt dat het slechts 0,87 graad Celsius zou zijn, zoals je in je eerdere post suggereerde).
Je lijkt in je berekening uit te gaan van de 1,1 graad Celsius die in verband wordt gebracht met een verdubbeling van CO2 zonder feedback (op basis van Arrhenius), maar dat lijkt mij een zinloze theoretische exercitie omdat daarmee immers verondersteld dat het temperatuur effect t.g.v. CO2 vast zou liggen. Verder rekenen heeft dan geen zin… omdat je dan immers enkel iets aanneemt en de klimaatgevoeligheid dan dus helemaal niet berekend.
PS. Het rekensommetje waarmee je uitkomt op 15,25 graad Celsius (via: 14,8 + 0,55) klopt helaas ook niet. Met de vraag die je daarna stelt m.b.t. de “gemiddelde wereldtemperatuur” komen we vervolgens natuurlijk ook geen stap verder m.b.t. de temperatuur impact van CO2… want hieromtrent maakte je immers eerst al een aanname. Vervolgens spreek je in termen van “de juiste uitkomst”… zonder duidelijk te maken waarover je precies spreekt.
(Ik heb trouwens ook geen idee waarom je denkt dat de temperatuur in 1850 14,8 graad Celsius zou zijn geweest; ook dat getal laat je uit de lucht vallen. Ik weet enkel dat er consensus bestaat over de temperatuur van het recordjaar 2016, welke 14,8 graad Celsius bedroeg volgens NOAA, NASA en de WMO, zie: https://public.wmo.int/en/media/news/may-2016-sets-new-records … dus vermoedelijk lag de temperatuur logischerwijs in 1850 rond de 13,7 graad Celsius)
@Boels.
kunstmatig intelligent systeem.
https://www.scientias.nl/de-sahara-blijkt-heel-verrassend-honderden-miljoenen-bomen-te-bezitten/
Martijn van Mensvoort
Mij gaat het vooral over die verschillen en het gebrek aan bereidheid om met mensen met een andere opvatting in gesprek te gaan.
Dat gebrek aan transparantie en overleg constateer ik ook in de klimaat”discussie” of juist de afwezigheid ervan.
Mensen met een andere mening of beschikkend over ander feiten meteen wegzetten als klimaat- of Coronagekkies gaat me te ver en lijkt me ongewenst. Het zorgt voor de polarisatie die we niet moeten willen.
Een voorbeeld is het niet geven van het aantal gedane testen, maar wel het aantal besmettingen. Dat geeft een scheef beeld.
Re: Peter van Beurden 26 okt 2020 om 16:02
Op de website van het RIVM wordt in dit artikel van 22 oktober vermeld dat de IFR op 1% wordt geschat:
https://www.rivm.nl/coronavirus-covid-19/ziekte