Foto James Gillray, Public domain, via Wikimedia Commons.
Auteur: David Wojick. (US)
De klimaatwetenschap wordt gedomineerd door alarmisten die verslaafd zijn aan het idee dat toenemende concentratie kooldioxide in de atmosfeer een gevaarlijke opwarming van de aarde zal veroorzaken. Hoeveel opwarming is dus de centrale wetenschappelijke vraag.
Deze vraag is verrassend moeilijk te beantwoorden ondanks 40 jaar onderzoek, dat tientallen miljarden dollars heeft gekost. Nu explodeert het probleem omdat er twee verschillende antwoorden naar voren komen, de ene onschadelijk laag en de andere gevaarlijk hoog. Deze divergentie plaatst de klimaatalarmisten in een penibele positie. Hoe ze ermee omgaan, valt nog te bezien.
Wat volgt is een enigszins technische uitleg van de situatie.
De kwestie draait om een benchmark-schatting van de invloed van toenemende CO2 op de temperatuur op aarde. Dit wordt de “evenwichtsklimaatgevoeligheid” of ECS genoemd. De fundamentele vraag is: wat wordt de mondiale gemiddelde temperatuur als het CO2-niveau het dubbele wordt van het zogenaamd oorspronkelijke niveau van 280 ppm? Dat wil zeggen, wat zal het zijn als we 560 ppm bereiken?
Aangezien het echter enige tijd kan duren voordat het klimaatsysteem zich aan dit nieuwe hoge niveau heeft aangepast, is de vraag wat de temperatuur zal zijn wanneer het systeem in evenwicht komt met deze verdubbeling, wat enige tijd kan duren nadat we 560 hebben bereikt. Dit gaat ook over gevoeligheid. ECS is niet de nieuwe hoge temperatuur. Het is de toename van het aantal graden Celsius in vergelijking met de oorspronkelijke temperatuur. Dus als de nieuwe hogere temperatuur bijvoorbeeld 2,2 graden C hoger is, dan geldt ECS = 2,2 graden.
Technisch gezien is ECS een abstractie, iets dat zich alleen in klimaatmodellen manifesteert, maar de model-ECS wordt als een belangrijke schatting van de èchte ECS genomen. In de modellen wordt ECS vaak geschat door simpelweg de CO2 onmiddellijk te verdubbelen, terwijl dit in werkelijkheid eeuwen duurt.
Dit alles gezegd hebbende, kan ik nu de opkomende crisis verklaren.
Decennialang variëren de geaccepteerde modelschattingen van ECS van 1,5 tot 4,5 graden Celsius. Verschillende modellen geven verschillende waarden, maar het algemeen veronderstelde bereik is niet veranderd. Dat het bereik zo groot is, is een beleidsprobleem geweest.
Opwarming van slechts 1,5 graden kan onschadelijk zijn, terwijl 4,5 gevaarlijk kan zijn. Maar het ECS-bereik is hardnekkig en weigert zich te beperken tot een specifieke waarde.
Nu is er plotseling een enorm nieuw probleem. De ECS is geëxplodeerd! Het is niet dat het hoger of lager is – het is beide. Twee nieuwe onderzoekslijnen lopen sterk uiteen van de geschatte waarde van ECS.
[Noot HL:
Een wat ouder overzicht. Bron hier. TCR = Transient Climate Response.
Citaat:
Two related quantities are used to characterise the climate sensitivity of Earth system models (ESMs). Equilibrium climate sensitivity (ECS) is an estimate of the eventual steady-state global warming at double CO2. Transient climate response (TCR) is the mean global warming predicted to occur around the time of doubling CO2 in ESM runs for which atmospheric CO2 concentration is prescribed to increase at 1 % per year. Across an ensemble of ESMs, TCR values are less than ECS values because of deep-ocean heat uptake, which leads to a lag in the response of global temperature to the increasing CO2 concentration (Hansen et al., 1985). …]
De eerste onderzoekslijn volgt een nieuwe benadering die observatie-ECS wordt genoemd. Het idee is dat, aangezien het CO2-niveau bijna halverwege de verdubbeling is, we ECS empirisch zouden moeten kunnen afleiden uit de waargenomen relatie tussen CO2-toename en temperatuurstijging.
Er is een aantal observatie- onderzoeken geweest en vele resulteren in ECS-waarden ver onder de 1,5, die inderdaad onschadelijk zijn. Waarden van 1,2 en 1,3 zijn gebruikelijk.
Maar tegelijkertijd is er een nieuwe golf van modelstudies geweest en deze resulteren in ECS-waarden ver boven de 4,5, wat echt gevaarlijk zou zijn. Die leveren waarden van 5,2 en 5,3 op.
Merk op dat de modellengemeenschap verdeeld is over het accepteren van deze nieuwe waarden. Ze impliceren tenslotte dat het modelleren van de afgelopen veertig jaar verkeerd was, inclusief veel van het recente modelleren dat nog steeds binnen het oude bereik valt.
Het resultaat van dit alles is dat de wetenschap van ECS een puinhoop is. Gezien het feit dat ECS een cruciaal element vormt van het klimaatalarmisme, is dit echt een crisis. Is de modellering al 40 jaar verkeerd? Is het nu verkeerd? Hoe zit het met observatie, die in de wetenschap leidend zou moeten zijn ? De wetenschappelijke methode zegt dat observatie dient te prevaleren boven modelberekeningen
Dit is ook een beleidscrisis. Als we geen idee hebben hoe gevoelig het klimaatsysteem zal zijn voor stijgende CO2-niveaus, dan hebben we geen basis om klimaatbeleid te maken. Als de waarnemingswaarden kloppen, is er simpelweg geen klimaatcrisis.
Hoe zal deze enorme nieuwe onzekerheid uitpakken? Gelukkig zullen we vrij snel een glimp van het antwoord daarop krijgen. Het meest recente IPCC-beoordelingsrapport (AR6) wordt momenteel herzien en zou in het komende jaar moeten verschijnen. Dit rapport zou de stand van de wetenschap op het gebied van klimaatverandering moeten beoordelen. Maar de verwachting is dat zulks – zoals gebruikelijk – vanuit een alarmistisch oogpunt zal gebeuren.
Hoe het IPCC omgaat met het exploderende ECS-bereik, zal op zijn minst interessant zijn om te zien. Ze kunnen ervoor kiezen om het te negeren omdat het afbreuk zal doen aan het alarmisme. Ze kunnen de vermelding van het ECS gewoon helemaal laten vallen, omdat het nu erg lastig is. Maar een dergelijke omissie zal veel kritiek uitlokken.
Of ze erkennen alleen de hogere waarden, die in lijn zijn met het alarmisme. Daarbij lopen ze echter het risico om de tekortkomingen van modellen te exponeren (wat niet zo moeilijk is). Bovendien zal het weglaten van kritisch bewijs ook kwetsbaar zijn voor kritiek.
Met het exploderende ECS-bereik bevindt het IPCC zich tussen Scylla en Charibdis. En daarmee ook het klimaatalarmisme.
Wordt vervolgd.
***
David Wojick.
Over David Wojick
David Wojick, Ph.D. is een onafhankelijk analist die werkt op het snijvlak van wetenschap, technologie en beleid. Zie hier.
Voor meer dan 100 eerdere artikelen voor CFACT, zie hier.
Wojick is beschikbaar voor vertrouwelijk onderzoek en advies.
***
Bron hier.
Meneer Labohm,
Waarom hoor ik niets meer over kerncentrales van de 4e generatie?
Nu is blijkbaar alleen verrijkt uranium 235 geschikt als splijtstof maar straks ook het laagwaardige afval uranium-238.
Ook het langlevende afval als plutonium zou opnieuw als brandstof kunnen dienen.
Met de huidige kostprijs hebben wij dus voor 80 jaar voorraad, en bij 4e generatie kerncentrales voor 8000 jaar!!!!
Graag uw antwoord zodat een leek zoals ik het ook begrijpt .
Dank u
Demanpieter,
Ik ben niet alwetend. Ik neem aan dat andere respondenten deskundiger zijn op dit terrein dan ik. Wellicht dat zij een antwoord op je vragen willen/kunnen geven.
Op zich bijzonder.
Iedereen de met enige regelmaat meedoet aan de discussies op Climategate.nl blijft bij de zelfde mening die men al vele malen herhaald heeft.
Zo ook ikzelf.
Ongeacht of de temperatuur nu een beetje of dramatisch veel stijgt door de uitstoot van CO2, de bankiers die ons woekerpolissen hebben verkocht en zich nu een ‘groen’ imago hebben aangemeten gaan de wereld niet redden. Nog niet zo lang geleden was radio 10 mijn favoriete zender. Nu niet meer. De ene nog ergere ‘groene’ reclame van een bank of multinational volgt na de andere.
Voor alle duidelijkheid: Ook als de temperatuur door de CO2 uitstoot dramatisch stijgt, dan nog gaat dit geteisem ons niet redden. Sterker nog, deze hebzucht gedreven ondernemingen drijven ons naar de afgrond.
En de stijging van de temperatuur dan? Ik denk dat het wel mee zal vallen. Paniek zaaien is ook een verdienmodel.
Martijn van Mensvoort
Ik meende me het getal van 14,8 te herinneren, maar inderdaas ik heb dat getal meegekregen van het debat van Levermann met Shaviv in de Duitse Bondsdag. Het was dus fout daar het jaartal 1850 aan te hangen
Ik baseer me op:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Opwarming_van_de_Aarde
Het hangt er van af welk punt van de grafiek je pakt. Vreemd is het dat in de grafiek op Wikipedia het jaartal 1850 buiten beeld blijft.
Van 1940 tot 2020 was de stijging slechts 0,8 gr C, maar was het traject dus korter.
Maar laat ik meegaan in dat getal van 1,1 gr C temperatuurverhoging.
Ik veronderstel niet dat het getal van 1,1 gr C (t.g.v. verdubbeling CO2 zonder feedback) vast zou liggen. Dat is het getal waar velen zich hier op baseren.
Het vormt voor mij het uitgangspunt om e.e.a ter discussie te stellen. Van mij mag je elk jaar of elke periode tot uitgangspunt nemen en dat die simpele berekening op los laten.
Opnieuw dus met andere getallen.
We zij het erover eens dat de stijging vanaf 1850 tot nu van 13,8 gr C is opgelopen met 1,1 gr C tot 14,9 gr C. In die verhoging zit (als ik de redenering van Arrhenius volg (en van de AGWers) een verhoging van 0,55 gr C alleen als gevolg van de kale halve verdubbeling van het CO2 gehalte van 280 ppm naar 415 ppm.
De andere 0,55 gr C moet dan voor rekening van iets anders komen. Dat zou dan waterdamp en het extra effect van de zon moeten zijn. Die effecten hangen nauw met elkaar samen.
Alleen niet voor het deel dat veroorzaakt zou worden door de fossiele toename van CO2. Of die toename van CO2 nu antropogeen is of natuurlijk of allebei, maakt voor de temperatuur niet uit. Duidelijk is wel dat het effect dat Arrhenius toeschrijft aan waterdamp dan niet meer past in de geconstateerde stijging van 1,1 gr C.
De redenering is toch méér CO2 zorgt voor een hogere temperatuur, vervolgens voor meer waterdamp, vervolgens opnieuw voor meer CO2, vervolgens voor een hogere temperatuur, meer verdamping, meer ijssmelt, minder albedo, meer opwarming enz.
En dat moet dan allemaal passen in die 0,55 gr C? Al laat de dampspanning de afgifte en opname van CO2 stabiliseren neem ik aan.
Er blijft namelijk nog maar 0,55gr C over voor de andere factoren. Zelf als het volledige effect van de toegenomen of afnemende zonne-activiteit tegen de toename van waterdamp kan worden weggestreept, klopt er iets niet. Waar zit mijn denkfout?
Martijn van Mensvoort
We wachten af, het is dus kennelijk een daling met een factor 5. Maar velen weerspreken het cijfer van het RIVM. Duidelijk is wel dan in dichtbevolkte steden het virus nadrukkelijker toeslaat. Net als de andere virusinfecties die via aerosolen worden verspreid.
https://oost-online.nl/virussen-zijn-net-inbrekers-je-moet-ze-staande-houden-bij-de-voordeur/
Peter van Beurden om 13:28.
Je raakt hier inderdaad de kern van mijn betoog. Science is settled op basis van Tatatata: MODELLEN.
Modellen, die vooral dienen om de door de klimaathysterici geschapen en vurig gewenste “werkelijkheid” door de strot van de massa te duwen met als uitsluitend doel er beter van te worden. Dat allerlei bedrijven zich daaraan confirmeren kan ik ze niet eens kwalijk nemen. Integendeel; ze realiseren in ieder geval werkgelegenheid en vullen op die manier direct en indirect de belastingpot, die dan vervolgens wel aan verkeerde dingen wordt besteed zoals de energietransmissie en het onbeperkt binnenhalen van kansenparels.
Re: Peter van Beurden 26 okt 2020 om 17:03
Een belangrijk aspect is denk ik dat de klimaatgevoeligheid t.g.v. een verdubbeling van CO2 min of meer omgekeerd evenredig samenhangt met de zonnegevoeligheid.
Eerder in deze discussie heb ik er ook al opgewezen dat zich in de periode tussen de 1870s en 1910s en tussen begin 1940s en eind 1970s periodes hebben aangediend waarbij de temperatuur over een periode van ruim 3 decennia daalde terwijl de CO2 in die periodes juist toenam. In mijn onderzoek heb ik aangetoond dat de zon hierbij een cruciale rol speelt
Hieruit blijkt dat naar de dynamiek in specifieke periodes moet worden gekeken om het gewicht van de onderlinge factoren te kunnen bepalen.
We kunnen dus niet zo maar redeneringen bouwen op basis van de gehele periode, maar dit is wel wat je in jouw redenering doet.
In feite maak je hierbij mijns inziens dus min of meer dezelfde fout als degenen die menen dat vrijwel de gehele temperatuurstijging het gevolg zou moeten zijn van antropogene factoren (waarbij CO2 een belangrijke rol speelt). Want vooral de periodes waarin de temperatuur langere tijd een daling heeft getoond kunnen niet verklaard worden door de antropogene factor – die mede door het relatief grote gewicht van CO2 in principe in de periode vanaf 1850 in principe vrijwel voortdurende een geleidelijke toename heeft getoond.
Vandaar dat het mijns inziens cruciaal is om oog te hebben voor de ‘oscillatie’ in het verloop van de temperatuur sinds 1850/1880.
Echter, in de klimaatwetenschap wordt aan dit fenomeen veel te vaak nauwelijks of helemaal geen aandacht besteed… ondanks dat ook in de grafieken van het IPCC deze oscillatie wel degelijk duidelijk zichtbaar is. Onderzoek waarin deze factor over het hoofd gezien kan in feite daarom als kansloos worden geacht om een realistisch beeld te schetsen m.b.t. het oorzakelijke verband tussen factoren en de temperatuur.
Peter, ik hoop dat dit voldoende is voor jou om te begrijpen wat je in je redenering over het hoofd ziet?
Ik vind hier iets.
https://twitter.com/AlbertStienstra/status/1320763400918544385
Bas en Bart vinden op andere plaatsen andere ‘feiten’.
Dan is het weer mijn beurt.
Winter in America is cold. En vooral vroeg dit jaar.
https://twitter.com/prometheus_zm/status/1320759758132039682
Nou, dan mogen zij -bijvoorbeeld- dit bedenken:
http://osisaf.met.no/quicklooks/sie_graphs/figs_v2/osisaf_nh_iceextent_daily_5years.png
En vervolgens kom ik dan weer met:
https://twitter.com/prometheus_zm/status/1320759758132039682
Zo kunnen we tot in het bijna oneindige doorgaan.
Einstein schijnt ooit iets gezegd te hebben in de trant van: Er zijn twee dingen oneindig, het heelal en de domheid van de mensen.
Hoe dan ook, ik vertrouw de bankiers en de multinationals dus niet, en Greta Thunberg doet me denken aan de pop van Poltergheist.
Ze weten nog niet eens waardoor de kleine ijstijd precies is begonnen.
Het laatste wat ik er van heb gelezen en jij ook Martijn, door een opwarming op de Noordpool die drijvend ijs, dus ook koude stromingen oa deze kant uit kwamen.
Daar was dan ook bewijs voor dat ze gevonden hebben.
Naar mijn idee word veel te veel puur en alleen naar co2 gewezen omdat het hun zo makkelijk uitkomt, en deze weg nu eenmaal ingeslagen is.
420.000 jaar geleden was het Vostok meer op Antarctica ijsvrij. Nu ligt er 3700 meter ijs op.
Vele theorieën over wat er sindsdien is veranderd. Niemand die het weet.
Bizar, want 420.000 jaar geleden schijnt de temperatuur wereldwijd gemiddeld slechts ongeveer 0,5 tot 1,5 graad Celsius warmer te zijn geweest dan nu het geval is.
Zie: https://www.temperaturerecord.org
PS. Wanneer we in dit perspectief bedenken dat de temperatuur op Antarctica afgelopen decennia nauwelijks omhoog is gegaan terwijl in de regio van de noordpool er wel een paar graadjes is bijgekomen dan wordt direct duidelijk dat het wereldwijde gemiddelde geenszins een betrouwbare maat vormt voor de lokale variaties. Het kan haast niet anders dat de temperatuur op Antarctica indertijd 420.000 jaar geleden aanzienlijk hoger moet zijn geweest dan nu het geval is. Echter, wanneer we hierbij ook bedenken dat op de noordpool temperatuurwisselingen tot wel 15 graad Celsius zijn aangetroffen dan blijft het lastig om te begrijpen onder welke omstandigheden dat Vostok meer indertijd kan zijn ontstaan… want de gemiddelde temperatuur daalde in 1983 bij het Vostok meer bijvoorbeeld zelfs nog tot -89 graad Celsius.
Theo 26 okt 2020 om 14:30,
De brede marge is een indicatie van de complexiteit van de klimaatwetenschap. Het nieuwe onderzoek is een grote verbetering, want daarvoor werd steeds de marge 1,5 – 4,5 graad aangehouden. En je kunt er niet alle kanten mee op, want de ondergrens van 2,6 graad betekent dat vermindering van CO2-uitstoot echt urgent is.
Peter van Beurden 26 okt 2020 om 14:48,
Aan de totstandkoming van dit rapport hebben 25 mensen jaren gewerkt, dus het is meer dan wat giswerk op basis van een wrakke veronderstelling. Voor een uitgebreide bespreking zie
https://www.carbonbrief.org/guest-post-why-low-end-climate-sensitivity-can-now-be-ruled-out
Van Gelder, je moet bij Nu.nl gaan werken. Die baseren zich ik altijd op het autoriteitsargument. Denk eens over meer persoonlijke onderbouwing. Nu lijkt het karakterloos en volgzaam. Los van je gelijk of niet.
Twijfel en kritiek draagt bij aan de betere wetenschap, betere politiek, betere democratie en een betere maatschappij. Echter niet vanuit de Europese burelen en in de Nedelandse politiek.
“ De sterke opwarming aan het eind van de twintigste eeuw viel samen met een periode met veel zonnevlekken. Maar sindsdien is de elfjarige zonnecyclus alleen maar zwakker geworden, en de laatste decennia zijn er nauwelijks meer zonnevlekken gezien. Dát zou volgens de zonnespecialisten van nu, de verklaring zijn voor de minder sterke stijging van temperatuur en zeespiegel dan in het begin van de eeuw werd verwacht.
Zo is er dus nog steeds geen overeenstemming over wat de oorzaak is van de meevallende klimaatveranderingen in de éénentwintigste eeuw. Was het de succesvolle afbouw van de CO2-uitstoot? Was het de eruptie van de Sinabung? Of was het de zon? We weten het nog steeds niet.”
https://www.climategate.nl/2019/11/wie-twijfel-zaait-zal-inzicht-oogsten-2/
Re: van_Gelder 26 okt 2020 om 18:54
In die Carbonbrief studie is de invloed van de zon volledig buitenspel gezet; dit blijkt o.a. uit het feit dat er in de laatste figuur 5 bandbreedtes worden gepresenteerd waarbij alle ondergrenzen op 1,5 graad Celsius of hoger liggen… terwijl juist de studies waarbij ruimte wordt gegeven voor een relatief hoog gewicht voor de invloed van de zon de klimaatgevoeligheid veelal tot waarden leidt die lager dan 1,5 graad Celsius liggen.
De huidige glaciatie van Antarctica duurt nu 12 miljoen jaar. Dat de Vostok data niet verder teruggaan dan tot 420 000 jaar wil niet zeggen dat toen geen ijs werd gevormd. De data van Epica Dome , die een noordelijker positie heeft dan het Vostok station, gaan 800 000 jaar terug. Op sommige plekken ligt blauw ijs aan het oppervlak dat 2.7 miljoen jaar oud is. De jaargemiddelde temperatuur bij het Vostok station is -55 graden Celsius. De temperatuur bij het Vostokmeer wat onder het ijs ligt en waarin het oudere ijs in is verdwenen, ligt rond het vriespunt.
Dirk, betekent dit dat er daar mogelijk nooit echt sprake is geweest van een normaal meer met oppervlaktewater dat uitzicht heeft gehad op de zon en de wolken?
PS. Ik vind het lastig om mij een voorstelling te maken wat in deze context precies wordt bedoeld met de omschrijving van een meer midden op het continent Antarctica; dit verhaal suggereert dat dit meer zich altijd onder een flinke laag ijs heeft begeven; althans, mogelijk zelfs gedurende de afgelopen 30 miljoen jaar, zie bijvoorbeeld de illustratie hier: https://images.theconversation.com/files/7604/original/jt2zdgh6-1329110464.jpg?ixlib=rb-1.1.0&q=45&auto=format&w=754&h=566&fit=crop&dpr=1
Bron illustratie: https://theconversation.com/life-in-lake-vostok-the-link-between-antarctica-and-extra-terrestrials-5334
Martijn Van Mensvoort
Als de theorie omtrent CO2 valide is moet ik volgens mij over willekeurig welke periode dan ook de CO2 theorie er op los kunnen laten.
Ik snap dat er allerlei tijdelijke effecten zij die tussentijds het resultaat kunnen beïnvloeden, en dat zijn er vele. Hoe korter het traject, hoe problematischer, hoe langer het traject hoe meer het effect gemiddeld geschoond wordt en kan worden, van allerlei zich over een korter tijdstraject voordoende effecten, zoals vulkanische uitbarstingen, El Ninjo’s en La Ninja’s. korte zonnecycli etc.
Als historisch op kortere of langere termijn die effecten niet goed te duiden zijn in bijv ijsboorkernen, sedimentatie, stalactieten, boomringen etc. dan blijft het in grote mate natte vingerwerk en komt het neer op geloven dat de klimaatgevoeligheid hoog is.
Aangezien ik het antwoord niet bevredigend vind houd ik vooralsnog vast aan de zon als verreweg de meest fluctuerende factor van de temperatuur. Ik acht daarmee met name de lange zonnecycli in samenhang met de grote warmte-inhoud van de oceanen de belangrijkste factor.
De duidingen van grote verschillen in CO2 gehalte in de atmosfeer over zeer lange termijn die niet goed te verklaren zijn of waarvan ik die nog nérgens las, geven ernstig te denken.
Henk wéét dat zijn al commentaren worden verwijderd, niet om wat Henk schrijft maar gewoon omdat het van Henk is.
Dát is pas energieverspilling, Henk kan zijn eigen co2voetafdruk drastisch reduceren door zijn internet uit te zetten.
van Gelder
“Aan de totstandkoming van dit rapport hebben 25 mensen jaren gewerkt, dus het is meer dan wat giswerk op basis van een wrakke veronderstelling. Voor een uitgebreide bespreking zie
https://www.carbonbrief.org/guest-post-why-low-end-climate-sensitivity-can-now-be-ruled-out”
Hoe lang iemand ergens aan werkt is geen maatstaf voor kwaliteit en evenmin voor waarheidsvinding. Daar is meer voor nodig.
Maar ik vind het prima dat je gelooft dat het goed was. Dat komt vaker voor.
Het geloof in de waterstofeconomie heeft inmiddels weer een flinke knauw gekregen. Misschien kun jij Bas een handje gaan helpen?
(1/5) Dit is weer typisch zo’n stuk waarin een auteur doet alsof hij een expert is, maar in feite alsnog de feiten geweld aan doet.
Hoe kun je de ECS bepalen?
a) Analyse van de huidige verandering van het klimaat geeft – zoals van_gelder al aangaf, een Transient Climate Sensitivity (TCS) van ongeveer 1.5 K. De onzekerheid in de TCS is maximaal 0.5 K. Schattingen van de equilibrium climate sensitivity (ECS) op basis van de huidige verandering komen uit op ~3.8, waarbij het onwaarschijnlijk is dat deze ECS onder de 2 ligt. De reden dat een waarde onder de 2 onwaarschijnlijk is, is dat we al 1.1 K opwarming hebben, maar nog geen verdubbeling van de CO2. En het is zeker dat het tragere opwarmen van de oceaan ervoor zorgt dat de TCS lager moet zijn dan de ECS.
Martijn om 14:43. Prima dat je mijn naam noemt hoor, maar ik heb geen enkel percentage genoemd. Ben je wellicht even in de war met Peter? No hard feelings overigens:)
Martijn om 14:43, niet ik maar Peter heeft percentages genoemd. No hard feelings:)
Dit is weer typisch zo’n stuk waarin een auteur doet alsof hij een expert is, maar in feite alsnog de feiten geweld aan doet.
Hoe kun je de ECS bepalen?
a) Analyse van de huidige verandering van het klimaat geeft – zoals van_gelder al aangaf, een Transient Climate Sensitivity (TCS) van ongeveer 1.5 K. De onzekerheid in de TCS is maximaal 0.5 K. Schattingen van de equilibrium climate sensitivity (ECS) op basis van de huidige verandering komen uit op ~3.8, waarbij het onwaarschijnlijk is dat deze ECS onder de 2 ligt. De reden dat een waarde onder de 2 onwaarschijnlijk is, is dat we al 1.1 K opwarming hebben, maar nog geen verdubbeling van de CO2. En het is zeker dat het tragere opwarmen van de oceaan ervoor zorgt dat de TCS lager moet zijn dan de ECS.
b) Een andere manier om de ECS te bepalen is de analyse van de toestand van het klimaat in het verleden. Omdat we een aardig idee hebben hoe het klimaat gedurende het laatste glaciale maximum (LGM, ~20.000 jaar geleden) er uitzag, en een iets minder scherp maar toch nog bruikbaar beeld hebben van het klimaat voor het begin van de ijstijden (mPWP, 3.3-3.0 miljoen jaar geleden) of tijdens de laatste echt warme periode (PETM, 56 miljoen jaar geleden), kun je daar ook een schatting van de ECS van maken. Die schattingen zijn, met natuurlijk behoorlijk wat onzekerheid: ~2.5 K voor het LGM, ~3 K voor mPWP en ~2 K voor het PETM. Voor al deze schattingen is de onzekerheid niet symmetrisch, een ECS van 1 K of kleiner is onwaarschijnlijker dan een ECS van 5 K of hoger.
c) Systeem Aarde Modellen (Earth System Models, ESMs). Zoals al genoemd hebben de de ESMs die voor het komende IPCC rapport (AR6) een stuk hogere ECS dan hun voorgangers die voor het afgelopen rapport gebruikt zijn (AR5). De reden is dat alle model gewerkt hebben aan de beschrijving hoe wolken op aerosolen reageren. Aerosolen zijn kleine vaste deeltjes in de atmosfeer, dus zeezout, vulkaanstof en deeltjes die (indirect) door mensen de lucht in zijn geblazen. Omdat aerosolen wolkenvorming bevorderen, hebben ze een direct afkoelend effect. Aan de andere kant hebben wetenschappers geconstateerd dat door het ‘invoegen’ van de het aerosol effect op wolken, het opwarmend effect van wolken in de modellen juist sterk is toegenomen. Om die reden hebben veel ESMs nu een ECS van ~5 K. Ik kan je zeggen, daar zijn de modellenmakers ook niet zo blij mee. Want of hun modellen zijn minder goed geworden, of het klimaatprobleem is nog urgenter dan we dachten.
Tenslotte:
1) Wat zal het IPCC in hun komende rapport schrijven? Ik denk dat ze heel sterk op dit paper (boekwerk eigenlijk) van Sherwood en collega’s gaan kijken. Dus een ECS van 2.6-3.9 K noemen – tenzij het IPCC rapport een andere onzekerheidsbereik nemen.
2) Wat zullen de modellenmakers doen? Ik vermoed dat iedereen nog eens heel goed naar de beschrijving van wolken en de diverse interacties gaat kijken. Het lijkt me waarschijnlijk dat de volgende generatie ESMs de ECS weer wat lager wordt, maar zeker hoger dan 3.5 K blijft. Maar als de komende 5 jaar de temperatuur ineens sterk oploopt, dan blijken die modellen toch meer gelijk dan gedacht te hebben. En was de uitspraak “I want you to panic” veel meer terecht dan gedacht.
@Prometeus: 30-35 miljoen jaar geleden was de laatste keer dat Antarctica ijsvrij was. De ijskap is gedurende de laatste interglacialen wel eens kleiner geweest dan nu, en dat maakt ook kans zo reëel dat West-Antarctica ons Nederland een onoverkomelijke zeespiegelstijging gaat geven.
Dit is weer typisch zo’n stuk waarin een auteur doet alsof hij een expert is, maar in feite alsnog de feiten geweld aan doet.
Hoe kun je de ECS bepalen?
a) Analyse van de huidige verandering van het klimaat geeft – zoals van_gelder al aangaf, een Transient Climate Sensitivity (TCS) van ongeveer 1.5 K. De onzekerheid in de TCS is maximaal 0.5 K. Schattingen van de equilibrium climate sensitivity (ECS) op basis van de huidige verandering komen uit op ~3.8, waarbij het onwaarschijnlijk is dat deze ECS onder de 2 ligt. De reden dat een waarde onder de 2 onwaarschijnlijk is, is dat we al 1.1 K opwarming hebben, maar nog geen verdubbeling van de CO2. En het is zeker dat het tragere opwarmen van de oceaan ervoor zorgt dat de TCS lager moet zijn dan de ECS.
En daarna had ik nog 600 woorden geschreven, maar de site pakt het niet.
b) Een andere manier om de ECS te bepalen is de analyse van de toestand van het klimaat in het verleden. Omdat we een aardig idee hebben hoe het klimaat gedurende het laatste glaciale maximum (LGM, ~20.000 jaar geleden) er uitzag, en een iets minder scherp maar toch nog bruikbaar beeld hebben van het klimaat voor het begin van de ijstijden (mPWP, 3.3-3.0 miljoen jaar geleden) of tijdens de laatste echt warme periode (PETM, 56 miljoen jaar geleden), kun je daar ook een schatting van de ECS van maken. Die schattingen zijn, met natuurlijk behoorlijk wat onzekerheid: ~2.5 K voor het LGM, ~3 K voor mPWP en ~2 K voor het PETM. Voor al deze schattingen is de onzekerheid niet symmetrisch, een ECS van 1 K of kleiner is onwaarschijnlijker dan een ECS van 5 K of hoger.
c) Systeem Aarde Modellen (Earth System Models, ESMs). Zoals al genoemd hebben de de ESMs die voor het komende IPCC rapport (AR6) een stuk hogere ECS dan hun voorgangers die voor het afgelopen rapport gebruikt zijn (AR5). De reden is dat alle model gewerkt hebben aan de beschrijving hoe wolken op aerosolen reageren. Aerosolen zijn kleine vaste deeltjes in de atmosfeer, dus zeezout, vulkaanstof en deeltjes die (indirect) door mensen de lucht in zijn geblazen. Omdat aerosolen wolkenvorming bevorderen, hebben ze een direct afkoelend effect. Aan de andere kant hebben wetenschappers geconstateerd dat door het ‘invoegen’ van de het aerosol effect op wolken, het opwarmend effect van wolken in de modellen juist sterk is toegenomen. Om die reden hebben veel ESMs nu een ECS van ~5 K. Ik kan je zeggen, daar zijn de modellenmakers ook niet zo blij mee. Want of hun modellen zijn minder goed geworden, of het klimaatprobleem is nog urgenter dan we dachten.
Tenslotte:
1) Wat zal het IPCC in hun komende rapport schrijven? Ik denk dat ze heel sterk op dit paper (boekwerk eigenlijk) van Sherwood en collega’s gaan kijken. Dus een ECS van 2.6-3.9 K noemen – tenzij het IPCC rapport een andere onzekerheidsbereik nemen.
2) Wat zullen de modellenmakers doen? Ik vermoed dat iedereen nog eens heel goed naar de beschrijving van wolken en de diverse interacties gaat kijken. Het lijkt me waarschijnlijk dat de volgende generatie ESMs de ECS weer wat lager wordt, maar zeker hoger dan 3.5 K blijft. Maar als de komende 5 jaar de temperatuur ineens sterk oploopt, dan blijken die modellen toch meer gelijk dan gedacht te hebben. En was de uitspraak “I want you to panic” veel meer terecht dan gedacht.
@Hans L:
Hee, nu staat het er wel in een keer. Sorry voor de chaos die het nu geworden is
Voorbijganger,
Het is de falende techniek die de chaos heeft veroorzaakt.
Martijn, er zijn ~400 meren onder het Antarctisch ijs, het Vostokmeer is het grootste. Het oppervlak van dat meer ligt ~500 m onder zeeniveau, daarboven bevindt zich ~4 km ijs. Uit het temperatuurverschil volgt een warmteflux van ~30 mW/m2, dat is lager dan het gemiddelde voor een continent, 70 mW/m2, maar de flux van het ijs zelf kan hierin een rol spelen. Het meer is pas ontstaan nadat het ijs voldoende dikte had. Dat kan 12 miljoen jaar geleden al het geval geweest zijn.
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Lake_Vostok
Inderdaad het klimaatsysteem is zeer complex en wat het IPCC heeft gedaan door alle gemiddelde jaarlijkse temperaturen verstrekt door de landen en organisaties op een hoop te gooien en daar een gemiddelde aarde temperatuur van te maken en daar de klimaatverandering aan op te hangen gaat volledig mank want er is geen aarde klimaat, maar een diversiteit aan klimaten overal op aarde met ieder zijn eigen specifieke kenmerken.
Daarom hebben meteorologen zo’n groot probleem om een weersverwachting te maken voor een wat langere tijd.
Hiervoor kun je de Climate Change rapporten van het IPCC niet gebruiken.
Hieronder wat informatie omtrent een wetenschappelijke studie die wel ingaat op de effecten van de broeikasgassen, dit is voor de specialisten onder ons:
Gerlich, G., & Tscheuschner, R. D., 2009, “Falsification Of The Atmospheric CO2 Greenhouse Effects Within The Frame Of Physics”, International Journal of Modern Physics, Vol. B23, pp.275-364, arXiv:0707.1161v4 [physics.ao-ph], DOI: 10.1142/S021797920904984X
https://www.worldscientific.com/doi/abs/10.1142/S021797920904984X
International Journal of Modern Physics BVol. 23, No. 03, pp. 275-364 (2009) Review PaperNo Access
FALSIFICATION OF THE ATMOSPHERIC CO2 GREENHOUSE EFFECTS WITHIN THE FRAME OF PHYSICS
GERHARD GERLICH
and
RALF D. TSCHEUSCHNER
GERHARD GERLICH
Institut für Mathematische Physik, Technische Universität Carolo-Wilhelmina zu Braunschweig, Mendelssohnstraße 3, D-38106 Braunschweig, Federal Republic of Germany
Search for more papers by this author
and
RALF D. TSCHEUSCHNER
Dr. Ralf D. Tscheuschner, Dipl.-Phys. Postfach 602762, D-22377 Hamburg, Federal Republic of Germany
Search for more papers by this author
https://doi.org/10.1142/S021797920904984XCited by:1
Abstract
The atmospheric greenhouse effect, an idea that many authors trace back to the traditional works of Fourier (1824), Tyndall (1861), and Arrhenius (1896), and which is still supported in global climatology, essentially describes a fictitious mechanism, in which a planetary atmosphere acts as a heat pump driven by an environment that is radiatively interacting with but radiatively equilibrated to the atmospheric system. According to the second law of thermodynamics, such a planetary machine can never exist. Nevertheless, in almost all texts of global climatology and in a widespread secondary literature, it is taken for granted that such a mechanism is real and stands on a firm scientific foundation. In this paper, the popular conjecture is analyzed and the underlying physical principles are clarified. By showing that (a) there are no common physical laws between the warming phenomenon in glass houses and the fictitious atmospheric greenhouse effects, (b) there are no calculations to determine an average surface temperature of a planet, (c) the frequently mentioned difference of 33° is a meaningless number calculated wrongly, (d) the formulas of cavity radiation are used inappropriately, (e) the assumption of a radiative balance is unphysical, (f) thermal conductivity and friction must not be set to zero, the atmospheric greenhouse conjecture is falsified.
Het complete rapport Kan u hier vinden (115 bladzijden):
https://arxiv.org/PS_cache/arxiv/pdf/0707/0707.1161v4.pdf
4.3.3 Conclusion
A statistical analysis, no matter how sophisticated it is, heavily relies on underlying models and if the latter are plainly wrong then the analysis leads to nothing. One cannot detect and attribute something that does not exist for reason of principle like the CO2 greenhouse effect. There are so many unsolved and unsolvable problems in non-linearity and the climatologists believe to beat them all by working with crude approximations leading to unphysical results that have been corrected afterwards by mystic methods, flux control in the past, obscure ensemble averages over different climate institutes today, by excluding accidental global cooling results by hand [154], continuing the greenhouse inspired global climatologic tradition of physically meaningless averages and physically meaningless applications of mathematical statistics. In conclusion, the derivation of statements on the CO2 induced anthropogenic global warming out of the computer simulations lies outside any science.
Hier nog wat relevante informatie:
The physics of doubling CO2 (full version)
Frans van den Beemt
https://www.sciencetalks.nl/the-physics-of-doubling-co2-full-version/
Een eerdere reactie is weggevallen hieronder het resultaat van de studie door:
Gerlich, G., & Tscheuschner, R. D., 2009, “Falsification Of The Atmospheric CO2 Greenhouse Effects Within The Frame Of Physics”, International Journal of Modern Physics, Vol. B23, pp.275-364, arXiv:0707.1161v4 [physics.ao-ph], DOI: 10.1142/S021797920904984X
https://www.worldscientific.com/doi/abs/10.1142/S021797920904984X
International Journal of Modern Physics BVol. 23, No. 03, pp. 275-364 (2009) Review PaperNo Access
FALSIFICATION OF THE ATMOSPHERIC CO2 GREENHOUSE EFFECTS WITHIN THE FRAME OF PHYSICS
GERHARD GERLICH
and
RALF D. TSCHEUSCHNER
GERHARD GERLICH
Institut für Mathematische Physik, Technische Universität Carolo-Wilhelmina zu Braunschweig, Mendelssohnstraße 3, D-38106 Braunschweig, Federal Republic of Germany
Search for more papers by this author
and
RALF D. TSCHEUSCHNER
Dr. Ralf D. Tscheuschner, Dipl.-Phys. Postfach 602762, D-22377 Hamburg, Federal Republic of Germany
Search for more papers by this author
https://doi.org/10.1142/S021797920904984XCited by:1
Abstract
The atmospheric greenhouse effect, an idea that many authors trace back to the traditional works of Fourier (1824), Tyndall (1861), and Arrhenius (1896), and which is still supported in global climatology, essentially describes a fictitious mechanism, in which a planetary atmosphere acts as a heat pump driven by an environment that is radiatively interacting with but radiatively equilibrated to the atmospheric system. According to the second law of thermodynamics, such a planetary machine can never exist. Nevertheless, in almost all texts of global climatology and in a widespread secondary literature, it is taken for granted that such a mechanism is real and stands on a firm scientific foundation. In this paper, the popular conjecture is analyzed and the underlying physical principles are clarified. By showing that (a) there are no common physical laws between the warming phenomenon in glass houses and the fictitious atmospheric greenhouse effects, (b) there are no calculations to determine an average surface temperature of a planet, (c) the frequently mentioned difference of 33° is a meaningless number calculated wrongly, (d) the formulas of cavity radiation are used inappropriately, (e) the assumption of a radiative balance is unphysical, (f) thermal conductivity and friction must not be set to zero, the atmospheric greenhouse conjecture is falsified.
Het complete rapport Kan u hier vinden (115 bladzijden):
https://arxiv.org/PS_cache/arxiv/pdf/0707/0707.1161v4.pdf
Re: Dirk Visser 27 okt 2020 om 00:45
Helder Dirk, dank voor je interessante antwoord!