Gastbijdrage van David Wojick (VS).

Vertaling: Martien de Wit.

Zin om te lachen? Het Internationale Energie Agentschap (IEA) heeft een lachwekkend rapport geproduceerd, met de ronkende titel: “Netto Nul per 2050: Een routekaart voor het wereldwijde energiesysteem”. Het herontwerpen van het wereldwijde energiesysteem.

Ach, ach. Hieronder volgen een paar van de vele hoogtepunten.

Om te beginnen is het geen routekaart, omdat het verhaal ons niet vertelt hoe we ‘daar’ dan moeten komen. In feite kun je er vanaf hier niet komen, wat hun ‘daar’ erg amusant maakt. Dit is misschien wel de ingewikkeldste netto-nul fantasie die tot nu toe is verzonnen.

Directeur Faith Birol van het IEA legt uit waar de fantasie vandaan komt: “…het voor het eerst combineren van de complexe modellen van onze twee vlaggenschepen: de World Energy Outlook en de Energy Technology Perspectives.”

Dus twee, niet slechts één, complexe computermodellen, die nog nooit eerder zijn gecombineerd. Ik voel me al een stuk beter. In plaats van de wereldenergie-vooruitzichten, zijn het de vooruitzichten van het IEA voor de wereldenergie. Ik hoop niet dat ze dit echt gaan voorspellen, want er is nul kans dat het gebeurt.

Aangezien het vol staat met fantastische technologieën, zou je kunnen denken dat dit op zijn minst een evaluatie van de technologie is, maar dat is het niet, en wel om twee redenen.

Ten eerste wordt er zwaar de nadruk gelegd op wat zij ‘gedragsveranderingen’ noemen. Wanneer de technocraten over gedragsveranderingen beginnen, is het tijd om een stap terug te doen en de deur te sluiten, want daar weten zij helemaal niets van. Er wordt dus niets gezegd over de manier waarop deze diepgaande gedragsveranderingen tot stand zullen worden gebracht, maar naar alle waarschijnlijkheid wel inclusief geweld.

Ten tweede wordt bij een evaluatie van de technologie gekeken naar de haalbaarheid en de kosten. Dat is wat ‘evaluatie’ betekent. In deze niet-routekaart wordt met geen van beide begrippen rekening gehouden. In plaats daarvan wordt er vrolijk op gewezen dat 50% van de benodigde technologie nog niet in werkende vorm bestaat. Er wordt niet uitgelegd hoe die technologie in 9 tot 29 jaar wereldwijd in ongelofelijk grote hoeveelheden in de praktijk kan worden gebracht. Het wordt gewoon aangenomen, wat hilarisch is. Ik zeg 9 jaar omdat ze ook beweren dat alle technologie die we tussen nu en 2030 nodig hebben, al bestaat. Nog een lachertje.

De grootste giller van allemaal is waarschijnlijk hun meest fundamentele veronderstelling. Zij gaan ervan uit dat het totale mondiale energieverbruik in 2050 8% MINDER zal zijn dan nu. Ja, minder. Let wel, ze gaan uit van 2 miljard meer mensen, met meer ontwikkelingslanden die uit de armoede komen, meer mensen die meer elektriciteit krijgen, enzovoort. Maar toch hebben ze op de een of andere magische manier aanzienlijk minder energie nodig dan wij nu.

Blijkbaar is dat allemaal te danken aan dat grote groene toverstokje dat energie-efficiëntie heet. Ik zie niet in hoe de energievraag van mensen die auto’s krijgen, woningverwarming en -koeling, eindeloze apparaten, enz. die ze vroeger nooit hadden, toch minder kan worden door efficiëntie, maar ik ben dan ook geen complex computermodel.

Eén ding dat ik wel waardeer, is dat ze niet geloven in de 100% hernieuwbare energiefantasie. Ze halen slechts 70%, voornamelijk uit zonne-energie. Hoe dat mogelijk is, aangezien de zon 70% van de tijd niet schijnt, is grappig. Blijkbaar maken ze veel waterstof, die overal naartoe wordt gepompt of zoiets. Dat is weer een aparte fantasie.

Blijkbaar is de overige 30% van de energie grotendeels afkomstig van kernenergie. Ik denk dat ze niet jet memo hebben ontvangen dat kernenergie verboden is in het groene fantasieland. Maar ze kunnen vast en zeker gewoon meer waterstof maken.

Natuurlijk wordt alles geëlektrificeerd. Dat is waar de irritante gedragsveranderingen om de hoek komen kijken. Blijkbaar wil er niemand meer in een benzineauto rijden, of koken of verwarmen op aardgas, enzovoort, zelfs niet in ontwikkelingslanden. Of misschien worden deze ongelukkige keuzes hen opgedrongen? De complexe computermodellen zwijgen over dit potentieel onaangename gedwongen-mars-scenario.

David Wojick.

Ook grappig is de grote lange lijst van peer reviewers van deze zogenaamde studie. Bijna allemaal zijn het voorstanders van duurzame energie. Bijna geen enkele is afkomstig uit een ontwikkelingsland. Nog minder zijn er afkomstig van elektriciteitsbedrijven, die geacht worden dit energiearme wonderland van energie te voorzien.

In zekere zin is deze studie dus zeer nuttig. Het IEA laat ons tot in de glorieuze details zien hoe lachwekkend de groene energiedroom in werkelijkheid is.

***

David Wojick, Ph.D. is een onafhankelijk analist die werkt op het snijvlak van wetenschap, technologie en beleid.

***