De rechtelijke vonnissen in de zaken Urgenda en Shell zijn gebaseerd op drijfzand. De rechter veroordeelde Shell tot reduceren CO2-uitstoot

Foto: Shutterstock.

Een gastbijdrage van Rob Walter.

Op 26 mei deed de rechter een onthutsende uitspraak in de z.g. Shell-zaak.

De rechter veroordeelde Shell tot reduceren van de CO2-uitstoot met 45% (t.o.v. 2019) in de komende 9 jaren om “gevaarlijke klimaatverandering” te voorkomen. Maar het staat helemaal niet vast dat de mens klimaatverandering kan voorkomen door beperking van CO2 en het staat nog minder vast dat klimaatverandering door hogere temperatuur op aarde “gevaarlijk” is voor mens en natuur.

Met de “URGENDA-zaak” is dit de tweede maal dat een Nederlandse rechter een grote milieu-uitspraak doet zonder zich iets aan te trekken van de juistheid van de technische gronden waar de uitspraak op rust. Los van nog andere aspecten, zoals puur juridische aspecten, rusten beide vonnissen helemaal op de veronderstelling dat het juist is wat IPCC en de huidige meerderheid beweren over CO2 en klimaat. Die beweringen zouden een vaststaande grond moeten vormen onder beide vonnissen. Maar die grond is niet vast en staat ter discussie. Beide vonnissen rusten dus op wankele ondergronden, op drijfzand! Wankele gronden, die voortvloeien uit een “hype” van het moment, een geloof, een verdienmodel. Die gronden vormen nota bene een doorslaggevend onderdeel van het oordeel!

Uitspraak 1 in de Urgenda-zaak

De eerste spraakmakende veroordeling op wankele gronden was de uitspraak in het Urgenda-proces in 2019. De Nederlandse Staat werd toen door rechters veroordeeld tot het plegen van nog meer bedrog van het Nederlandse volk, dan op dat moment al plaats vond (heel de uitvoering van de energietransitie is gebaseerd op onjuiste veronderstellingen, onjuiste getallen, onjuiste metingen en te mooi voorgestelde resultaten. De politiek bedriegt daarmee het volk).

Een bijzonderheid bij de procesgang, was dat de verdediging namens de Nederlandse Staat niet vrij kon spreken (wat wij allemaal wel wisten, maar de rechters blijkbaar niet), omdat die verdediging beperkt werd door politieke belangen. De Nederlandse politiek wist toen al dat de eis van Urgenda niet uitvoerbaar was, op geen stukken na zelfs. De Nederlandse politiek wist toen ook al dat zelfs de eigen doelstellingen met zekerheid niet haalbaar waren, maar wilde het op dat moment nog niet toegeven. De Nederlandse politiek wist toen al dat heel het transitie traject is gebaseerd op onjuiste cijfers, gedekt door Europese aanbevelingen (met rekenmethodes die niet deugen). Het kabinet liep risico te vallen als dit naar buiten kwam.

Toen was bovendien al het verband tussen aanmerkelijke klimaatverandering en CO2-toename door een paar honderd wetenschappers wereldwijd bestreden. Nog meer wetenschappers hadden inmiddels aangetoond dat de maatregelen voor terugbrengen van de CO2-uitstoot met de gekozen middelen voor elektrische energieproductie door wind en zon nauwelijks CO2 beperken en dat biomassa-centrales zelfs tot meer uitstoot leiden (en extra luchtverontreiniging plus extra fijnstof plus vernietiging van grote delen van de oerwouden op aarde).

De rechters hadden geen “recht gesproken”, maar onrecht gesproken! Immers het hele Nederlandse volk zou lijden onder de uitspraak op wankele gronden omdat die uitspraak tot miljarden méér nutteloze uitgaven leidt die het volk moet opbrengen.

Wisten de rechters dat alles niet, hadden zij niet kunnen vermoeden dat wellicht heel het CO2-verhaal slechts een verdienmodel is, gebaseerd op leugen? Zij hebben zelfs geen twijfel geuit in hun vonnis. Of waren de rechters te arrogant om die belangrijke achtergrond mee te nemen? En vonden zij het niet belangrijk dat het vonnis niet uit te voeren is? Of zijn zij politiek geëngageerd en proberen hun eigen maatschappijvisie op te leggen aan het Nederlandse volk? Of is de rechtspraak in Nederland zo onwerkbaar geworden dat de politiek het systeem van onze rechtspraak hoog nodig moet moderniseren tot een systeem dat ook bij “hypes” (zoals de klimaatgekte) goed functioneert?

De Raad had immers geoordeeld dat “de levens, het welzijn en de leefomgeving van velen worden bedreigd, wat zich nu al voor een deel voordoet”. Dit heeft de Raad in zijn onnozelheid slechts verergerd!

Uitspraak 2 in de zaak tegen Shell

Op 26 mei j.l. heeft de rechter een zeer zware eis opgelegd aan het wereldconcern Shell.

De haast onmogelijke dwingende eis om in 9 jaar tijd de totale, wereldwijde CO2-uitstoot van het concern en zijn producten met 45% te reduceren. De eis van 45% reductie bestaat uit drie delen:

  1. 45% van de eigen uitstoot Shell = CO2-uitstoot in eigen procesindustrie (verplicht);
  2. 45% van de uitstoot van de leveranciers van Shell (niet-vrijblijvende inspanningsverplichting);
  3. 45% van de uitstoot van de consumenten van zijn producten (niet-vrijblijvende inspanningsverplichting).

Over het eerste punt zegt Shell daar ook zonder deze uitspraak toch al mee bezig te zijn.

Maar het tweede en derde punt zijn niet goed uitvoerbaar. Moeten alle pomphouders alle auto’s die bij hen tanken dwingen tot 45% extra brandstofbesparing? Of blijft als enige mogelijkheid over om het hele Shell-concern dan maar te halveren?

Deze onmogelijke eis is gebaseerd op de huidige “hype” die stelt dat de CO2-uitstoot door de mens klimaatverandering veroorzaakt. Deze “hype” is volgens mij de grootste zwendel uit de geschiedenis van de mensheid. Het is een verzonnen verdienmodel, gecombineerd met onjuiste computermodellen die een duistere toekomst voor de aarde voorspellen en is niet gebaseerd op degelijke wetenschap.

Had de rechter mogen uitgaan van wat “men” zegt, zonder zich iets aan te trekken van degelijke onderzoeken van duizenden wetenschappers, die aangeven dat niet CO2 maar andere natuurwetten oorzaak zijn van de huidige iets hogere temperaturen op aarde?

De rechter geeft in de uitspraak aan vooral te oordelen op grond van catastrofale gevolgen van opwarming van de aarde en noemde stijging van de waterspiegel, stormen, ziekten, etc. Had de rechter dan niet even de tijd kunnen nemen om te bezien óf een paar graad warmer wel tot catastrofes leidt? Óf dat temperatuurstijging juist goed is voor de mensen?

De middeleeuwen waren beduidend warmer dan nu (toen was zelfs Groenland groen en bevolkt en graasden er koeien, terwijl er nu een dikke laag ijs over het land ligt). En dat bracht geen belangrijke waterspiegelstijging en bracht de mens juist welvaart en bloei. Evenals in de tijd van de Romeinen, toen het ook warmer was, en vele eerdere warme periodes op aarde.

Mag een rechter zo’n zware veroordeling uitspreken op basis van “horen zeggen” en van eigen “geloof” in wat alom gezegd wordt? Klimaatverandering door CO2-uitstoot van de mens en de “verwachte” catastrofale gevolgen voor de mens vormen nu juist de gronden van de uitspraak. Die gronden zijn niet vast, maar lijken meer op drijfzand. Ik neem aan dat we mogen verwachten dat rechters niet zulke zware, maatschappij-ontwrichtende uitspraken horen op te leggen op dubieuze gronden.

Verontrustend is dat de hier betrokken actiegroepen al aangekondigd hebben ook andere bedrijven te zullen aanpakken.

Je vraagt je af wat er mis is met onze rechtspraak. Zijn de rechters arrogant? Zijn de rechters “vak-verdwaasd”? Of is ons rechtssysteem verouderd en niet meer van deze tijd? Wordt het wellicht hoog tijd dat de politiek onze rechtspraak moderniseert? Werkt de trias politica niet meer adequaat nu rechters ook steeds meer op de stoel van de politiek gaan zitten?

In beide zaken zijn de rechters uitgegaan van wat zij “geloven” omdat dit in hun ogen algemeen aanvaard zou zijn.

In voorgaande eeuwen was hekserij algemeen aanvaard evenals het bestaan van heksen. De mensen “geloofden” er in. Deze rechters zouden in die tijd hun vonnis ook gebaseerd hebben op hun “geloof” dat hekserij bestaat. Net zoals deze rechters “geloven” in een rol van CO2 op klimaatverandering en “geloven” in catastrofale gevolgen van klimaatverandering.

Zo komt in het vonnis in de zaak tegen de Shell 39 keer het woord “gevaarlijke klimaatverandering” voor, terwijl nog bepaald niet zeker is dat die klimaatverandering gevaarlijk is. En misschien is die juist goed voor de mens, het milieu, en de natuur, zoals dat ook het geval was bij alle voorgaande klimaatveranderingen die het gevolg waren van perioden met een hogere temperatuur op aarde. Nog afgezien van de vraag óf die verandering wel iets te maken heeft met menselijke activiteiten.

In datzelfde vonnis komt 29 keer het woord “consensus” voor, terwijl die consensus alléén geldt tussen de aanhangers van de menselijke broeikashypothese (en wordt onderschreven door allen die daar belang bij hebben, er bijvoorbeeld hun boterham aan verdienen). Een echte consensus is er niet.

Toelichting

De rechters kunnen in deze twee zaken geen echt “recht” gesproken hebben omdat zij alle onderstaande punten negeren. Zij kunnen ook niet beweren dat zij al die punten niet konden weten en zich daarover niet konden informeren. Daardoor zijn beide vonnissen gegrond op “drijfzand”. Op “geloof” of op een politiek oordeel.

  • Enkele duizenden wetenschappers in de VS en in Europa en in Canada en in Australië en zelfs nog meer landen hebben in publicaties van wetenschappelijk onderzoek er op gewezen dat CO2 het klimaat op aarde niet of althans nauwelijks kan beïnvloeden.

Klimaatveranderingen door opwarming worden vooral ook door andere externe en geofysische factoren bepaald en zijn volstrekt normaal gebleken in de afgelopen duizenden jaren. De mens heeft daar geen invloed op.

CO2 zien als belangrijke beïnvloeder van het klimaat is een verdienmodel. Ieder jaar verdienen mensen en bedrijven er wereldwijd 300-500 miljard dollar aan. En in Nederland tussen 10 en 12 miljard per jaar. Geld dat betaald wordt door de burgers.

  • De meeste maatregelen die de Nederlandse overheid neemt liggen op energiegebied (de energietransitie). Die zijn gebaseerd op wind + zon + biomassa als vervangers van fossiele brandstoffen. Echter:
  • Wind levert nauwelijks CO2-besparing op en levert ook weinig energie, nog geen 2% van alle benodigde energie, dat is 11% van de elektrische vraag. De maximaal bereikbare hoeveelheid windenergie wordt beperkt door technische limieten. Die maximale hoeveelheid is slechts 20% van de elektrische energie (= ca. 3½ % van alle in Nederland benodigde energie). Met vele miljarden extra kosten per jaar wellicht maximaal 30% van de elektriciteit. (= ca. 5% van alle energie). Hoger kan niet.
  • Zon is er alleen als de zon schijnt. De productie van zonnecellen stoot veel CO2 uit. Grootschalig zal het nooit meer dan een kleine bijdrage leveren van de energievraag.
  • Waterstof wordt als “Haarlemmer olie” gepropageerd: toepassing van waterstof zou de oplossing zijn voor alles in het transitiepad dat nu dreigt te mislukken. Ook dit wordt een fiasco. Waterstof is zeker heel bruikbaar, maar lost de fluctuaties in wind- en zon aanbod niet op. Ook het fiasco van “van het gas af” zal waterstof niet oplossen. Wel kunnen de komende tien jaar veel mensen er héél veel geld mee verdienen.
  • Biomassa, dat nu veruit de grootste bijdrage levert in de Nederlandse transitie, blijkt juist méér CO2 uitstoot te geven (méér dan gas). Het veroorzaakt ook meer vergiftiging van het milieu, veroorzaakt meer fijnstof en verbrand dan ook nog grootschalig bossen en oerwouden, bos dat niet meer terugkomt.
  • Het project “van het gas af” gaat tot meer CO2-uitstoot leiden dan gebruik blijven maken van aardgas. Een onzinnig project dat de burger in totaal zeker 500 miljard Euro gaat kosten!
  • Vakmensen en wetenschappers in de elektrische energievoorziening weten al lang dat kernenergie de (nagenoeg) enige energievorm zal zijn van de mensheid in de 22e eeuw en daarna. Daar is niets onnatuurlijks aan, want alle energie om ons heen (zon, wind, etc.) komt uit kernenergie. Kernenergie is eigenlijk een doodnormale en natuurlijke vorm van energie. En naast waterkracht ook de enige CO2-vrije energievorm. Een deel van de politici in de Tweede Kamer weet dit. En ook in de milieuorganisaties is dit bekend, maar die houden kernenergie tegen omdat zij hun macht en hun inkomsten met de komst van kernenergie zullen missen.
  • In de Tweede Kamer zijn alle hierboven genoemde punten bekend bij zeker één derde deel van de Kamerleden. Uit eerste hand weet ik dat alle leden van de VVD-fractie in de Kamer dit weten. Dat geldt ook voor de fracties van PVV en FvD en Ja21. Waarschijnlijk geldt dit ook voor een deel van de Kamerleden van het CDA.
De rechtelijke vonnissen in de zaken Urgenda en Shell zijn gebaseerd op drijfzand. De rechter veroordeelde Shell tot reduceren CO2-uitstoot

Rob Walter.

De meerderheid in de Kamer is helaas bang voor stemverlies bij een openlijke keuze van hun partij voor kernenergie. Ik krijg de indruk dat zij er voor kiezen om de huidige transitie bewust eerst te laten vast lopen op technische en natuurkundige grenzen, vóór zij meegaan met kernenergie. Dat betekent éérst honderden miljarden belastinggeld weggooien en zo onttrekken aan sociale voorzieningen van het volk (alleen de rechters hebben dit niet door of willen het ook bewust niet weten. In dat laatste geval is hun vonnis niet onafhankelijk).

Dit artikel gaat alleen over de dubieuze technische aspecten van de gronden waarop de rechters zich baseren; op de juridische aspecten is ook veel aan te merken. Daarover zullen de juristen de komende tijd nog veel van zich laten horen.

Als over een aantal jaren eindelijk duidelijk wordt dat de opwarming van de aarde niet veroorzaakt wordt door menselijke uitstoot van CO2 maar door normale natuurverschijnselen, zullen deze rechters zeggen “Wij hebben dat niet geweten”. En daarmee is voor hen de zaak af.

***

 De complete uitspraak (case Shell) is hier te zien en te beluisteren:

Noot van de redactie: Nieuws van het trollenfront

Lezers van Climategate.nl zijn bekend met het verschijnsel trollen, die deze website dagelijks met hun verwarde reacties, die niet bijdragen aan een constructieve discussie, bestoken. Zij zijn geobsedeerd door de verschrikkelijke opwarming van de atmosfeer (die overigens maar steeds niet wil komen) en willen ons waarschuwen dat als we daar niet onmiddellijk iets aan doen – door de energietransitie – de gevolgen catastrofaal zullen zijn.

Zij gebruiken daarbij verschillende fictieve namen, e-mailadressen en soms ook verschillende ip-adressen.

Gisteren en eergisteren was het weer raak met ‘Ella Schepers’, ‘David’, ‘Tom H’, ‘Weer een naam’ en ‘Hans Erren’.

Al deze reacties werden door mij verwijderd. In dit geval bleken al deze gefingeerde namen van hetzelfde ip-adres afkomstig te zijn. Bij het gebruik van de naam Hans Erren (een bekende en gewaardeerde respondent op deze website) bleek zelfs sprake te zijn van identiteitsdiefstal.

Ik heb in de loop der tijd de indruk gekregen dat het bij deze auteur en gelijkgestemde auteurs gaat om slachtoffers van een vorm van klimaatautisme, net zoiets als bij het Zweedse klimaatorakeltje en Asperger-patiëntje, Greta Thunberg.

Of zit ik er naast? Wie?

***