Een gastbijdrage van Prof. dr. Horst-Joachim Lüdecke (EIKE, Europäisches Institut für Klima und Energie).

Een Duitse natuurkundige heeft zojuist de Nobelprijs voor de Natuurkunde ontvangen, die in totaal naar drie klimaatonderzoekers is gegaan. Ongetwijfeld een reden om blij te zijn en hen te feliciteren. Maar mogen we ook aandacht schenken aan de keerzijde van de medaille?

Waar krijgt een natuurkundig onderzoeker de prijs eigenlijk voor? Het antwoord (hier) is: “De regels voor de Nobelprijs vereisen dat de betekenis van de erkende onderzoeksprestaties de tand des tijds hebben doorstaan.” In de oorspronkelijke tekst: The rules for the Nobel Prize in Physics require that the significance of achievements being recognized has been „tested by time“.

Deze regel werd niet zelden geschonden, een prominent “slachtoffer” was zelfs Albert Einstein, die niet de Nobelprijs ontving voor zijn relativiteitstheorie, maar voor zijn theorie van het foto-elektrisch effect (hier). In 1922 was de relativiteitstheorie al lang getest in de natuur, namelijk door een van tevoren nauwkeurig berekende lichtafbuiging volgens de relativiteitstheorie, die toen werd gedetecteerd bij een zonsverduistering (hier). Einstein had dus opnieuw de Nobelprijs moeten krijgen. Waarom niet? Speculaties daarover zijn te vinden op internet, maar daaraan zal hier niet verder aandacht worden geschonken.

In het huidige geval van de Nobelprijs voor klimaatonderzoek is het precies het tegenovergestelde. Zonder het fundamentele werk van de drie Nobelprijswinnaars – de theoretische basis voor alle complexere klimaatmodellen – in het minst te willen bekritiseren, moet eraan worden herinnerd dat de test die vereist is volgens de regels voor de toekenning van de Nobelprijs – zinvolle resultaten van klimaatmodellen of bevestigingen met metingen van het Nobelprijswinnende werk – nog moet worden uitgevoerd (hier, hier, hier).

Daar kunnen de drie laureaten natuurlijk niets aan doen. Het gaat ons hier natuurlijk vooral om de Duitse Nobelprijswinnaar Klaus Hasselmann. Voor hem heeft de Max Planck Society een reden voor de Nobelprijs gepubliceerd onder de titel “De menselijke vingerafdruk in klimaatruis”, die luidt: “Klaus Hasselmann ontwikkelde het statistische model waarmee de opwarming van de aarde aan de toename van de CO2-concentratie in de atmosfeer kan worden toegeschreven. ‘ (hier)

Het zou mooi zijn als dit de kernvraag zou verhelderen hoe de mens het klimaat beïnvloedt. Helaas doet het dat niet! Het werk van Hasselmann is slechts één benadering onder vele andere benaderingen, waarvan er vele zijn conclusies bevestigen, maar bijna evenzovelen ze ook weerleggen – bij de “voor” en “tegen” experts in klimaatonderzoek. De klimaatwetenschap is het dus allerminst eens over de omvang van de effecten van antropogene CO2. Dit wordt bewezen door de enorme onzekerheden die het IPCC toeschrijft aan de zogenaamde klimaatgevoeligheid van CO2. (hier).

Om het maar voorzichtig uit te drukken, twijfelen slechts enkele klimatologen aan de opwarmingseffecten van antropogene CO2 in de diepe atmosfeer. De dissidentie (echte wetenschap is altijd dissidentie, nooit consensus!) betreft de grootte van dit CO2-effect. Naast CO2 benadrukken recente publicaties ook belangrijke en sterke natuurlijke oorzaken van de recente opwarming van de aarde, bijvoorbeeld in de vakpublicatie NG Loeb et al., Still fresh off the press, Satellite and Ocean Data Reveal Marked Enhance in Earth’s Heating Rate, Geophysical Research Letters, 16 juni 2021, Volume 48, Issue 13. Een duidelijkere uitleg van de inhoud van dit artikel is hier te vinden.

Een nieuwe religie?

In feite heeft deze Nobelprijs een nare bijsmaak. Hiermee hebben de oude religies van het boeddhisme, het hindoeïsme, de islam, enz., enz. tot het christendom er een serieuze concurrent bij gekregen. De religie “klimaatverandering” met de erfzonde “door de mens veroorzaakte CO2”.

Heeft deze nieuwe religie het beoordelingsvermogen van de experts van het Nobelcomité in Stockholm niet een beetje vertroebeld? U, beste lezer, mag zelf beslissen. Het vertroebelde immers zelfs de hoofden van ons grondwettelijk hof, dat in zijn klimaatbeschermingsbesluit achteloos veel van de voorheen geldende wettelijke regels negeerde.

Daarom als troost voor alle uitstekende natuurkundigen die de prijs hadden verdiend, maar niet ontvingen en nog minstens een jaar moeten wachten: “Je hebt niet alleen verloren door uitstekende resultaten van onderzoekscollega’s, maar ook door een nieuwe religie, en daar is geen kruid tegen gewassen.”

Of de test die vereist is voor de huidige Nobelprijs, namelijk de echte realiteit van het Nobelprijswinnende werk, ooit zal slagen, is geenszins zeker. Maar de ultieme test van de nieuwe klimaatreligie zou verrassend snel werkelijkheid kunnen worden.

Horst-Joachim Lüdecke over de Nobelprijs voor natuurkunde en klimaat EIKE, Europäisches Institut für Klima und Energie

Horst-Joachim Lüdecke.

Op dit moment wurgt de westerse wereld zich met haar nieuwe klimaatreligie – in een nauwelijks voorstelbaar masochisme. Met moedwillig zelfdestructieve kracht vernietigt zij de voorheen perfect functionerende en meest moderne industrie en energiecentrales (er is nog nooit zoiets geks geweest in de geschiedenis van de mensheid). Als gevolg daarvan is met afnemende welvaart in het Westen, de mondiale arena nu eindelijk vrij voor China. Voor het grootste deel is dat al het geval. Men kan betwijfelen of er in China met het bekende industriële en op vooruitgang beluste elan van de klimaatreligie ook nog maar een kruimeltje over zal blijven.

***

Bron hier.

Deel dit bericht a.u.b.
LinkedInMastodonWhatsApp

Gerelateerd: