COP 26 was intellectueel een armzalige vertoning Houd nu eens op met het kijken door een sleutelgat naar het aardse klimaat.

COP 26 president, Alok Sharma, verontschuldigt zich in tranen over mislukking klimaatconferentie. Foto: CFACT, michaelgop.

Van onze COP 26-correspondent

‘COP26 was intellectueel een armzalige vertoning.’ Dat stelt CLINTEL-president Guus Berkhout bij de afsluiting van de Klimaatconferentie in Glasgow. Volgens de oud-Hoogleraar Geologie uit Delft moet klimaatverandering niet één op één gekoppeld worden aan de menselijke uitstoot van CO2. Berkhout:

 

 

‘Houd nu eens op met het kijken door een sleutelgat naar het aardse klimaat.’

CLINTEL is een Nederlands klimaatinstituut met wetenschappers uit de hele wereld die een realistische visie op klimaatverandering voorstaan. Volgens Berkhout waren er ‘gelukkig’ ook enkele verstandige mensen in Glasgow: het stoppen met het gebruik van fossiele brandstoffen is uit de verklaring geschrapt. Steenkool wordt gezien als een onmisbare brandstof om de armoede de wereld uit te helpen.

‘Wat een zegen voor de miljarden mensen in de ontwikkelingslanden’, aldus Berkhout.

CLINTEL was met een delegatie op COP 26.

‘Het had erger gekund’

Zowel internationaal als nationaal wordt er in zowel positieve als in zeer negatieve toonaarden over de klimaattop bericht. De Australische klimaatpublicist Dr. Sherry Sufi, ziet in de klimaattop en de uitkomsten daarvan een ‘ideologische oorlogsvoering’, waar het gaat om het gebruik van fossiele brandstoffen. Volgens Hans Labohm, voormalig IPCC expert reviewer en klimaatpublicist, waren klimaatbevlogenen sterk teleurgesteld over de uitkomst van de klimaattop in Glasgow.

‘Bij klimaatrealisten daarentegen overheerste het gevoel: het had erger gekund’.

Zelfs wetenschappers die niet een klimaat-realistisch standpunt innemen, zijn over de klimaattop ook overwegend negatief. Volgens de Belgische milieu-wetenschapper Jean-Pascal van Ypersele gaat het weliswaar om

‘een stap in de goede richting en is het veel meer dan blabla, maar ruim onvoldoende’.

Ook in Nederland waren er ronduit negatieve kwalificaties met betrekking tot Glasgow op te tekenen. IPCC auteur Gert-Jan Nabuurs:

‘Dit laat het failliet zien van onderhandelingen met 200 landen. Hier kom je nooit uit, de belangen zijn te verschillend. Hier moeten andere wegen bewandeld worden in de toekomst. (…) Ik ben blij dat ik niet in Glasgow aanwezig was, anders had ik mij diep geschaamd voor het resultaat’. (Bron: NOS)

Paul Scheffers, publicist op Climategate.nl spreekt van ‘emo-religie’ op de top in Glasgow. De religie wordt in zijn visie gevoed door decennialange gepolitiseerde klimaatrapporten vanuit de Verenigde Naties. Scheffers:

‘Het gepolitiseerde VN-IPCC verspreidt angst via een statistisch gemanipuleerde hockeystickcurve, bewerend ons toekomstige klimaat te kunnen voorspellen over 50 en 100 jaar. De manipulatie van historische dataseries en statistische onbetrouwbaarheid ervan is een wetenschappelijk affront.’

‘Geen aanscherping klimaatdoelen’

Volgens Labohm heeft er geen aanscherping van de klimaatdoelen voor 2030 en de financiering voor ontwikkelingslanden plaatsgevonden. Sommige voorstanders van een krachtig klimaatbeleid verbonden hier hun conclusie aan. ‘Dit laat het failliet zien van onderhandelingen met 200 landen.’ Anderen wezen erop dat de zin in de slotverklaring over het minderen met steenkool en het afschaffen van subsidies voor fossiele brandstoffen weliswaar was afgezwakt, maar niettemin een doorbraak vormde.

‘Grote CO2-emittenten, zoals China, India en Rusland hebben zich op korte termijn tot niets verplicht’, volgens de voormalige OESO- econoom. ‘Zij hebben zich verzet tegen het voorstel om het stoppen met steenkool in de slotverklaring op te nemen. Zij hebben daarentegen wel beloofd zich op langere termijn in te spannen om de uitstoot van CO2 te verminderen. Maar tegen die tijd zullen de huidige leiders waarschijnlijk van het politieke toneel zijn verdwenen en zullen hun opvolgers in het licht van de alsdan bestaande situatie hun eigen prioriteiten moeten stellen. Het is niet zeker dan wel zeer onwaarschijnlijk dat zij zich aan eerder gedane beloften (niet meer dan inspanningsverplichtingen, waarop geen sancties staan in geval van niet-nakoming) van hun voorgangers zullen houden.’

‘Ontwikkelingshulp als fata morgana’

De ontwikkelingslanden eisten jaarlijks $1300 miljard van de rijke landen voor de financiering van maatregelen om het schadelijk effect van klimaatverandering tegen te gaan. Vele jaren geleden hadden de donorlanden hen jaarlijks reeds $ 100 miljard toegezegd. Maar dat is er nooit van gekomen.

Zullen zij deze belofte ooit nakomen? Labohm:

‘De geschiedenis leert ons dat de ontwikkelde landen reeds in de jaren zeventig van de vorige eeuw de ontwikkelingslanden 0,7% van hun BBP aan hulp (ODA= Official Development Aid) hebben toegezegd. Die belofte is vaak herhaald – ook op G7-toppen – maar zelfs na toepassing van creatief boekhouden hebben zij nooit meer dan de helft van deze doelstelling bereikt. Inmiddels zijn hun staatsschulden tot onvoorstelbare hoogten toegenomen. Tegen deze achtergrond is het waarschijnlijk dat deze jaarlijkse $ 1300 miljard wel altijd een fata morgana zal blijven.’

Volgens Guus Berkhout moet COP 26 de laatste conferentie zijn die de wereld angst aanjaagt en aanzet om vitale infrastructuren te vernietigen.

‘Laten we vooral stoppen de jonge generatie de put in te praten, maar laten we ze hoop geven en inspireren om met nieuwe kennis de kwaliteit van het leven verder te verhogen.’

***