Patrick Moore’s uitstekende nieuwe boek: ‘Nep onzichtbare catastrofes en dreigende ondergang’

Auteur: Dr. Jay Lehr.

Vertaling: Martien de Wit.

Er zijn in de afgelopen tien jaar tientallen goede boeken geschreven die de werkelijke verhalen vertellen als tegenwicht tegenover de onophoudelijke leugens van paniekzaaiers die dreigende milieurampen wijten aan de uitstoot van kooldioxide.

Geen enkel boek was beter dan de nieuwste bijdrage van Patrick Moore en zeker was geen enkel boek zo actueel als deze zojuist gepubliceerde bijdrage aan de echte wetenschap.

We weten inmiddels allemaal dat Patrick medeoprichter was van Greenpeace. Dat was vanwege een poging om ondergrondse proeven met waterstofbommen te stoppen en later om walvissen en zadelrobben te redden. Hij was nog aan het studeren voor zijn graad in ecologie aan de Universiteit van British Columbia (UBC). Vijftien jaar later, toen Greenpeace een business werd in de oorlog om het publiek angst aan te jagen met de ene milieuleugen na de andere, nam hij ontslag en werd hij hun publieke vijand nummer één. Het keerpunt was dat de organisatie een campagne startte om chloor te verbieden, het belangrijkste van alle 94 natuurlijke elementen voor zowel de volksgezondheid als de geneeskunde.

In veel opzichten kan zijn nieuwste boek worden gezien als elf beknopte boeken waarin belangrijke feiten en onderzoeken over de voornaamste milieukwesties van onze tijd worden onderwezen. Ze omvatten, naast het beste argument tegen de door de mens veroorzaakte klimaatverandering, stervende bomen in Afrika, het Great Barrier Reef, ijsberen, het uitsterven van soorten, de vuilnisdraaikolk in de Stille Oceaan, genetisch gemodificeerd voedsel, nucleaire straling, bosbranden, verzuring van de oceanen en de nepdocumentaires over walrussen die van kliffen in Rusland doodvallen.

Wat dit uitstekende boek onderscheidt van de meeste andere boeken is dat, hoewel Moore een academicus is met een Ph.D. in ecologie aan de UBC (University of British Columbia) – wat hij beschrijft als de studie van hoe alle componenten van onze wereld met elkaar in verband staan en op elkaar inwerken – hij een nogal uniek vermogen heeft om bij elk onderwerp het kaf van het koren te scheiden en dan voor de lezer een basaal begrip te presenteren over welke kwestie dan ook. Hoewel ik veel over al zijn onderwerpen heb gelezen, was ik verbaasd hoeveel ik heb geleerd, en dat zult u ook zijn.

Hij vertelt ons wat de meesten van ons tegenwoordig beseffen, namelijk dat voor veel, zo niet de meeste, activisten “de mensen een soort bijzaak zijn die pas in aanmerking wordt genomen wanneer het perfecte milieubeleid is vastgesteld, zonder rekening te houden met hoe negatief de gevolgen voor de mensheid zijn”. Het streven om het gebruik van fossiele brandstoffen in de komende 30 jaar volledig uit te bannen, is volgens hem “de grootste bedreiging voor de beschaving in de wereld van vandaag”.

In dit 204 pagina’s tellende boek, dat uit 11 hoofdstukken bestaat, is, zoals u zich kunt voorstellen, het langste hoofdstuk (49 pagina’s) Klimaat van Angst en Schuld gewijd aan de klimaatverandering. De meeste lezers hebben al talloze argumenten gelezen tegen het bekende bedrog over de vermeende door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde.

Misschien wilt u er niet nog een lezen. Ik kan u echter vertellen dat niemand het beter heeft gedaan. Dit goed geïllustreerde hoofdstuk slaagt erin om gezond verstand toe te voegen om uw vrienden te overtuigen van de absurde poging van onze nieuwe regering om u over te halen uw vrijheden op te geven om de wereld te redden. Hij behandelt 19 afzonderlijke idiote voorspellingen, waarvoor klimaatverandering verantwoordelijk zou zijn. Hij schiet ze allemaal af met uitstekende technische referenties. Hoewel dit alleen al de prijs van het boek waard is, is het de minder bekende informatie in de andere hoofdstukken die een werkelijk voortreffelijk boek opleveren.

Zijn verhaal over het Great Barrier Reef, dat zogenaamd op sterven na dood was en waarvan men pas later hoorde dat het juist goed ging, is nu welbekend. De zogenaamde verbleking is het resultaat van een bepaalde soort plankton dat door veranderingen in de omgevingsomstandigheden het rif verlaat en als gevolg daarvan de kleur wegneemt. Gedurende een bepaalde periode lijken de riffen wit, tot er een nieuwe soort plankton bijkomt. Het is een fascinerend verhaal. Patrick beschrijft het nauwgezet en illustreert dat het rif drie verschillende segmenten heeft die verschillend reageren. Het zal u verbazen hoeveel u over riffen te weten komt uit de ervaringen uit de eerste hand van de auteur, die 20 jaar lang heeft gesnorkeld bij de riffen voor de kust van Mexico, bij zijn winterverblijfplaats.

Hij maakt terloops melding van het feit dat koralen 225 miljoen jaar lang zijn geëvolueerd en hebben overleefd toen het klimaat aanzienlijk warmer was dan nu. Terwijl de alarmisten volhouden dat een warmere aarde schadelijk is, legt hij uit dat de warmste zeeën, in de Indonesische archipel met inbegrip van de Filippijnen en de Salomonseilanden, bekend als de Koraaldriehoek, de thuisbasis zijn van de grootste diversiteit aan koraalriffen ter wereld.

Inmiddels weten we dat de ijsberenpopulaties al meer dan een halve eeuw spectaculair zijn toegenomen. Toch weten maar weinigen dat een internationaal verdrag dat in 1973 door alle poollanden werd ondertekend, de onbeperkte jacht op deze prachtige maar dodelijke dieren verbood.

Hij vertelt het trieste verhaal van de aanvallen op Dr. Susan Crockford, een internationaal vermaarde ijsbeer-expert, die door links werd verguisd omdat zij de waarheid over de gezondheid van de huidige ijsberenpopulatie aan de wereld had verteld. Dit ondermijnde de pogingen om de beer te gebruiken als symbool van de door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde.

Weinigen van ons begrijpen werkelijk het uitsterven van soorten of het niveau van de leugens die door links worden verteld over de miljoenen levensvormen die op onze planeet zouden worden geëlimineerd. In dat opzicht kan ik een ‘eye-opener‘-verhaal van Patrick garanderen. Ik zal echter wat van zijn boeiende betoog lenen door u bij benadering te vertellen over het aantal soorten dat hij probeert te behandelen. Er zijn iets minder dan twee miljoen soorten van leven op aarde die zijn geïdentificeerd, benoemd en gekarakteriseerd. Dit omvat een miljoen insecten, waarvan ongeveer de helft kevers, 45.000 spinnen, 30.250 andere ongewervelde dieren – waaronder schelpdieren, koralen, naaktslakken, wormen, enz. – 310.801 plantensoorten, 48.496 soorten korstmossen en paddenstoelen en 66.178 soorten gewervelde dieren, waaronder 34.000 vissen, 7.302 amfibieën, 10.038 reptielen, 10.425 vogels en ongeveer 5.513 zoogdieren zoals wij.

U kunt zich voorstellen hoe absurd het was dat bio-alarmisten doemverhalen verzonnen over zoveel wezens waarvan zij bijna niets weten. Geloof het of niet, maar ze gebruiken wiskundige modellen om hun leugens te verkopen.

Een van mijn favoriete hoofdstukken is het bedrog van de ‘Pacific Garbage Patch’, de vuilnisdraaikolk in de Stille Oceaan. Deze zou vol zitten met afgedankt plastic en twee keer zo groot zijn als Texas. In feite zijn het allemaal gephotoshopte foto’s en andere foto’s van verschillende gebeurtenissen, zoals het afval dat voor de kust aanspoelde na de tsunami van Fukushima. Misschien wel meer dan welk ander verhaal ook vertelt dit hoe ver deze kwaadaardige mensen zullen gaan om de samenleving zoals wij die kennen, te ondermijnen. Er is een anti-plastic beweging onder hen en plastics komen van petroleum, dus het is gemakkelijk om daarvan een zaak te maken. Moore verijdelt dat, terwijl hij tegelijkertijd duidelijk aangeeft waar weggegooid plastic wilde dieren en vissen in gevaar heeft gebracht en gestopt moet worden.

Er is geen enkel onderwerp in het boek waar Patrick niet alleen de alarmerende leugens ontmaskert, maar tegelijkertijd leert wat goed milieubeheer is. Terwijl de wereldvoedselvoorraad is blijven toenemen en alle vormen van hongersnood heeft  verminderd, is dit gelukt ondanks de pogingen van links om geavanceerde technologie in de landbouw te elimineren. Genetische modificatie heeft enorme verbeteringen in onze voedselproductie mogelijk gemaakt. We kunnen als gevolg daarvan gewassen verbouwen bij grote hitte en bij lage vochtigheid. We hebben de opbrengst van veel van onze belangrijke granen verhoogd. Dit alles is echter bereikt tegen de achtergrond van tientallen jaren van anti-GMO krachten (GMO = genetically modified organism), die leugens verspreiden onder het publiek over het gebrek aan veiligheid van dergelijke verbeteringen. Het meest dramatische geval dat Patrick in detail beschrijft, is de decennialange poging om de vermindering van blindheid bij kinderen te dwarsbomen door het gebruik van ‘Gouden Rijst’. Deze genetisch gemodificeerde rijst bevat beta-caroteen, een voorloper van vitamine ‘A’, waarvan een tekort bij kinderen blindheid veroorzaakt.

Patrick vertelt een verhaal dat de lezer meer dan ooit in woede zal doen ontsteken over de boosdoeners met wie wij dagelijks strijd voeren. Patrick zegt terecht gefrustreerd: “Het is een feit, dat na 25 jaar genetisch gemodificeerde organismen van velerlei aard te hebben geteeld en gegeten in miljarden maaltijden over de hele wereld er nog geen enkel geverifieerd geval van gezondheidsschade is geweest. Maar dat lijkt de doemdenkers niet af te schrikken”. Zijn uiteenzetting van hun leugens kan u ertoe aanzetten om uw vrienden te overtuigen van de waarheid over genetisch gemodificeerd voedsel.

Patrick doet een even accurate job in het ontkrachten van de mythes over nucleaire straling, wat deze schrijver deed in 23 netwerk TV shows na de Fukushima tsunami. Die verwoestte 4 kerncentrales zonder enige ziekte te veroorzaken door blootstelling aan straling.

Als geschoolde bosbouwer speelt Patrick met de absurde beweringen over bosbranden in zijn hoofdstuk getiteld Forest Fires: “Natuurlijk zijn ze veroorzaakt door de klimaatverandering (niet door de bomen).”

Samenvattend kan ik dit boek niet genoeg aanbevelen. Ik heb het geluk gehad Patrick te ontmoeten en lange tijd met hem te praten. Het lezen van zijn boek, met zijn gemakkelijke hand van schrijven, zal u een vergelijkbare ervaring bieden.

***

Dr. Jay Lehr is CFACT Senior Science Analyst. Hij is auteur van meer dan 1.000 tijdschriftartikelen en 36 boeken. Jay’s nieuwe boek ‘A Hitchhikers Journey Through Climate Change‘ geschreven met Teri Ciccone is nu verkrijgbaar op Kindle en Amazon.

Fake Invisible Catastrophes and Threats of Doom — Patrick Moore’s outstanding new book | CFACT. Zie hier.

***