Foto: Shutterstock.

Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

In zijn humoristische artikel stelt Reynier Pronk terecht de onbezonnenheid en onwetendheid aan de kaak als grootste gemene deler in het klimaatbeleid en onkundige journalistiek.

Dan is de niet gestelde vraag door de journalist van dienst aan mevrouw Vet: “Kwantificeert u svp even wat er allemaal voor nodig is om dat doel te bereiken”, maar het komt kennelijk geen moment in het hoofd van de verslaggever op om haar dat te vragen. Bron.

De bedenkers van het klimaatbeleid blijken inderdaad nooit te hebben nagedacht over de vereisten om dat beleid tot een succesvol einde te brengen, zo dit al mogelijk is. Evenmin is nagedacht over de gevolgen voor de burgers en onze gehele maatschappij. Zij weerden dan ook ingenieurs en burgers, bang voor precies dit soort vragen, gevangen in hun eigen obsessie. Immers, het is zeer de vraag of enig succes wel ooit zal worden bereikt, tenzij de complete verwoesting van onze geïndustrialiseerde maatschappij, conform de wens van de invloedrijke vader van het IPCC Maurice Strong, als beoogd succes van het klimaatbeleid wordt gezien. En met hem de uitvoerende horige klerken als Urgenda en Milieudefensie en andere NGO’s.

Ik kan mij ook goed voorstellen dat om kritische vragen te omzeilen, de beleidsmakers hun toevlucht hebben gezocht tot ondemocratische middelen als afschaffing van het referendum, de introductie van de Crisis- en Herstelwet, mediaboycot etc. Voorboden van een totalitair klimaatbeleid. Afshin Ellian legde het verschil uit tussen tiranniek beleid en totalitair beleid. Het eerste kennen we van de vele despoten in deze wereld. Het laatste beoogt alle burgers gedwongen diepgaand en blijvend aan te passen aan één denkbeeld of wens, namelijk dat van de heerser. Klimaatbeleid is hierbij het eerste waar ik dan aan denk. Timmermans bevestigt dit meermalen in zijn uitspraken over totaal anders móéten leven.

Ter verduidelijking: er is geen klimaatcrisis, zelfs geen klimaatprobleem. Er is immers geen onweerlegbaar bewijs voor deze aanname. Wel voor het tegendeel, hetgeen al dat gedoe en gedram zo belachelijk maakt.

In eco-kringen heerst de opvatting om de aarde zo min mogelijk te storen. Men ziet graag industriële fossiel gedreven activiteiten verdwijnen. Bij een dergelijke aanname dringt zich onvermijdelijk de vraag op hoe het dan zit met de instandhouding van die groene alternatieven als zon, wind, elektrisch vervoer en transport. Daar zijn op de eerste plaats grondstoffen voor vereist, los van de netvereisten. Ik krijg niet de indruk dat hierover is nagedacht, zoals usance bij klimaatbeleid. De ironie is namelijk bijvoorbeeld dat de noodzakelijke mijnbouw voor het leveren van al die overwegend moeilijk te winnen grondstoffen voor windmolens, zonnepanelen en accu’s voor elektrische auto’s,  gepaard gaat met massale kinderarbeid en gigantische milieuvervuiling.

De schijnheiligheid druipt er vanaf. Het dictatoriale van het klimaatbeleid is hier vervat in het woord ‘demand’. Dit klinkt totalitair, en zo is het ook bedoeld. Elke Overheid is echter de dienaar van de burgers, toch? Hoe dit te rijmen? Op deze weerzinwekkende kinderarbeid (45.000 kinderen) heeft het klimaatbeleid, bij monde van Jetten e.a. geen adequaat antwoord op. Althans, wij vernemen geen heilige verontwaardiging van GroenLinks. Atypisch vanwege hun solidariteitsbeginsel. Links doel heiligt de middelen-ideologie kennelijk en verder de ogen sluiten:

Bij veel technologieën om de CO2-uitstoot te verminderen, zijn metalen vaak de groene drijvende kracht. Zoals ik al eerder in één van mijn columns constateerde, heeft de analyse van de Wereldbank wat losgemaakt onder investeerders en beleggers. Want het rapport stamt uit mei 2020, en dat was toevallig ook het moment dat veel ’groene’ grondstoffen aan een sterke prijsrally begonnen. Van mei 2020 tot en met nu is de gemiddelde prijs van deze grondstoffen inmiddels met 103% toegenomen. Meer dan verdubbeld dus. […] Maar ook zonder het evenaren van de nieuwe piek is het de vraag hoe betaalbaar de energietransitie blijft. Want de kostprijs voor het maken van alle technologieën voor het realiseren van de energietransitie is bij het huidige prijsniveau al flink hoger. Zo zijn de kosten van de materialen die nodig zijn voor het maken van zonnepanelen en voor de techniek voor aardwarmte opgelopen met 75-85% sinds mei 2020. En de materiaalkosten voor het maken van windturbines met inmiddels al ruim 120%. Dit soort cijfers verlengt de terugverdientijd aanzienlijk.Bron

Om een beeld te krijgen van de vraag naar mineralen onder een 2 graden C-beleid (2ds), zie hier:

Dit is al indrukwekkend. Maar dan dit:

If the world targets 2°C, minerals demand from energy storage will double from the baseline scenario; if the world targets 1.5°C, it will more than double again. Bron

Wat te verwachten van prijsstijgingen? Hier is weinig fantasie voor nodig om te begrijpen dat het punt van betaalbaarheid van klimaatbeleid zich ergens in het plus-oneindige bevindt. De bron van bovenstaand is de Wereldbank. Twee conclusies van dit rapport luiden:

Recycling and reuse of minerals will play an important role in meeting increasing mineral demand. It also notes that even if we scale up recycling rates for minerals like copper and aluminum by 100%, recycling and reuse would still not be enough to meet the demand for renewable energy technologies and energy storage.

The production of minerals, such as graphite, lithium and cobalt, could increase by nearly 500 % by 2050!, to meet the growing demand for clean energy technologies. Bron

Deze cijfers lezende zou ik Jetten de vraag willen voorleggen of hij zich dit alles realiseert. Ik kan het antwoord wel vermoeden vanwege zijn bewering:

Klimaatminister Rob Jetten wil niet meer horen dat het wel ‘haalbaar en betaalbaar’ moet blijven. Bron

Jeroen Hetzler.

Het is onbetaalbaar en onhaalbaar. Dit was van meet af al duidelijk, maar luister vooral niet naar ingenieurs. Wel naar een frauduleuze 97%-consensus ter ondersteuning van je ideologie. Kop in het zand voor de realiteit. Zie de eerste Nederlandse struisvogel in het wild, te spotten vooral op het Binnenhof: Struthio camelus Hollandicus. Het wordt daar vast Natura 2000. Een beleidspersoon is Jetten verre van. Onvolwassen en onvolgroeid.

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).

***