Judith Curry.
Auteur: Judith Curry (VS)
Klimaatverandering wordt steeds vaker aangeduid als een crisis, noodsituatie, existentiële bedreiging en meest recentelijk als ‘code rood’.
Klimaatverandering is een groots verhaal geworden waarin door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde wordt beschouwd als de dominante oorzaak van maatschappelijke problemen.
Alles wat fout gaat, versterkt de overtuiging dat er maar één ding is dat we kunnen doen om maatschappelijke problemen te voorkomen: stoppen met het verbranden van fossiele brandstoffen. Dit narratief doet ons denken dat als we dringend stoppen met het verbranden van fossiele brandstoffen, deze andere problemen ook zouden worden opgelost. Dit gevoel van urgentie beperkt de standpunten en beleidsopties die we bereid zijn te overwegen bij het omgaan met niet alleen onze energie- en transportsystemen, maar ook met betrekking tot complexe kwesties zoals volksgezondheid, watervoorraden, weerrampen en nationale veiligheid.
Dus, wat is er precies mis met dit grote verhaal over klimaatverandering? Kortom, we hebben zowel het probleem van klimaatverandering als de oplossingen ervan enorm vereenvoudigd. De complexiteit, onzekerheid en ambiguïteit van de bestaande kennis over klimaatverandering wordt buiten de beleids- en maatschappelijke debatten gehouden. De gevaren van door de mens veroorzaakte klimaatverandering zijn verward met natuurlijk weer en klimaatvariabiliteit. De oplossingen die zijn voorgesteld om fossiele brandstoffen snel uit te bannen zijn technologisch en politiek onhaalbaar op wereldschaal.
Hoe zijn we op het punt beland waarop we naar verluidt een toekomstige crisis hebben, maar de primaire oplossing van snelle wereldwijde emissiereducties bijna onmogelijk wordt geacht? De bron van dit raadsel is dat we klimaatverandering verkeerd hebben gekarakteriseerd als een simpel probleem, met een eenvoudige oplossing. Klimaatverandering kan beter worden gekarakteriseerd als een chaotische ‘puinhoop’. Een chaotisch probleem is complex met dimensies die moeilijk te definiëren zijn en met de tijd veranderen. Een ‘puinhoop’ wordt gekenmerkt door weerstand tegen verandering en tegenstrijdige en suboptimale oplossingen, die extra problemen creëren. Het behandelen van een chaotische ‘puinhoop’ alsof het een simpel probleem is, kan resulteren in een situatie waarin de remedie niet alleen ineffectief is, maar zelfs erger dan de vermeende kwaal.
Specifiek met betrekking tot klimaatwetenschap is er goed nieuws. Recente analyses van het International Panel on Climate Change (IPCC) en het International Energy Agency (IEA) geven aan dat de extreme risico’s van de opwarming van de aarde, geassocieerd met zeer hoge emissies en hoge klimaatgevoeligheid, zijn afgenomen en nu als minder onwaarschijnlijk, zo niet als onwaarschijnlijk worden beschouwd.
Verder negeren de klimaatprojecties van het IPCC plausibele scenario’s van natuurlijke klimaatvariabiliteit, waarvan wordt erkend dat ze de regionale klimaatvariabiliteit domineren op jaarlijkse tot multidecadale tijdschalen. Afgezien van het relatieve belang van natuurlijke klimaatvariabiliteit, zullen emissiereducties weinig doen om het klimaat van de 21e eeuw te verbeteren – als je de klimaatmodellen gelooft, zullen de meeste effecten van emissiereducties pas voelbaar zijn in de 22ste eeuw en daarna.
Hoe urgent is de energietransitie?
Onder auspiciën van het UN Framework Convention on Climate Change probeert de wereld tegen 2050 Netzero in CO2-emissies te bereiken. Ik noem dit Plan A. Plan A is gebaseerd op het voorzorgsprincipe en is gebaseerd op het uitgangspunt dat het snel verminderen van de CO2-uitstoot van cruciaal belang is om toekomstige gevaarlijke opwarming van het klimaat te voorkomen.
Ondanks de talrijke VN-verdragen en overeenkomsten om de emissies van de afgelopen twee decennia te verminderen, blijft de atmosferische CO2-concentratie onophoudelijk toenemen. Tegen 2050 zal de wereldwijde uitstoot worden gedomineerd door wat China en India hebben gedaan of nagelaten hebben. De IEA Roadmap naar Netzero stelt vast dat er een mogelijke maar zeer smalle weg naar Netzero is in 2050, op voorwaarde dat er een enorme sprong voorwaarts is in energie-innovatie en grote inspanningen om nieuwe infrastructuur te bouwen. Anderen vinden het bereiken van Netzero tegen 2050 een sociale en technologische onmogelijkheid.
Termen als ‘klimaatcrisis’ en ‘code rood voor de mensheid’ worden door politici en beleidsmakers gebruikt om de urgentie van actie om de verbranding van fossiele brandstoffen te stoppen te benadrukken. Merk op dat het IPCC zelf de woorden ‘crisis’, ‘catastrofe’ of zelfs ‘gevaarlijk’ niet gebruikt; het gebruikt eerder de term ‘redenen voor bezorgdheid’. Afgezien van de wetenschappelijke onzekerheden, is het zwakste deel van het argument van de VN over door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde dat het gevaarlijk is. De meest opvallende link naar gevaar is afhankelijk van het koppelen van opwarming aan verslechterende extreme weersomstandigheden, wat op zijn best een zwakke link is.
Elke evaluatie van gevaarlijke klimaatverandering moet getoetst worden aan het Goldilocks Principle. Welke klimaattoestand is precies te warm versus te koud? Sommigen beantwoorden deze vraag door te stellen dat het klimaat waaraan we zijn aangepast ‘precies goed’ is. Het IPCC gebruikt echter een pre-industriële basislijn, aan het einde van de 18e eeuw.
Waarom iemand denkt dat dit een ideaal klimaat is, is niet duidelijk. Dit was tijdens de Kleine IJstijd, de koudste periode van de millennia. In de VS zijn de staten met verreweg de grootste bevolkingsgroei Florida en Texas, warme, zuidelijke staten. Onroerend goed langs de kust – met zijn kwetsbaarheid voor zeespiegelstijging en orkanen – stijgt enorm in waarde. Persoonlijke voorkeur en marktwaarde beschouwen de opwarming van de aarde nog niet als gevaarlijk.
Terwijl politici in ontwikkelde landen beweren dat we de klimaatverandering moeten aanpakken omwille van de ontwikkelingslanden, staat het aanpakken van klimaatverandering in deze landen veel lager dan het ontwikkelen van toegang tot elektriciteitsnet.
De planeet warmt al meer dan een eeuw op. Tot nu toe heeft de wereld goed werk geleverd door zich aan deze verandering aan te passen. De opbrengsten van veel gewassen zijn sinds 1960 verdubbeld of zelfs verviervoudigd. In de afgelopen eeuw is het aantal doden per miljoen mensen als gevolg van weer- en klimaatrampen met 97% gedaald. Verliezen als gevolg van wereldwijde weerrampen als percentage van het BBP zijn de afgelopen 30 jaar afgenomen.
Bij het aanpakken van de uitdagingen van klimaatverandering en de energietransitie, moeten we onszelf eraan herinneren dat het aanpakken van klimaatverandering geen doel op zich is, en dat klimaatverandering niet het enige probleem is waarmee de wereld wordt geconfronteerd. Het doel moet zijn om het menselijk welzijn in de 21ste eeuw te verbeteren en tegelijkertijd het milieu zoveel mogelijk te beschermen.
Als alle andere dingen gelijk zijn, geeft iedereen de voorkeur aan schone boven vuile energie. Alle andere dingen zijn echter niet gelijk. We hebben veilige, betrouwbare en economische energiesystemen nodig voor alle landen in de wereld. Dit geldt ook voor Afrika, dat momenteel in veel landen geen elektriciteitsnet heeft.
We hebben een 21ste-eeuwse infrastructuur nodig voor onze elektriciteits- en transportsystemen om aanhoudende en groeiende welvaart te ondersteunen. De urgentie van haast om 20e-eeuwse hernieuwbare technologieën te implementeren, brengt het risico met zich mee dat middelen worden verspild aan een ontoereikende energie-infrastructuur, onze kwetsbaarheid voor weers- en klimaatextremen vergroot en ons milieu op nieuwe manieren schaadt.
Hoe het klimaat van de 21e eeuw zal uitpakken, is een onderwerp van grote onzekerheid. Als er eenmaal rekening is gehouden met natuurlijke klimaatvariabiliteit, kan deze relatief goedaardig blijken te zijn. Of we komen voor onverwachte verrassingen te staan. We moeten onze veerkracht vergroten tegen wat het toekomstige klimaat ons ook biedt. We schieten onszelf in de voet als we economische welvaart en algehele maatschappelijke veerkracht opofferen op het altaar van een dringende overgang naar 20ste-eeuwse hernieuwbare energietechnologieën. Alarmisme over klimaatverandering misleidt ons en paniek maakt dat we klimaatverandering minder snel slim aanpakken.
Naar een ‘Plan B’
Zelfs zonder het mandaat dat verband houdt met de opwarming van de aarde en andere milieukwesties, zouden we in de loop van de 21ste eeuw een natuurlijke overgang van fossiele brandstoffen verwachten, aangezien ze duurder worden om te winnen en blijven bijdragen aan geopolitieke instabiliteit.
Het probleem is de urgentie om af te stappen van fossiele brandstoffen, gedreven door angst voor de opwarming van de aarde. Door snel over te stappen op deze zogenaamde schone energie-economie, aangedreven door hernieuwbare energiebronnen, zetten we een grote stap terug in de menselijke ontwikkeling en welvaart. Naties krijgen grip op hun groeiende afhankelijkheid van wind- en zonne-energie. Bezorgdheid over het niet voldoen aan de elektriciteitsbehoefte deze winter leidt tot een afhankelijkheid van steenkool in Europa en Azië op korte termijn. En we negeren de milieueffecten van mijnbouw en giftig afval van zonnepanelen en batterijen, en de vernietiging van vogels door windturbines en leefgebieden door grootschalige zonneparken.
Tegenstanders van Plan A wijzen de urgentie van emissiereductie af. Ze stellen dat we de algehele situatie nog erger kunnen maken met de simplistische oplossing om fossiele brandstoffen dringend te vervangen door wind en zon, wat een nauwelijks merkbare impact zal hebben op het klimaat van de 21e eeuw.
Tegenstanders van Plan A stellen dat het het beste is om de economie sterk te houden en ervoor te zorgen dat iedereen toegang heeft tot energie. En tot slot wordt het argument aangevoerd dat er andere, urgentere problemen zijn dan klimaatverandering die met de beschikbare middelen moeten worden aangepakt.
Betekent dit alles dat we op korte termijn niets moeten doen aan klimaatverandering? Nee. Maar gezien de problemen met Plan A, hebben we duidelijk een Plan B nodig dat de draagwijdte van het klimaatbeleid verbreedt. Door klimaatverandering als een chaotische ‘puinhoop’ te beschouwen, kan klimaatverandering worden geherformuleerd als een hachelijke situatie om het menselijk leven actief opnieuw te bedenken. Zo’n verhaal kan ons verbeeldingsvermogen vergroten en politieke actie stimuleren terwijl we sociale verliezen beheersen.
We moeten werken aan het minimaliseren van onze impact op de planeet, wat niet eenvoudig is voor een planeet met 8 miljard inwoners. We moeten werken aan het minimaliseren van lucht- en watervervuiling. Sinds onheuglijke tijden hebben mensen zich aangepast aan klimaatverandering. Of we er de komende decennia in slagen om onze CO2-uitstoot drastisch te verminderen of niet, we moeten onze kwetsbaarheid voor extreme weersomstandigheden en klimaatgebeurtenissen verminderen.
Hier is een raamwerk voor hoe we tot een plan B kunnen komen. Een meer pragmatische benadering van het omgaan met klimaatverandering zorgt ervoor dat de tijdlijnen en emissiedoelstellingen worden verlaagd, ten gunste van het versnellen van energie-innovatie. Of we er de komende decennia in slagen om onze CO2-uitstoot drastisch te verminderen of niet, we moeten onze kwetsbaarheid voor extreme weersomstandigheden en klimaatgebeurtenissen verminderen. Om te gedijen in de 21ste eeuw, heeft de wereld veel meer energie nodig. Natuurlijk willen we dat onze energie zowel schoon als goedkoop is. Om daar te komen, hebben we nieuwe technologieën nodig. De meest veelbelovende op dit moment zijn kleine modulaire kernreactoren. Maar er zijn ook spannende ontwikkelingen op het gebied van geothermie, waterstof en andere. En het technologielandschap zal er over tien jaar anders uitzien.
Ontwikkelingslanden willen niet alleen overleven, ze willen ook floreren. We hebben veel meer elektriciteit nodig, niet minder. Een energiedieet volgen, zoals we in de jaren 70 deden, is van tafel. We hebben meer elektriciteit nodig om innovatie en bloei in de 21e eeuw te ondersteunen. Consumptie en groei zullen in de 21e eeuw blijven toenemen. We moeten dit uitgangspunt accepteren en vervolgens uitzoeken hoe we deze groei kunnen beheren en tegelijkertijd onze omgeving kunnen beschermen.
Bij het aanpakken van het klimaatveranderingsprobleem moeten we onszelf eraan herinneren dat het klimaat geen doel op zich is en dat klimaatverandering niet het enige probleem is waarmee de wereld wordt geconfronteerd. Het doel moet zijn om het menselijk welzijn in de 21ste eeuw te verbeteren en tegelijkertijd het milieu zoveel mogelijk te beschermen. Klimaatgeïnformeerde besluitvorming die zich richt op voedsel, energie, water en ecosystemen zal het menselijk welzijn in de komende decennia ondersteunen.
Dus hoe ziet een Plan B er eigenlijk uit? In plaats van door de VN opgelegde top-down oplossingen, richt Plan B zich op lokale oplossingen die het gemeenschappelijk belang veiligstellen en zo een politieke patstelling vermijden. Naast het heruitvinden van 21ste-eeuwse elektriciteits- en transportsystemen, kan er vooruitgang worden geboekt op een aantal fronten met betrekking tot landgebruik, bosbeheer, landbouw, waterbeheer, afvalbeheer en vele andere.
Door deze inspanningen zal het menselijk welzijn verbeteren, ongeacht of klimaatverandering een enorm probleem blijkt te zijn en of we erin slagen onze uitstoot drastisch te verminderen. Individuele landen en staten kunnen dienen als laboratoria voor oplossingen voor hun lokale milieuproblemen en klimaatgerelateerde risico’s.
Conclusies
Het is een enorme uitdaging om de milieu-impact van 8 miljard mensen op de planeet te minimaliseren. Ik twijfel er niet aan dat de menselijke vindingrijkheid de taak aankan om beter te voorzien in de behoeften en wensen van de menselijke bewoners van de aarde, terwijl habitats en soortendiversiteit worden ondersteund. Maar dit probleem is de grootste uitdaging voor het volgende millennium. Het is een complexe uitdaging die veel verder gaat dan het begrijpen van het aardsysteem en het ontwikkelen van nieuwe technologieën – het omvat ook bestuur en sociale waarden.
Om hierin vooruitgang te boeken, moeten we ons ontdoen van de overmoed dat we het klimaat op aarde kunnen beheersen en extreme weersomstandigheden kunnen voorkomen. De urgentie van de overgang van fossiele brandstoffen naar wind- en zonne-energie onder auspiciën van de VN-akkoorden heeft alle zuurstof uit de kamer gezogen. Er is geen ruimte meer om je voor te stellen hoe onze 21e-eeuwse infrastructuur eruit zou kunnen zien, met nieuwe technologieën en een grotere weerstand tegen extreme weersomstandigheden, of zelfs om traditionele milieuproblemen aan te pakken.
Mensen hebben het vermogen om toekomstige crises van dit soort op te lossen. Ze hebben echter ook het vermogen om de zaken nog veel erger te maken door complexe milieukwesties te te simplificeren en de wetenschap te politiseren, wat kan leiden tot slechte aanpassing en slechte beleidskeuzes.
Over 50 jaar kijken we misschien terug op het klimaatbeleid van de VN en deze zogenaamde groene economie, terwijl we chemotherapie gebruiken om een verkoudheid te genezen, terwijl we ernstiger ziekten negeren. Met andere woorden, het verhaal over de klimaatcrisis staat echte oplossingen voor onze maatschappelijke en milieuproblemen in de weg.Klimaatverandering is slechts een van de vele potentiële bedreigingen waarmee onze wereld vandaag wordt geconfronteerd, een punt dat duidelijk wordt gemaakt door de Covid-19-pandemie. Waarom zou klimaatverandering prioriteit moeten krijgen boven andere bedreigingen? Er is een breed scala aan bedreigingen waarmee we in de 21ste eeuw te maken kunnen krijgen: elektromagnetische zonnestormen die alle elektronica in de ruimte zouden uitschakelen, inclusief GPS- en elektriciteitstransmissielijnen; toekomstige pandemieën; wereldwijde financiële ineenstorting; een mega vulkaanuitbarsting; een cascade van fouten die een thermonucleaire, biochemische of cyberoorlog veroorzaakt; de opkomst van het terrorisme.
We kunnen verwachten verrast te worden door bedreigingen die we ons nog niet eens hebben kunnen voorstellen. Enorme bedragen die worden uitgegeven aan pogingen om klimaatverandering te voorkomen, komen van dezelfde fondsen die onze verzekering effectief tegen alle bedreigingen beschermen; daarom zou deze focus op klimaatverandering onze kwetsbaarheid voor andere bedreigingen in het algemeen kunnen vergroten. De beste verzekering tegen al deze bedreigingen is te proberen ze te begrijpen en tegelijkertijd de algehele veerkracht van onze samenlevingen te vergroten. Welvaart is de beste indicator van veerkracht. Veerkrachtige samenlevingen die leren van eerdere bedreigingen zijn het best voorbereid om anti-fragiel te zijn en te reageren op alle bedreigingen die de toekomst in petto heeft.
***
Net op de radio in het acht uur journaal. We hebben een 50% kans de klimaatverandering te overleven als alle rijke landen binnen 12 jaar stoppen met alle fossiele brandstoffen. De arme landen hebben dan nog 38 jaar de tijd. Wat moet Oekraïne nu een aantrekkelijk klimaat krijgen. Het is er nog koud en ze stoppen daar massaal met fossiele brandstoffen. Benieuwd wanneer de eersten opstaan die de nucleaire winter willen binnenhalen als redding van de wereld. We leven in vreemde tijden.
Kunnen we mevrouw Kaag niet inruilen voor Mevrouw Curry? Dit betoog klinkt stukken realistischer na haar Do or Die.
Maar de inmiddels vrijwel collectieve waanzin zal moeilijk te overwinnen zijn.
Als alternatief zou mevrouw Kaag dit vast eens kunnen lezen en herlezen en het werkelijk tot zich door laten dringen.
In de hoop dat het kwartje ooit valt. Sorry, dubbeltje
Het volstrekt, op een doorgeschoten voorzorgsbeginsel gebaseerde beleid, moet ingeruild worden voor een realistisch beleid zoals hierboven beschreven.
Gelukkig zijn enkelen nog in steeds in staat tot helder nadenken ondanks de dagelijkse uren durende indoctrinatie van reclame tot weerbericht.
Ik zal het nog maar een keertje zeggen als je een energietransitie wil gaan doen dan moet zo weinig mogelijk kapitaal vernietigen dus gebruik maken van dat gene dat er is. Ook moet je kijken of je niet een stap voorwaarts kan doen en gooi nu geen ouwe schoenen weg voordat je nieuwe hebt. Ook moet je kijken naar zo’n robuust mogelijke energievoorziening met een grote mate aan redundantie en met minimale verliezen en kijken welke bestaande industrien moeten blijven bestaan ivm de werkloosheid en niet onbelangrijk de inkomsten van de overheid hier niet te veel onder leiden.
Deze seance heb ik zelf al enige jaren geleden uitgevoerd en daar kwam het volgende uit. Vanuit de electriciteitsvoorziening kwam ik op natuurlijk een kerncentrale uit maar geen conventionele maar een Thorium MSR centrale om een paar reden. Een robuust netwerk. Om het risico en de redundantie zo groot mogelijk te houden overname levering tijdens onderhoud of andere uitval en de toename van het e- verbruik makkelijk op te vangen kunnen zonder uit te hoeven breiden voor de toekomst zetten we in iedere provincie een Thorium centrale neer ook omdat ze ongevaarlijk zijn, het proces stopt vanzelf en is ook zelfregelend tov de afname dus geen ingewikkelde electronische systemen. Het oppervlak is zeer klein 400x400m en er is geen koeling/torens nodig dus kunnen ze gewoon op een industrieterrein staan. Je brengt de energie naar de mensen waardoor er ook korte lijnen zijn die tot minder verlies leiden. Je zou de centrales wel op een ringlijn kunnen zetten. Het proces kan geen meltdown krijgen de veiligheid is puur mechanisch dus geen ingewikkelde electronica. Omdat er geen hogedrukken nodig zijn kan de wanddikte drastisch beperkt worden waardoor ze in Nederland gemaakt zou kunnen worden en niet bij 1 bedrijf in Azie. Het afval van Borssele kan gebruikt worden als brandstof dus is dat probleem ook opgelost en de halveringstijden dacht ik liggen daarna rond de 30 jaar. Van het afval kan geen kernwapen gemaakt worden ook niet geheel onbelangrijk, geen koelwater nodig. De brandstof thorium is in oneindige hoeveelheden te krijgen en komen niet van schurkenstaten maar van bondgenoten maar het ligt ook op de stranden van onze wadden eilanden. Je kan dus gebruik maken van de huidige infrastructuur. Door een slimme schakeling van turbines kan de energie nog gebruiken om er een ontziltingsinstallatie aan te koppelen die van zeewater drinkwater maakt niet onbelangrijk want straks komen we drinkwater tekort.
Er zijn nog wel meer voordelen wij kunnen als 1 van de weinige landen in de wereld zelf onderzoek doen voor Thoriumcentrale omdat wij daar de HF reactor in Petten voor kunnen gebruiken. Dat kan ons een grote voorsprong geven waardoor we een echte innovatie kunnen doorvoeren en het is allemaal nog CO2 neutraal maar daar ben ik geen voorstander van omdat de CO2 naar 1750 PPM moet, beter voor de aarde en de mens voor het voeden van de mondjes van 8 miljard mensen. De brsndstof kost overigens niks want dat is afval van de mijnindustrie, ze zijn blij als je het af komt halen (Sambal bij). Nu gaan we de huishoudens gewoon gas uit Groningen via het bestaande netwerk leveren daar hoeft dus niet veranderd te worden. Het grote voordeel dat heel Nederland niet tientallen jaren open ligt en de wonigen niet te bereiken zijn of hele steden onbereikbaar zijn. Die Groningers moeten direct ruimhartig gecompenseerd worden binnen6 weken moet de compensatie uitgekeerd zijn daarna moet de overheid 1 miljoen euro per dag betalen als die periode wordt overschreden en dat moet in een wet worden vastgelegd. Dan is dit ook afgerond. De industrie waar mogelijk omschakelen op Electra anders fossiele brandstof. De meest milieuvriendelijke auto is die op LPG rijdt milieuvriendelijker dan een Tesla. Dus laten we de hele autoindustrie gewoon bestaan allen gaan ze allemaal op gas rijden de infrastructuur ligt er al waar doen we dat omdat een Eauto trekken aan een doodpaard is geen grondstoffen genoeg niet handig vraag maar aan DHL en het zorgt voor een gigantische werkloosheid zeker 50-100.000 banene vallen weg omdat de hele aanverwante industrie voor de benzineauto dan weg valt, garages idem en de staat krijgt ca 50 miljard Euro minder aan inkomsten dus alles kan dan bij het oude blijven. Daarna kunnen alle windmolens en zonnebanken gesloopt worden de zee weer aan de vissers teruggegeven worden die daar van ouds her ook recht op hadden. Ja en dan krijgen we nog een portie milieuvervuiling te verwerken van al die rommel die door gigantisch wanbeleid is ontstaan. Ik stel voor dat alle politici ngo en alle mensen die hier voor waren de opruiming gaan betalen want zij hebben tegen allerlei adviezen in deze ellende bewust veroorzaakt.
Misschien kan CLINTEL het op zich nemen om dit uitstekende betoog naar alle parlementsleden en ons zittende kabinet te sturen met de aanbeveling en ondertekening van alle erbij aangesloten wetenschappers.
Het alternatief is natuurlijk dat we na veel inspanning en energie besteed te hebben aan nog meer wapentuig en nog meer wederopbouw onze gezamenlijke collectieve begrafenis op enige termijn blijven regelen.
Hopelijk breekt het realisme eerder door en volgt geleidelijke ontwapening. We kunnen onze energie wel beter gebruiken.
Bijna alle problemen, inclusief klimaatverandering, kunnen het beste aangepakt worden door minder kinderen op de wereld te zetten.
En aangezien iedereen zo graag ziet dat ‘de vervuiler betaalt’ lijkt me een kinderbelasting zeer wenselijk, in feite had men hiermee al in de jaren 70 moeten beginnen, maar men zwijgt het probleem van de overbevolking liever dood, omdat bijna iedereen een kinderwens heeft.
[minder kinderen]
meer mensen is juist beter: betere voetbalelftallen, meer wiskundigen…
David Dirkse
Ik schat zo in dat de mensheid door degeneratie eerder dommer dan intelligenter wordt.
Ik zet in doe met minder meer. We zitten met onze wens steeds ouder te worden en onze in alles gefaciliteerde voortplantingsdrang tegen een ruimteprobleem aan te hikken dat steeds meer landbouwgrond en daarmee minder biodiversiteit met zich meebrengt. Maar het is net als met windturbines en zonneparken, heb je er dat voor over of niet?
Het zou mooi zijn als Winkelketens in eigen beheer en oppervlakte circulair hun te verkopen gewassen gaan verbouwen. Op gewashoogte en onder Ledverlichting. Dan blijft er tenminste nog wat van de prachtige biodiversiteit over. Dat noem je toch ecomodernisme.
Niet helemaal natuurlijk, deels buiten, want ook gewassen degenereren als ze niet bloot staan aan bedreigingen.
Je moet ook die vitaal houden.
Nikos
Elk organisme staat op verschillende manieren in de overlevingsstand. Dat zit in allemans genen. Daarnaast eten en gegeten worden. Ook dat houdt het leven al miljarden jaren gaande. Maar je kunt natuurlijk overdrijven. Het feit dat we in de top van de voedselpiramide zitten betekent dat we door foutjes in het DNA en door virussen en bacillen tot de orde worden geroepen.
sorry, ik zet in op doe met minder meer. Vergelijk mainframe met smartphone. Met minder energie en minder volume méér doen. Het kan dus. ook met mensen. Beter selecteren, meer eisen stellen, minder devalueren schept kansen.
Op het moment is het omgekeerde gaande. Méér universitair opgeleiden, méér specialisatie en minder kwaliteit en meer bla bla. Wie kan er nog over de schutting bij een ander kijken. De Babylonische spraakverwarring is een feit. Doe minder met meer is het adagium geworden.
Het wordt tijd dat die Augiasstal eens stevig wordt uitgemest. Tal van jeugdigen zouden beter af zijn met een goed ambacht op enig niveau. De lat ligt door het aureool op wetenschappelijke studies véél te hoog. Tot ongeluk en studiestress van velen.
@nikos 23 mrt 2022 om 09:43 Er is geen overbevolking maar een slechte voedseldistributie en veelal slechte toegang tot betaalbare betrouwbare elektriciteit. Pas wanneer dit is opgelost ontstaat meer welvaart gevolgd door betere opleiding en minder kinderen per vrouw. Lees o.a. feitenkennis van Hans Rosling.
@Hetzler
Overbevolking gaat niet alleen over voedsel en elektriciteit.
Klinkt misschien leuk maar we hebben gezien wat voor een desastreuze gevolgen dat in China heeft. Nee de natuur zijn werk laten doen dat is veel efficienter. Als er meer mensen op een hoop komen te zitten dan neemt de vruchtbaarheid van mensen af en worden er automatisch minder kinderen geboren. De sperma kwaliteit is al enorm afgenomen dus het begint al. Nog effe doorbijten.
Alle overdrijving ontaardt in het tegendeel.
De vergroening sloopt de natuur.
De schone energie van zonnepanelen en windmolens moet worden aangevuld met smerige houtstook.
Welkom straks in de groene hel waar supermarkten met paard en kar over zandpaden worden bevoorraad.
David Dirkse
Als je de elektrische energie via wind en zon tenminste schoon kunt noemen.
Aan de grondstoffen en de mijnbouw ervoor kleven nogal wat bezwaren. Evenals aan de recycling en de energiedichtheid en de volatiliteit. Geschikt voor ontwikkelingslanden als de technologie tot onderhoud aanwezig is. Net iets beter dan middeleeuws. Kun je het zelf niet bouwen, gebruik het dan niet. Het wordt een grote deceptie.
Je moet doen waar je aan toe bent. Of met steun een héél klein beetje meer. Mensen hebben door de blik op het westen géén geduld en komen daardoor hierheen en moeten vervolgens de hand op houden omdat de technieken die zij beheersen hier inmiddels veelal zijn afgeschaft. Die hebben we namelijk geëxporteerd.
Wederom een goed artikel.
Als we ‘Plan A’ zouden willen halen dan kunnen we gelijk ophouden met het promoten van elektrische auto’s. Dan is het ‘helemaal geen auto’s meer’. En dat geldt voor zoveel meer, zo niet alles.
Het probleem zit hem overigens niet eens een de ‘klimaatverandering’ als zodanig. Het gaat om de betrouwbaarheid van de aanhangers van dit verschijnsel.
En over betrouwbaarheid…
Een lijstje reclames die dagelijks tot ons komen:
Casino’s, zowel fysiek als digitaal,
Crypto valuta,
Dating, 2nd Love, Bi-Love,
ASN en Vattenfall,
Giro 555,
Loterijen.
En dan het nieuws:
1115 kinderen zoek door de toeslagen affaire,
Klimaatverandering,
Corona,
Oorlog.
Wat is betrouwbaar en wat is bedrog?
En vooral: Hoe kunnen wij dat weten?
Goed artikel, ik zou helemaal niet meer willen leven in de toekomst, veel te veel mensen.
Zo als het er nu uitziet zullen armen armer worden en rijken rijker, en een kleine kink in het systeem en je hebt de poppen aan het dansen.
Een wereld zonder fosielle brandstoffen, oftewel zonder olie zal een ramp worden, zowel in producten en medicijnen.
Het zal een soort van sciencefiction film worden met veel afvallige mensen die het maar op de een of ander manier moeten zien te redden.
Ze hebben het nu over de vreselijke Poetin, maar Europa hold er ook op af, Timmermans en consorten regeren en dicteren ook al die kant uit, flink geholpen door Kaag, die koste wat kost Nederland van het gas af wil halen naar eigen zeggen, al zou gas als groen betiteld worden, noem dat maar eens geen dictatuur.
Neem Timmermans die de landbouw om wil gooien waardoor de productie zal halveren, ieder land zegt bijna niet doen, er komt voedsel te kort, maar Timmermans wil niet wijken, noem dat maar eens geen dictator, en dan hebben we het maar over een paar dingetjes.
Laatst had ik een film op Netflix opgezet want ik dacht gezien de titel dat is wat voor mijn kleinzoon, maar dat was het uiteindelijk niet.
Toch ondanks dat het een kinderlijke film is raad ik iedereen eens aan om die te bekijken wat erbij zou komen kijken wil je oogsten zonder gewasbeschermingsmiddelen.
Maar zonder dieren en tractor, dus fosielle brandstoffen zal het niet lukken.
De titel, en even doorkijken, want er zit een heel stuk waarheid in, ieder die een tuintje heeft gehad snapt het.
The Biggest Little Farm
Ik werk op dit moment aan het maken van een aantal grafiekjes die in éen oogopslag moeten laten zien dat de maatregelen inzake de energietransitie de CO2 uitstoot pijlsnel doet stijgen in plaats van dalen.
Sigrid Kaag zei het al; ‘ woorden doen ertoe ‘; ze hebben een betekenis, maar die kun je veranderen door met communicatie- technieken. Die techniek staat bekend als ‘hersenspoelen’ . Eerder hadden mensen al geleerd dat het woord ‘ duurzaam ‘ nu ‘destructie’ en ‘vernietiging’ -van de eigen habitat -betekent. Blijmoedig ook en uit volle overtuiging. Uit dit stuk begrijp ik dat ‘net zero’ werkelijk zou betekenen dat in 2050 het Arcadie een feit zal zijn; de fossielvrije economie , waarin de mensen nog lang en gelukkig zouden leven, terwijl in werkelijkheid dan deze beschaving reeds lang zal zijn uitgestorven en slecht nog een rokende aarde zal resten in de vorm van een berg afval, gegenereerd uit grondstoffen met toevoeging van fossiele brandstoffen. Dramatischer kan ik het niet zeggen, maar – ook dat is mensen eigen – hoe dramatischer de boodschap, hoe minder aandacht ze eraan geven.
Hier nog’s de woorden die James Lovelock in 2015 al uitsprak. Toen ie 95 jaar was.
” Het einde van de wereld zoals wij die kennen begon in 1712, het jaar waarin de Devonshire-smid Thomas Newcomen een, door kolen aangedreven, stoommachine uitvond. Het was de eerste keer dat opgeslagen zonne-energie op een serieuze manier werd benut, met effecten die ons en onze wereld nu “grijpen in een reeks onstuitbare gebeurtenissen. We zijn als de tovenaarsleerling die de geest uit de fles liet”.
en leest u onderaan nog’s de woorden van Carlo Rovelli . Beroemd natuurkundige en schrijver van oa ‘ het mystrie van de tijd ” .
Het antwoord op alle vragen bestaat slecht uit deze letters : ∆s≥0
http://bureaulesswatts.nl/
Nu Judith Curry dit zo goed beschrijft maakt het misschien indruk. Anders gaat men gewoon hier weer door de verkeerde accenten te leggen.
Voor wat meer onderbouwing twee verwijzingen.
“De overdreven AGW–aandacht en in verlengde de in bijna paniek doorgedrukte energietransitie maskeren m.i. de echte problemen waar we in onze groeiende wereld mee te maken hebben maar nu te weinig aandacht voor krijgen.”
Uit mijn enige bijdrage (artikel) op deze site:
https://www.climategate.nl/2018/03/waarom-de-klimaatdiscussie-problematisch-blijft-3/
“In 2008 schreef ik in intermediair al over deze situatie in een artikel dat ging over inzet van kernenergie:
“Met het gebruik van nieuwe en meer veilige kerncentrales is belangrijke tijd te winnen waarin echte duurzame energiealternatieven kunnen worden ontwikkeld evenals, en dat is nog veel belangrijker en moeilijker, er een zeer ingrijpende verandering zal moeten plaatsvinden in ons menselijk denken en handelen.”
“Die laatste zin ging over het benodigde nieuw economisch systeem.”
Uit reactie op artikel:
https://stukroodvlees.nl/de-schijn-houvast-van-economische-modellen-voor-2020/
Plan B dus, wat mij betreft. De ellende is dat angst, paniek en waanzin ons juist vastketenen aan plan A. Het zijn juist de intelligente alfa’s in onze samenleving die het meest gevoelig zijn voor angst en paniek en vatbaar voor, jawel, de angstpsychose. Ik parafraseer wat op de werken van een beroemd klinisch psycholoog die daarover heeft gepubliceerd .
Dan weet je dat je voor de pragmatische aanpak van technische problemen honderd keer meer hebt aan een vrachtwagenchauffeur dan aan een pathetische meester in de rechten..
[ Veerkrachtige samenlevingen die leren van eerdere bedreigingen zijn het best voorbereid om anti-fragiel te zijn en te reageren op alle bedreigingen die de toekomst in petto heeft.]
zie onze defensie??????
Lang en veel te moeilijk verhaal met een simpele kern.
Ik heb in een 4-tal ontwikkelingslanden gewerkt.
Hoe rijker men wordt, en hoe verder de problemen weg zijn hoe banger men wordt voor de toekomst.
Angst zit in onze natuur. Angst is nodig voor ons overleven. Maar… in het Westen zijn geen gifslangen en krokodillen waardoor ons leven ieder moment kan eindigen. Dus (in de top van de piramide van Maslov) zijn de angsten anders dan voor de mensen die van dag tot dag moeten overleven. Angst voor klimaatverandering is geen angst voor vandaag en morgen maar angst voor over 100 jaar. De sekteleiding ontleent z’n macht door de onderdanen bang te maken. Wat vroeger de zondvloed was is nu de klimaatverandering. Als de angst voor klimaatverandering er niet zou zijn dan zouden ze met iets anders bang maken.
Enge ziekten, foute leiders in andere landen, de Chinezen… maakt niet uit, als men maar bang kan maken.
Er is geen klimaat crisis en die CO2 doet in elk geval niks aan de temperatuur. We hebben geen enkel plan nodig. Het beste plan is juist meer CO2 in de lucht door verbranding. Daar wordt de aarde groener van.