Van een onzer correspondenten.

Terwijl aan de ene kant het offensief van de zich verdiepende energiecrisis oprukt, is er aan de andere kant het front van de klimaatcrisis. De energiecrisis is schrijnend voelbaar bij de benzinepomp, in de kleine beurs van de economisch kwetsbaren en bij de ondernemers zoals bloementelers en transportbedrijven. De klimaatcrisis daarentegen speelt zich alleen af in sommige kranten, het NOS journaal en aan de praattafels op tv. De crisis van de natuur wordt door de burger niet echt gevoeld. De laatste jaren koelt de atmosfeer langzaam af, CO2 doet in de nakende lente het heilzame werk, vogels leggen hun ei. Zet je de tv uit of sla je de krant dicht dan is er gewoonweg helemaal geen klimaatcrisis.

De Washington Post, een krant die de aanwakkering van klimaatangst niet schuwt, liet deze week zomaar een totaal ander geluid horen. We pakken de krant er even bij:

‘We zijn genoodzaakt om een serieus en realistisch debat te hebben over de toekomst van de Amerikaanse energievoorziening. (…) In oorlogstijd moet Biden harde keuzen maken. Als hij concessies kan krijgen van het regime in Venezuela, zou het waard zijn de importbeperkingen op te heffen en de 600.000 barrel olie per dag te kunnen inzetten voor de mondiale energiebehoefte.‘

De krant geeft ook stem aan de opvatting dat de gevolgen van klimaatverandering over 30 of 40 jaar pas zichtbaar kunnen zijn, maar dat gewone mensen zich bezighouden met wat er hier en nu gebeurt. Later kan worden teruggekomen op het thema van klimaatverandering. Volgens de gezaghebbende krant heeft Amerika op middellange termijn meer olie en gas nodig, andere raffinagetechnieken om veel meer schaliegas te kunnen produceren en ook met grote kracht efficiency te bereiken bij het winnen van fossiele brandstof.

Als het over een echte crisis gaat kun je uiteindelijk als krant niet om de waarheid heen.

***

Bron: https://www.nytimes.com/2022/03/10/climate/climate-oil-crisis-global.html.