Margrite Kalverboer.

Aan: Prof. dr. mr. M. Kalverboer
Kinderombudsman

Van: Prof. dr. ir. A. J. Berkhout
President Clintel

Geachte mevrouw Kalverboer,

Morgen, 1 juni, is het de ‘Dag van het Kind’ en richt ik mij tot u in deze open brief. U waakt immers over het wel en wee van onze kinderen én u wilt hun positie verbeteren, waar nodig. Ik vraag daarom uw aandacht voor de ongewenste ontwikkeling dat kinderen op school steeds meer worden betrokken bij de angstcampagne rond klimaatverandering.

Klimaatverandering is een voldongen feit; het is een fenomeen dat zo lang aanwezig is als onze planeet bestaat. Klimaatwetenschappers zijn al heel lang bezig om beter te begrijpen wat de oorzaken zijn van klimaatverandering en, vooral de afgelopen decennia, of de mens die verandering zou kunnen beïnvloeden.

Maar het klimaat is het meest ingewikkelde systeem waar we op aarde mee te maken hebben en wetenschappers zijn er nog lang niet uit. Theoretische klimaatmodellen staan dan ook nog in de kinderschoenen. Ze kunnen verleden en heden nog lang niet reconstrueren, laat staan dat ze een betrouwbaar beeld van de toekomst zouden kunnen geven. Dat laatste blijkt iedere keer weer als we modeluitspraken vergelijken met de werkelijkheid. De modellen kloppen gewoon (nog) niet. Dat is niet een mening, maar een hard feit.

Een van de kwalijke zaken is dat in de bovengenoemde modellen de CO2-uitstoot van de mens wordt aangeduid als de grote boosdoener. Als we CO2 blijven uitstoten, zal het klimaat op hol slaan en zal dat tot grote rampen gaan leiden. Die uitspraak is wetenschappelijk onverantwoord, omdat daar geen enkel bewijs voor is. Dat CO2 de grote boosdoener is, is niet meer dan een hypothese, waarvan de juistheid wordt aangetoond door selectief te winkelen in klimaatbestanden. Wat we wél zeker weten is dat CO2 een opwarmend effect heeft, maar moderne satellietmetingen geven aan dat dit effect bescheiden moet zijn.

Rampscenario’s hebben een grote invloed op de bevolking. Mensen gaan hierdoor met angst naar de toekomst kijken, terwijl daar in dit geval geen enkele concrete aanleiding voor is. Laten we wederom objectief naar de feiten kijken. In de afgelopen 100 jaar is de gemiddelde temperatuur van de aarde met slechts ca. 1 C gestegen en in de afgelopen jaren is de opwarming zelfs vrijwel tot stilstand gekomen. En dat, terwijl de CO2-uitstoot onverminderd is doorgegaan. Zoals zovele andere aanwijzingen, laat dat zien dat er veel meer aan de hand is dan opwarming door CO2.

Met die achtergrondinformatie kom ik tot de kern van mijn boodschap aan u. Onze kinderen worden op school al op jonge leeftijd angst aangejaagd door ze op het gebied van klimaat onzorgvuldig en eenzijdig te onderwijzen. Met name de boodschap over de negatieve rol van CO2 op aarde is ver van wat er werkelijk aan de hand is. We moeten kinderen juist leren dat CO2 helemaal geen vervuilend gifgas is. CO2 is essentieel voor al het leven op aarde en meer CO2 is een zegen voor mens en natuur. In de land- en tuinbouw weten we uit jarenlange ervaring dat meer CO2, uiteraard samen met voldoende H2O en de juiste voedingsstoffen, een grotere oogst oplevert en de aarde groener maakt. Dat is ook precies wat we meten. Waarom krijgen onze kinderen dat niet te horen?

En er is nog iets. Er zijn gerenommeerde internationale instituten die al meer dan 100 jaar op wereldwijde schaal extreme weersgebeurtenissen registreren. Die rapporteren, uiteraard zonder selectief te winkelen, dat er geen enkel statistisch bewijs is voor het narratief dat de huidige opwarming van de aarde meer extreme natuurgebeurtenissen, zoals orkanen, overstromingen en perioden van droogte zou veroorzaken.

Anderzijds is er wél overvloedig bewijs dat CO2-beperkende maatregelen zeer schadelijk zijn voor mens en natuur. De kosten van deze maatregelen zijn vele malen hoger dan de baten. Het middel is derhalve vele malen erger dan de kwaal. Waarom krijgen onze kinderen ook dat niet te horen?

Geachte mevrouw Kalverboer, zouden de scholen de talentontwikkeling van kinderen niet centraal moeten stellen en zou u als kinderombudsman de vele instanties die zich daarmee bemoeien er niet op moeten wijzen om politiek-bestuurlijke ideologieën volledig buiten het onderwijs te houden? Ik geef twee voorbeelden hoe het zeker niet moet.

Bernard van Leer Foundation zegt:

“Maar baby’s en peuters staan ​​niet centraal tijdens klimaatonderhandelingen. Hun behoeften worden zelden besproken door de besluitvormers, experts of advocaten op evenementen zoals COP26. (…) We moeten jonge kinderen centraal stellen in klimaatgesprekken en prioriteit geven aan klimaatrechtvaardigheid voor de volgende generaties.”

Hoe treurig is het om hier te zien dat het geluk van het kind en het klimaatrampenscenario rechtstreeks en ondubbelzinnig aan elkaar worden verbonden. Alsof dit doemscenario een voldongen feit is.

Nederlands Jeugdinstituut zegt:

“Omdat jongeren langer op deze planeet zullen zijn dan ouderen, zullen zij de effecten ervan langer ondervinden. Sommige jongeren slepen daarom landen die veel CO2 uitstoten voor de rechter. Zo willen ze hen dwingen maatregelen te nemen. Er ligt al een vonnis van de Hoge Raad dat zegt dat het oneerlijk is dat de jongeren meer gevolgen gaan ervaren dan de ouderen. Ook het Comité van Kinderrechten van de Verenigde Naties heeft eenzelfde soort uitspraak gedaan.”

Hoe treurig is het ook om hier te zien dat het geluk van jongeren en de CO2-hypothese rechtstreeks en ondubbelzinnig aan elkaar worden geknoopt. Alsof het een voldongen feit is dat met de CO2-knop het klimaat geregeld kan worden. Kwetsbare jongeren worden hier gewoon voor een politiek-ideologisch karretje gespannen. Zou het NJi zich daar niet diep voor moeten schamen?

Kinderen kunnen de enorme complexiteit van de klimaatproblematiek niet begrijpen in termen van ingewikkelde natuurkunde, meteorologie en geologie, laat staan dat ze er op hun leeftijd iets zinvols aan kunnen doen. Daar komt nog bij dat ze géén toegang krijgen tot een evenwichtig verhaal over de feiten van klimaatverandering, maar dat ze wél worden opgezadeld met doemverhalen over een naderende Apocalyps.

Een half jaar geleden heb ik naar aanleiding van de 26th UN Climate Change Conference of the Parties (COP26) in Glasgow de daar aanwezige jeugd een hoopvolle brief geschreven, waarin ik eindig met het volgende advies (Nederlandse versie):

1. Klimaatverandering bestaat en is van alle tijden, maar maak je geen zorgen, de huidige periode van opwarming van de aarde heeft ons alleen maar voorspoed gebracht: “Er is GEEN klimaatcrisis”.

2. De toekomstige opwarming van de aarde kan het best worden opgevangen door ons tijdig aan te passen. In de natuur is ‘aanpassing aan verandering’ altijd de beste strategie geweest om te overleven, wat de oorzaak van de verandering ook is. Technologie speelt daarbij een grote rol.

3. Milieuvervuiling moet en kan gestopt worden door een circulaire en schone economie tot stand te brengen. Creativiteit, vindingrijkheid en innovatie worden gevraagd van jullie generatie. Ga je leven niet wijden aan de verkeerde onderwerpen. Laat je vooral niet voor het karretje spannen van klimaatactivisten.

Tot slot, beste jongeren, vergeet de predikers van doem en somberheid en beschouw de bovenstaande uitdagingen als je missie in jouw leven.

Geachte mevrouw Kalverboer, ik eindig waarmee ik begon: ‘Morgen, 1 juni, is het de Dag van het Kind en richt ik mij tot u in deze open brief.’ Als President van Clintel, een wereldwijd klimaatnetwerk van meer dan 1000 kritische wetenschappers en ingenieurs, maak ik mij grote zorgen over wat er op scholen verteld wordt aan onze kinderen en kleinkinderen. Gezien uw verantwoordelijkheid, zou juist U met prioriteit aandacht moeten vragen voor de noodzaak dat kinderen het gehele klimaatverhaal te horen krijgen – geen politieke selectie dus – en óók dat wetenschappers de oorzaken van klimaatverandering nog lang niet weten. Tevens zou u erop moeten wijzen dat het moreel onverantwoord is om kwetsbare kinderen voor het karretje van klimaatalarmisten te spannen.

Guus Berkhout.

Laten we ervoor gaan zorgen dat de jeugd zich in het onderwijs onbezorgd kan ontwikkelen, zonder dat ze daarbij gedemoraliseerd worden met politiek-ideologische doemverhalen over klimaatrampen. We moeten op school onze kinderen niet vertellen wát te denken, maar vooral hóe te denken. We hebben in de toekomst geen volgzame onderdanen nodig, maar ondernemende generaties met een eigen kritisch denkvermogen.

Hoogachtend,

Prof. dr. ir. A.J. (Guus) Berkhout

President van de Climate Intelligence Foundation (Clintel)

Lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW)

***