G7 leiders hebben succes op komende klimaattop in Egypte hard nodig

Van een onzer correspondenten.

Leiders van ’s werelds rijkste economieën hebben de afgelopen drie dagen gediscussieerd over hoe ze een evenwicht kunnen vinden tussen de behoefte aan nieuwe energievoorziening en hun bestaande CO2-emissietreductietoezeggingen. Uiteindelijk bereikten ze een compromis dat laat zien hoezeer de Russische oorlog in Oekraïne ervoor zorgt dat klimaatactie tot stilstand komt.

Auteur: Jess Shankleman

G7: deur open voor nieuwe gasfinancieringen.

Precies 12 maanden geleden, op de G-7-top in Carbis Bay, Zuidwest-Engeland, zeiden leiders uit de VS, het VK, Frankrijk, Italië, Duitsland, Japan en Canada dat ze de buitenlandse investeringen in steenkool zouden beëindigen. In september zei China, ’s werelds grootste emittent te stoppen met de bouw van overzeese kolencentrales, terwijl de VS beloofden hun aandeel in de klimaatfinanciering voor arme landen te verdubbelen.

Dat hielp de weg vrij te maken voor een deal op COP26 in Glasgow om het gebruik van steenkoolstroom af te bouwen en eind 2022 terug te komen met bijgewerkte nationale klimaattoezeggingen. Dit jaar, tegen een heel andere mondiale achtergrond, ziet de situatie er niet zo positief uit.

Op de top in de Beierse Alpen wilde de Duitse bondskanselier Olaf Scholz, die het roulerende G-7-voorzitterschap bekleedt, dat andere landen door de overheid gesteunde investeringen in de gassector zouden steunen als een noodzakelijke ‘tijdelijke reactie op de huidige energiecrisis’. Een dergelijke stap zou immers een ommekeer betekenen voor landen, nadat de ministers vorige maand nog waren overeengekomen om de financiering van buitenlandse projecten voor fossiele brandstoffen tegen het einde van dit jaar stop te zetten.

Het VK was het niet eens met Scholz. Italië kwam in het geweer. Uiteindelijk kwamen de leiders een martelend compromis overeen, dat de deur openzette voor nieuwe gasinvesteringen, terwijl een duidelijke echec van de tot nu toe gemaakte klimaatafspraken werd voorkomen.

‘In deze uitzonderlijke omstandigheden kunnen door de overheid gesteunde investeringen in de gassector geschikt zijn als tijdelijke reactie, afhankelijk van duidelijk omschreven nationale omstandigheden, en indien geïmplementeerd op een manier die in overeenstemming is met onze klimaatdoelstellingen en zonder lock-in-effecten te creëren, bijvoorbeeld door ervoor zorgen dat projecten worden geïntegreerd in nationale strategieën voor de ontwikkeling van CO2-arme en hernieuwbare waterstof’,

luidde de definitieve tekst.

Hoewel de leiders van de G-7 het erover eens waren dat nieuwe gasprojecten moeten voorkomen dat de uitstoot permanent wordt, was David King, de voormalige wetenschappelijk adviseur van de Britse regering, sceptisch. Zodra een nieuw project op basis van fossiele brandstoffen is gebouwd, zei King, zal het waarschijnlijk permanent blijven vanwege de toeleveringsketen die eromheen zal ontstaan. Het gas kan niet zomaar op een dag ‘worden overgeschakeld naar waterstof’, zei hij in een interview. ‘Het zal hoogstwaarschijnlijk permanent blijven tenzij je het als een stranded asset behandelt.’

Tot nu toe heeft geen van de G-7-landen hun COP26-belofte waargemaakt om terug te komen met ambitieuzere nationale klimaatdoelstellingen.

De top beloofde ‘tegen 2030 een sterk CO2-arme vervoerssector te hebben’ en ‘een volledig of overwegend CO2-arme energiesector tegen 2035’. Maar de leiders slaagden er niet in een datum vast te stellen voor het uitfaseren van steenkool, waardoor de vraag – en de prijs ervan – is gestegen als gevolg van de energiecrisis.

‘Kanselier Scholz slaagde er niet in om nieuwe klimaattoezeggingen van G-7-leiders te mobiliseren, waardoor er een enorme leemte ontstond voor hen om de komende vier maanden in te vullen om geloofwaardigheid te krijgen op COP27’,

zegt Alex Scott, programmaleider bij de denktank E3G. Het gebrek aan vooruitgang was des te groter omdat Scholz nog maar zes maanden geleden zei dat hij zijn voorzitterschap bij de G-7 wilde gebruiken om klimaatactie te stimuleren.

Alok Sharma, de COP26-president en een lid van de Britse regering, zei dat het gekibbel in Duitsland de moeilijke omstandigheden benadrukt waarmee regeringen worden geconfronteerd wanneer ze Russisch gas de rug toekeren.

‘Als minister moet je er alles aan doen om ervoor te zorgen dat de lichten blijven branden, dat bedrijven werken, dat fabrieken draaien en daarom is het begrijpelijk dat het voorzien in je onmiddellijke energiebehoeften prioriteit heeft’,

zei hij op het India Global Forum in Londen.

De lakmoesproef zal nu zijn welke acties individuele landen ondernemen om de klimaatactie tussen nu en COP27 op te voeren. Tot nu toe heeft geen van de G-7-landen hun COP26-belofte waargemaakt om terug te komen met ambitieuzere nationale klimaatdoelstellingen. Rijke landen zijn er ook nog steeds niet in geslaagd hun tien jaar oude belofte na te komen om $ 100 miljard per jaar te mobiliseren voor arme landen om de klimaatverandering het hoofd te bieden.

Misschien is de G-7 niet meer waar we leiderschap moeten zoeken.

Als de G-7 en G-20 geen nieuwe ambitie kunnen waarmaken, zou een alternatief een nieuwe zogenaamde Climate Club kunnen zijn. Het concept, dat deze week werd overeengekomen, was een lichtpuntje in de gesprekken, hoewel het pas eind dit jaar zal worden ingevoerd. Het idee is dat leden gezamenlijke regels en normen hebben in de strijd tegen de opwarming van de aarde, om ruzie over groene tarieven te voorkomen.

‘Misschien is de G-7 niet meer waar we leiderschap moeten zoeken’,

zegt Friederike Röder, vice-president bij de non-profit Global Citizen.

‘Het is nu echt aan elk land om te laten zien wat ze echt willen doen, en in hoeverre ze zaken doen op het gebied van klimaat.’

***

Bron hier.